ระบบตกตะลึงไร้เทียมทาน ตอนที่ 32 คำตอบของคำถาม
ระบบตกตะลึงไร้เทียมทาน ตอนที่ 32 คำตอบของคำถาม
"..."
เมื่อได้ฟังคำพูดของหนิงเทียน บนเวทีแลกเปลี่ยนเต๋ากลับเงียบงัน
ทุกคนต่างมองหนิงเทียนด้วยสีหน้าฉงนสงสัย
ต้องยอมรับว่า คำพูดนี้ของผู้ก่อตั้งช่างมีระดับสูงส่งยิ่งนัก!
สูงส่งจนพวกเขาไม่อาจเข้าใจเลยว่ากำลังพูดอะไรอยู่
"เขา... เขากำลังพูดอะไรหรือ?"
"ข้าไม่รู้เหมือนกัน... นี่มันเกินความรู้ของข้าไปแล้ว..."
เหล่าอัจฉริยะท้าทายสวรรค์ต่างมองหน้ากัน เกาหัวด้วยสีหน้าฉงนสงสัย
ผู้ก่อตั้งในตำนานแห่งนิกายมารสวรรค์กำลังพูดอะไรกัน?
หลิงอ่าวพ่นลมหายใจเย็นยะเยือก "หึ! พูดจาเหลวไหล ไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย!"
"ไร้รูปร่าง ไร้เสียง ไร้กลิ่น ใหญ่ไพศาล เล็กพริ้มเพรา..." สตรีศักดิ์สิทธิ์กาสารหยกพึมพำเบา ๆ ดวงตาวาบประกาย ริมฝีปากอมยิ้มเย้ายวนใจเหล่าอัจฉริยะท้าทายสวรรค์รอบกาย
"น่าสนใจ..."
"เป็นเรื่องที่น่าสนใจเหลือเกิน"
สตรีศักดิ์สิทธิ์กาสารหยกจับจ้องมองหนิงเทียน พลางรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีเรื่องลึกลับดึงดูดให้นางอยากค้นหา
"ท่านกำลังพูดอะไรกันแน่?"
หยินซานซือขมวดคิ้วเล็กน้อย มองหนิงเทียนด้วยสีหน้าฉงน
"ต้องโทษที่พวกเจ้าไม่มีความรู้"
หนิงเทียนส่ายหน้าและถอนหายใจ "ควรหมั่นอ่านตำราบ้าง การอ่านตำรานั้นสำคัญยิ่งนัก"
"เจ้าสารเลวนี่ต้องแกล้งทำเป็นเก่งแน่ ๆ!"
"น่าโมโหยิ่งนัก!"
"แต่... แต่ข้าก็ไม่เข้าใจจริง ๆ..."
เมื่อเห็นสีหน้าละห้อยของหนิงเทียน หมู่อัจฉริยะท้าทายสวรรค์ก็ยิ่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน!
พวกเขารู้อยู่แก่ใจว่าอีกฝ่ายกำลังเเสร้งทำท่าอวดเก่ง แต่พวกเขาก็ไร้หนทางโต้แย้ง!
พวกเขาไม่รู้ว่าหนิงเทียนกำลังพูดอะไร เพราะสิ่งที่อีกฝ่ายกล่าวนั้นล้วนมาจากคำค้นหาในโลกก่อนหน้าของเขา ไม่มีอยู่ในโลกนี้ คำพูดเหล่านั้นพวกเขาจึงไม่อาจเข้าใจได้!
"เมื่อท่านพูดเช่นนี้ แต่พวกเราก็ยังฟังไม่เข้าใจ นั่นก็เหมือนกับการไม่ได้พูดอะไรมิใช่หรือ?"
"ท่านยังไม่ได้อธิบายเลยว่าเต๋าคืออะไร"
หยินซานซือจ้องมองหนิงเทียนและพูดเรียบ ๆ
"หากเช่นนั้น เจ้าก็ฟังไว้ให้ดี"
หนิงเทียนทำท่าทางจริงจังมากขึ้น เขาเก็บแอปเปิลในมือ "ข้าจะบอกเจ้าว่าเต๋าคืออะไรอย่างแท้จริง!"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของหนิงเทียน บรรดาคนรอบ ๆ ต่างตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ทุกสายตาบนเวทีแลกเปลี่ยนเต๋าจับจ้องไปที่ตัวเขา
"ในที่สุดก็จะตอบคำถามตรง ๆ แล้วใช่หรือไม่?"
หยินซานซือชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเยาะเบา ๆ อีกครั้ง "เช่นนั้นข้าจะตั้งใจฟังเป็นอย่างดี"
"สามพันมหาเต๋า แต่ละเต๋าต่างมีความเข้าใจของตน"
"จากสามพันมหาเต๋า ข้าขอยกเต๋ากระบี่เป็นตัวอย่าง เต๋ากระบี่คืออะไร? ก็คือเจตจำนงกระบี่ ความเข้าใจต่อกระบี่ของมือกระบี่นั่นเอง! ผู้ที่บำเพ็ญเต๋ากระบี่ เมื่อเข้าใจเจตจำนงกระบี่ เขาก็ได้บรรลุเต๋ากระบี่"
"เช่นเดียวกันกับคำถามที่ว่าเต๋าคืออะไร ข้าไม่จำเป็นต้องอธิบายทีละอย่างแล้วกระมัง?"
มุมปากหนิงเทียนยกยิ้มเล็กน้อย พลางกล่าวอย่างเรียบ ๆ
คำถามของพวกเขาช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก
เต๋าก็คือเส้นทางแห่งการบำเพ็ญที่ผู้บำเพ็ญเพียรเลือกเอง จากสามพันมหาเต๋า มี 3000 เส้นทางด้วยกัน
"เจตจำนงกระบี่หรือ?"
เมื่อได้ยินคำพูดของหนิงเทียน ทุกคนในที่นั้นต่างนิ่งอึ้ง
เวลานี้ หนิงเทียนกล่าวอีกครั้ง "จากสามพันมหาเต๋า เมื่อเจ้าบำเพ็ญเต๋านี้สำเร็จสมบูรณ์ เจ้าก็เข้าใจแล้วว่าเต๋านี้คืออะไร ไม่เช่นนั้น เจ้าจะบำเพ็ญเพียรสำเร็จได้อย่างไรกัน?"
"อะไรนะ!"
ทุกคนต่างทบทวนคำพูดของหนิงเทียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าและตาเบิกกว่างยิ่งขึ้น
จริงด้วย!
เมื่อพวกเขาบำเพ็ญเต๋าที่ตนเลือกจนสำเร็จ ก็จะเข้าใจแล้วว่าเต๋านี้คืออะไร!
มิเช่นนั้นแล้ว พวกเขาจะบำเพ็ญสำเร็จได้อย่างไรกัน?
ในพริบตา หนิงเทียนพูดขึ้นเพียงประโยคเดียวก็ปลุกสติเหล่าอัจฉริยะท้าทายสวรรค์นับร้อย!!
ทุกคนเหมือนได้สติกลับคืนมา อาการหลงทางในดวงตาหายไปในพริบตา ฉายแววสว่างกระจ่างแทน!
ในขณะนี้ พวกเขาเข้าใจแล้ว!
พลังบางอย่างในร่างกายพุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็วในเสี้ยววินาที!
"ฮ่าฮ่าฮ่า! เต๋ากระบี่ของข้าบรรลุระดับเข้าใจเล็กน้อยแล้ว!"
"ข้าทะลวงคอขวดแล้ว!"
"คำพูดนี้หักล้างข้อสงสัยนับร้อยจริง ๆ!"
เมื่อความสงสัยคลายไป อาการหลงทางในดวงตาก็จางหาย พลังในร่างกายพวกเขาก็ทะยานในทันที!
เหล่าอัจฉริยะท้าทายสวรรค์จำนวนไม่น้อย เมื่อได้ยินประโยคนี้ต่างตะลึงงัน!
ผู้ก่อตั้งในตำนานแห่งนิกายมารสวรรค์ช่างพิเศษเกินไปจริง ๆ!
"อะไรนะ!"
"เป็นไปไม่ได้! จะเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร!"
หยินซานซือได้ยินคำนี้พูดจบเพียงประโยคเดียว เขาก็ตะลึงงัน ตาเบิกกว้าง พึมพำว่าเป็นไปไม่ได้
"หากว่าข้าบำเพ็ญเต๋าจนสำเร็จ ข้าก็เข้าใจเต๋านั้น เช่นก็มิใช่ว่า..."
เขาพูดยังไม่ทันจบประโยค
ทันใดนั้น พันธนาการเต๋าที่รบกวนจิตใจมานานปีก็แตกสลาย เขาทะลวงคอขวดทันที!
"อะไรกัน... ข้า..."
แม้จะก้าวข้ามขีดจำกัดในเวลานี้ แต่หยินซานซือกลับไม่มีความยินดีเลยสักนิด เพราะเพียงเสี้ยววินาทีก่อนเขายังบอกว่าเป็นไปไม่ได้ ทว่าเสี้ยววินาทีถัดมา ร่างกายกลับยืนยันคำพูดนั้นด้วยการทะลวงคอขวดเสียเอง
นี่ไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าตัวเอง!
หลิงอ่าวที่เคยมองหนิงเทียนอย่างดูถูกเหยียดหยาม บัดนี้ก็เปลี่ยนสีหน้าตามไปด้วย
บนแท่นสูง
เหล่าผู้อาวุโสต่างมีสีหน้าตกตะลึง พวกเขามองหนิงเทียนด้วยความประหลาดใจ
"ผู้ก่อตั้งช่างน่าเหลือเชื่อ..."
ผู้อาวุโสใหญ่อดถอนหายใจไม่ได้ "ก่อนหน้านี้ ผู้ก่อตั้งกล่าวเพียงประโยคเดียวก็ทำลายหัวใจเต๋าของเหล่าบุตรศักดิ์สิทธิ์และบุตรแห่งเทพจำนวนไม่น้อย บัดนี้ ยังสามารถหักล้างข้อสงสัยนับร้อยได้อีก!"
"ใช่แล้ว..."
"นิกายมารสวรรค์ของเรามีผู้ก่อตั้งเช่นนี้ นับเป็นบุญวาสนาจริง ๆ!"
ผู้อาวุโสทั้งหลายพยักหน้ารับกันอย่างเงียบ ๆ ในใจเต็มไปด้วยความยำเกรงต่อหนิงเทียนอย่างล้นเหลือ!
แม้ว่าพลังของหนิงเทียนจะยังห่างไกลพวกเขามาก แต่นั่นหาได้กีดขวางความยำเกรงในตัวเขาไม่!
หลัวหวู่ชิงนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา แต่ริมฝีปากที่เผยอเล็กน้อย ดวงตางดงามที่จ้องมองหนิงเทียนก็แสดงถึงความประหลาดใจในใจนางอย่างชัดเจน
หนิงเทียนสร้างความประหลาดใจให้แก่นางอยู่เสมอ แต่ละครั้งล้วนแตกต่างไม่ซ้ำกัน
"ดูเหมือน... ที่ข้าเดาจะเป็นจริง?"
เมื่อเห็นเหล่าผู้คนมีสีหน้าตะลึงงัน หนิงเทียนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ความจริงจังบนใบหน้าหายวับไปในทันใด
เขาเองก็ไม่รู้ว่าเต๋าคืออะไร
เมื่อครู่เขาก็แค่จนปัญญา จึงได้พูดไปเรื่อย ๆ ก็เท่านั้น
ใครจะคิดว่าคำพูดเพ้อเจ้อ กลับพูดถูกเสียได้
หากเหล่าอัจฉริยะท้าทายสวรรค์พวกนี้รู้เข้า คงแสดงสีหน้าน่าขันเป็นแน่
ติ๊ง!
เสียงระบบดังขึ้นในสมอง
[ท่านทำให้ผู้คนบนเวทีแลกเปลี่ยนเต๋าตกตะลึง ได้รับรางวัลแผ่นวิชา: การโจมตีมหาจักรพรรดิ!]
[การโจมตีมหาจักรพรรดิ: สามารถปลดปล่อยการโจมตีของจอมยุทธ์ขอบเขตจักรพรรดิเทพระดับสมบูรณ์ได้ครั้งหนึ่ง! หลังจากใช้งานแล้ว แผ่นวิชาจะสูญหายไป!]
"แผ่นวิชาหรือ?"
"การโจมตีมหาจักรพรรดิ?"
เมื่อได้ยินคำพูดของระบบ ดวงตาหนิงเทียนเปล่งประกายวาบ สิ่งนี้ดีไม่น้อยเลย!
การโจมตีของผู้บำเพ็ญเพียรขอบเขตจักรพรรดิเทพระดับสมบูรณ์!
นี่เป็นวิชาที่ไร้คู่ต่อกรอย่างแท้จริง!
หนิงเทียนยิ้มกว้าง รู้สึกสุขใจยิ่ง เขารีบเก็บแผ่นวิชาเข้าไปทันที
พอจะหันกลับไป
ทันใดนั้น เสียงก็ดังมาจากด้านหลังหลายเสียง
"ผู้ก่อตั้ง ข้าอยากขอท่านแลกเปลี่ยนเต๋าดนตรี!"
"ผู้ก่อตั้ง ข้าก็ด้วย..."
"ผู้ก่อตั้ง ข้า..."
"..."
เมื่อเห็นผู้ก่อตั้งในตำนานแห่งนิกายมารสวรรค์มีความสามารถอันเหลือเชื่อเช่นนี้ เหล่าอัจฉริยะท้าทายสวรรค์ต่างตาลุกวาว พวกเขาไม่มีทางปล่อยให้โอกาสหลุดมือไป
เห็นดังนั้น หนิงเทียนก็อดถอนหายใจไม่ได้
"ผู้ก่อตั้งอย่างข้าก็ยุ่งเช่นกัน พวกเจ้าอย่าลืม"
ถึงจะบ่น แต่สุดท้ายก็ยังต้องฝืนทนขึ้นเวทีเช่นเดิม
