บทที่ 591 ชงอวิ่นรวมชีวิตหลากหลาย (ฟรี)

"บิดาเจ้าสิ! คืนเงินมา!"

"ข้าก็ว่าทำไมหลี่ฟานนั่นถึงใจดีขึ้นมาอย่างกะทันหัน! แผนระดมทุนที่หยุดไปนานแล้ว จู่ๆ ก็เริ่มใหม่โดยไม่มีสัญญาณเตือนเลย! เริ่มก็เริ่มแล้วเถอะ แต่ยังยกเลิกเพดานการระดมทุนอีก! ที่แท้ก็คอยเล่นงานพวกเราอยู่นี่เอง!"

"ก็ใช่ ความสามารถในการอนุมานของคนผู้นี้ถึงขั้นเปลี่ยนแปลง แม้แต่เรื่องอย่างพันธมิตรหมื่นเซียนและสมาพันธ์ห้าผู้อาวุโสจะหยุดรบ ยังคาดการณ์ได้ล่วงหน้า ครั้งนี้ปล่อยวิชา เขาจะประเมินไม่ออกได้อย่างไร? ข้ามองว่าเขาแค่อยากฉวยโอกาสนี้หลอกพวกพี่น้องเราเท่านั้น!"

"ไม่น่าถึงขนาดนั้นหรอก ด้วยฐานะของท่านทูตลับผู้สูงศักดิ์ตอนนี้ จะมองเห็นเงินน้อยๆ ของพวกเรารึ?"

"หนึ่งคน สิบคน เขาอาจยังไม่ใส่ใจ แต่ครั้งนี้ผู้ฝึกเซียนที่มาร่วมระดมทุนมีไม่ต่ำกว่าหมื่น! คะแนนผลงานมากขนาดนี้ อย่าว่าแต่เขาที่เป็นแค่ทูตลับเขตหนึ่งเลย แม้แต่จอมเทพผสานเต๋า เกรงว่าต่างต้องอิจฉา! พวกท่านรอดูเถอะ เมื่อไปหาเหอเจิ้งเฮ่าเอาคะแนนผลงานของพวกเราคืน เขาต้องหาทางปฏิเสธแน่ๆ !"

ภายใต้การปลุกระดมของผู้ฝึกเซียนจำนวนไม่น้อย ชั่วขณะหนึ่งใจคนทั้งหลายก็พากันหวาดวิตก พลุ่งพล่านฮึกเหิม

พวกเขาล้อมอยู่หน้าประตูโถงจัดการวิถี ไม่ยอมจากไปเสียที

ตามหลักแล้ว พื้นที่ศูนย์กลางในเมืองลอยฟ้าแห่งนี้ ไม่อนุญาตให้ผู้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องมารวมตัวกัน

แต่ทว่าเหตุการณ์ระดมทุนครั้งนี้เกี่ยวข้องกับคนมากเกินไป แม้แต่ผู้ฝึกเซียนในระบบจำนวนไม่น้อยก็อุทิศทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตน

ตอนนี้วิชายุทธ์ลดราคาห้าส่วน คนเหล่านี้ในเวลาอันสั้นไม่สามารถหาคะแนนความดีความชอบมาได้เพียงพอ

ด้วยสถานะพิเศษของพวกเขา ไม่กล้าที่จะยุ่งเกี่ยวกับหัวหน้าระดับสูงอย่างแน่นอน

แต่กลับมีความกล้าที่จะทำเป็นไม่เห็น ปล่อยให้คนเหล่านี้เข้ามา "ปกป้องสิทธิของตัวเอง"

ดังนั้นจึงก่อให้เกิดภาพเหตุการณ์อลหม่านเช่นนี้ขึ้นมา

ด้านนอกเสียงดังก้องท้องฟ้า แต่ในโถงจัดการวิถี เกาเยวี่ยนกับเหอเจิ้งเฮ่ากลับสบายใจ ไม่กังวลเลยสักนิด

"ไพร่พลเจ้าเล่ห์ทั้งหลาย!"

"ตอนแรกตกลงกันไว้ห้าปี ก็ต้องห้าปี! นี่ผ่านไปเพียงไม่นานเท่าไหร่ ก็เริ่มอยากจะไถ่คะแนนผลงานกลับแล้วรึ?"

"นึกว่าสัญญาการค้าที่ข้าเหน็ดเหนื่อยกับพวกเจ้าทำกันทีละฉบับเป็นของปลอมหรือไร?"

เหอเจิ้งเฮ่าพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม สายตาไล่ผ่านบนกระจกเสวียนเสวียนตรงหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง

"คัมภีร์มังกรผงาดเก้าแปรผัน วิชาขั้นแปรวิญญาณ เก้าแสนห้าหมื่นคะแนนผลงาน ดุจมังกรลอกคราบ กลับชะตาฟ้า หล่อหลอมตนใหม่ ..."

"คัมภีร์ขุนเขาสายน้ำในปลายแขน วิชาขั้นแปรวิญญาณ หนึ่งล้านคะแนนผลงาน ฝึกฝนจนสำเร็จ เพียงขยับมือชูแขนก็สามารถสลัดแขนเสื้อเก็บขุนเขาสายน้ำ ..."

......

หลายต่อหลายวิชายุทธ์ที่แต่ก่อนแทบไม่กล้าแม้แต่จะคิดถึง ตอนนี้เขากลับเลือกได้อย่างอิสระไร้ภาระ

เขาติดตามหลี่ฟานมาไม่กี่ปี ไม่ใช่ผู้พิทักษ์เกาะหลิ่วหลี่ที่แม้แต่ร้อยคะแนนผลงานยังต้องคิดบัญชีอย่างละเอียดอีกต่อไปแล้ว

"ถึงแม้วิชาขั้นแปรวิญญาณเหล่านี้จะไม่เลวนัก แต่ก็ยังขาดความน่าสนใจไปหน่อย สู้ไปให้ถึงที่เลยดีกว่า แลกเป็นวิชาผสานเต๋าไปเลย"

"โอกาสหายากจริงๆ"

เหอเจิ้งเฮ่าเลือกจนลายตา ครั้งนี้ความคิดหนึ่งผุดขึ้น ก็อดกลั้นไม่อยู่อีกต่อไป

หลังจากพิจารณารายละเอียดของวิชาผสานเต๋าไม่กี่ตอนอย่างละเอียดแล้ว พวกวิชาแปรวิญญาณที่เขาชอบก่อนหน้านี้ กลับรู้สึกไร้รสชาติขึ้นมาในทันที

"อืม ... พวกนี้ล้วนเป็นของดีเลิศ อย่างน้อยก็ต้องสองล้านคะแนนผลงาน คะแนนในมือไม่ค่อยพอหน่อย"

"ถ้าเลือกที่เหมาะกับตัวข้ามากหน่อย อันที่ขาดก็จะยิ่งมากเข้าไปอีก"

"แต่ ก็ไม่ใช่ว่าจะคิดหาวิธีไม่ได้เสียหน่อย..."

เหอเจิ้งเฮ่าเริ่มคิดคำนวณในใจอย่างลับๆ

ส่วนเกาเยวี่ยนที่อยู่ข้างๆ นับแต่แรกจนจบไม่เอ่ยปากพูดแม้คำเดียว เพียงแต่แววตาที่ตื่นเต้นในสายตา ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจปิดบังได้

เหมือนเหอเจิ้งเฮ่า เขากำลังเลือกวิชายุทธ์ที่ถูกใจอยู่

มีเพียงโจวชิงอ๋างที่นั่งตรงกลางระหว่างทั้งสองคนเท่านั้นที่ต่างออกไป

เขาเพียงแค่หลับตานิ่งคิด ไม่ปริปากแม้คำเดียว

"ความสามารถในการหล่อเลี้ยงปราณของโจวชิงอ๋างยิ่งน่าตกใจมากขึ้นทุกที แม้แต่การล่อลวงเช่นนี้ยังต้านทานไหว ไม่แปลกที่ท่านทูตลับจะให้ความสำคัญกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ" เหอเจิ้งเฮ่ากับเกาเยวี่ยนแวบมองโจวชิงอ๋างอย่างไม่ตั้งใจ ก็คิดเหมือนกัน

นับตั้งแต่ไม่นาน ก่อนหน้านี้ มีผู้ฝึกเซียนมาเคาะประตูเรื่อยๆ อยากจะไถ่คะแนนผลงานคืนก่อน พวกเขาถูกกวนจนทนไม่ไหว

ทั้งสามจึงมาหลบด้วยกันที่นี่ ปิดประตูใหญ่แน่นหนา ตาไม่เห็นสบายใจ

หลังจากนั้นไม่นาน โจวชิงอ๋างที่ตลอดมาไม่ปริปากเอ่ย จู่ๆ ก็เปิดปากพูด "ปล่อยให้พวกเขาก่อเรื่องแบบนี้ต่อไป ก็ไม่ใช่วิธีการเหมือนกัน"

“พวกเราก็ไม่เป็นไร เพราะแค่ปล่อยให้คนพวกนั้นคิดอย่างที่เรารคิด แต่ก็เกรงว่าพวกเขาจะเอาคำไปพูดอย่างไร้ยางอายเพราะความโกรธ และทำลายชื่อเสียงท่านทูตลับ”

"วาจามนุษย์ช่างน่าเกรงขามนัก! พอถึงตอนนั้น ถ้าข่าวแพร่ออกไป คนนอกที่ไม่รู้เรื่อง คงคิดจริงๆ ว่าท่านทูตลับเป็นคนเล็กคนน้อยที่คอยจ้องจะฉกฉวยทรัพย์สมบัติของผู้อื่น!"

เกาเยวี่ยนตอบสนองได้รวดเร็วมาก ยังไม่ทันที่โจวชิงอ๋างพูดจบ เขาก็สนับสนุนว่า "ไม่ผิด ท่านทูตลับยังหวังจะอาศัยเรื่องนี้ผูกมัดใจคนเลย หากยังคงลากยาวต่อไป เกรงว่าคงจะทำให้การวางแผนของท่านต้องหยุดชะงัก!"

เหอเจิ้งเฮ่าเงยหน้าขึ้นมาในตอนนี้ ถามอย่างเซ่อซ่าว่า "สองสหายมีความคิดเห็นอันใดหรือไม่?"

"ก่อนหน้านี้ท่านทูตลับไม่ใช่สั่งไว้แล้วหรอกหรือ บนสัญญาการค้าก็เขียนไว้อย่างชัดเจนแล้ว หากอยากจะไถ่คืนก่อน ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ก็แค่ถูกหักค่าปรับผิดสัญญาบางส่วน และห้ามร่วมแผนระดมทุนครั้งต่อๆ ไปตลอดชีวิตเท่านั้นเอง"

"เจ้าออกไปอธิบายให้พวกเขาฟังให้ชัดเจน หากพวกเขายังคงดื้อดึง ก็เอาคะแนนผลงานคืนให้พวกเขาไปก็แล้วกัน"

"เจ้าจดชื่อให้ดี เดี๋ยวข้าจะรายงานให้ท่านทูตลับทราบ เรื่องนี้ก็จะได้จบลงไม่ใช่หรือ?"

โจวชิงอ๋างกล่าวอย่างใจเย็นและมีระเบียบ

แต่ในใจเหอเจิ้งเฮ่ากลับร้องโอดครวญอยู่ในใจ "เจ้าพูดง่ายนัก นั่นจะมีค่าปรับผิดสัญญานิดหน่อยหรือไร? นั่นมีตั้งหนึ่งในสาม! ล้วนเป็นสิ่งที่เฝ้าเก็บสะสมมาอย่างยากลำบากทั้งนั้น จะมีสักกี่คนที่ยอมสละมันไป? ถ้าจะพูดจริงๆ พวกเขาคงไม่ฉีกข้าทั้งเป็นหรอก?"

มองเกาเยวี่ยนราวกับขอความช่วยเหลือ แต่กลับเห็นอีกฝ่ายตาดูจมูก จมูกดูใจ สำแดงท่าทีไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรทั้งนั้น

"สหายเหอ?"

ได้ยินโจวชิงอ๋างกดเสียงหนักขึ้นอีกครั้ง เหอเจิ้งเฮ่าจนใจ ได้แต่ฝืนใจตอบตกลง

ขณะที่เขาเดินออกจากโถงจัดการวิถี ขบวนผู้ฝึกเซียนที่แต่เดิมคึกคักอึกทึก พลันเงียบกริบลงเป็นหมู่

จ้องเหอเจิ้งเฮ่าเป็นตาเดียวกัน

"โครม!"

ประตูใหญ่ด้านหลังปิดลงอย่างรวดเร็ว เหอเจิ้งเฮ่าเผยรอยยิ้มที่แย่กว่าร้องไห้อีก "ท่านทั้งหลาย กรุณาฟังคำอธิบายของข้า!"

......

ขณะที่เหอเจิ้งเฮ่ากำลังบีบสมองเพื่อพูดเหตุผลกับผู้ฝึกเซียนทั้งหลาย

หานอี้กลับยังไม่ตั้งสติได้จากความเสียใจอย่างที่สุด

หลังจากข่าวลดราคาวิชายุทธ์ประกาศออกไป ถึงแม้ตอนนี้เขาไม่มีแม้แต่เศษเหรียญติดกระเป๋า แต่ก็ยังถือโอกาสไปยุ่งวุ่นวายด้วย ศึกษารายชื่อวิชายุทธ์ที่ประกาศในครั้งนี้

ถ้าไม่ดูก็คงไม่เป็นไร แต่พอดูแล้ว ในใจเขาก็เสียสมดุลไปในพริบตา

ในนั้นมีวิชายุทธ์หนึ่งชื่อว่า "คัมภีร์คงเจี๋ยฮุ่นหยวน" มีประโยชน์น่าอัศจรรย์ในการหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ หนีพ้นวิบากกรรม

และเป็นเพียงวิชาขั้นแปรวิญญาณ หลังลดราคาห้าส่วน แค่หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นคะแนนความดีความชอบก็ได้ครอบครองมาแล้ว

"หากนำไปผสมผสานกับคัมภีร์เทียนอวิ้นของข้า ก็จะลดผลพวงจากการถูกลิขิตสวรรค์ย้อนกลับได้มากทีเดียว"

"จะได้ไม่ต้องกังวลเหมือนก่อนหน้านี้ ว่าเคราะห์กรรมจะมาเยือนไม่ทราบสาเหตุ"

"เหมาะกับข้าเหลือเกิน ..."

หานอี้ยิ่งคิด ก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ

"น่าชังนัก! แต่แรกข้าทำไมถึงไม่ยั้งมือข้าไว้ได้เลยนะ!"

ในใจคับแค้น ใจหานอี้มึนงง เกือบจะกระอักเลือดสดพ่นออกมา