ตอนที่ 62 รักษา

ตอนที่ 62 รักษา

นิค ฟิวรี่แตะผ้าปิดตาของเขาโดยไม่รู้ตัว

"ฉันเองมีหลายวิธีที่จะได้ดวงตาใหม่ แต่ฉันเลือกที่จะไม่ทำ เพราะนั่นคงไม่ใช่ดวงตาของฉันเองจริงๆ!" นิค ฟิวรี่ตอบเชิงล้อเล่น

"ไม่เลย ฉันไม่ได้หมายถึงพวกตาเทียมกระจอกพวกนั้น ฉันบอกว่าฉันคืนดวงตาให้นายได้ สำเนาเป๊ะๆ ของตาขวาของนายเลย! แถมไม่มีปัญหาอาการแทรกซ้อนใดๆ เพราะมันเป็นอวัยวะของนายเอง!" ดิโอพูดอย่างไม่ใส่ใจ

นิค ฟิวรี่อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามราคาดวงตาใหม่จากดิโอ

"ฉันว่าผู้อำนวยการชีลด์นี่น่าจะตีราคาได้สัก 10 ล้านเหรียญนะ ว่าไง?" ดิโอพูดพลางหัวเราะ

เขาไม่ได้ใจดีพอจะทำเรื่องนี้ให้ฟิวรี่ฟรีๆ

อาจจะทำก็ได้ถ้าเขาได้สแตนด์ [โกลด์เอ็กซ์พีเรียนซ์] แบบถาวรมาครอบครอง แต่ตอนนี้ทุกนาทีที่เช่ามามันมีค่ามาก!

"10 ล้าน? พูดจริงเหรอเนี่ย? งั้นฉันขายตาข้างนี้ให้นายดีไหม เอาสัก 10 ล้านเหมือนกัน?" นิค ฟิวรี่หัวเราะเสียงดัง

เขาคงใช้เงินขนาดนั้นกับตัวเองไม่ได้ เพราะงั้นหัวเราะให้เต็มที่ตอนนี้ดีกว่ามานั่งเสียใจทีหลัง!

"ฉันจะลองคิดดู อาจจะซื้อไว้เผื่อฉันรวยล้นฟ้าแล้วไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไรดี!" ดิโอก็หัวเราะด้วย

ทั้งคู่รู้ดีว่าตอนนี้ความร่วมมือใดๆ ก็เป็นไปไม่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มแขวะกันเบาๆ

หลังจากผ่านไปสักพัก ดิโอเริ่มเบื่อการโต้ตอบทางวาจาแล้วจึงตัดสินใจกลับบ้าน

"ดูเหมือนเราจะคุยกันได้แค่นี้แล้ว ฉันไม่มีอะไรทำแล้วนี่ ได้เวลาฉันกลับบ้านแล้วล่ะ" ดิโอพูดพลางลุกขึ้นยืนและเดินกลับทางเดิมที่เขาเข้ามา

ดิโอหยิบกระเป๋าเงิน 200,000 ดอลลาร์ ขณะนิค ฟิวรี่นั่งนิ่งอึ้งอยู่บนเก้าอี้

เมื่อเห็นฟิวรี่นั่งนิ่งเฉย นาตาชาเริ่มสงสัย ทำไมผอ. ถึงไม่ทำอะไรเพื่อห้ามดิโอออกไป แบบนี้ไม่เหมือนผอ.ที่เธอรู้จักเลย!

ขณะที่เธอจะถามถึงการกระทำของฟิวรี่ เธอเองก็ชะงักทันทีเช่นกัน

เธอเห็นปืนพกที่นิค ฟิวรี่พกติดตัวตลอดเวลายามคับขันตอนนี้ลอยอยู่กลางอากาศตรงหน้าเขา

ชั่วครู่ต่อมาปืนก็เริ่มสลายตัวทีละน้อย จนในที่สุดก็กลายเป็นฝุ่นผงต่อหน้าต่อตาพวกเขา

ดูเหมือนว่าจะเป็นคำเตือนสุดท้ายจากดิโอให้เลิกยุ่งกับเขา หรือติดตามเขาออกไปข้างนอก

ถ้านาตาชาเดาไม่ผิด ดิโอคงฆ่าพวกเขาได้ไม่ยากเลย เพราะพวกเขาไม่สามารถเห็นสิ่งมีชีวิตที่กำลังทำลายปืนของฟิวรี่ได้เลยตอนนี้

ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกขอบคุณที่ดิโอเลือกจะทำลายปืน แทนที่จะเป็นคน!

"เธอ! ห้ามขยับนะ! เข้าใจไหม?" นิค ฟิวรี่บอกนาตาชาเมื่อเห็นเธอขยับตัวเล็กน้อย

"ค่ะ ไม่ขยับแน่นอน ผอ." นาตาชาตอบอย่างประชดประชัน

"ตอนนี้มันจ้องเธออยู่ ค่อยๆ วางมือลง!" นิค ฟิวรี่พูดอย่างร้อนรน

นาตาชาสับสนกับคำพูดของฟิวรี่เล็กน้อย แต่ก็ทำตามที่เขาบอก พลางรู้สึกกังวลเล็ก ๆ กับสิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็นตรงหน้า

ขณะเดียวกัน ดิโอกำลังยิ้มพลางเดินไปยังทางออกอย่างระมัดระวัง เขาเลือกเลานจ์เพราะอยู่ใกล้ทางออกมากที่สุด ซึ่งหมายถึงระยะ 10 เมตรระหว่างเขากับ [เดอะ เวิลด์] จะยังคงรักษาไว้ได้

นิค ฟิวรี่และนาตาชายังคงนั่งนิ่งอยู่ในห้อง ไม่กล้าขยับเขยื้อนเพราะไม่รู้ว่าอะไรจะทำให้สิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็นตรงหน้าอาละวาดได้

เหล่าเจ้าหน้าที่เดินผ่านห้องต่างสงสัยว่าผอ.กับแบล็ควิโดว์ทำอะไรอยู่?

ทุกคนเห็นว่านิค ฟิวรี่กับนาตาชาไม่พูดไม่จาและไม่ยอมขยับ ซึ่งดูผิดปกติอย่างมาก

ไม่กี่นาทีต่อมา เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องและบอกว่ามีสุภาพบุรุษฝากบอกว่าพวกเขาขยับตัวได้แล้ว เขาไม่อยู่ตรงนี้แล้ว

นิค ฟิวรี่และนาตาชาถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่ได้ยินคำพูดของเจ้าหน้าที่