Chapter 200 : สู้กับเหยี่ยวหน้าคน – ชิมาดะ ริวยะมาแล้ว (4)
สีหน้าของชายหนุ่มนั้นเย็นชาอย่างผิดปกติราวกับภูเขาน้ำแข็งที่ไม่อาจละลายแม้จะผ่านเวลากว่าหมื่นปี
ยังไงก็ตามใรมือของเขากลับโอบล้อมไปด้วยเปลวเพลิงร้อนแรง เห็นได้ชัดเลยว่าการโจมตีเมื่อครู่นั้นถูกปล่อยออกมาจากฝ่ามือนั้น
“ชิมาดะ ริวยะ!”
“เป็นเขาจริงๆด้วย ไม่แปลกใจเลยที่เขากล้าเข้ามาขวางยามาโมโตะ เรียวมะ”
“ในบรรดานักสู้ขอบเขตที่7ตลอดทั่วทั้งทุ่งราบมหาสวรรค์คงมีเพียงชิมาดะ ริวยะ ยามาโมโตะ เรียวมะและแฝดอสูรเท่านั้นที่สามารถปะชันกันได้”
“จริงสิได้ยินมาว่าแฝดอสูรกับชิมาดะ ริวยะสู้กับที่ยอดเขาวัชระนี่ สถานการณ์เป็นยังไงบ้างล่ะ?”
“ฉันเองก็ไม่รู้ การต่อสู้ของพวกเขามันรุนแรงเกินไปฉันเลยไม่กล้าอยู่ดูต่อ”
“น่าจะเสมอล่ะมั้ง...ชิมาดะ ริวยะอาจจะเสียเปรียบด้วยซ้ำก็เขาสู้แบบ1ต่อ2นี่”
นักสู้พูดคุยถกเถียงกันอย่างเมามันส์ด้วยแววตาเปล่งประกาย
ทุกคนล้วนอยากจะเห็นการต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งกันทั้งนั้น
หลินเซวียนที่เห็นภาพนี้ผ่านทางสายตาของดาบพิษเองก็ประหลาดใจอยู่ไม่น้อย
ชิมาดะ ริวยะเองก็ถือได้ว่าเป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีผู้หนึ่ง
เหตุใดถึงได้ก้าวออกมาช่วยเขาล่ะ?
ยามาโมโตะ เรียวมะขมวดคิ้วมุ่น “หมอนี่มันเป็นอะไรกับนาย? ทำไมถึงปกป้องมันขนาดนั้น?”
นักสู้คนอื่นๆเองก็สงสัยเช่นกัน
พวกเขาไม่เคยเห็นชิมาดะ ริวยะลงมือเพื่อใครคนใดคนหนึ่งมาก่อนเลย
คนผู้นี้เป็นถึงอันดับสองบนตารางจัดอันดับนักสู้ขอบเขตที่7ทั่วโลกซึ่งดูเหมือนจะไร้ปรารถนาในทุกสิ่ง
เขาฟังเพียงคำสั่งจากบิดาบุญธรรมอย่างซาโต้ ทาเคะเพียงคนเดียวเท่านั้น
ไม่ว่าซาโต้ ทาเคะจะกล่าวสิ่งใดเขาก็จะลงมือทำ
ไม่ว่าซาโต้ ทาเคะจะสั่งให้ไปฆ่าใครเขาก็จะฆ่า
เขาคือดาบที่แหลมคมและไม่มีวันพังทลายในมือของซาโต้ ทาเคะ!
ชิมาดะ ริวยะเอ่ยเสียงเรียบ “เขาเป็นคนที่ฉันต้องฆ่าดังนั้นคนอื่นจะฆ่าเขาไม่ได้”
ยามาโมโตะ เรียวมะยิ้ม “ถ้างั้นก็ดีเอาสิไปฆ่ามันเลย ยังไงซะฉันก็แค่อยากจะให้มันตายเท่านั้น”
ในเวลานี้เหล่านักสู้พากันมองไปที่ดาบพิษด้วยสายตาเวทนา
ช่างเป็นสหายที่ดียิ่งนัก
ถึงกับถูกนักสู้ที่ทรงพลังที่สุดในขอบเขตที่7สองคนในทุ่งราบมหาสวรรค์หมายหัวพร้อมๆกัน
เจ้าหนุ่มนี่นับว่าใช้ได้ทีเดียว!
“ยังไม่ใช่ตอนนี้” ชิมาดะ ริวยะเอ่ยเสียงเรียบ
สีหน้าของยามาโมโตะ เรียวมะแข็งค้างไปในทันที
“ฉันต้องการชุดเซ็ตเกรดทองดำ สกิลเชิดวิญญาณแล้วก็หัวใจหมียักษ์” ชิมาดะ ริวยะเอ่ยเสียงเรียบโดยไม่แม้แต่จะหันไปมองยามาโมโตะ เรียวมะ
รอยยิ้มของยามาโมโตะ เรียวมะยิ่งมาก็ยิ่งแข็งเกร็ง
เห็นได้ชัดเลยว่าอีกฝ่ายนั้นคิดจะแย่งของกับเขา
“ฉันรู้นะว่านายแข็งแกร่งมากแต่นายไม่กลัวหรอว่าฉันจะไปเข้าร่วมกับอสูรตะกละแล้วก็อสูรโลหิต?” ยามาโมโตะ เรียวมะหรี่ตาลงและเอ่ยเสียงเย็น
ชิมาดะ ริวยะเองก็ส่งยิ้มบางๆให้ “เอาสิไปหาแล้วก็เข้ารวมทีมกับเจ้าพวกนั้นได้เลย”
หลังจากกล่าวเช่นนั้นแล้วเขาก็หันไปหาดาบพิษและเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงใสกระจ่าง
“ทำอะไรให้ฉันอย่างนึงแล้วฉันจะไม่ฆ่านาย”
ดาบพิษกระแอมเบาๆ
“อะไรล่ะ?”
“ฉันเจอรังของมดกลืนพลังงานเข้าฉันเลยต้องการความช่วยเหลือ” หลังจากกล่าวจบชิมาดะ ริวยะก็ส่งสัญญาณให้เขาตามไป
ดาบพิษเองก็ตามไปทันที
“รังของมดกลืนพลังงาน?!”
เมื่อเหล่านักสู้รอบๆได้ยินดวงตาของพวกเขาก็พลันลุกโชนขึ้นมา
มดชนิดนี้นั้นมีขนาดใหญ่มาก กระทั่งมดงานระดับต่ำสุดก็ยังสูงเกือบครึ่งนึงของมนุษย์เพศชายทั่วไป
พวกมันชอบที่จะสร้างรังอยู่ในสถานที่ที่อุดมณ์ไปด้วยพลังชีวิต ดังนั้นพวกมันย่อมต้องพบสมบัติหายากที่อัดแน่นไปด้วยพลังชีวิตใกล้ๆกับรังอย่างแน่นอน
และสมบัติหายากเหล่านี้ก็เหมาะยิ่งนักแก่การนำมาเป็นวัตถุดิบสำหรับปรุงโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตโดยเฉพาะกับโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตขั้นสุดยอดซึ่งอยู่เหนือกว่าโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตและโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตขวดใหญ่ขึ้นไปอีก
เมื่อถึงขอบเขตที่8นั้นโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตทั่วไปไม่อาจฟื้นฟูได้มากมายนักแล้ว พวกเขาจำเป็นต้องใช้โพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตขวดใหญ่แทน
หลังจากกลายเป็นนักสู้ขอบเขตที่9เนื่องด้วยระดับพลังงานอันกล้าแกร่งทำให้ผลของโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตทั่วๆไปและโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตขวดใหญ่ลดลงอย่างมีนัยยะ
พวกเขาจำเป็นต้องใช้โพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตขั้นสุดยอดแทนถึงจะฟื้นฟูได้ตามปกติ
ของประเภทนี้กระทั่งยามาโมโตะ ชินจิก็ยังต้องใช้แต้มบุญของเขาซื้อหา
ยิ่งไปกว่านั้นกระทั่งตัวของมดกลืนพลังงานเองในบรรดาพวกมันหนึ่งในสิบตัวนั้นก็อาจจะปรากฏคริสตัลพลังชีวิตอยู่ในร่างกาย
ไอเทมชิ้นนี้คือวัตถุดิบหลักสำหรับปรุงโพชั่นฟื้นฟูพลังชีวิตขวดใหญ่!
สีหน้าของยามาโมโตะ เรียวมะเองก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ชิมาดะ ริวยะผู้นี้เองก็พบกับรังของมดกลืนพลังงานเช่นกันและเขาย่อมสามารถแลกเป็นแต้มบุญจากยามาโมโตะ ชินจิได้เป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน
ชุดเซ็ตเกรดทองดำทั้งชุดนั่นจำเป็นต้องใช้แต้มบุญในการแลกเปลี่ยนถึง1แสนแต้ม เกรงว่ามันเองก็คงถูกชิมาดะ ริวยะแย่งไปด้วย!
“คอยดูเถอะ!”
ยามาโมโตะ เรียวมะสูดลมหายใจเข้าลึกและรีบพุ่งออกจากเมืองหลวงแดนต้นกกไป
ตัวเขาตอนนี้มีไข่เหยี่ยวหน้าคนอยู่เพียงสองใบเท่านั้น
ถ้าอิงจากกฏการแลกเปลี่ยนบนกระดานประกาศแล้วไข่หนึ่งใบสามารถแลกได้ราวๆ1พันแต้มเท่านั้น ยังห่างไกลมากหากเทียบกับไอเทมหายากที่อัดแน่นไปด้วยพลังชีวิตซึ่งปรากฏอยู่ใกล้ๆกับรังของมดกลืนพลังงาน
ถ้าเขาอยากจะได้ชุดเซ็ตเกรดทองดำนี้เขาก็ต้องรีบหาแต้มให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้!
ยามาโมโตะ เรียวมะจากไปแล้วดังนั้นนักสู้คนอื่นๆจึงย่อมไม่มีอะไรดูต่อจึงพากันแยกย้ายกันไป
พวกเขาพากันล่วงลึกเข้าไปยังเมืองหลวงของแดนต้นกกเพื่อเสาะหาไอเทมต่างๆที่อยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังโดยหวังว่าจะใช้พวกมันแลกเปลี่ยนเป็นแต้มได้จำนวนมาก
“ฉันรู้สึกว่านายไม่ได้อยากจะฆ่าฉันจริงๆหรอก” ดาบพิษที่เดินตามชิมาดะ ริวยะมาเอ่ยยิ้มๆ
“ไม่คิดจะทำตามคำสั่งของท่านซาโต้รึไง?”
ชิมาดะ ริวยะเองก็ยิ้มบางๆส่งกลับมา “จะทำตามคำสั่งของพ่อบุญธรรมรึเปล่านั่นก็ขึ้นอยู่กับฉัน”
“นั่นความคิดของฉันการไม่ฆ่านายยังไงก็มีค่ามากกว่าฆ่านาย”