ตอนที่ 57 ฐานของชีลด์

ตอนที่ 57 ฐานของชีลด์

รางวัลจากการสุ่มครั้งสุดท้ายมีแค่ลูกปัดพลังคลื่นมนตราระดับล่างๆ วิทยุ และการ์ดสัตว์เลี้ยง!

พอเห็นการ์ดสัตว์เลี้ยง ดิโอก็จำได้ลางๆ ว่าตอนพัฒนาเกม เขาและทีมงานสร้างระบบนี้ไว้เพื่อเพิ่มความสนุกให้ผู้เล่น

การ์ดนี้ใช้ควบคุมสัตว์ให้เชื่อฟังโดยไม่ต้องฝึกฝนก่อน เขาจึงเปิดการ์ดขึ้นมาดูรายละเอียด

การ์ดสัตว์เลี้ยง [ธรรมดา]: ใช้จับสัตว์และทำให้เชื่องได้ การ์ดธรรมดามีโอกาสสำเร็จน้อยและได้ผลดีกว่าเมื่อใช้กับสัตว์ป่าปัญญาอ่อน

จากข้อมูลตรงนี้ ดิโอรู่ทันทีว่า การ์ดนี้ใช้ไม่ได้กับสิ่งมีชีวิตฉลาดๆ อย่าง ร็อคเก็ตแรคคูน, กรูท หรืออื่นๆ ในระดับเดียวกัน

เขาต้องระวังเวลาใช้งานให้ดี

ด้วยเหตุผลนี้ ดิโอจึงโยนการ์ดสัตว์เลี้ยงเข้าคลังเก็บของ

การ์ดนี้ไม่น่าสนใจอย่างที่คิดไว้...

ส่วนวิทยุที่ได้มาพร้อมกับการ์ดสัตว์เลี้ยงยิ่งไร้ประโยชน์เข้าไปใหญ่

มันเป็นแค่เครื่องรับวิทยุธรรมดาๆ ที่หาซื้อได้ทั่วไป

เขาโยนมันเข้าคลังตามการ์ดสัตว์เลี้ยงเมื่อกี๊

คงต้องรอฤกษ์งามยามดีกำจัดของหมดประโยชน์ในคลังทีเดียวในอนาคต!

ดิโอเริ่มศึกษาวิชาเทคนิคการต่อสู้ฮามอนใหม่ที่เพิ่งได้มาจากการสุ่ม

นั่นคือท่าป้องกันที่ใช้พลังคลื่นมนตราเป็นเกราะป้องกันความเสียหาย

ประโยชน์ของท่านี้คือสามารถใช้ร่วมกับอาวุธ ทำให้อาวุธนั้นแข็งแกร่งทนทานยิ่งขึ้น

หลังจากที่เขาได้เรียนรู้เทคนิคการต่อสู้ของพลังคลื่นมนตราใหม่เขาก็กินลูกปัดพลังคลื่นมนตราทั้งหมดที่เขาได้รับจากการสุ่มในตอนนี้อย่างรวดเร็ว

เมื่อเม็ดพลังงานสุดท้ายเลื่อนลงคอ พลังคลื่นมนตราของเขามีค่าสูงถึง 80,350!

เกินครึ่งทางไปอีกก้าวแล้วในการปลดล็อกช่องสแตนด์ถัดไป!

วันต่อมา ดิโอหงุดหงิดเล็กๆ เมื่อเห็นวิลล์มาที่ร้านช้ามากๆ เกือบบ่ายแล้ว

เขารู้ว่าวิลล์ต้องไปนอนกับสาวที่เจอในบาร์แน่ๆ แต่มันน่ารำคาญตรงที่ถึงจะสายปานนี้ เจ้าหมอนี่ยังตีหน้าเหนื่อยมาทำงานซะอีก

เขาไม่อยากเถียงกับวิลล์ ไหนจะมีปัญหาใหญ่ต้องคิดอีกมากมาย เลยยอมให้มันผ่านๆ ไป

ไม่มีเหตุการณ์แปลกประหลาดแถวร้านสักพักแล้ว แต่หน่วยชีลด์ส่งข้อความถามว่าจะไปให้ประเมินพลังเมื่อไหร่เยอะมาก เขาเมินเฉยทุกข้อความเลย

ดิโอบอกปิดร้านเวลา 19.00 น. แล้วไล่วิลล์กลับบ้านด้วยคำพูดสั้นๆ ตามสถานการณ์ตอนนี้ เขาเหนื่อยเกินไปแม้กระทั่งจะหยอกล้อกันตามปกติ

นาทีเดียวหลังจากวิลล์ไป รถยนต์สีดำรุ่นใหม่กริบจอดหน้าร้านทันที

แบล็ควิโดว์ลงจากรถและเดินมุ่งหน้าไปที่ประตูร้าน

"จะเมินข้อความผู้อำนวยการทุกครั้งเลยเหรอ?" นาตาชาถามอย่างขำขัน

"รู้ใช่ไหมว่าไม่มีใครกล้าเมินนิค ฟิวรี่นะ" เธอพูดขณะหัวเราะคิกคักกับดิโอ

“ฉันไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่ช่วงนี้ฉันยุ่งมากจริงๆ” ดิโอตอบอย่างจริงใจ

"มารับตัวฉันไปให้ประเมินพลัง แล้วฉันจะได้เก็บค่าอาหารที่ฉันกินด้วยเลยเนอะ?" เขาถามอย่างไม่ใส่ใจขณะล็อคประตูร้านใหม่แกะกล่อง

นาตาชาเห็นว่าดิโอไม่แสดงอาการหวาดกลัว ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

"มั่นใจจังนะ ไม่กลัวจะมีอันตรายเหรอ?" นาตาชาเอ่ยอย่างสนุกสนาน

"แน่นอนครับ ฉันเป็นทูตสันติภาพ! เพราะงั้นวันนี้ก็ขอให้เป็นวันที่สงบสุขละกันนะครับ หรือเธอจะให้ฉันกลัวดีกว่า? จะพาเข้าไป หรือมันจะมีกับดักซ่อนอยู่?" ดิโอตอบอย่างระแวง

ขณะที่เขาพูดจบ ลมแรงก็พัดโหมไปทางนาตาชาทำให้เธอสะดุ้ง

นาตาชาเข้าใจทันทีว่าสิ่งมีชีวิตมองไม่เห็นชวนขนลุกอยู่ใกล้ๆ เธอเห็นดิโอเดินเข้ารถราวกับเป็นชนชั้นสูงในประเทศที่ยิ่งใหญ่

หน่วยชีลด์ไม่เคยเข้าใจถึงแก่นแท้ของพลังนี้ และดูเหมือนการจะเกลี้ยกลล่อมดิโอให้เป็นพันธมิตรหรือแม้แต่เข้าร่วม ชีลด์นั้น...ต้องใช้ความพยายามหนักทีเดียว!

นาตาชาสะกดกลั้นลมหายใจ เข้าไปในรถ แล้วสั่งเจ้าหน้าที่ที่นั่งคนขับให้มุ่งหน้าไปนอกเมือง

ที่นั่นมีเฮลิคอปเตอร์รอคอยอยู่แล้ว เพื่อพานาตาชาและดิโอไปยังจุดหมาย

ทั้งคู่ขึ้นเฮลิคอปเตอร์และมุ่งหน้าสู่ตึกไตรสเคเลียนในวอชิงตัน

อาคารถูกออกแบบให้ดูเหมือนหน่วยงานรัฐธรรมดา แต่ความจริงแล้วมันคือสำนักงานใหญ่ขอชีลด์!

พวกคเดินทางถึงตึกไตรสเคเลียนโดยไม่เสียเวลาคุยกันเลยสักคำ