บทที่ 540 : มหันตภัย (8)
[แฟนเพจBamแปลNiyay:ลงแบบราคาถูกโคตรในmy-novel(ลงช้ากว่าThai-novel100ตอน)กับthai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นนอกจากสองเว็บนี้คือไม่ใช่ผมนะ ถ้าเจอคนอ่านก็อปดันเยอะกว่าก็ท้อเป็นนะครับ]
[ถ้าอ่านฟรีแบบเถื่อนไม่ว่าจะได้มายังไงนั้น ผมไม่ว่าเลยครับ และต่อให้ไม่มีคนอ่าน ผมก็ยังจะแปลต่อจนจบด้วย แต่ถ้าจะจ่ายเงินให้เว็บหรือคนที่copyไปขายอีกที คุณโคตรแย่เลยครับ]
[หลังแปลจบจะมีการแก้คำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ดังนั้นถ้าคุณอ่านแบบเถื่อน ก็เชิญเลยครับ เพราะมันไม่มีอัพเดทให้หรอก]
บทที่ 540 : มหันตภัย (8)
ฉันนั่งลงบนเก้าอี้หน้าตู้โชว์
[โลกิคุณกังวลอะไรอยู่หรือเปล่า?]
ไอเซลล์ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับโปรยละอองดาวลงมา
ฉันคิดว่าเธอน่าจะกำลังดูฉันอยู่เงียบๆตั้งแต่เเรก
แต่…มีคนบอกว่าถ้าไม่อยากมีห่วงถึงเวลาตายให้จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย
“ฉันก็กำลังจัดการเคลียร์บางอย่างอยู่”
[บางอย่างคืออะไรคะ?]
“ฉันอาจตายบนชั้นที่ 80 ฉันต้องการให้แน่ใจว่าจะไม่มีห่วงอะไร”
[ไม่มีทาง! โลกิจะตายงั้นเหรอ? โลกิที่เอาชนะเอลซิดและพาเนลม์ไฮมฟ์ปีนขึ้นไปบนชั้น 88 จะมาตายที่นี่เนี่ยนะคะ? มันไร้สาระมาก!]
ไอเซลล์โบกมือรัวๆ
ฉันยิ้มและไม่ได้ตอบอะไรเธอเพิ่มเติม
“ยังไงก็เถอะ ไอเซลล์…ฉันคำถามจะภามเธอ 1 คำถาม”
[สำหรับโลกิถามฉันได้เสมอเลยค่ะ มีเรื่องอะไรจะถามฉันเหรอคะ?]
ฉันเอนตัวเองลงบนพนักพิง
ฉันจำฉากที่ฉันได้เห็นตอนเลื่อนเป็นฮีโร่ระดับ 6 ดาวได้ดี
อย่างไรก็ตาม…มันไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ ฉันเห็นตัวเองเมื่อฉันถูกทิ้งอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
สิ่งที่ฉันอยากรู้เป็นเพียงการยืนยันเรื่องง่ายๆ
“ฮาน อิสรัตเป็นผู้ชายแบบไหน?”
[ฮาน อิสรัต?]
"ไม่ใช่ฉัน…มีคนๆหนึ่งที่ต้องมาที่นี่แต่แรก เขาเหมือนฉันหรือเปล่า?”
[ไม่ค่ะ เขาจะเหมือนโลกิได้ยังไง]
ไอเซลล์นั่งบนไหล่ของฉันและพูดไปเรื่อยๆ
[ฮาน อิสรัต เด็กคนนั้นอายุน้อยกว่าโลกิถึง 10 ปี ไม่มีทางที่เขาจะมีความเกี่ยวข้องกับโลกิได้ ฉันรู้ทันทีเมื่อเห็นรายชื่อฮีโร่]
"……เด็ก"
[เขาไม่เหมือนโลกิเลยค่ะ ส่วนสูงและรูปร่างนั้นแตกต่างกันมาก!]
ไอเซลล์พูดพร้อมกับแกว่งเท้าของเธอไปมา
[CEO ได้ทำการสลับคนสองคนในตอนนั้น แต่ประการแรกเราไม่สามารถแตะต้องกันระหว่างมิติบนและมิติล่างได้ ยกเว้นกรณีพิเศษเหล่านี้ บางทีถ้าเด็ก ๆ ที่นี่ขึ้นไปบนโลก พวกเขาจะไม่สามารถทนต่อแรงกดดันของมิติได้และจะถูกแยกออกเป็นชิ้นๆในทันที]
"เป็นแบบนั้นเหรอ?"
[ค่ะ]
ฉันสรุปได้สั้นๆ
ฉันถูกสลับตัวกับฮีโร่ระดับ 1 ดาวของที่นี่อย่าง 'ฮาน อิสรัต' โดยเทพธิดาที่ชื่อ ‘เทล’'
การเชื่อมต่อระหว่างฉันกับเขาไม่เคุยเกิดขึ้นมาก่อน เนื่องจากมิติที่สูงกว่าและต่ำกว่านั้นไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้
'มันเป็นสมมติฐานที่ไร้สาระมาก'
ฉันส่ายหัว
ฉันคิดว่าตัวเองคิดอะไรไร้สาระแล้วนะ มันเรื่องที่เกิดขึ้นจริงนั้นมันโคตรจะไร้สาระมากกว่านั้นอีก
คิดยังไงมันก็ดูไม่เข้ากันเลย จะดีกว่าถ้าใช้พลังงานไปในทิศทางที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น
เช่น บางอย่างเกี่ยวกับการเลื่อนระดับของฮีโร่ระดับ 7 ดาว
ใช่…
หลังจากถึงระดับ 6 ดาวแล้วฉันพยายามมากที่จะเลื่อนเป็นระดับ 7 ดาว
ฉันยังมีคัมภีร์ลับแห่งสวรรค์ในมือ หากฉันได้รับการเลื่อนระดับ ฉันจะสามารถปีนหอคอยต่อไปได้ง่ายมากขึ้นกว่าเดิม
แต่มันกลับล้มเหลวอย่างน่าเสียดาย ฉันยืมอำนาจของนายท่านมาจากไอเซลล์และลองทำบางอย่างดู แต่หน้าต่างการเลื่อนระดับกลับไม่ปรากฏขึ้น เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างได้หายไปแต่ฉันยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร
'เอาล่ะ…ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปให้ถึงยอดของหอคอยด้วยระดับ 6 ดาวที่มีในตอนนี้'
ไรก็ได้จะไม่รออีกต่อไป
ฉันมองไปด้านข้าง…ไอเซลล์ที่กำลังนั่งอยู่บนไหล่ของฉัน มองมาที่ฉันแล้วยิ้มอย่างสดใส
ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ…มันเงียบจนรู้สึกสงบ
ฉันมองไปข้างหน้าและยิ้มออกมา
หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ
ในแต่ละวันผ่านไปจำนวนชั้นที่ไรก็ได้ปีนขึ้นไปก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละชั้น และในที่สุดก็มาถึงชั้นที่ 79
ฉันตรวจดูบันทึกความคืบหน้าของเนลม์ไฮมฟ์สำหรับการปีนขึ้นไปบนชั้นที่ 80 และเตรียมพร้อมสำหรับกลยุทธ์ขั้นสุดท้าย ชิ้นส่วนแห่งความหายนะอย่างน้อย 3 รูปแบบจะปรากฏบนออกมาบนชั้นที่ 80 ไรก็ได้คงไม่สามารถดำเนินการอะไรต่างๆตามลำพังได้
'มีอุปสรรคหลักๆอยู่สามประการ'
ประการแรกคือชิ้นส่วนแห่งความหายนะ
พวกมันจะเข้าสู่สนามรบในภารกิจนับพัน
อาวุธธรรมดาหรือเวทย์มนตร์ไม่สามารถทำอะไรพวกมันได้
มันเป็นหนึ่งในเรื่องน่าปวดหัวที่ทำให้นายท่านหลายคนล้มเหลวในการปีนหอคอย
ประการที่สองคือการปรากฏตัวของเจ้าชาย
เขาจะเข้าขวางทางเราพร้อมกับสองคนจากตระกูลสายพันธุ์โบราณ การทำงานร่วมกันระหว่างชิ้นส่วนแห่งความหายนะและบอสที่ทรงพลัง นี่เป็นปัจจัยหลักๆที่ทำให้นายท่านที่พยายามจะขึ้นไปชั้นที่ 80 ล้มเหวลว
ประการที่สามคือความไม่แน่นอนของภารกิจ ชั้นที่ 80 รูปแบบจะเป็นแบบสุ่ม
รูปแบบต่างๆ จะลากภารกิจให้ไปในทิศทางที่แตกต่างไปจากเดิมไปอย่างสิ้นเชิง
บนชั้นที่ 80 เป้าหมายย่อยของสนามรบและภารกิจจะเปลี่ยนแปลงไปอยู่ตลอดเวลา ซึ่งนั้นจะทำให้นายท่านและฮีโร่สับสน หากวางแผนและรับมือมันอย่างถูกต้องจะช่วยให้ทำภารกิจได้อย่างง่ายดาย แต่เนื่องจากอยู่บนชั้นที่ 80 ทุกอย่างจะไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่
'มันลำบากกว่าที่เนลม์ไฮมฟ์ซะอีก'
เมื่อตอนที่ฉันเป็นโลกิฉันสามารถส่งฮีโร่ออกไปทำภารกิจและรู้ภารกิจล่วงหน้าได้
แต่ครั้งนี้เคล็ดลับนั้นไม่ได้ผล ไรก็ได้เองก็ได้ส่งทีมล่วงหน้าขึ้นไปบนชั้นที่ 80 ซึ่งประกอบด้วยนักโทษจากห้องรอถึงสองครั้ง แต่พวกเขาก็จะถูกกวาดล้างทันทีที่เข้าไป นั่นหมายความว่าฉันต้องขึ้นไปบนชั้นที่ 80 โดยไม่มีข้อมูลใดๆ
ฉันก้มหน้าลงเงียบๆ
หมดเวลาที่จะหมกมุ่นอยู่กับอารมณ์ที่ไร้สานะนั้นแล้ว
จากนี้ไปก็จะถึงเวลาปฏิบัติภารกิจด้วยการวางแผนและใช้เหตุผล
และช่วงดึกๆของวัน
ไรก็ได้เริ่มแจกจ่ายสิ่งของให้กับเหล่าฮีโร่
ความหมายของการกระทำนี้นั้นไม่มีอะไรแอบแฝง ฉันเองก็ทำอย่างนั้นทุกครั้งก่อนที่จะพิชิตด่านบอส
อาจจะเป็นพรุ่งนี้หรือเปล่า?
ที่เราจะขึ้นไปบนชั้นที่ 80
ฮีโร่คนอื่นๆ เองก็ดูเหมือนจะสังเกตเห็นการกระทำนี้เช่นกัน และพวกเขากำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมการต่างๆ
ฮีโร่ระดับสูงร่วมกับหารือเกี่ยวกับกลยุทธ์ในห้องประชุมและเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีโดยวิเคราะห์จากกลยุทธ์พื้นฐานที่ไรก็ได้ กำหนดไว้
ฉันสามารถช่วยเขาวางแผนได้ถ้าฉันต้องการก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว แต่ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำ
หน้าที่ของฉันไม่ได้ทำอะไรในด้านนี้
งานของปาร์ตี้ที่ 1 นั้นชัดเจน
เอาชนะบอสหลักของชั้นที่ 80 นั้นก็คือเจ้าชาย พรีออส อัล รักนา
ฉันได้พัฒนากลยุทธ์ร่วมกับสมาชิกปาร์ตี้ที่1ในขณะที่ฟังคำอธิบายจากฮาลเจียนและอะเซนิสเกี่ยวกับความสามารถที่สายพันธุ์โบราณอื่น ๆ และสิ่งที่ยุ่งยากที่อาจเกิดขึ้นเมื่อรวมสิ่งเหล่านั้นเข้าด้วยกัน
'ฉันหวังว่าเราจะมีสมาชิกเพิ่มอีกหนึ่งคน'
ฉันรู้สึกถึงความว่างเปล่าของผู้ชายคนนั้น
“ถึงเวลาแล้วสินะ”
วันก่อนปีนขึ้นไปบนชั้นที่ 80
เวคิส และเจนน่ารวมตัวกันอยู่ในห้องของฉัน
“คนๆ นั้นดูแข็งแกร่งจริงๆ…ฉันจะสามารถชนะเจ้าชายได้ใช่ไหม?”
<แค่ทำตามสิ่งที่นาวฝึกฝนมาก็เพียงพอแล้ว>
ฮาลเจียนยกจะงอยปากของเขาขึ้น
ข้างๆ เขามีอะเซนิสในร่างพังพอนสีขาวกำลังกินอาหารอยู่
เวคิสขัดดาบของเขาจนขึ้นเงา
“คงจะดีไม่น้อยถ้าอารอนอยู่ด้วย ฉันไม่รู้ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่?”
“บางทีเขาอาจจะชอบที่นั่นมากกว่า”
“โอ้ไม่มีทางเป็นแบบนั้นอย่างแน่นอน เขาจะต้องกลับมาแน่ๆ”
“มันไม่สำคัญว่าเขาจะกลังมาหรือไม่ เราแค่ทำงานของเราให้เสร็จ”
เวคิสดึงใบมีดออกมาแล้วตรวจดู
“ว่าแต่ นายกังวลเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
ฉันมองไปที่เจนน่าอย่างเงียบๆ
กระเป๋าหนังใบใหญ่ที่วางอยู่ที่มุมห้องสะดุดตาฉันมาก
กระเป๋าก็สูงถึงด้านบนของห้อง
'ไม่มีที่ถุงให้ใส่เหรอ?'
มีการกำจัดรูปปั้นม้าศึกออกไปเพียงครึ่งเดียว
สาวใข้บอกว่าไม่มีที่เก็บมันไว้ในห้องเล็กๆ ของเธอ
ฉันยกมันให้กับคนอื่นพร้อมกับการตัดสินใจครั้งใหญ่
ฉันพึมพำขณะมองไปที่กระเป๋า
“พรุ่งนี้ภารกิจจะเริ่มต้นขึ้น”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้น”
“ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้อง ช่วยหน่อยได้ไหม?”
“ได้สิ อะไรล่ะ?”
ฉันลุกขึ้นและเดินไปที่กระเป๋าของฉัน
ฉันรูดซิปออกที
“ช่วยเอาไปคนละ 300 ตัวที่”
