59

ทุกคนรู้สึกพูดไม่ออก!

มีเหตุผลอะไรที่ไร้สาระยิ่งกว่านี้อีก?

ไม่แปลกใจเลยที่หลินเฟิงจะเขียนเรื่องนี้ลงในบันทึกด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ไม่ใช่จริงจังอะไรนัก

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเข้าใจว่าเขาเป็นแค่เด็กหนุ่ม แต่ก็ได้ร่วมเดินทางไปช่วยโลกมาด้วยกัน ถือว่าเป็นสุดยอดซูเปอร์ฮีโร่แล้ว ทำไมถึงรู้สึกว่าเขาเติบโตมาได้ไม่เต็มที่อย่างนี้ล่ะ

จิตใจไม่เข้มแข็งเอาเสียเลย!

แต่ที่เขาถูกมหาวิทยาลัยปฏิเสธ อาจจะเกี่ยวข้องกับการที่ตัวตนของเขาถูกเปิดเผยและมีข้อสงสัยในคดีฆาตกรรมโดยตรงก็ได้

โทนี่ สตาร์กใจเย็นลงเล็กน้อย เขาคิดว่าไม่ควรระบายความโกรธใส่เด็กไปมากเกินไป เขาพูดว่า "ดูเหมือนว่าเจ้าหนูนี่ในอนาคตอาจจะสนิทกับฉันไม่น้อย แม้แต่แฮปปี้ยังไปดูแลเขา เขาเป็นแค่เด็ก ฉันก็จะไม่ว่าเขา แต่ฉันไม่เข้าใจว่าแฮปปี้คิดอะไรอยู่ ถึงฉันจะตาย แต่ด้วยอำนาจของกลุ่มบริษัทสตาร์ก อินดัสทรี ก็สามารถจัดการให้เขาเข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องการได้ไม่ยาก หรือว่าสมองเขาเต็มไปด้วยเรื่องผู้หญิงจนคิดเรื่องง่ายๆ อย่างนี้ไม่ออก?"

ในฐานะคนรุ่นที่สองของตระกูลทุนนิยม เขาคิดโดยสัญชาตญาณว่าสามารถใช้เงินหรือเส้นสายให้ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์เข้าเรียนได้ นี่ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย อย่างมากก็แค่บริจาคเงินหลายสิบล้านดอลลาร์สหรัฐ มีอะไรยาก?

ก็แค่เศษเงินเท่านั้นเอง!

พวกทุนนิยมไม่ใช่จัดการให้ลูกชายโง่ๆ ลูกสาวปัญญาอ่อนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยดังๆ แบบนี้เหรอ?

รู้ไหมว่าทุนนิยมมีค่าแค่ไหน! (เอนตัวไปด้านหลังอย่างท้าทาย!)

แน่นอนว่าเขาไม่ใช่ เขาสอบเข้าด้วยความสามารถของตัวเอง

ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย จากที่พวกเขารู้จักนิสัยของประเทศนี้ดี นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุด

อีกอย่าง ถ้าเป็นซูเปอร์ฮีโร่แต่สอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ ก็อับอายขายหน้าเกินไป

"แต่ว่านี่หมายความว่าพวกเราตายหมดเลยเหรอ?" แบล็กวิโดว์ นาตาชาพูด "ถึงแม้ว่าเราจะไม่มีเงินมีอำนาจเท่าโทนี่ แต่การหาคนดังมาเขียนจดหมายแนะนำก็ไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าเขาหาคนได้ เขาก็คงไม่ไปหาสตีเฟนที่ไม่รู้จักหรอก นี่หมายความว่าพวกเราทุกคนตายหมดเลยเหรอ?"

ทุกคนคิดว่าเป็นไปได้อย่างนั้นก็ปวดหัวกันไปหมดแล้ว แค่ได้ยินข่าวโทนี่ สตาร์กตายก็ปวดหัวมากแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่แค่โทนี่ สตาร์ก แม้แต่พวกเขาก็อาจจะตายในวิกฤตที่ครอบคลุมครึ่งจักรวาลนั้นไปแล้ว

ถึงแม้ว่าวิกฤตระดับจักรวาล คนธรรมดาอย่างพวกเขาจะตายก็เป็นเรื่องปกติ แต่ทำไมฟังดูแล้วมันไม่ถูกต้องยังไงไม่รู้

"ดูเหมือนว่ารายชื่อผู้ล่วงลับจะมากกว่าที่เราคิดไว้!" โคลสันพูด

"ทุกคนไม่ต้องคิดไปในแง่ลบขนาดนั้นก็ได้ บางทีในอนาคตเราอาจจะไม่รู้จักเขาก็ได้ เพราะวิกฤตระดับครึ่งจักรวาลแบบนี้ เราคนธรรมดาจะเข้าไปมีส่วนร่วมได้ยังไงล่ะ!" ฮิลพูดหยอกล้ออย่างทันท่วงที

แต่ทุกคนไม่ได้หัวเราะ โดยเฉพาะโทนี่ สตาร์กที่ยิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจ บางทีในอนาคตไม่ใช่แค่เขาจะตาย เปปเปอร์ ก็ตายด้วยหรือเปล่า?

ไม่งั้นตามข้อมูลที่ปรากฏในบันทึกนี้ ท่าทางเขาจะสนิทกับปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ถ้าเป็นตามตรรกะปกติ เมื่อเจอเรื่องแบบนี้ สิ่งแรกที่เขาควรทำคือไปหาเปปเปอร์ ให้ช่วย

ด้วยความสามารถและเส้นสายของเปปเปอร์  ไม่ว่าจะอยากเข้าฮาร์วาร์ดหรือเอ็มไอทีก็ได้ทั้งนั้น

แต่เขาไม่ได้ทำ...

ดังนั้นโทนี่ สตาร์กจึงคิดไม่ออกว่าเปปเปอร์ จะเกิดอุบัติเหตุหรือเปล่า

แค่คิดเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกหายใจไม่ออกแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาจึงสาบานกับตัวเองว่าจะเร่งพัฒนาชุดเกราะใหม่ให้เร็วขึ้น อย่างน้อยๆ ก็เพื่อให้เปปเปอร์ ปลอดภัยแม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว

"ฉันนึกอะไรออกแล้ว!" แบล็กวิโดว์ นาตาชาพูด "ก่อนหน้านี้เราคิดว่าปัญหาอยู่ที่เงื่อนไขต่างๆ ที่ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์เสนอ แต่ดูจากตอนจบก็รู้ว่าเวทมนตร์สำเร็จใช่ไหมล่ะ? ดังนั้นปัญหาไม่ได้อยู่ที่การเพิ่มเงื่อนไขทีละข้อ แต่เป็นประโยคสุดท้ายต่างหาก!"

"เธอหมายความว่าคนที่รู้ว่าเขาคือปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ต้องจำไว้? ไม่สิ ควรจะหมายความว่าคนที่รู้ว่าสไปเดอร์แมนคือปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ต้องจำไว้? ไม่ใช่เหรอ?" นิค ฟิวรี่ตอบกลับทันที แล้วพูดต่อ "เพราะสไปเดอร์แมนไม่ได้มีแค่คนเดียวสองคน แถมยังเยอะจนตั้งสภาสไปเดอร์แมนได้เลยด้วยซ้ำ และสไปเดอร์แมนที่ชื่อปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ก็มีเยอะเหมือนกัน ดังนั้นถ้าเป็นแนวคิดกว้างๆ แบบนี้ อาจจะส่งผลกระทบไปถึงสไปเดอร์แมนปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ในจักรวาลอื่นๆ ได้! และเจ้าหนูนั่นก็ไม่รู้ว่ามีจักรวาลอื่นๆ อยู่ด้วย!"

หลังจากที่นิค ฟิวรี่อธิบาย ทุกคนก็เข้าใจทันทีว่าปัญหาอยู่ตรงไหน

นี่ก็เป็นเพราะบันทึกของหลินเฟิงช่วยให้พวกเขารู้จักแนวคิดเรื่องจักรวาลอื่นๆ จึงทำให้รู้ว่าปัญหาอยู่ตรงไหน

ไม่ใช่ปัญหาอื่นใดเลย ไม่ใช่เพราะเพิ่มเมย์ ปาร์คเกอร์ เพิ่มแฮปปี้ เพิ่มเพื่อน เพิ่มแฟนสาว MJ แต่เป็นเพราะเพิ่มประโยคสุดท้ายเข้าไป

ถ้าไม่มีประโยคสุดท้าย ก็คงไม่ส่งผลกระทบไปถึงจักรวาลอื่นๆ

"แต่ว่าฝีมือของจอมเวทพวกนี้เก่งจริงๆ แค่เสกคาถาก็ส่งผลกระทบไปถึงจักรวาลอื่นได้ ตอนนี้เราแม้แต่จะสังเกตก็ยังทำไม่ได้เลย!" ฮอว์กอาย บาร์ตันบ่น "เรารู้จักจักรวาลอื่นๆ ก็เพราะอ่านจากบันทึกของหลินเฟิง!"

ทุกคนรู้สึกชื่นชมอีกครั้ง เทคโนโลยีกับเวทมนตร์มีความต่างกันมากเกินไป

"นึกไม่ถึงเลยว่าฮีโร่ที่ยอมตายนับครั้งไม่ถ้วนเพื่อปกป้องมนุษยชาติจากดอร์มัมมูมาก่อน ตอนนี้กลับมองเรื่องอันตรายพวกนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย อาจจะอย่างที่หลินเฟิงพูดจริงๆ ก็ได้ว่าสติปัญญาเสื่อมแล้ว!" แบล็กวิโดว์ นาตาชาพูด

ก่อนหน้านี้ ด็อกเตอร์สเตรนจ์ สตีเฟนยอมตายนับครั้งไม่ถ้วนเพื่อปกป้องมนุษยชาติจากดอร์มัมมู ภาพนั้นทำให้เธอตกใจมาก ดังนั้นตอนนี้จึงรู้สึกยิ่งเหลือเชื่อ

"ไม่ว่ายังไง เราก็รู้จักวิกฤตระดับจักรวาลอีกอย่างแล้ว บางทีเราอาจจะต้องคิดล่วงหน้าว่าจะรับมือยังไง!" โคลสันพูด

"นึกไม่ถึงเลยว่าเราจะไม่รู้จักวิกฤตอะไรเลย ไม่รู้ขนาด ไม่รู้ระดับ ไม่รู้รูปแบบ ช่างเถอะ ฉันว่าเขาคงไม่เขียนบันทึกต่อแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันเถอะ!"

โทนี่ สตาร์กพูดด้วยความหงุดหงิด

เมื่อคิดว่าตัวเองตายแล้ว เปปเปอร์ ก็ตายด้วย เขาก็อดหงุดหงิดไม่ได้

ทุกคนพยักหน้า แล้วก็ปิดโฮโลแกรมของตัวเองไป คนที่รู้เรื่องในวันนี้ก็รู้สึกกังวลใจไปด้วย ไม่ใช่แค่โทนี่ สตาร์กที่จะตาย แม้แต่พวกเขาก็จะตายด้วย

ใครจะอารมณ์ดีได้ล่ะ!

บนดาดฟ้าของตึกสูงแห่งหนึ่ง เกวนก็เก็บสมุดบันทึกใส่กระเป๋า มองไปที่แสงไฟระยิบระยับของเมืองนิวยอร์กในยามค่ำคืน แล้วพูดเบาๆ ว่า

"กลับบ้านกันเถอะ!"