บทที่ 544 : ประเภทภารกิจ : พิชิต (2)
[แฟนเพจBamแปลNiyay:ลงแบบราคาถูกโคตรในmy-novel(ลงช้ากว่าThai-novel100ตอน)กับthai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นนอกจากสองเว็บนี้คือไม่ใช่ผมนะ ถ้าเจอคนอ่านก็อปดันเยอะกว่าก็ท้อเป็นนะครับ]
[ถ้าอ่านฟรีแบบเถื่อนไม่ว่าจะได้มายังไงนั้น ผมไม่ว่าเลยครับ และต่อให้ไม่มีคนอ่าน ผมก็ยังจะแปลต่อจนจบด้วย แต่ถ้าจะจ่ายเงินให้เว็บหรือคนที่copyไปขายอีกที คุณโคตรแย่เลยครับ]
[หลังแปลจบจะมีการแก้คำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ดังนั้นถ้าคุณอ่านแบบเถื่อน ก็เชิญเลยครับ เพราะมันไม่มีอัพเดทให้หรอก]
บทที่ 544 : ประเภทภารกิจ : พิชิต (2)
กองทัพชุดแรกของศัตรูมาที่เมืองหลวงของจักรวรรดิ
ทันทีที่พวกมันร่วงลงมามันก็แตกตัวเหมือนอะมีบา
[ก็อบลินปนเปื้อน Lv.53x519]
ก็อบลินหลายร้อยตัวเริ่มก่อตัวขึ้น
พวกเขาเข้าใกล้เมืองหลวงของจักรพรรดิด้วยดวงตาสีแดงวาบวับ
[ก็อบลินปนเปื้อน Lv.53x1,032]
"นั่นคืออะไร…?"
เฟรียซิสเอ่ยถามขึ้น
สิ่งที่คล้ายเมือกกำลังก่อตัวกันกลายเป็นสัตว์ประหลาด
[ก็อบลินปนเปื้อน Lv.53x2643]
กองทัพก็อบลินขยายตัวอย่างรวดเร็วจนเต็มถนน
“พวกนั้นเป็นสัตว์ประหลาดแบบสุ่ม”
“แบบสุ่ม?”
“พวกมันเปลี่ยนรูปร่างได้ตามใจ”
มาดูกันดีกว่า
ของห่วยๆแบบพวกนั้น
ฉันหมุนดาบของฉัน
<ยึดตำแหน่ง!>
โรเดอริกยื่นดาบของเขาออกมา
<ประตูทิศเหนือของเมืองหลวงจักรวรรดิอยู่ในความดูแลของกลุ่ม 1 ประตูทิศใต้อยู่ในความดูแลของกลุ่ม 2 และประตูทิศตะวันตกอยู่ในความดูแลของกลุ่มที่ 3 ...….>
“ฉันจะจัดการมันเอง”
โรเดอริกพยักหน้า
พระราชวังอิมพีเรียลประกอบด้วยพระราชวังกลางและกำแพงล้อมรอบ
มีทางเข้าอย่างละ 1 ทางในทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศตะวันออก และทิศตะวันตก แค่ปาร์ตี้ที่ 1สามคนก็เพียงพอที่จะปิดกั้นทางเข้าแคบ ๆ นั้นได้
“เคลื่อนพล!”
"รับทราบ"
จากปาร์ตี้ที่ 150 ถึงปาร์ตี้ที่ 155
ปาร์ตี้โจมตีที่ 7 ประกอบด้วยนักเวทย์ทั้งหมด เริ่มร่ายเวทย์อย่างพร้อมเพรียงกัน
เส้นด้ายแห่งเวทมนตร์แผ่ขยายไปรอบๆ พระราชวัง และเศษหิน ต้นไม้ ก็ถูกยกขึ้นมา
"ประกอบชิ้นส่วน!"
ราวกับว่ากำลังเล่นต่อบล็อกเข้าด้วยกัน วัสดุต่างๆ ก็ถูกกองไว้บนผนังของพระราชวัง
หินและต้นไม้ถูกแกะสลักเปลี่ยนรูปและกลายเป็นบัลลิสต้าและปืนใหญ่
'มันแตกต่างไปจากตอนนั้น'
หากมีนักเวทย์ ก็จะสามารถสร้างป้อมปราการใหม่ได้บ่อยเท่าที่ต้องการ
เหล่าฮีโร่ที่รออยู่บนกำแพงปราสาทต่างเล็งอาวุธของพวกเขาไปที่ศัตรู
<อิคไนท์!>
คร๊าาาาาาาา!
หลังเสียงคำราม ปืนใหญ่เวทย์มนตร์ก็ถูกยิงไปทางด้านตะวันตกของเมืองหลวง
ก็อบลินหลายร้อยตัวที่ติดอยู่ในรัศมีของระเบิดกลายเป็นโจ๊กเละๆทันที
<อิคไนท์!>
ฟู้ววววววว
วัตถุทรงกลมสีม่วงขนาดใหญ่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
เวทย์มนตร์ผสมของคาถาคลาส A และกระสุนเวทย์มนตร์มันกระจายออกไปในวิถีแปลก ๆ และกวาดล้างก็อบลินบนถนนทางด้สนเหนือ
“อืม บางทีมันอาจจะไม่ได้ยากอย่างที่คิด…?”
เจนน่าเกาแก้มของเธอเบาๆ
ฉันส่ายหัว
“พวกมันไม่ตายง่ายๆหรอก”
"ยังไงนะ?"
“มันเป็นอมตะ”
เมื่อฝุ่นจางลงและทิวทัศน์ท้องถนนก็ถูกเปิดเผยออกมา
ซากศพของก็อบลินเกลื่อนกลาดไปตามถนนที่พังทลาย
แต่หลังจาากนั้นเศษเนื้อและกระดูกก็มารวมร่างกันทันที
"กร๊ากกกกก!"
[ก็อบลินปนเปื้อน Lv.53x2,834]
ราวกับว่าเเค่การฟื้นคืนชีพยังไม่เพียงพอ เศษซากต่างๆยังคงตกลงมาจากท้องฟ้า และจำนวนก็อบลินก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
<ยิง!!!!>
ชึ้บ ชึ้บ ชึ้บ!
ธนูเพลิงของนักธนูเต็มทั่วท้องฟ้า
ลูกธนูหลายร้อยลูกโจมตีจุดสำคัญของก็อบลิน แต่พวกมันยังคงเดินต่อไปอย่างมั่นคงและไม่ยอมแพ้
"ตั้งใจฟังให้ดี!"
ฉันตะโกนออกมาดังๆ
สายตาของเหล่าฮีโร่ที่รวมตัวกันในเมืองหลวงของจักรวรรดิจับจ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียว
“ห้ามกรีด เจาะ หรือโจมตีด้วยระเบิด เพราะพวกมันจะงอกใหม่อย่างรวดเร็ว หากต้องการปราบพวกมันล่ะก็….”
ฉันยื่นมือออกไป
เปรียะ! สายฟ้าสีแดงเข้มปะทุออกมาจากปลายนิ้ว
“ก๊าก!”
ก็อบลินถูกดูดเข้ามาในมือของฉัน
ว้าว! ฉันหักคอมันและบิดข้อต่อแขนและขาของมันไปข้างหลัง
ก็อบลินเหยียดตัวบนพื้นดิ้นไปมา
“ขยี้มันทั้งร่างกาย และนั้นการฟื้นสภาพของมันจะล่าช้าออกไป”
"เล่นแบบนี้……?"
“ใช่ เอาล่ะไปบอกคนอื่นตามที่ฉันพูดด้วย ถ้าไม่อยากโดนจัดการ”
“เออ เข้าใจแล้วครับ!”
ชายหนุ่มถือหอกและรีบวิ่งออกไป
เวคิสพึมพำ
“ไม่ฉีกหรือเจาะมัน?”
“แค่ตีมันก็พอ”
กึ้ก!
ฉันเก็บไบฟรอตเข้าฝักไว้
“เราตัดสินใจที่จะรับผิดชอบในการปกป้องเจ้าหญิง แต่เมื่อมีอะไรแปลกๆ เราก็จะจัดการทันที”
“ฮาน! นายจะให้ฉันทำอะไร?”
เฟรียซิสเดินเข้ามาหาฉันอย่างเร่งรีบ
“... เตรียมดาบแห่งห้วงมิติไว้ก็พอ”
“ดาบแห่งห้วงมิติ?”
“จะมีบางสิ่งบางอย่างจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ทันทีที่ฉันให้สัญญาณ เตรียมตัวเคลื่อนไหวได้เลย”
"ฉันเข้าใจแล้ว!"
"ไปกันเถอะ"
ฉันเดินไปข้างหน้า
'ถ้ามันเป็นอมตะ... … .'
ฉันบล็อกจากด้านหน้าฐานจะดีกว่า
เมื่อเวลาผ่านไป แนวรับของเราก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องล่าถอยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ประตูปราสาทยังไม่ปิดเหรอ?”
เจนน่าหมุนรอก แต่ประตูที่เปิดกว้างกลับไม่ขยับเขยื้อน
นี่เป็นข้อจำกัดของภารกิจ และดูเหมือนเป็นข้อจำกัดในการป้องกันกลอุบาย
ฉันก็วิ่งออกไปที่ถนนสายหลัก
หัวหน้าของพวกก็อบลินเดินเรียงแถวเข้ามาหาพบ
“นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ชั้นที่ 10 ใช่ไหม?”
ปั้ก! ฉันฟาดคอของก็อบลินด้วยฝักดาบ
ก็อบลินหันคอไป 180 องศาแล้วล้มลง
ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก
'ฉันไม่ตาย'
ถึงกระนั้น ก็อบลินก็เป็นสัตว์ประหลาดระดับต่ำสุดในตอนนี้
มันอาจจะน่ารำคาญ แต่ความเป็นอมตะนั้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่
สำหรับฉันและฮีโร่ในทาวน์เนียที่ปกป้องที่นี่
แต่ปัญหาที่แท้จริงก็คือ... … .
[※คำเตือน!]
[ร่างนั้นได้เริ่มการ 'วิวัฒนาการตนเอง'!]
ก็อบลินหลายตัวมีการเคลื่อนไหวแปลกๆ และมีเลือดไหลออกมาจากทั่วร่างกายของพวกมัน
ของแข็งคล้ายน้ำมันดินสีดำสนิททะลุผ่านผิวหนังสีเขียว
ไม่นานรูปร่างของมันก็เปลี่ยนไป
[ออร์คที่ปนเปื้อน Lv.54x18]
“โอ้!”
ร่างกายที่แข็งแกร่ง
ร่างกายกำยำและมีขวานอยู่ในมือ
มันคือออร์ค สัตว์ประหลาดระดับ 2
[※คำเตือน!]
[ร่างนั้นได้เริ่มการ 'วิวัฒนาการตนเอง'!]
วิวัฒนาการไม่ได้สิ้นสุดเพียงแค่นี้เท่านั้น
[มนุษย์กิ้งก่าแปดเปื้อน Lv.59]
[ร่างนั้นได้เริ่มการ 'วิวัฒนาการตนเอง'!]
[ร่างนั้นได้เริ่มการ 'วิวัฒนาการตนเอง'!]
พวกมันพัฒนาอย่างต่อเนื่องโดยการเปลี่ยนร่างกายหลายครั้ง
แต่ละครั้งที่มันวิวัฒนาการ ระดับของมันจะเพิ่มขึ้น
ยังหรอก
[มังกรปีศาจแดงปนเปื้อน Lv.99]
ตู๊ม!
เท้าที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีแดงทำให้โลกสั่นสะเทือน
ดวงตาสีเหลืองของร่างใหญ่สูง 10 เมตรมองมาที่ฉัน
'มันจะพัฒนาไปถึงระดับสูงสุดในคราวเดียวหรือเปล่า?'
"กร๊ากกกกกก!"
มันอ้าปากกว้างและคำราม
รู้จักกันทั่วไปในนามมังกรเพลิง แม้ว่าจะยังไม่ปรากฏในทาวน์เนียแต่ก็เป็นหนึ่งในสัตว์ประหลาดที่ได้รับการจัดอันดับว่าอันตรายที่สุดในพิกมีอัพ
[※คำเตือน!]
[ร่างนั้นได้เริ่มการ 'วิวัฒนาการตนเอง'!]
[ร่างนั้นได้เริ่มการ 'วิวัฒนาการตนเอง'!]
นอกจากนี้ ก็อบลินที่กระจัดกระจายไปตามถนนก็บิดร่างกายไปมา แสดงสัญญาณของการวิวัฒนาการ…
