บทที่ 29 ม่านน้ำเมฆ

ท่ามกลางฝูงปลาหางฟ้าวิญญาณสีฟ้า ตัวใหญ่ที่สุดคือราชาปลา เมื่อมันกระโดดขึ้นเหนือผิวน้ำสองครั้ง เกล็ดสีฟ้าขาวของมันเปล่งประกายยามต้องแสงอาทิตย์ เรียกสายตาผู้คนให้หันมามอง

"หึ พอเข้ามาในทะเลสาบเซียวหยุนแล้ว พวกมันจะหนีไปไหนได้อีก"

ลู่เสวี่ยเหลียนย่นจมูกเบาๆ ไม่มีท่าทีกังวลใจแม้แต่น้อย หันมองไปยังทุกคน

"หากมันตกใจ ปลาหางฟ้าวิญญาณจะรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว แต่ข้ากลับอยากให้พวกมันรวมตัวกันเสียอีก"

"ให้สองคนไปคุมทางเข้าทะเลสาบเซียวหยุน ตัดเส้นทางหนีของพวกมัน คนที่เหลือช่วยข้าไล่ต้อนฝูงปลาได้หรือไม่"

"เรื่องนี้ง่าย"

"ข้าจะช่วยเจ้า!"

จางเนี่ยนชวนและคนอื่นๆรับคำ แบ่งสองคนไปเฝ้าจุดบรรจบระหว่างทะเลสาบเซียวหยุนและลำธาร ตัดเส้นทางน้ำที่เชื่อมทะเลสาบเซียวหยุนกับลำธาร ป้องกันไม่ให้ฝูงปลาว่ายกลับลงลำธาร ทำให้จับได้ง่ายขึ้น

ศิษย์ที่เหลือ ก็ล้อมฝูงปลา ใช้อาวุธกวนการเคลื่อนไหวของฝูงปลา ต้อนพวกมันไปในบริเวณเดียวกัน ช่วยลู่เสวี่ยเหลียนจับมัน

ทุกคนพากันโห่ร้องไล่ต้อนปลา

เพราะทะเลสาบเซียวหยุนไม่กว้างใหญ่นัก จึงทำให้การจับง่ายขึ้นด้วย

เมื่อฝูงปลาถูกผู้คนล้อมจนติดกับดัก ว่ายอยู่ในบริเวณน้ำที่เหมาะสม ลู่เสวี่ยเหลียนมองเห็นโอกาส ร่ายคาถาในทันที

"ได้แล้ว ดูข้านี่!"

นางประสานมือร่ายคาถา ปล่อย 'ม่านน้ำเมฆ' ออกมาจากวิชาหวงชิงหยุนสุ่ย

นี่คือวิชาที่คล้ายคุก พลังโจมตีไม่ค่อยแรงนัก แต่เด่นตรงสามารถกักขังศัตรูได้

เมื่อใช้ม่านน้ำเมฆ ผืนน้ำในทะเลสาบก็ปั่นป่วนทันที เห็นกำแพงน้ำทรงกลมหนาและใหญ่กำลังก่อตัวกักเหนือแนวเคลื่อนไหวของฝูงปลาได้อย่างรวดเร็ว

กำแพงน้ำมีขอบเขตกว้าง เมื่อสร้างแล้ว ก็หดแคบลงอย่างรวดเร็วภายใต้การควบคุมของลู่เสวี่ยเหลียน เหมือนบอลลูนที่แฟบลง ปิดล้อมใส่ฝูงปลา

ปลาหางฟ้าวิญญาณอยู่เป็นกลุ่มก้อนแน่นหนา แถมยังสะท้อนแสงแปลบปลาบ ทำให้เส้นทางการเคลื่อนไหวโดดเด่นมากท่ามกลางน้ำ

ง่ายมากที่จะคาดคะเนการเคลื่อนไหวของพวกมัน ลู่เสวี่ยเหลียนแทบจะหลับตาดักจับทั้งฝูงได้เลย

เมื่อลู่เสวี่ยเหลียนปล่อยเทคนิค ฝูงปลาก็มีปฏิกิริยา

ปลาที่อยู่นอกขอบฝูงตกใจก่อน พยายามหนีออกจากขอบเขตกำแพงน้ำที่ล้อมพวกมัน

แต่มันไร้ประโยชน์

เสียงตูม ตูม ตูม ดังขึ้นไม่กี่ครั้ง ปลาหางฟ้าวิญญาณเจ็ดแปดสิบตัวพุ่งชนกำแพงน้ำทันที ตาพร่าไปชั่วขณะ

ทำให้พวกมันชะงักไปครู่หนึ่ง ลอยขึ้นพลิกตัวนอนท้องขึ้น

ภายใต้การควบคุมของลู่เสวี่ยเหลียน กำแพงน้ำที่ก่อตัวจากน้ำในทะเลสาบ มีความแข็งแกร่งไม่ต่างจากไม้เลย

ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าคาถาจะรุนแรงเกินไป ทำร้ายฝูงปลา เดี๋ยวนี้คงไม่ได้เห็นแค่กำแพงน้ำง่ายๆเช่นนี้แน่

ม่านน้ำเมฆ จริงๆแล้วสามารถสร้างกำแพงน้ำแข็งได้ ซึ่งจะมีผลกักขังศัตรูที่แรงกว่า แต่ไม่เหมาะสำหรับการจับฝูงปลา

ปลาหางฟ้าวิญญาณเป็นปลาน้ำจืด อาศัยอยู่ในแหล่งน้ำที่อุณหภูมิปานกลาง ทนอุณหภูมิต่ำไม่ได้ อีกทั้งตอนนี้กำลังเข้าสู่ฤดูวางไข่ อุณหภูมิน้ำที่ต่ำเกินไปเป็นอันตรายต่อพวกมัน

การจับครั้งนี้ ไม่เพียงต้องจับมันมาทั้งเป็น แต่ยังห้ามทำร้ายพวกมันด้วย หากไม่จำเป็นก็ไม่ควรทำร้าย

ยังต้องอาศัยให้พวกมันวางไข่อีกต่างหาก

"พี่ๆทั้งหลาย ยังรออะไรอยู่อีกล่ะ!"

จับปลาไว้ในกรงขังได้แล้ว ปลาก็กลายเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือ หนีไปไหนไม่ได้ ลู่เสวี่ยเหลียนยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น

"รีบจับพวกมันเร็ว! รีบจับพวกมันเร็ว!"

นางแทบทนรอไม่ไหวแล้ว ไม่คิดว่าจะมาถึงวันที่วิชากักขังศัตรูของตนจะมาช่วยนิกายจับฝูงปลาหางฟ้าวิญญาณ

ตอนมา นางให้ความสำคัญกับภารกิจครั้งนี้มาก ลงมือฝึกซ้อมคาถาม่านน้ำเมฆในทะเลสาบเซียวหยุนหลายครั้ง เพื่อให้สามารถกักขังฝูงปลาหางฟ้าวิญญาณทั้งหมดได้ในครั้งเดียว

และเพื่อการนี้ ปลาและกุ้งในทะเลสาบก็ถูกนางทรมาณไปไม่น้อย โดนใช้เป็นที่ฝึกมือ

ระหว่างสองสามวันที่คอยดักจับอยู่ในทะเลสาบเซียวหยุน อาหารที่ทุกคนกินก็มาจากปลาและกุ้งที่นางจับได้ทั้งนั้น

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จางเนี่ยนชวนและคนอื่นๆยังจะเล่นตัวอีกหรือ รีบวิ่งเข้ามาช่วย ร่วมกันคลี่อวนหลายใบออก เหวี่ยงไปในลูกบอลน้ำที่ล้อมฝูงปลาไว้

อวนห่อหุ้มเป็นสามชั้นเต็มๆ ช่วยให้การจับปลามั่นใจได้ว่าไม่มีพลาด แม้แต่ลูกปลาก็ไม่ปล่อยให้หนีไปได้

สถานการณ์นี้แสดงให้เห็นว่า พวกเขาเตรียมพร้อมเต็มที่แล้ว กระฉับกระเฉงมาก

ราวๆหนึ่งชั่วยามเท่านั้น ฝูงปลาก็ถูกจับได้หมดเกลี้ยง

ฝูงปลาคงคิดไม่ถึงว่า เพิ่งจะว่ายมาถึงทะเลสาบเซียวหยุน ยังไม่ทันได้พักผ่อน ยังไม่ทันได้ผสมพันธุ์ ก็ถูกกลุ่มศิษย์นิกายวิ่งหน้าตั้งมาจับไปหมดแล้ว

วันนี้ ทะเลสาบเซียวหยุนอลหม่านไม่ใช่น้อย

ที่ปากทางเข้าทะเลสาบ มีศิษย์นิกายชิงซานสองคนเฝ้าปิดกั้นไว้แน่นหนา

ในทะเลสาบมีอวนลงไปหลายใบ ขึ้นๆลงๆอยู่ในน้ำหลายครั้ง กวาดล้างปลาหางฟ้าวิญญาณที่หลุดรอดจากอวน

จนกระทั่งพวกเขาวุ่นวายกันเกือบครึ่งวัน ยืนยันว่าไม่มีปลาตกหล่นแม้แต่ตัวเดียวแล้ว จึงเดินทางกลับนิกายชิงซาน พร้อมกับภาชนะบรรจุฝูงปลา

ปลาหางฟ้าวิญญาณต้องการคุณภาพน้ำที่เฉพาะเจาะจง ต้องการธาตุอาหารและปราณต้นกำเนิด

พอออกจากทะเลสาบเซียวหยุน ปราณต้นกำเนิดในภาชนะก็จะถูกปลาวิญญาณดูดซับอย่างรวดเร็ว ทำให้ปราณในน้ำลดลงอย่างฮวบฮาบ

ตลอดทางมีน้ำที่มีปราณต้นกำเนิดน้อยมาก การเติมปราณด้วยการเปลี่ยนน้ำไม่ค่อยเป็นไปได้ ดังนั้นเพื่อบำรุงปราณ ให้ปลาวิญญาณอยู่รอด ตลอดทางนี้ ลู่เสวี่ยเหลียนไม่ได้พักเลย

นางใช้พลังฝึกตนส่งปราณธาตุน้ำให้ฝูงปลาอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดทำให้จางเนี่ยนชวนเป็นห่วง

"ศิษย์น้องลู่ เท่านี้ก็พอแล้ว แค่เติมปราณให้ปลาเล็กน้อยก็พอ ถึงจะเติมน้อยไปหน่อยพวกมันก็ไม่ตายหรอก"

"ด้วยระดับการฝึกตนของเจ้า ส่งปราณให้แบบนี้ต่อเนื่อง เจ้าจะทนถึงนิกายได้หรือ"

จางเนี่ยนชวนถามด้วยความเป็นห่วง เพราะระดับของลู่เสวี่ยเหลียนเพียงขั้นฝึกปราณชั้น 3 ส่งปราณแบบนี้นานๆคงจะแย่แน่ๆ

พาฝูงปลามากมายกลับนิกาย คงใช้เวลาอย่างน้อยสามวัน ทั้งยังไม่ได้เอายาเสริมปราณมาด้วย ต้องอาศัยการฝึกปรับปราณเอง ระหว่างทางย่อมต้องเหนื่อยบ้างอยู่แล้ว

"น่าจะ..." ลู่เสวี่ยเหลียนเองก็ไม่แน่ใจ กัดฟันพูดว่า "น่าจะได้ ในกลุ่มมีแค่ข้าคนเดียวที่มีรากน้ำและฝึกคาถาธาตุน้ำ เหนื่อยหน่อยไม่เป็นไร..."

"อีกอย่าง ปลาพวกนี้สำคัญมากต่อนิกาย หากพาพวกมันกลับไปอย่างปลอดภัยได้ อนาคตของนิกายก็น่าจะดีขึ้นบ้าง พวกเราก็จะได้ประโยชน์เหมือนกัน"

พูดถึงตรงนี้ ลู่เสวี่ยเหลียนจงใจพูดเสียงดุ "เอาล่ะ ห้ามพูดอีกแล้วนะ ข้าพูดเยอะก็เหนื่อยเหมือนกัน"

เห็นเช่นนี้แล้ว จางเนี่ยนชวนก็รู้ว่าลู่เสวี่ยเหลียนรักใคร่ฝูงปลามาก ไม่กล้าพูดอะไรอีก จึงสั่งให้ทุกคนเร่งฝีเท้า

สามวันต่อมา เมื่อกลับถึงนิกาย ลู่เสวี่ยเหลียนก็ล้มพับอยู่ข้างทะเลสาบเย่ียนหยาง แทบจะสิ้นสติ รีบถูกพาไปพักผ่อนทันที คงต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะฟื้นตัวได้

เห็นแล้วจางเนี่ยนชวนรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร

ในกลุ่มที่ออกจับปลา ส่วนใหญ่เป็นศิษย์ชาย มีหลายคนที่ระดับสูงกว่าลู่เสวี่ยเหลียน แต่ตลอดทางกลับปล่อยให้ลู่เสวี่ยเหลียนคนเดียวเสริมปราณให้ฝูงปลา แถมยังเสริมตลอดทางอีก

ปลาวิญญาณกว่าร้อยตัว ยิ่งอยู่ในช่วงวางไข่ ความต้องการปราณธาตุน้ำก็ยิ่งสูงมาก ลู่เสวี่ยเหลียนคนเดียวต้องรับภาระหนักขนาดนี้...

หลังจากเหตุการณ์นี้ ความประทับใจดีๆที่มีต่อลู่เสวี่ยเหลียน ไม่เพียงแค่จางเนี่ยนชวนเท่านั้น ในใจของทุกคนก็เพิ่มขึ้นอย่างเงียบๆไม่น้อยเช่นกัน

เรื่องมาถึงตรงนี้ หลังนับจำนวนปลาครบแล้ว ภายใต้การจัดการของลู่หยวนซาน ฝูงปลาก็ถูกปล่อยลงทะเลสาบเย่ียนหยาง ปรับตัวเข้ากับคุณภาพน้ำได้อย่างรวดเร็ว เตรียมพร้อมสำหรับการวางไข่

ฝูงปลานี้ ลู่หยวนซานไม่คิดจะขาย ต้องเปิดเป็นการเพาะเลี้ยงของนิกายเท่านั้น นิกายจะจับปลาวิญญาณบางส่วนไว้เป็นอาหาร พัฒนาคุณภาพชีวิตของศิษย์ด้วย

【ภารกิจนอกนิกาย: จับฝูงปลาหางฟ้าวิญญาณที่ทะเลสาบเซียวหยุนในช่วงวางไข่ เสร็จสิ้น】

【รางวัล: ได้รับค่าชื่อเสียง 165 คะแนน, อาคมสายฟ้าขับไล่ปีศาจ 1 ใบ】

การจับปลาหางฟ้าวิญญาณประสบความสำเร็จ และเพาะเลี้ยงในทะเลสาบเย่ียนหยาง ระบบจึงประกาศรางวัล

ลู่ผิงเปิดทรัพยากรของนิกายขึ้นมาดู เห็นรายการเพิ่มใหม่ ปลาหางฟ้าวิญญาณ

【ปลาหางฟ้าวิญญาณ: สัตว์วิญญาณขั้นที่ 1 ระดับกลาง】

【รายได้โดยประมาณ: หินวิญญาณ 65 ก้อน/ปี (เพาะเลี้ยงได้น้อย คาดว่ารายได้จะเพิ่มขึ้นในอีกหนึ่งปี)】