ตอนที่ 165 ลอกคราบ
ตอนที่ 165 ลอกคราบ
พลังงานของแก่นศิลาไม่เพียงแต่สง่างามเท่านั้น แต่ยังบริสุทธิ์อย่างยิ่งอีกด้วย หลังจากที่ธยาน์ซึมซับมัน เขาไม่สามารถกลับคืนสู่ร่างมนุษย์ได้
ไอร่าเป็นห่วงเชามากและอยู่เคียงข้างเพื่อช่วยดูแลเขา
ในวันที่สาม จิตวิญญาณของธยาน์ดีขึ้นเล็กน้อย
เขากล่าวว่า “ข้าอาจจะก้าวหน้าขึ้น”
ไอร่าสัมผัสร่างกายของงูหลาม “เจ้าต้องการความช่วยเหลือจากพวกเราหรือไม่”
ธยาน์อธิบายอย่างอดทน “งูต้องการน้ำจำนวนมากเพื่อลอกผิวหนัง ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากข้าลอกคราบแล้ว ข้าจะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ขึ้น ข้าเกรงว่าข้าจะทำลายรากฐานของป้อมปราการ ข้าไม่สามารถลอกคราบที่นี่ได้หรอก”
ไอร่าทำอะไรไม่ได้นอกจากถอนหายใจ “ได้ เราจะทำตามที่เจ้าบอก”
ไอร่าและเชร์ส่งธยาน์ออกจากป้อมปราการ คอนริยังคงยุ่งอยู่กับการสอบปากคำของเซฟาโล่ และไม่มีเวลาออกมา
ธยาน์ได้เลือกทะเลนั้น
นั่นคือที่ที่เขาสมสู่กับไอร่าเป็นครั้งแรก ทะเลสาบเงียบราวกับกระจกหิ่งห้อยที่เคยบินไปทุกที่ก็หายไป
งูหลามสีดำค่อย ๆ เลื้อยลงไปในน้ำ
เขามองย้อนกลับไปที่ไอร่าและเชร์ซึ่งยืนอยู่บนฝั่ง “พวกเจ้ากลับไปกันก่อนเถอะ” เขากล่าว “หลังจากลอกคราบแล้ว ข้าจะกลับไปเอง”
ไอร่ารีบถาม “ต้องใช้เวลานานเพียงใด”
“ข้าไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าใด อย่าเร็วที่สุดอาจจะสองวัน อย่างช้าที่สุดอาจจะเป็นหนึ่งหรือสองเดือน”
ไอร่าเฝ้าดูงูหลามจมลงไปในน้ำอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อทะเลสาบสงบลงและร่างงูหลามหายไปแล้ว เชร์ก็พูดขึ้นอย่างช้า ๆ “กลับกันเถอะ”
ไอร่าพยักหน้า “อืม”
เชร์แปลงร่างเป็นเสือขาวและย่อตัวลงให้ตัวเมียปีนขึ้นไปบนหลังของเขา
เมื่อเธอนั่งแล้ว เขาก็ลุกขึ้นและมุ่งหน้ากลับไปยังภูเขาหิน
ไอร่ามองย้อนกลับไปที่ทะเลสาบและอธิษฐานอย่างเงียบ ๆ เธอหวังว่าธยาน์จะลอกคราบได้สำเร็จและครอบครัวของเธอจะได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
...
เชร์สอบปากคำเซฟาโล่เป็นเวลาหลายวัน เกือบจะทรมานเขาจนตาย
เขาบอกเชร์และไอร่าถึงผลการสอบสวน
“เซฟาโล่เป็นผู้รับใช้ศักดิ์สิทธิ์ของวิหารเดือนดับ เขาอยู่เคียงข้างมหาปุโรหิตมาโดยตลอดและถือเป็นผู้ช่วยที่เชื่อถือได้ของมหาปุโรหิต แต่ผู้ชายคนนี้มีความทะเยอทะยานมากและต้องการเข้าแทนที่มหาปุโรหิต น่าเสียดายที่แม้มหาปุโรหิตจะชรา แต่สุขภาพของท่านยังดีและไม่มีท่าทีว่าจะสิ้นชีพ เมื่อไม่นานมานี้เซฟาโล่ไม่สามารถอดทนรอได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงแอบวางยาพิษมหาปุโรหิตจนตายแล้วใส่ร้ายธยาน์”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ไอร่าก็โกรธมาก “เขาคือคนที่ใส่ร้ายธยาน์ว่าฆ่าผู้อื่น ทำให้เขาต้องหลบหนี”
เชร์ลูบหลังเธอ “ใจเย็น ๆ ให้คอนริพูดให้จบก่อนเถอะ”
ไอร่าสงบลงและถามว่า “ทำไมเซฟาโล่ถึงใส่ร้ายธยาน์ แม้ว่าเขาต้องการแทนที่มหาปุโรหิต ก็ควรหาแพะรับบาปเป็นผู้อื่นก็ได้นี่”
เมื่อคนส่วนใหญ่จะใส่ร้ายผู้อื่น พวกเขาจะมองหากับคนอื่นที่มองว่าถูกกลั่นแกล้งง่ายกว่าไม่ใช่เหรอ
ไม่ว่ายังไงก็ตาม ธยาน์ก็ดูไม่เหมือนคนที่จะจัดการได้ง่าย ๆ
คอนริกล่าวว่า “เพราะธยาน์คือตัวเลือกที่จะได้รับแต่งตั้งเป็นมหาปุโรหิต สถานะของเขาในวิหารเดือนดับอยู่รองจากมหาปุโรหิตเพียงเท่านั้น”
ไอร่าและเชร์ตกตะลึง
พวกเขารู้ว่าเพียงว่าธยาน์เติบโตในวิหารเดือนดับ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นผู้สืบทอดของมหาปุโรหิต
ไอร่ารู้สึกหนาวสั่นในใจของเธอ “ขั้นแรก เขาฆ่ามหาปุโรหิต จากนั้นเขาก็ใส่ร้ายธยาน์ เขากำจัดคู่แข่งสองคนพร้อมกัน ความคิดและวิธีการของเซฟาโล่นั้นทรงพลังจริง ๆ”
อย่างไรก็ตาม เชร์ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ “หากเซฟาโล่เพียงต้องการกำจัดคู่แข่งของเขา เขาน่าจะบรรลุเป้าหมายตั้งแต่ที่ธยาน์ออกจากวิหารเดือนดับแล้วสิ เหตุใดเขาถึงต้องเจอปัญหามากมายในการตามล่าธยาน์ เขายังปลุกสายเลือดปีศาจที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของธยาน์ออกมาอีก”
หลังจากได้ยินการวิเคราะห์ของเขา ไอร่าก็รู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ มันไม่ง่ายอย่างนั้น
เชร์กล่าวว่า “เซฟาโล่คงบอกความจริงเพียงส่วนเดียวเท่านั้น เขายังคงปิดบังสิ่งต่าง ๆ ไว้อีกมาก”
“ข้าจะสอบปากคำเขาต่อไป ชายผู้นี้ฉลาดแกมโกงมาก คำพูดของเขาปะปนกับความจริง บางครั้งเขาก็จงใจพูดอะไรที่มีความหมายเพื่อทำให้ข้ารู้สึกสับสน”
คอนริเกาผมสั้นสีขาวเงินของเขา “ยังไงก็เถอะ อย่างน้อย ๆ วันนี้เขาก็พูดอะไรที่เป็นประโยชน์ออกมาบ้าง”
เชร์และไอร่ามองดูเขา “อะไร”
“เขาบอกว่าเหตุผลที่มหาปุโรหิตแต่งตั้งธยาน์เป็นผู้สืบทอดของเขา ก็เพราะว่ามหาปุโรหิตคือปู่ของธยาน์”
หลังจากนั้นไม่นาน ไอร่าก็เข้าใจความสัมพันธ์ในที่สุด เธอประหลาดใจมาก “มหาปุโรหิตคือปู่ของธยาน์หรือ”
“ใช่ พ่อของธยาน์เป็นคนบาป เขาถูกประหารชีวิตเมื่อนานมาแล้ว เพราะสมรู้ร่วมคิดกับปีศาจ ธยาน์ก็ควรถูกประหารด้วยเช่นกัน แต่เพราะมหาปุโรหิตปกป้องเขาอย่างสุดกำลัง เขาจึงรอดมาได้ มหาปุโรหิตปกป้องและเลี้ยงดูเขา จึงวางแผนที่จะให้เขาสืบทอดตำแหน่งมหาปุโรหิต ทำให้เซฟาโล่อิจฉาและจงใจใส่ร้ายเขา”
ทั้งหมดนี้ฟังดูสมเหตุสมผล
แต่ไอร่ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เธอไม่สามารถบอกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ
เธออดไม่ได้ที่จะถามว่า “สิ่งที่เซฟาโล่พูดน่าจะเป็นเรื่องจริงใช่หรือไม่”
คอนริตอบเธอ “ข้าไม่อาจรับประกันได้ว่าทุกสิ่งจะเป็นเรื่องจริง แต่เซฟาโล่ไม่น่าจะโกหกเรื่องเกี่ยวกับธยาน์ ท้ายที่สุด ธยาน์ก็อยู่ที่ภูเขาหิน หากเขาโกหก ตราบใดที่ธยาน์เข้ามาเผชิญหน้ากับเขา เซฟาโล่ก็จะยอมแพ้ทันที เขาฉลาดแกมโกงมาก เขาไม่โง่พอที่จะทำผิดพลาดแบบง่าย ๆ เช่นนี้”
เชร์พยักหน้าเห็นด้วย
ไอร่าพูดช้า ๆ “ไม่เพียงแต่ธยาน์ถูกใส่ร้ายข้อหาฆ่ามหาปุโรหิตเท่านั้น เขายังถูกใส่ร้ายข้อหาขโมยของศักดิ์สิทธิ์ด้วย เป็นไปได้ไหมว่าของสิ่งนั้นถูกเซฟาโล่เอาไปด้วยเช่นกัน”
“ข้าได้ถามเซฟาโล่เกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เขายืนยันว่าเขาไม่รู้ถึงของศักดิ์สิทธิ์ว่าอยู่ที่ใด”
“ของศักดิ์สิทธิ์ของวิหารเดือนดับคืออะไรกันแน่”
คอนริส่ายหน้า “เซฟาโล่กล่าวว่าเขาไม่เคยเห็นของศักดิ์สิทธิ์ที่ว่านั่นมาก่อน เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร ข้าคิดว่าชายผู้นี้ไม่ได้พูดความจริง”
เชร์กล่าวว่า “เราต้องสอบสวนเขาต่อไป เรายังพอมีเวลา สักวันหนึ่ง เราต้องขุดทุกสิ่งที่เซฟาโล่รู้ออกมาจนได้”
“อืม”
“อย่าลืมให้ใครสักคนจับตาดูเซฟาโล่ไว้ อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้”
คอนริตบหน้าอกของเขาและรับปากว่า “อย่ากังวลไป แขนขาของเขาหักหมดแล้ว เขาไม่อาจหนีพ้นไปได้อย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้น ข้าให้เจโรมจับตาดูห้องขังนั้นไว้ ครั้งนี้ไม่มีอะไรผิดพลาดอย่างแน่นอน”
“ข้าหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”
....
สิ่งที่คอนริไม่คาดคิดก็คือเขาจะถูกตบหน้าด้วยความเป็นจริงในวันรุ่งขึ้น
