45

อย่างไรก็ตาม ความตายนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการตายนับครั้งไม่ถ้วนของเขา แต่ไม่ใช่จุดจบ

"ดอร์มัมมู ข้ามาเพื่อเจรจา!"

การเริ่มต้นที่เหมือนกัน ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ คนเดิม เขากลับมาอีกครั้ง พร้อมกับการวนซ้ำเวลาของตัวเอง เขาก็บินลงมาจากด้านบน

"เจ้าจะวนซ้ำแบบนี้ตลอดไปไม่ได้!" ดอร์มัมมู คำราม เขากลับถูกมนุษย์ตัวเล็กๆ หลอกล่อ เขาถูกกักขังอยู่ในเวลาของตัวเองแบบนี้ มันช่างไร้เหตุผลสิ้นดี

ในเสียงของเขามีความโกรธปนความกลัว เพราะเขาก็กลัวเช่นกัน เขาเกรงว่าตัวเองจะถูกกักขังอยู่ในห้วงเวลาที่วนเวียนไม่รู้จบนี้จริงๆ แม้ว่าเขาจะฆ่าชายคนนี้ต่อหน้าไปอีกพันครั้ง หมื่นครั้ง แล้วอย่างไร

และเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ ก็พูดอย่างเรียบเฉยว่า "ที่จริงแล้ว ข้าทำได้ ตอนนี้ไม่ใช่หรอ เจ้ากับข้าถูกกักขังอยู่ในช่วงเวลาเดียวกัน วนเวียนไม่รู้จบ!"

ดอร์มัมมู โกรธจนแทบตาย หากรู้ว่าชายคนนี้เป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก คงจะฆ่าทิ้งไปตั้งนานแล้ว

แต่เขาก็ยังถูกด็อกเตอร์สเตรนจ์หลอกล่อ

ดอร์มัมมู โกรธจัด คำรามว่า "งั้นเจ้าก็ต้องตายไปนับครั้งไม่ถ้วน!"

"ถูกต้อง แต่ผู้คนบนโลกจะรอดชีวิต!" ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ พูดอย่างเรียบเฉย

"แต่เจ้าจะต้องทนทุกข์ทรมาน!"

ดอร์มัมมู คำรามไม่หยุด พยายามข่มขู่ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์

และด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ ก็เพียงแค่ยิ้มจางๆ แล้วพูดว่า "ความทุกข์ทรมานเป็นเพื่อนเก่าแล้ว!"

แต่เดิมเขาเป็นคนที่มีชีวิตที่สุขสบาย อาจกล่าวได้ว่าเป็นชนชั้นกลางชาวอเมริกันโดยทั่วไป แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับเศรษฐีอย่าง โทนี่สตาร์ค แต่ก็ถือว่ารุ่งเรือง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็วๆ นี้ เขาต้องเผชิญกับความยากลำบากมากกว่าในชีวิตนี้ทั้งหมด เขาค่อยๆ ชินชาและรู้สึกเฉยชา

แต่เมื่อเขาพูดคำนี้จบ ดอร์มัมมู ก็โกรธจนตบเขาตายทันที

"ดอร์มัมมู ข้ามาเพื่อเจรจา!"

"ดอร์มัมมู ข้ามาเพื่อเจรจา!"

"ดอร์มัมมู ข้ามาเพื่อเจรจา!"

"ดอร์มัมมู ข้ามาเพื่อเจรจา!"

"ดอร์มัมมู..."

"ดอร์มัมมู..."

"ดอร์มัมมู..."

...

จากนั้น ทุกคนก็ได้เห็นวิธีการตายนับพันของด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ เขาถูกฆ่าตายด้วยวิธีต่างๆ นานา

"หยุดนะ!"

ดอร์มัมมู คำราม เขาพยายามหยุดห้วงเวลาที่วนซ้ำนี้ เขาสามารถฆ่าด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ ได้ทุกเมื่อทุกที่ พันครั้ง หมื่นครั้ง หรือแม้แต่หลายล้านครั้ง หลายสิบล้านครั้ง

แต่จะมีประโยชน์อะไร หากไม่สามารถคลี่คลายห้วงเวลาที่วนซ้ำนี้ได้ เขาก็ต้องใช้เวลาอยู่ที่นี่กับมนุษย์ตัวเล็กๆ ตรงหน้าไปตลอดกาล

"เจ้าไม่มีทางชนะได้!" ดอร์มัมมู คำรามด้วยความกลัว

"ใช่ แต่ข้ายอมแพ้ได้!"

ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ ลุกขึ้นจากพื้นอย่างยากลำบาก แต่จิตใจของเขายังคงแข็งแกร่ง แม้ว่าจะต้องตายนับครั้งไม่ถ้วน

"แพ้ครั้งหนึ่ง ก็มาอีกครั้ง มาอีกครั้ง มาอีกครั้ง ไปตลอดกาล!" ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขาลหายใจหอบถี่ แต่ก็พูดอย่างมั่นใจ "ทำให้เจ้ากลายเป็นนักโทษของข้า!"

"ไม่ หยุดนะ หยุดนะ!"

ดอร์มัมมู คำราม เสียขบวนแล้ว คำรามเสียงหนึ่งก็ตบด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ ตาย

เขากลัวจริงๆ หากเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะต้องถูกกักขังอยู่ในวัฏจักรนี้ไปตลอดกาล นี่ไม่ใช่คุก แต่เป็นสิ่งที่เหมือนกับคุก

แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งอย่าง ดอร์มัมมู ก็ไม่สามารถทนต่อชีวิตเช่นนี้ได้

"หยุด ปล่อยข้าออกไป!"

ดอร์มัมมู ยอมแพ้ในที่สุด เขาตระหนักว่าไม่ว่าเขาจะฆ่ามนุษย์ตรงหน้าไปกี่ครั้ง ร้อยครั้ง สองร้อยครั้ง พันครั้ง หมื่นครั้ง เขาก็ยังจะออกมาจากที่อื่นตรงเวลาเสมอ เจตจำนงของชายคนนี้แข็งแกร่งมากจนน่ากลัว เขาจึงถามว่า "เจ้าต้องการเจรจาอะไร!"

"พาผู้คลั่งไคล้ของเจ้าออกไปจากโลก หยุดทำความชั่วในโลกของข้า ห้ามกลับมาอีก!" ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดก็เห็นความหวังแห่งความสำเร็จ เขาพูดว่า "หากเจ้ายอม ข้าจะหยุดห้วงเวลาที่วนซ้ำนี้!"

ภาพเปลี่ยนไปอีกครั้ง และกลับมาที่เขตเมืองของฮ่องกงอีกครั้ง ในเวลานี้ ฮ่องกงอยู่ในช่วงเวลาที่หยุดนิ่ง บารอนมอร์โดลุกขึ้นจากพื้นแล้วพูดว่า "ลุกขึ้น สเตรนจ์ สู้ต่อ เรื่องนี้ควรจะจบลงแล้ว!"

"ช่างงดงามเหลือเกิน โลกที่ไร้กาลเวลา โลกที่ไร้ความตาย!" ไคซิเลียสพูดด้วยความปรารถนาเมื่อมองไปที่โลกแห่งมิติแห่งความมืดอันไกลโพ้น

นั่นคือโลกแห่งความเป็นนิรันดร์ที่เขาใฝ่ฝัน โลกที่ไร้ซึ่งความตาย

แต่ฉากนี้ดูแปลกประหลาดสำหรับผู้ที่อ่านบันทึก เพราะฉากเดียวกันนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ดังนั้น นี่คือการรีเซ็ตเวลาใช่ไหม ทุกคนมองหน้ากัน คงจะเป็นอย่างนั้น ไม่เช่นนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วจะเกิดขึ้นอีกได้อย่างไร

ในใจรู้สึกมหัศจรรย์อย่างมาก เวทมนตร์แห่งกาลเวลานี้ช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน

และในเวลานี้ ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ ก็ค่อยๆ ลอยลงมาด้วยสีหน้าสงบ มองดูทุกคนอย่างใจเย็น

และในเวลานี้ ไคซิเลียสที่เพิ่งจะหลงใหลในมิติแห่งความมืด ก็ตอบสนองในที่สุดว่าไม่ถูกต้องแล้ว รีบตะโกนว่า "เจ้าทำอะไรลงไป?"

แม้ว่าด้วยพลังของเขาจะไม่เพียงพอที่จะรับรู้ได้อย่างสมบูรณ์ว่าเวลาถูกรีเซ็ต แต่ไม่ใช่ทุกคนที่เป็น ดอร์มัมมู อย่างไรก็ตาม เขาก็รับรู้ได้ถึงความผันผวนของเวทมนตร์แห่งกาลเวลาบางอย่าง นี่ไม่ถูกต้อง

"ฉันเจรจาเงื่อนไขเรียบร้อยแล้ว!"

ด็อกเตอร์สเตรนจ์สตีเฟน สเตรนจ์ พูดด้วยรอยยิ้ม

คราวนี้ ในที่สุดเขาก็ชนะแล้ว หลังจากตายไปไม่รู้กี่ครั้ง ในที่สุดเขาก็ยุติเหตุการณ์ความมืดที่ ดอร์มัมมู ลงมาในครั้งนี้ได้สำเร็จ

แม้ว่าจะเป็นวิธีนี้ก็ตาม เมื่อเทียบกับการที่อาจารย์ของเขาขับไล่ ดอร์มัมมู โดยตรง ก็ยังมีช่องว่างอยู่ แต่ก็ไม่เลว

แองเซียนวันใช้พลังอันแข็งแกร่งของตัวเองในการขับไล่ ดอร์มัมมู แม้ว่าจะพึ่งพาพลังของวิหารทั้งสามเพื่อไม่ให้ ดอร์มัมมู ลงมายังโลกได้จริง แต่ก็ยอดเยี่ยมมาก

ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่าแองเซียนวันจะอยู่มานานหลายร้อยปี จนดูเหมือนเป็นของโบราณแล้ว แต่เมื่อเทียบกับ ดอร์มัมมู แล้ว ก็ยังเป็นรุ่นน้อง ดอร์มัมมู เป็นรุ่นพี่ในโลกเวทมนตร์ที่เป็นเทพแห่งมิติตั้งแต่ยุคโบราณในโลกแล้ว