Chapter 5 ฉันจะสู้กับคุณจนสุดชีวิต

บทที่ 5

หลังอาหารเย็นจี้ซีซวนและจี้ซีอังแยกออกไปอ่านหนังสือ หลี่ซูนั่งอยู่ข้างนอกกำลังซักเสื้อผ้า ขณะที่มีจีหยวนหยวนนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ เธอจะไม่ยอมห่างแม่ของเธอไปไหนอีกแล้ว เธอต้องการชดเชยยี่สิบปีที่พวกเราพลาดไปในชีวิตก่อนหน้านี้

เมื่อเห็นจี้หยวนหยวนเกาะติดกับเธอแบบนี้ หลี่ซูก็รู้สึกสนุกและมีความสุข ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เวลาประมาณสิบโมงเช้า ประตูบานเล็กๆถูกเปิดออก จี้เจียนกั๋วปรากฏตัวขึ้นที่ประตูพร้อมด้วยจักรยานคันใหญ่ขนาดยี่สิบแปดนิ้ว

ในเวลานี้โชคยังไม่เข้าข้างจี้เจียนกั๋ว เขามีเงินในมือไม่มากนัก อุปกรณ์ขนส่งเพียงอย่างเดียวที่เขามีคือรถจักรยาน

มันแปลกมากที่จะกล่าวได้ว่า นับตั้งแต่เขาแยกทางกับหลี่ซู เขาก็เจริญก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อเธอเห็นจี้เจียนกั๋วปรากฎตัว รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หายไปทันที “คุณกลับไปได้แล้ว ฉันจะไม่ให้หยวนหยวนไปกับคุณ”

จี้เจียนกั๋ว ซึ่งแต่เดิมมองไปที่จี้หยวนหยวนด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า สีหน้าเจื่อนลงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ซู  “หลี่ซู คุณหมายความว่าอะไร? เราตกลงกันแล้วนิ ว่าคนโตและคนที่สองจะอยู่กับคุณ ส่วนหยวนหยวนจะกลับมาอยู่กับผม”

หลี่ซูยืนขึ้นจากพื้นและเช็ดมือของเธอด้วยผ้าขนหนูที่อยู่ใกล้ๆ  “ฉันไม่มีอะไรจะพูด ในเมื่อตอนแรกหยวนหยวนเต็มใจที่จะไปกับคุณ แต่ในเมื่อตอนนี้หยวนหยวนเปลี่ยนใจแล้ว ฉันก็จะไม่ยอมแพ้คุณเด็ดขาด”

จี้เจียนกั๋วมองไปที่จี้หยวนหยวนเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มอย่างอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าของเขา

“หยวนหยวน ดูสิ พ่อซื้อเค้กและขนมปังลูกพีชที่ลูกชอบมาให้ด้วย ที่บ้านเรายังมีอีกเยอะนะ และต่อไปในอนาคตถ้าหนูอยากกินอะไรพ่อก็จะหามาให้นะ กลับบ้านไปกับพ่อเถอะ โอเคไหม?”

หลี่ซูขมวดคิ้วและมองไปที่จี้หยวนหยวนโดยไม่รู้ตัว

เห็นได้ชัดแม้ภายนอกเธอจะดูเข้มแข็ง แต่เธอก็ยังมีความกังวลลึกๆอยู่ในใจ

หัวใจของจี้หยวนหยวนเจ็บปวด เขาเอื้อมมือไปกอดขาของหลี่ซูและมองไปที่จี้เจียนกั๋ว “หนูไม่สนใจของของพ่อแล้ว หนูอยากอยู่กับแม่”

สีหน้าของจี้เจียนกั๋วเจื่อนลงทันที

จี้หยวนหยวนมองพ่อของเขาตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แม้ว่าเธอจะไปอยู่กับจี้เจียนกั๋วในชีวิตที่แล้ว แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอถือว่าอยู่แค่ระดับกลางๆเท่านั้น

แม้ว่าจี้เจียนกั๋วต่อสู้กับหลี่ซูเพื่อแย่งชิงเธอ แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ได้รักเธอจริง หลังจากที่รับเธอกลับมา การงานของเขาก็ก้าวหน้าจนเขาเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งก็เข้าสู่วงการธุรกิจ ธุรกิจของเขาเจริญเติบโตขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงไม่ค่อยมีเวลาที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอ

เธอรู้สึกว่ามีเพียงสิ่งเดียวที่จี้เจียนกั๋วทำถูกต้องในชีวิตนี้ก็คือ จับเธอแต่งงานกับฉินมู่เชิง

จี้เจียนกั๋วต้องการให้เธอแต่งงานเพราะเขาต้องการสร้างสายสัมพันธ์กับฉินมู่เชิงแห่งตระกูลฉิน

จู่ๆจี้หยวนหยวนก็โพล่งขึ้นมาว่า “หนูรู้ความสัมพันธ์ของพ่อกับน้าเสิ่นแล้วนะ พ่อเป็นพ่อที่แย่มาก หนูไม่รักพ่อแล้ว”

เมื่อจี้หยวนหยวนพูดเช่นนี้ ไม่เพียงแต่หลี่ซูจะตกตะลึง แม้แต่จี้เจียนกั๋วก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

เหตุผลที่หลี่ซูหย่ากับจี้เจียนกั๋วเป็นเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆบางอย่าง แต่ในขณะนี้ เมื่อเธอได้ยินจี้หยวนหยวน พูดถึงน้าเสิ่น ความรู้สึกไม่ดีก็เกิดขึ้นในใจของเธอ

“หยวนหยวน หนูบอกแม่หน่อยสิ ว่าน้าเสิ่นคนนี้คือใครหรอจ้า” หลี่ซูนั่งยองๆ และถามเธออย่างใจเย็น

ความจริงแล้วน้าเสิ่นคือแม่ของเสิ่นหลิงซู,  เสิ่นเหมยตั้งครรภ์ก่อนแต่งงานโดยที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็ก ดังนั้นเด็กจึงทำได้เพียงใช้นามสกุลของเธอเท่านั้น

ในความเป็นจริง หลังจากที่จี้หยวนหยวนโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว  เธอแอบได้ยินเรื่องเกี่ยวกับจี้เจียนกั๋วและเสิ่นเหมยจากเสิ่นหลิงซูโดยไม่ได้ตั้งใจ

แน่นอนเธอไม่ค่อยมั่นใจว่าเสิ่นหลิงซูจงใจให้เธอรับรู้เรื่องนี้หรือเปล่า

แต่เธอมั่นใจมากว่าจี้เจียนกั๋วกับเสิ่นเหมยมีความสัมพันธ์กันก่อนหย่าร้างกับแม่ของเธออย่างแน่นอน

ในชีวิตก่อนของเธอ เธอค่อนข้างห่างเหินจากแม่เพราะไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลานาน ยิ่งไปกว่านั้น นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมานานหลายสิบปีแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ได้บอกหลี่ซู

แต่ตอนนี้ ในชีวิตนี้มันแตกต่างออกไป เธอไม่อยากให้หลี่ซูเหมือนคนตาบอด เห็นได้ชัดว่าจี้เจียนกั๋วนอกใจเธอ แล้วทำไมเขาถึงทำให้หลี่ซูออกไปโดยที่ไม่ได้อะไรติดตัวไปเลยล่ะ ?

“น้าเสิ่นเป็นคนที่สวยมาก หนูเห็นเธอกำลังจูบกับพ่อ” จี้หยวนหยวนโกหกทั้งๆ ที่ตาของเธอเบิกกว้าง

อย่างไรก็ตาม มันเป็นความจริงที่ว่าจี้เจียนกั๋วและเสิ่นเหมยอยู่ด้วยกัน  แต่เธอจะเห็นหรือไม่มันไม่ใช่เรื่องสำคัญ เมื่อได้ยินดังนี้ จี้เจียนกั๋วก็ก้าวเท้าออกไป  “หยวนหยวน หนูยังเป็นเด็กไม่ควรพูดโกหกนะ หนูเห็นพ่อกับน้าเสิ่นจูบกันเมื่อไหร่”

ขณะที่จี้เจี้ยนกั๋วกำลังเข้าใกล้ลูกสาวตัวเล็กของเธอ หลี่ซูก็ลุกขึ้นยืนและพุ่งตัวเข้าขวางทางทันที

“จี้เจียนกั๋ว คุณยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า?  คุณกล้าทำอะไรลับหลังฉันแต่ไม่กล้ายอมรับงั้นหรอ ?” ดวงตาของหลี่ซู เริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย เธอรู้ความจริงจากคำพูดของจี้เจียนกั๋วแล้ว

จี้เจียนกั๋ว ยังคงถามต่อ “หนูเห็นพ่อกับน้าเสิ่นจูบกันเมื่อไหร่”  ไม่ใช่สิ!  “พ่อกับน้าเซินจูบกันซะเมื่อไหร่”

นี่เป็นการพิสูจน์ว่าจี้เจียนกั๋วและบุคคลสกุลเสิ่นมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ แต่เขาไม่รู้เลยว่าหยวนหยวนเห็นมันเมื่อใด

จี้เจียนกั๋วรู้สึกสำนึกผิดเล็กน้อยและโบกมือทันที "นี่ คุณบ้าหรือเปล่า? เราหย่ากันแล้วนะ แต่คุณยังหวาดระแวงอยู่  ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ฉันจึงขอหย่าน่ะ”

เขาหันกลับมาอย่างหมดความอดทน “ลืมมันซะ ลืมมันซะ อย่างไรก็ตาม หยวนหยวนมักจะเกาะติดอยู่กับคุณ คุณดูแลเธอไปก็แล้วกัน”

เขาจับจักรยานแล้วกำลังจะขี่มันออกไป ทันใดนั้น จี้หยวนหยวนกล่าว  “พ่อยังออกไปไม่ได้นะ!”

“มีอะไรอีกล่ะ?” จี้เจียนกั๋ว หันกลับมามองไปที่จี้หยวนหยวน สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยสบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด

จี้หยวนหยวนวางหน้าเล็กๆ ที่ข้างหูของหลี่ซูแล้วกระซิบเบาๆ   “แม่คะ พ่อรวยมาก หากแม่ไม่รับอะไรมา เขาจะมอบให้คนอื่นนะคะ”

จี้หยวนหยวนพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเตือนหลี่ซูด้วยคำพูดแบบเด็กๆ จี้เจียนกั๋วเป็นคนผิด แต่ทำไมเธอถึงเป็นฝ่ายที่ต้องออกจากบ้านไปมือเปล่าด้วยล่ะ?

ดวงตาของหลี่ซูเป็นสีแดงระเรื่อ เธอเตือนตัวเองเสมอว่าพวกเราหย่ากันแล้ว และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับจี้เจียนกั๋วต่อจากนี้ไปมันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธออีก

แต่ถึงอย่างนั้น หัวใจของเธอก็ยังคงเจ็บปวดอีกอยู่ดี

เมื่อมองดูสภาพของหลี่ซูในตอนนี้ ทำให้จี้หยวนหยวนรู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก

เธอยื่นมือเล็กๆ ออกมากุมมือของหลี่ซู

หลี่ซูก้มหน้าลงส่งยิ้มให้จี้หยวนหยวน จากนั้นเธอก็หันกลับไปมองจี้เจียนกั๋วด้วยสายตาที่มุ่งมั่น “ฉันรู้ว่าที่บ้านของคุณยังพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง ฉันไม่ได้ต้องการมันทั้งหมดหรอก ให้ฉันห้าพันหยวน แล้วเราสี่คนจะไม่มีปัญหากับคุณในอนาคตอย่างแน่นอน”

เมื่อจี้เจียนกั๋วได้ยิน เขาก็ขมวดคิ้ว “คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระบ้าบออะไร? ลูกทั้งสามคนก็เป็นของคุณหมดแล้ว ตอนนี้คุณยังเรียกเงินจากผมอีกเหรอ?”

การแสดงออกของหลี่ซูดูสงบลงมาก “ลูกๆ ก็เป็นของคุณเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะอยู่กับฉัน แต่นามสกุลของพวกเขาก็คือจี้ คุณยังมีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบพวกเขาด้วย พวกเขาต้องการเงินเพื่อไปโรงเรียน”

จี้เจียนกั๋วไม่เต็มใจนัก  เขาเยาะเย้ย “หลี่ซู คุณฝันไปเถอะ ผมจะไม่ให้เงินคุณแม้แต่สตางค์แดงเดียว”

ทันทีที่เขาพูดแบบนั้น จี้หยวนหยวนก็พูดด้วยน้ำเสียงเล็กๆของเธอ “ถ้าคุณไม่ให้ พวกเราจะไปที่หน่วยเพื่อตามหาหัวหน้าของคุณ”

“คุณ….”  จี้เจียนกั๋วรู้สึกโกรธมากเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขายกมือขึ้นทันที “สาวน้อย  นี่ เธอกล้าขู่ฉันจริงๆหรอ”

หลี่ซุรีบเอื้อมมือออกไปกอดจี้หยวนหยวน  เธอพูดอย่างดุดัน : “คุณกล้าดียังไง!!”

มือของจี้เจียนกั๋วค้างอยู่ในอากาศ

“คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ตีน้องสาวของฉันนะ”

“ถ้าคุณกล้าตีหยวนหยวน ฉันจะสู้กับคุณจนสุดชีวิตเลยล่ะ”