ตอนที่ 19 คนยุคโบราณที่ล้าหลัง

ตอนที่ 19 คนยุคโบราณที่ล้าหลัง

คีย์เวิร์ดนั้น!

หูของซูอันกระดิก ดูเหมือนเขาจะสัมผัสได้ถึงการเพิ่มคะแนนตัวร้าย

“บังอาจ กล้าละเลยกฎของวังหลวง มาเร็ว จับตัวนางไว้และสั่งสอนนางว่ากฎคืออะไร”

ณ ขณะนี้ นางกำนัลอาวุโสโกรธมาก

นางเคยเห็นคนบ้าดีเดือด แต่ไม่เคยเห็นใครบ้าคลั่งขนาดนี้หลังจากเข้าวังแล้ว

“เฮ้ พวกเจ้าจะทำอะไร ปล่อยข้านะ!”

หลินเจวียนดิ้นรนขัดขืนในขณะที่นางกำนัลหลายคนมาจับไว้

“หยุด!”

เสียงทุ้มของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นและดึงดูดความสนใจของทุกคนได้ดีนัก

หล่อมาก!!!

ทันทีที่หลินเจวียนได้เห็นใบหน้าของผู้มาเยือน นางก็ตกตะลึงจนลืมการดิ้นรนไปชั่วขณะ

ยังมีคนหล่อขนาดนี้ได้อย่างไร แม้แต่ดาราชายที่นางตามกรี๊ดเมื่อชาติก่อนยังด้อยกว่าหลายขุม

ไม่ได้บอกว่าไม่มีผู้ชายในวังนี้หรือ?

อาจเป็นองค์ชายสักพระองค์หนึ่งก็ได้!

ทันใดนั้นนางก็จินตนาการถึงองค์ชายผู้มีอำนาจยิ่งใหญ่ในนิยายโรแมนติกหลายสิบเรื่องที่เคยอ่าน องค์ชายเย็นชาทว่าตกหลุมรักนางคนเดียว

นางกำนัลอาวุโสรีบขยิบตาให้นางกำนัลอีกหลายคน จากนั้นทำความเคารพด้วยความจริงจังพลางเอ่ย

“บ่าวคารวะท่านโหวซูเจ้าค่ะ”

ตอนนี้พวกนางกำนัลเหมือนตื่นจากฝันหวานแล้วรีบทำความเคารพตาม

มีเพียงนางกำนัลชื่อหลินเจวียนที่ยังวางมาดเหมือนพี่ใหญ่ผู้เย่อหยิ่ง ไม่ทักทายและยืนหลังตั้งตรง

“โอ้ เจ้ารู้จักข้าด้วยหรือ?”

ซูอันมองนางกำนัลอาวุโสด้วยความแปลกใจ

แม้เขาจะเดินทางเข้าวังบ่อยครั้ง แต่เขามักจะไปที่พระตำหนักไท่หยวนและพระตำหนักฉือหนิง เมื่อพิจารณาถึงความกว้างใหญ่ของวังหลวงแห่งนี้ พวกนางกำนัลส่วนใหญ่จึงไม่เคยเห็นเขามาก่อน

“บ่าวเคยรับใช้ไท่โฮ่วเหนียงเหนียงและโชคดีที่ได้พบกับท่านโหวซูเจ้าค่ะ” นางกำนัลอาวุโสตอบ

ที่แท้ก็เป็นแค่โหว!

หลินเจวียนรู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินฐานะจริงของซูอัน

เผลอคิดว่าเขาเป็นองค์ชายเสียได้

แต่หน้าตาดีขนาดนี้ จะมีสถานะต่ำกว่าก็ไม่เป็นไร

“แล้วเกิดอะไรขึ้น?” ซูอันถามโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้

“เรียนท่านโหว เมื่อครู่นี้บ่าวกำลังสั่งสอนบทเรียนให้นางกำนัลที่โง่เขลาเจ้าค่ะ ทำให้ท่านโหวตกใจแล้ว ได้โปรดอภัยให้บ่าวด้วยเจ้าค่ะ” นางกำนัลอาวุโสพูดด้วยความหวาดกลัว

หากบุคคลตรงเบื้องหน้าเป็นขุนนางคนอื่น นางจะไม่กลัวมากเท่านี้ เพราะระบบภายในและนอกวังหลวงไม่ได้ใช้ระบบเดียวกัน

แต่คนผู้นี้แตกต่างออกไป

หากทำให้ท่านโหวซูไม่พอใจ เขาไม่จำเป็นต้องทูลฝ่าบาทก่อน แต่เขาสามารถลงโทษได้ทันทีและไม่มีใครกล้าตำหนิเขาด้วย

และนางได้ยินว่าเมื่อไม่นานมานี้ท่านโหวซูสังหารขันทีหนุ่มคนหนึ่งข้อหาพูดเสียงดังเกินไป เขาโกรธและซัดฝ่ามือใส่ขันทีหนุ่มจนตายคาที่ แค่เพราะอีกฝ่ายทำให้เขาหงุดหงิด...

นางกำนัลอาวุโสเหงื่อเย็นแตกพลั่ก

“เฮอะ พูดกลับดำเป็นขาว! เห็นได้ชัดว่าเป็นเจ้าที่ใช้ความอาวุโสมารังแกผู้อื่น” ทันใดนั้นหลินเจวียนก็ผลักนางกำนัลทั้งสองข้างออกไปและลุกขึ้นยืน นางมองตรงไปที่ซูอัน

นางกำนัลทั้งสองด้านต่างถูกดึงดูดโดยซูอันจึงลืมออกแรงจับนางไว้

“ท่านโหวซู ข้ามีเรื่องจะบอกท่าน” หลินเจวียนเงยหน้าขึ้นมองซูอันโดยไม่เกรงกลัว

เมื่อนางกำนัลอาวุโสได้ยิน นางก็รู้สึกหน้ามืดจนแทบจะล้มลงกับพื้น

เมื่อวานนี้นางเห็นความผิดปกติของหลินเจวียนแล้วน่าจะทุบตีให้ตายไปซะ

“โอ้ หากเจ้ามีเรื่องจะพูดก็พูดมาเถอะ” ซูอันรักษาบุคลิกที่อ่อนโยนเหมือนหยกไว้ได้ดีและพูดด้วยความใจเย็น

หลินเจวียนหันไปมองพวกนางกำนัลที่อยู่ข้างหลังด้วยความเย่อหยิ่ง คนยุคโบราณกลุ่มเดียวจะมีสติปัญญาแบบคนสมัยใหม่ได้อย่างไร

มีโอกาสดีๆ ต้องรีบคว้าไว้สิ

  มาดูกันว่านางจะหลอกใช้ท่านโหวผู้นี้อย่างไร

“คารวะท่านโหวซู ข้าชื่อหลินเจวียนและยินดีที่ได้รู้จัก”

ในตอนแรกนางทักทายด้วยน้ำเสียงที่เท่าเทียมกัน จากนั้นจึงค่อยๆ ลดเสียงลงพูดว่า “ท่านโหวซูเคยได้ยินเรื่องปืนพกที่มีเสียงเหมือนฟ้าผ่า เร็วปานฟ้าแลบและฆ่าคนได้ในพริบตาเดียวหรือเปล่า ยังมีระเบิดนิวเคลียร์ที่มีความยาวไม่เกินสิบฟุตและมีเส้นรอบวงไม่เกินสามฟุต แต่สามารถส่งเสียงดังและพลังทำลายล้างเป็นระยะทางหลายพันไมล์ได้หรือไม่ ดวงอาทิตย์แผดจ้าแต่สามารถเปลี่ยนน้ำให้เป็นน้ำแข็งได้ด้วยดินประสิวด้วยนะ”

ใบหน้าของซูอันค่อยๆ แปลกไป ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้มาเหยียบโลกนี้ด้วยวิธีธรรมดากระมัง มิหนำซ้ำนางยังบอกว่านี่คือยุคโบราณอีกด้วย?

ในชาติก่อนนั้น ระเบิดนิวเคลียร์มีพลังทำลายล้างมหาศาล ถือเป็นอาวุธสำคัญของชาติจริงๆ แต่สำหรับในโลกนี้พลังของมันยังไม่อาจเทียบเท่าพลังทำลายล้างขั้นสูงจากผู้ฝึกตนระดับมิ่งตานด้วยซ้ำ

อีกทั้งโลกนี้แตกต่างออกไปมาก จึงไม่แน่ใจว่าระเบิดนิวเคลียร์จะเกิดขึ้นจริงหรือเปล่า

กระนั้นเขายังให้ความร่วมมือโดยแสร้งทำสีหน้าประหลาดใจ “ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องมหัศจรรย์เช่นนี้มาก่อนเลย”

“เฮอะ เฮอะ เป็นเรื่องปกติที่ท่านโหวซูจะไม่รู้ เพราะข้าเป็นคนเดียวในโลกที่รู้จักสิ่งเหล่านี้” หลินเจวียนดูภาคภูมิใจมากและความรู้สึกเหนือกว่าผุดขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ

ตามที่คาดไว้ พวกคนยุคโบราณที่โง่เขลากลุ่มนี้ แค่พูดในสิ่งแปลกใหม่ด้วยท่าทางสบายๆ ก็ทำให้พวกเขาตกใจได้แล้ว

ความคับข้องใจของการถูกบังคับให้เป็นนางกำนัลในวังก็หมดไปเช่นกัน

มาดูว่าหลินเจวียนจะปั่นป่วนยุคโบราณอย่างไร

ด้วยความสนใจใคร่รู้อันแรงกล้าของซูอัน ทำให้หลินเจวียนตามซูอันกลับไปที่จวนโหวด้วยความสุข

ตามคำพูดของซูอันก็คือ “หากผู้มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมเช่นนี้ถูกขังไว้ในกำแพงวังคงน่าเสียดายแย่”

  ……

“นี่น่ะหรือจวนโหว!” หลินเจวียนอุทาน

ทันทีที่นางมาถึงจวนโหว นางก็มองอาคารขนาดใหญ่ที่หรูหรายิ่งกว่าพระราชวังในชาติที่แล้ว นางอดไม่ได้ที่จะตื่นตาตื่นใจไปกับอาคารและศาลาต่างๆ

จากนั้นนางก็เหลือบมองซูอันที่อยู่ข้างๆ แล้วรีบแสร้งทำไม่สนใจ “ก็เฉยๆ นะ เพราะตึกสูงของพวกข้าสร้างได้สูงหลายร้อยฟุตและสามารถสร้างเสร็จภายในเวลาไม่กี่เดือนเท่านั้น”

ในฐานะนักเดินทางข้ามเวลา นางไม่ต้องการที่จะสูญเสียความสงบต่อหน้าคนยุคโบราณที่ ‘ล้าหลัง’ เหล่านี้

นางได้เข้าวังและโดนบังคับให้ทำงาน ยังไม่เคยสัมผัสกับความเข้มงวดของเขตพระราชฐานชั้นในจริงๆ มิฉะนั้นนางคงไม่สามารถทำตัวก้าวร้าวในวังได้

เมื่อเยี่ยหลีเอ๋อร์เข้ามาทักทายและได้ยินเช่นนี้จึงแสดงออกด้วยความเหยียดหยามเกินบรรยาย

ก็แค่หญิงบ้าจากดินแดนห่างไกลสักแห่งหนึ่ง

ความสูงของตึกที่ว่านั่น คือความสูงขนาดไหนเชียว?

มิหนำซ้ำยังสร้างเสร็จในเวลาแค่ไม่กี่เดือน

แต่จวนโหวขนาดหลายร้อยหลี่ก็ถูกสร้างขึ้นใหม่ในเวลาเพียงสองวันเท่านั้น

สตรีนางนี้หน้าตาไม่โดดเด่นและด้อยประสบการณ์ นางไม่มีความรู้ทางโลกเลย จึงไม่ทราบว่าเมื่อใดที่พี่ซูอันมีรสนิยมไม่เลือกเช่นนี้

มีสิ่งใดที่นางสามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้!

“เจ้าเป็นใคร?” หลินเจวียนถามเมื่อเห็นเยี่ยหลีเอ๋อร์เดินมา

มีผู้หญิงหน้าตาดีมากคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่ในจวนโหว หลังจากดูละครชิงไหวชิงพริบในวังมาหลายสิบเรื่อง นางก็รู้สึกระแวงทันที

“นี่คือหลีเอ๋อร์ เป็นแม่บ้านของจวน”

เยี่ยหลีเอ๋อร์กำลังจะพูด แต่ซูอันเริ่มแนะนำก่อน

คำว่า ‘แม่บ้าน’ ทำให้เยี่ยหลีเอ๋อร์มุ่ยปาก

“โอ้ เป็นแม่บ้านนี่เอง!” หลินเจวียนมองเยี่ยหลีเอ๋อร์และพูดด้วยน้ำเสียงคลุมเครือแปลกๆ

นางคิดว่าอีกฝ่ายเป็นฮูหยินของจวนโหวแล้วจะเป็นภัยคุกคามร้ายแรง กลับกลายเป็นแค่แม่บ้านคนหนึ่ง

ในขณะเดียวกันนางก็ค่อนข้างไม่พอใจ เพราะนึกว่าจะมีพ่อบ้านที่หล่อเหลามากกว่า ช่างน่าผิดหวัง!

นางคงต้องคุยกับซูอันให้ดีทีหลัง ให้เขาหาพ่อบ้านสุดหล่อมาแทน จะปล่อยให้แม่บ้านมาขโมยสปอตไลท์จากพ่อบ้านสุดหล่อได้อย่างไร

นางได้แต่งตั้งตัวเองเป็นนายหญิงโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

ในฐานะนักเดินทางข้ามเวลา นางจึงมีความเห็นว่าพวกผู้ชายยุคโบราณไม่น่าจะชอบหรือรักผู้หญิงแบบเยี่ยหลีเอ๋อร์

เยี่ยหลีเอ๋อร์กำหมัดแน่น

เสียงของซูอันที่ดังก้องในหูของนาง ทำให้นางพยายามระงับอารมณ์ที่อยากต่อยสัตว์ประหลาดน่าเกลียดตัวนี้ไว้

เห็นแก่แผนการของพี่ซูอัน ข้าจะอดทน!