บทที่ 22 เห็ดศักดิ์สิทธิ์

หมวกของมันเหมือนร่ม ตัวมันมีสีขาวสะอาด ก้านยาวประมาณนิ้วมือ หนาครึ่งนิ้ว นี่คืออะไร?

"เห็ด มีเห็ดขึ้นในดิน แต่ที่นี่ชื้นและเปียก ก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีเห็ดขึ้น น่าจะเป็นเห็ดนางฟ้าเนื้อหนา กินแล้วเหมือนเนื้อ ตอนนี้ยังเป็นระยะอ่อน อีกสองวันน่าจะโตอีก โตได้ถึงขนาดแขน"

ไม่แปลกใจเลยที่เป็นเทพแห่งความรู้ เห็ดสายพันธุ์ทั่วไปมีหลายร้อยชนิด เห็ดที่ไม่ค่อยพบเจอยิ่งมีมากขึ้นไปอีก เนเกริสแค่ชำเลืองมองก็บอกชนิดของเห็ดได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม แม้จะพูดอธิบายมาตั้งเยอะ แต่อังเกอร์ได้ยินแค่คำเดียว "กินได้ไหม"

"เอ่อ กินได้นะ แต่ใครจะกินเห็ดกัน มันไม่อร่อยแถมไม่มีประโยชน์อะไรเลย" เนเกริสตอบ

ในยุคที่กำลังการผลิตต่ำ คนส่วนใหญ่แทบไม่กินเห็ด เพราะต้องใช้น้ำมันและเครื่องปรุงจำนวนมาก ไม่งั้นจะกินยาก เมืองใต้ดินอาหารยังไม่พอกินเลย จะมีน้ำมันที่ไหนกัน ถ้าเอาป้ามนุษย์วัวไปต้ม คงได้เนยวัวออกมาหลายสิบปอนด์

ดังนั้น มีแต่นายพรานและคนเลี้ยงสัตว์เท่านั้นที่จะมีน้ำมันสัตว์มากพอจะเอาไปต้มซุปเห็ดกิน

"อ๋อ" ไม่อร่อย ไม่มีประโยชน์ งั้นก็ไม่ปลูกแล้ว อังเกอร์ยื่นมือเตรียมจะดึงเห็ดออก แต่แล้วก็มีเสียงอุทานดังขึ้นจากด้านหลัง "เอ๊ะ นี่เห็ดศักดิ์สิทธิ์หรือเปล่า"

พวกเขาหันไปมอง ลิซ่าในชุดกระโปรงผ้าไหมสีดำบางเบายืนอยู่ด้านหลัง มองเห็ดพวกนั้นด้วยความประหลาดใจ

ชุดกระโปรงผ้าไหมสีดำบางเบารัดรูป เน้นรูปร่างที่อวบอิ่มของลิซ่า ทำให้ยากที่จะเชื่อมโยงเธอกับร่างซูบผอมของวิญญาณร้ายเมื่อวานนี้

"เห็ดศักดิ์สิทธิ์คืออะไร" อังเกอร์ถาม

"เป็นเห็ดนางฟ้าที่รดด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์แบบนี้แหละ โดยพื้นฐานมันก็คือเห็ดนางฟ้า แต่มีฤทธิ์วิเศษบางอย่าง เช่น ขจัดผลกระทบเชิงลบ พิษ โรคระบาด คำสาป โรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ขอแค่ไม่รุนแรงมากเกินไป ก็ได้ผลทั้งนั้น" ลิซ่าอธิบาย

พูดจบ นางก็ยิ้มเล็กน้อย เสริมว่า "นิกายแสงสว่างจะปลูกเห็ดศักดิ์สิทธิ์พวกนี้เป็นจำนวนมาก นำไปตากแห้งบดเป็นผง แจกจ่ายให้บาทหลวงและแม่ชีไปแสดงปาฏิหาริย์ พอไปรักษาอาการอาหารเป็นพิษของเด็กคนหนึ่ง ทั้งครอบครัวก็จะสำนึกบุญคุณและศรัทธาได้ง่าย ๆ"

อังเกอร์ไม่ค่อยเข้าใจว่าที่เธอพูดนั่นหมายความว่าอะไร แต่เนเกริสโกรธจนตะโกนขึ้นมาแล้ว "ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ไร้ยางอาย น่ารังเกียจสิ้นดี นี่มันโกง นี่มันโกง ไม่แปลกใจเลยที่นิกายแสงสว่างเผยแพร่ศาสนาได้ราบรื่นขนาดนั้น ที่แท้พวกมันก็ใส่ยาคนอื่นนี่เอง!!"

แต่คำพูดของเนเกริสก็แค่ตะโกนอยู่ในวิญญาณของอังเกอร์เท่านั้น ลิซ่าไม่ได้ยิน ได้ยินเพียงลิซ่าพูดว่า "พระองค์เจ้าข้า หากเราปลูกเห็ดศักดิ์สิทธิ์แบบนี้ได้ปริมาณมาก นำไปทำเป็นยา น่าจะได้รับความนิยมมากเลยเจ้าข้า เมื่อถึงตอนนั้น พวกเขาจะใฝ่หาที่จะอาบแสงทิพย์ของพระองค์เจ้าอย่างกระตือรือร้นเลยล่ะ"

แม่ชีสูงสุดแห่งแสงสว่างในอดีตคนหนึ่งที่ไม่สามารถเผยแพร่ความเชื่อได้ ก็ไร้ค่าไร้ประโยชน์ เธอตั้งตารอคอยที่จะอุทิศพลังของตนเองให้อังเกอร์ เพียงเท่านั้นถึงจะได้รับความเมตตาจากองค์ทรงเจ้า ประทานพลังให้เธอมากขึ้น

"แลกเป็นอาหารกับเมล็ดพันธุ์ได้ไหม" อังเกิลถาม เขาไม่ค่อยสนใจเรื่องให้คนอื่นมาอาบแสงทิพย์หรอก แต่ถ้าเป็นเรื่องกินได้ แลกเป็นอาหารและเมล็ดพันธุ์ได้ งั้นปลูกมากหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไร

"อาหารเหรอเจ้าข้า ก็แลกได้นะ แต่อาหารเป็นสินค้าหลัก สามเมืองนี้ขาดแคลนอาหารกันหมด ถึงจะยอมแลกก็แลกได้ไม่เท่าไหร่หรอก ส่วนเมล็ดพันธุ์ พวกเขามีอะไรเราก็มีด้วย แต่เมืองแฮนวินเทอร์มีวงเวทเทเลพอร์ตเล็กๆ เชื่อมไปยังโลกมนุษย์ เราสามารถแลกเมล็ดพันธุ์ที่มีเฉพาะในโลกมนุษย์หรือสินค้าราคาแพงได้" ลิซ่าพูด

"วงเวทเทเลพอร์ต? สถานีเปลี่ยนถ่ายระหว่างโลก?" อังเกอร์เอียงศีรษะ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าสถานีเปลี่ยนถ่ายระหว่างโลกที่พวกนั้นพูดถึง ก็คือวงเวทเทเลพอร์ตนี่แหละ คือสถานที่ที่เขาถูกส่งมา สามารถเชื่อมตรงไปยังหนึ่งในประตูโค้งของวิหารสงบจิตได้เลย

"ไม่ๆนะ แค่วงเวทเทเลพอร์ตเล็กๆ เอง เล็กมากๆ แม้กระทั่งคนก็ส่งไม่ได้เลย ส่งได้แค่ของมีค่าบางอย่าง เช่น คริสตัลเวทมนตร์ เครื่องรางเวทย์ พวกนั้นแหละ" ลิซ่าพูดไปทำท่าทางประกอบไป ตามที่นางทำท่าอธิบาย วงเวทเล็กๆ นี้น่าจะมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางแค่ 70-80 ซม. จริงๆ ก็ส่งของที่มีปริมาตรใหญ่เกินไปไม่ได้

"คริสตัลเวทมนตร์? มนุษย์มีคริสตัลเวทมนตร์ด้วยเหรอ" ถ้าอังเกอร์มีหู ป่านนี้คงตั้งชันขึ้นมาแล้ว ตอนแรกที่เขาตามอายส์เคมาเมืองใต้ดิน ก็เพื่อคริสตัลเวทมนตร์ไม่ใช่เหรอ คริสตัลเวทมนตร์สามารถเปิดใช้หินเสาเทเลพอร์ตได้ ด้วยวิธีนี้เขาก็จะกลับไปวิหารสงบจิตได้

อังเกอร์เคยถามฟิลินว่ามีคริสตัลเวทมนตร์ไหม แต่น่าเสียดายที่เมืองใต้ดินไม่มี คริสตัลเวทมนตร์ไม่กี่ก้อนของอายส์เคที่เขาเคยแลกมาจากเมืองแฮนวินเทอร์ ใช้ไปเกือบหมดแล้ว ไม่พอจะเปิดวงเวทเทเลพอร์ตอีกรอบ หลังจากกลับมาไม่นานก็ใช้หมด

"มีเจ้าข้า เมืองแฮนวินเทอร์มีวงเวทไว้แลกคริสตัลเวทมนตร์กับโลกมนุษย์ได้ แต่พวกเราไม่ค่อยมีสินค้าอะไรโดดเด่นน่าสนใจ เลยแลกได้ปริมาณน้อยมาก" ลิซ่าเล่า

อังเกอร์ชี้ไปที่เห็ด พูดว่า "แลกคริสตัลเวทมนตร์"

ในเมื่อจะใช้เห็ดศักดิ์สิทธิ์แลกคริสตัลเวทมนตร์ ปริมาณเห็ดก็ต้องไม่น้อยเลย อังเกิลเลยเปลี่ยนชั้นปลูกหินทั้งหมดให้เป็นเห็ดศักดิ์สิทธิ์ เขาเคยเห็นเห็ดบางชนิดที่ขึ้นบนซากไม้ผุ จึงพอจะรู้ว่ามันขยายพันธุ์กันยังไง

ดังนั้น เมื่อเห็ดศักดิ์สิทธิ์ชุดแรกสุกงอมและเริ่มปล่อยสปอร์ อังเกิลก็ใช้เวทถ่ายละอองเกสร ย้ายสปอร์ไปบนดิน แล้วโรยดินให้กระจายเท่ากันบนร่องดินของแผ่นหิน

สองสัปดาห์ต่อมา อังเกิลเก็บเกี่ยวเห็ดศักดิ์สิทธิ์ได้ถึงห้าสิบปอนด์เต็มๆ

ลิซ่ามองแล้วตาลายไปหน่อย "มากขนาดนี้เลยหรือเจ้าข้า ข้าไม่เคยพบเห็ดศักดิ์สิทธิ์กองรวมกันมากขนาดนี้มาก่อนเลย ท่านปลูกยังไงกัน ตอนข้าอยู่นิกายนั้น แต่ละเขตการปกครองสามารถผลิตเห็ดศักดิ์สิทธิ์ได้มากขนาดนี้ในหนึ่งปีถือว่าดีมากแล้ว ท่านใช้แค่สิบกว่าวันเอง?"

"ปลูกแบบนี้" อังเกิลอธิบายวิธีการปลูกของตน เปรียบเทียบกับของลิซ่า แล้วพบความแตกต่างหลายอย่าง

ประการแรก พวกเขาไม่เก็บสปอร์ ประการที่สอง พวกเขาไม่ปรับดินและความชื้น ประการที่สาม พวกเขาไม่มีน้ำศักดิ์สิทธิ์มากพอที่จะรดได้

นิกายแสงสว่างไม่ได้คิดว่ามันเป็นพืชชนิดหนึ่ง แต่เป็นพระคุณที่พระเจ้าประทานมาให้ต่างหาก

หากมีเห็ดศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาที่ไหน พวกเขาก็จะกั้นบริเวณตรงนั้น ส่งบาทหลวงไปสวดภาวนาที่นั่น จากนั้นรดน้ำศักดิ์สิทธิ์ แล้วปล่อยให้มันโตเองตามธรรมชาติ น้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้รดก็ไม่ได้มากด้วย เพราะบาทหลวงที่ทำพิธีชำระล้างนั้นก็ยุ่งอยู่เสมอ

วิธีสุกเอาเผากินแบบไม่ทำอะไรเช่นนี้ ผลผลิตจะออกมาดีก็แปลกแล้ว

ส่วนอังเกอร์ปลูกอย่างไร? หลังจากเก็บสปอร์แล้ว เขาก็ตั้งกลุ่มเปรียบเทียบหลายชุด โดยปรับแสง น้ำ ความชื้น และอุณหภูมิให้แตกต่างกันไป แม้กระทั่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้รดว่าจะใช้น้ำผ่านพิธีชำระล้าง 5 ครั้งหรือ 6 ครั้ง ก็ทำการเปรียบเทียบ จากนั้นเลือกชุดที่มีการเจริญเติบโตเร็วและมากที่สุด

สุดท้าย เขาพบว่า ดินที่สะอาดแต่ไม่ผ่านการชำระล้างซึ่งมีสารอินทรีย์จำนวนมาก รดด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ผ่านพิธีชำระ 5 ครั้ง ให้การเจริญเติบโตเร็วและดีที่สุด

สารอินทรีย์ชนิดไหนดีที่สุด? มอสแห้งพวกนั้นดีที่สุด ถ้าเป็นมอสสด จะเน่าเปื่อยง่ายกลับไม่ดี ต้องเป็นพวกแห้ง ๆ

"เท่านี้พอไหมเจ้าข้า ต้องแลก..." อังเกอร์นึกทบทวนในใจเงียบ ๆ ดูเหมือนอายส์เคจะใช้คริสตัลสีน้ำเงินราว 10 กว่าก้อน ดังนั้นต้องแลกกลับมาให้ได้ 40 ก้อนขึ้นไป "สี่สิบก้อน"

"พอเจ้าข้าพอเจ้าข้า เฮ้อ เห็ดศักดิ์สิทธิ์ห้าสิบปอนด์ นำไปบดเป็นผงน่าจะได้สิบปอนด์เป็นอย่างน้อย ตามราคาของนิกายแสงสว่างเมื่อก่อน ผงเห็ดศักดิ์สิทธิ์หนึ่งปอนด์แลกได้ยี่สิบก้อนคริสตัลเวทมนตร์ ถึงแม้นิกายจะไม่ขาดคริสตัลอยู่แล้ว และในตลาดทั่วไปก็หาซื้อผงเห็ดศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ ดิฉันจะเอาไปก่อนห้าปอนด์ น่าจะพอแลกคริสตัลได้ร้อยกว่าก้อน ถ้าเอาไปมากเกินไปกลับจะทำให้ราคาตกอีก"

พูดถึงตรงนี้ ลิซ่าคิดอะไรออก สีหน้ามุ่งมั่นเต็มเปี่ยม "พอเห็นสภาพของข้าในตอนนี้ หมอเวทแก่ประจำเมืองแฮนวินเทอร์คนนั้น คงจะคุกเข่าลงอ้อนวอนขอให้ข้าแสดงอานุภาพของพระองค์ให้นางเห็นเป็นแน่"