ตอนที่ 24 ร่างกายของข้าอยู่ยงคงกระพัน

ตอนที่ 24 ร่างกายของข้าอยู่ยงคงกระพัน

ถ้าในเวลาอื่นได้รู้ว่าสมบัติวิญญาณดังกล่าวอยู่ในมือของผู้ฝึกตนระดับมิ่งตานคนหนึ่ง บรรดาผู้ฝึกตนอื่นๆ จะต้องดีใจและเริ่มไล่ล่าเจ้าของสมบัติวิญญาณด้วยความบ้าคลั่ง

ต้องทราบก่อนว่าสมบัติวิญญาณเป็นสิ่งล้ำค่าในนิกายและตระกูลชั้นสูง แม้แต่ต้าซางก็ยังมีน้อยชิ้น

แต่ในสถานการณ์ขณะนี้ สมบัติวิญญาณอยู่ในมือของมังกรอสูรนับเป็นอันตรายถึงชีวิตสำหรับผู้ฝึกตน!

สมบัติวิญญาณแข็งแกร่งเกินไป!

และในมือของผู้ฝึกตนระดับมิ่งตานเหล่านี้ไม่มีแม้แต่อาวุธเต๋า

“พวกเจ้า...จงตายให้หมด!”

มังกรอสูรเรียกใช้งานสมบัติวิญญาณและมันต้องทนความเจ็บปวดบนร่างกาย มันมองผู้ฝึกตนเหล่านี้ด้วยสายตาที่โกรธเกรี้ยว

เขาข้างหนึ่งบนหัวของมันหักออกและมีเกล็ดจำนวนมากบนร่างกายที่ร่วงหล่น โลหิตไหลออกจากเลือดเกล็ดมังกร ย้อมมันราวกับมังกรโลหิต

พลังของสมบัติวิญญาณนี้ขัดแย้งกับธรรมชาติของมัน

เดิมทีมังกรเป็นหยาง แต่มันกำเนิดมาเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างออกไปโดยมีลักษณะเป็นอินเย็น และคุณลักษณะอินของมันมีความจำเพาะ หลังจากทะลวงผ่านระดับมิ่งตานแล้วมันไม่สามารถทะลวงเข้าถึงระดับหยางบริสุทธิ์ได้เลย

มันมองหาหลายวิถีทางและสุดท้ายได้เรียนรู้ว่ามีเพียงการขัดเกลาสมบัติวิญญาณล้ำค่าที่สุดของเผ่ามังกรนั่นคือไข่มุกหยางแท้เท่านั้นที่จะสามารถเพิ่มระดับของมันได้

มันจึงตัดสินใจใช้ประโยชน์จากเทศกาลของเผ่ามังกรแล้วขโมยไข่มุกหยางแท้ออกมา

การขโมยนั้นประสบความสำเร็จและมันรู้สึกเหลือเชื่อกับความราบรื่นเหล่านี้ ราวกับว่ามีมือที่มองไม่เห็นคอยช่วยเหลือมันอยู่ข้างหลัง

จากนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกไล่ล่าโดยเผ่ามังกร มันจึงมาซ่อนตัวอยู่ในต้าซางและเตรียมขัดเกลาไข่มุกหยางแท้โดยอาศัยอยู่ก้นแม่น้ำตงหยาง

แต่เมื่อไม่กี่วันก่อนมีแมลงน่ารำคาญแอบเข้ามาก่อกวนและหาจังหวะเหมาะในการโจมตีมัน ทำให้มันได้รับบาดเจ็บสาหัส มันจึงเลือกใช้หนทางสุดท้ายคือการเรียกใช้สมบัติวิญญาณมาไล่แมลงกระจอกออกไป แต่เวลาในการขัดเกลาไข่มุกถูกยืดให้นานออกไปอีก

ในที่สุดมันก็หายจากอาการบาดเจ็บ

แต่วันนี้มีแมลงน่ารำคาญอีกกลุ่มหนึ่งมาก่อกวน

ทั้งที่ใกล้แล้ว!

ใกล้ขัดเกลาไข่มุกหยางแท้ได้โดยสมบูรณ์และปรับเปลี่ยนโครงสร้างร่างกายพร้อมทั้งก้าวสู่ระดับหยางบริสุทธิ์!

เมื่อนั้นฟ้ากว้างทางไกลเพียงใดมันก็สามารถไปได้

แต่สุดท้ายมันกลับถูกแมลงพวกนี้ขัดขวางซึ่งทำให้มันโกรธมาก

ก่อนหน้านี้ยังขัดเกลาไข่มุกหยางแท้ไม่เสร็จสมบูรณ์ มันต้องเปิดใช้งานสมบัติวิญญาณชิ้นนี้โดยจำยอม ซึ่งไม่เพียงทำร้ายตัวเองเท่านั้น แต่ยังยืดเวลาการขัดเกลาไข่มุกออกไปมากและนำอันตรายมาสู่ตัวเองเช่นนี้

แต่ตอนนี้มันไม่สนใจเรื่องการขัดเกลาแล้ว

ถ้ามันไม่ยอมเรียกใช้ไข่มุกหยางแท้ มันจะโดนกลุ่มผู้ฝึกตนเหล่านี้จัดการจนตาย

เมื่อผู้ฝึกตนเห็นสมบัติวิญญาณ ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปและรีบตั้งท่าจะบุกเข้าไปในเขตอาคม

แต่มังกรอสูรไม่ให้โอกาสพวกเขาเลย

“อยากวิ่งเข้ามาตอนนี้เลยหรือ? สายเกินไปแล้ว!”

มังกรอสูรคำรามด้วยความดุร้าย

ไข่มุกหยางแท้กลายเป็นดวงอาทิตย์สีม่วงแดงส่องแสงเจิดจ้า จากนั้นเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์สีม่วงหลายดวงพุ่งใส่ผู้ที่กำลังบุกทะลวงเข้าใกล้เขตอาคม

ผู้ฝึกตนระดับจื่อฝู่เหล่านั้นไม่มีเวลาได้กรีดร้องเพราะกลายเป็นขี้เถ้าทันที

ในหมู่พวกเขายังมีมิ่งตานที่ไม่มีเวลาป้องกันตัวเองด้วย

แม้ว่าเขตอาคมนี้จะพังทลายไม่ยากแต่ต้องใช้เวลาและเห็นได้ชัดว่ามังกรอสูรไม่ยอมให้เวลาพวกเขาเลย

เมื่อเห็นเช่นนี้แล้วมิ่งตานอีกคนหนึ่งที่ดูสูงวัยกว่าจึงรีบเรียกใช้อาวุธเวทชิ้นสุดท้ายของตนและตะโกนใส่คนที่เหลือว่า

“ทุกคนหยุดปกปิดความสามารถของตนได้แล้ว รีบใช้พลังที่มี มิฉะนั้นเราทุกคนจะตายกันอยู่ที่นี่!”

ผู้ฝึกตนหญิงระดับมิ่งตานได้ยินแล้วกัดฟัน สุดท้ายนางจึงเรียกใช้อาวุธเวทรูปโคมไฟซึ่งน่าจะเป็นกึ่งอาวุธเต๋า

นางไม่ได้เป็นชาวตงโจวและมาท่องเที่ยวที่ตงโจวเท่านั้น แต่เมื่อนางได้ยินข่าวเกี่ยวกับมังกรอสูรจึงแวะมาลองดู เดิมทีนางแค่อยากสังหารมังกรและนำมุกมังกรกลับไปเป็นของขวัญให้ศิษย์น้องเล็ก แต่ไม่คาดคิดว่านางเกือบจบชีวิตลงที่นี่

ผู้ฝึกตนระดับมิ่งตานที่เหลืออีกสองคนก็แสดงพลังเวทของตนด้วย ทั้งใช้อาวุธเวทหรือพลังเวทที่ตนเชี่ยวชาญที่สุด  

ทว่าก่อนที่พลังเวทจะเข้าไปใกล้ มันถูกสกัดกั้นโดยพลังของไข่มุกหยางแท้ อาวุธเวทถูกระเหยโดยเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ของไข่มุกหยางแท้ในลมหายใจเดียว

แม้จะเป็นกึ่งอาวุธเต๋าก็ถูกทำลายในลมหายใจเดียว

ในชั่วพริบตา

มิ่งตานอีกหนึ่งดับสูญและผู้ฝึกตนระดับจื่อฝู่ล้มตายอีกจำนวนมาก

ตราบใดที่สัมผัสกับเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์สีม่วงก็ไม่มีใครสามารถอยู่รอดได้

ผู้ฝึกตนระดับมิ่งตานที่เหลืออยู่ โดยพื้นฐานแล้วสูญเสียประสิทธิภาพการต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง

ผู้ฝึกตนหญิงระดับมิ่งตานล้มลงกับพื้นโดยยังถืออาวุธเวทที่หักอยู่ในมือ เพราะยันต์ป้องกันตัวที่อาจารย์มอบให้ได้ช่วยป้องกันไม่ให้นางถูกโจมตี

กระนั้นไม่มีสิ่งใดที่นางสามารถทำได้แล้ว

หึ่งหึ่ง!

ทันใดนั้นพระอาทิตย์สีม่วงแดงเริ่มไม่เสถียรและพลังหยางที่ระเบิดออกมาทำให้ผู้ฝึกตนล้มคว่ำ

“ไม่ถูกต้อง!” มังกรอสูรอุทานเช่นนั้นเพราะไข่มุกหยางแท้ค่อยๆ หลุดออกจากการควบคุมของมัน

เลือดไหลออกจากมุมปากของมันและมันเปิดใช้พลังเวททันที ด้วยผลลัพธ์ของการเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณอ่อนๆ ทำให้มันเรียกไข่มุกหยางแท้ที่กำลังจะหลุดลอยให้กลับมาได้ มันถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หากสมบัติวิญญาณเกิดความไม่สงบ ทั้งตัวมันเองและผู้ฝึกตนที่นี่จะตายกันหมด

เมื่อเห็นมังกรอสูรเอาสมบัติวิญญาณกลับคืนมาได้ พวกผู้ฝึกตนที่เหลือดูผิดหวังมาก

เมื่อมังกรอสูรเห็นเช่นนี้ มันก็แสดงการเยาะเย้ยบนใบหน้า “เฮอะ แม้จะไม่มีไข่มุกหยางแท้ ข้าก็ยังฆ่าแมลงกลุ่มเล็กๆ เช่นพวกเจ้าได้”

ในตระกูลมังกร สิ่งที่ทรงพลังที่สุดคือร่างกายและในบรรดามิ่งตานที่เหลือทั้งสามไม่สามารถต่อสู้ได้อีก สำหรับจื่อฝู่ที่สามารถต่อสู้ไหวเหลืออยู่ประมาณสิบกว่าคน แม้ว่ามังกรอสูรไม่ใช้พลังเวทก็ยังสามารถสังหารได้ตามต้องการ

“จริงหรือ? แต่ข้าไม่เชื่อ”

มังกรอสูรตกอยู่ในความเย่อหยิ่ง ทันใดนั้นมีเสียงที่ไม่มีใครเทียบได้เสียงหนึ่งดังขึ้น

ทุกคนได้ยินเสียงจึงหันไปมองและภาพที่เห็นคือผู้ฝึกตนระดับจื่อฝู่ธรรมดาคนหนึ่ง

“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วเจ้ายังพูดเหลวไหลอยู่อีก” มิ่งตานเฒ่าเหลือบมองชายคนนั้นแล้วส่ายหัวพร้อมสีหน้ามืดครึ้ม

แม้ว่ามังกรอสูรจะได้รับบาดเจ็บ แต่มันยังรักษาความแข็งแกร่งทางร่างกายได้และไพ่ตายของผู้ฝึกตนหมดลงโดยสิ้นเชิง ตอนนี้แค่จื่อฝู่ธรรมดาคนหนึ่งจะมีประโยชน์ใด

“เป็นเจ้า!!!” มังกรอสูรสับสนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นมันตอบสนองด้วยความตกใจและความโกรธ!

มันจะลืมเสียงนี้ได้อย่างไร เพราะนี่คือแมลงน่ารำคาญที่หนีรอดไปได้หลังจากการบุกเข้ามาโจมตีมันครั้งนั้น

ทันใดนั้นมันก็เข้าใจว่าเหตุใดวันนี้ถึงมีการบุกโจมตีอีก ปรากฏว่าเป็นการปลุกปั่นของเจ้านี่และมันรู้สึกเกลียดชังสุดหัวใจ

“กล้าดีอย่างไรมาปรากฏต่อหน้าข้าอีก เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!”

“ยังไม่แน่ว่าใครจะตาย” เยี่ยเสวียนกระตุกมุมปากเย้ยหยัน “เคล็ดวิชาเทียนหยางเสวียน!”

เครื่องหมายสีทองปรากฏบนหน้าผากของเยี่ยเสวียน เพิ่มพลังวิญญาณของเยี่ยเสวียนไปสู่ระดับมิ่งตาน

ดวงตาของมิ่งตานที่รอดชีวิตทั้งสามเป็นประกาย แสงแห่งความหวังแวบขึ้นมาในดวงตาของพวกเขาอีกครั้งเพราะบางทีอาจจะมีโอกาสจริงๆ

แม้ตอนที่ฟังบทสนทนาระหว่างทั้งสองจะรู้สึกว่าเรื่องมังกรอสูรเกี่ยวข้องกับจื่อฝู่แปลกประหลาดคนนี้ ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาเจาะลึกหาความจริง

สิ่งที่พวกเขาวางใจได้ตอนนี้คือเยี่ยเสวียน

“แม้เจ้าไปถึงระดับมิ่งตานได้ แต่ข้าก็เป็นมิ่งตานและร่างกายของข้าอยู่ยงคงกระพัน!” มังกรอสูรคำราม ทันใดนั้นร่างกายที่แข็งแกร่งสง่างามของมันกลายเป็นอาวุธโจมตีพุ่งใส่เยี่ยเสวียน