33

"แน่ใจนะ?!" อเล็กซานโดรถามด้วยความสงสัย

"แน่ใจครับ!" กัปตันเคนนีพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "หมายเลขสามสิบเจ็ดมีพลังเพิ่มมาอีกสองอย่าง พลังหนึ่งคือการสะท้อนกระสุน และอีกพลังหนึ่งคือการปล่อยลำแสงพลังงานสีฟ้า!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อเล็กซานโดรก็ลูบเคราที่ตัดแต่งอย่างดี พึมพำด้วยความสงสัย "ไอ้เด็กนั่น มันซ่อนพลังและความสามารถไว้ตั้งแต่แรกงั้นเหรอ?"

ถึงแม้ว่าเขาจะคิดเช่นนั้น แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง

"ไม่ถูกต้อง... พลังกลายพันธุ์ของมันมันเยอะเกินไป..."

เขาไม่ได้คิดว่าพลังเหล่านี้จะมาจากพลังกลายพันธุ์บางอย่าง เช่น พลังจิตที่พัฒนาออกมาเป็นการรับรู้ทางจิตใจและการควบคุมจิตใจ

อย่างไรก็ตาม พลังเหนือธรรมชาติที่ไอ้เด็กนั่นแสดงออกมาในตอนนี้ ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะมีความเกี่ยวข้องกัน

ช่างเถอะ ถือว่าไอ้เด็กนั่นกลายพันธุ์แล้วก็ได้ มีพลังมากขึ้นอีกกี่อย่างก็ไม่สำคัญ

เพราะในสายตาของอเล็กซานโดร ตราบใดที่เขายอมจ่ายราคา เขาก็สามารถกำจัดไอ้เด็กนั่นได้อย่างง่ายดาย ไม่ได้เป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่แต่อย่างใด

เมื่อคิดไม่ออก อเล็กซานโดรก็เลยไม่คิดอีกต่อไป เขาจ้องมองจอร์จและคนอื่นๆ อย่างเคร่งครัด แล้วพูดว่า "แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความจริงที่ว่าพวกแกล้มเหลวได้"

"ครั้งนี้พวกแกไม่เพียงแต่ไม่สามารถจับตัวมันได้ แต่ยังสูญเสียคนไปอีกมากมาย!"

เมื่อได้ยินดังนั้น กัปตันเคนนีก็รู้ว่าต่อไปนี้จะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน จึงรีบพูดว่า "ท่านผู้บัญชาการอเล็กซานโดร ขอโอกาสให้เราอีกครั้งเถอะครับ!"

"ผมได้ทดสอบขีดจำกัดของไอ้เด็กนั่นแล้ว ครั้งต่อไป ผมจะต้องจับมันได้แน่!"

อ๊ะ?

จอร์จและอเล็กซานโดรที่อยู่ข้างๆ ได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

"โอ้ กัปตันเคนนี พูดแบบนี้ หมายความว่ายังไง?" จอร์จถามด้วยความประหลาดใจ

กัปตันเคนนีสังเกตเห็นสายตาของพวกเขาแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย พูดว่า "ตอนที่หมายเลขสามสิบเจ็ดหนีไปเมื่อกี้ ผมยังไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ผมคิดออกแล้ว"

"ตอนนั้นหมายเลขสามสิบเจ็ดจัดการกับคนของเราไปเกือบครึ่งแล้ว ด้วยพลังของมัน การจะจัดการกับคนที่เหลือไม่น่าจะยาก"

"แต่ไอ้เด็กนั่นไม่ได้ลงมือต่อ แต่กลับหนีไป..."

พูดถึงตรงนี้ เขาก็หัวเราะออกมา

"คุณหมายความว่า..." จอร์จที่อยู่ข้างๆ ตาเป็นประกายขึ้นมาทันที แต่ก็ยังนึกไม่ออก

กัปตันเคนนีพูดอย่างมั่นใจ "ใช่ ผมสงสัยว่าไอ้เด็กนั่นคงถึงขีดจำกัดแล้ว ไม่สามารถใช้พลังได้อีกแล้ว!"

เมื่อได้ยินดังนั้น จอร์จและอเล็กซานโดรก็คิดอย่างจริงจังสักครู่แล้วก็เห็นด้วยกับคำพูดของเขา

นั่นเป็นเรื่องจริง เมื่อพิจารณาจากท่าทีที่ไอ้เด็กนั่นฆ่าคนอย่างเฉียบขาด หากยังมีพลังที่จะลงมือต่อได้ ก็คงจะไม่เมตตาแน่นอน ต้องฆ่าคนที่เหลือให้ตายคาที่อย่างแน่นอน!

นั่นก็คือ ตอนนั้นมันคงจะถึงขีดจำกัดแล้ว จึงจำเป็นต้องถอยหนี!

"แกหมายความว่า..." อเล็กซานโดรขมวดคิ้วเล็กน้อย

กัปตันเคนนีพูดอย่างมั่นใจ "ตราบใดที่ส่งคนไปปิดล้อมมากขึ้นในครั้งต่อไป หมายเลขสามสิบเจ็ดก็จะหนีไม่พ้นอย่างแน่นอน!"

"เมื่อทดสอบขีดจำกัดของไอ้เด็กนั่นแล้ว ก็วางแผนกันหน่อย ถึงมันจะมีปีกก็บินหนีไปไหนไม่ได้!"

เมื่อได้ยินดังนั้น อเล็กซานโดรก็รู้สึกว่าคำพูดของเขามีเหตุผล จึงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจให้โอกาสพวกเขามากกว่านี้

เขาพยักหน้า

เมื่อเห็นว่าเขาตกลง กัปตันเคนนีและกัปตันจอร์จก็โล่งใจ

ในเวลานี้ กัปตันจอร์จก็คิดอะไรขึ้นมาได้ จึงถามว่า "ท่านผู้บัญชาการ ขออนุมัติหุ่นยนต์เซนทิเนลขนาดยักษ์ได้ไหมครับ?"

กัปตันเคนนีที่อยู่ข้างๆ ก็ตาเป็นประกาย

เมื่อได้ยินดังนั้น อเล็กซานโดรก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า "หุ่นยนต์เซนทิเนลขนาดยักษ์ยังอยู่ในระหว่างการพัฒนา มีบางจุดสำคัญที่ยังไม่ได้พัฒนาให้สำเร็จ ปัจจุบันยังไม่มีผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป"

จอร์จและคนอื่นๆ รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เขาเหลือบมองพวกเขา รู้ว่าพวกเขาไม่มีความมั่นใจ จึงต้องการต่อรองเพื่อให้ได้สิ่งตอบแทน

เขาสั่งว่า "คราวนี้พวกแกไปที่ฐานที่สอง จัดการกลายพันธุ์ที่ชื่อว่าฮันด์มา เขาสามารถช่วยพวกแกหาหมายเลขสามสิบเจ็ดได้"

"นอกจากนี้ หมายเลขหนึ่งและหมายเลขห้าในฐาน ก็จะไปกับพวกแกด้วย"

เมื่อพูดถึงหมายเลขหนึ่งและหมายเลขห้า ใบหน้าของเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงออกถึงความภาคภูมิใจ

จอร์จและคนอื่นๆ ตกใจ

เมื่อได้ยินชื่อฮันด์ พวกเขาก็รู้ว่ากลายพันธุ์คนนั้นมีความสามารถอะไร พวกเขาจึงไม่แปลกใจนัก แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจคือหมายเลขหนึ่งและหมายเลขห้า

เมื่อนึกถึงหมายเลขหนึ่งและหมายเลขห้า ดวงตาของพวกเขาก็แสดงออกถึงความประหลาดใจและความกลัว

หมายเลขห้าที่มีพลังการฟื้นฟูร่างกายอย่างรวดเร็วและการโจมตีด้วยพลังงาน...

หมายเลขหนึ่งที่มีพลังในการแปลงร่างเป็นโลหะ เพิ่มพลัง เพิ่มประสาทสัมผัส และรบกวนพลังชีพจร

ทั้งสองคนนี้เป็นเหมือนปีศาจ อาวุธที่มีรูปร่างเป็นมนุษย์!

เป็นปีศาจที่วิจัยออกมาจากฐานของพวกเขา!

จากตัวเลขก็สามารถมองออกได้ว่าพลังที่ทั้งสองคนนี้มีนั้นน่ากลัวกว่าหมายเลขสามสิบเจ็ดมาก

ตอนแรก เคนนีก็เคยประเมินไว้แล้วว่า เมื่อเทียบกับหมายเลขสามสิบเจ็ดแล้ว ทั้งสองคนนี้ต่างหากที่เรียกได้ว่าเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ มีพลังที่น่ากลัว!

และหมายเลขหนึ่งยังมีฉายาว่าศัตรูตัวฉกาจของมนุษย์กลายพันธุ์ ด้วยพลังรบกวนพลังชีพจรของเขา ไม่เพียงแต่เครื่องใช้ไฟฟ้าจะไร้ผลต่อหน้าเขา แต่แม้กระทั่งมนุษย์กลายพันธุ์ เมื่อเผชิญหน้ากับเขาก็จะไม่สามารถใช้พลังได้!

จนถึงตอนนี้ พวกเขายังไม่เคยเห็นมนุษย์กลายพันธุ์ที่ไม่ถูกรบกวนเลย!

เมื่อคิดได้ดังนั้น เคนนีและคนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างมั่นใจ

กัปตันเคนนีกล่าวชื่นชม "เมื่อเทียบกับหมายเลขหนึ่งและหมายเลขห้าแล้ว หมายเลขสามสิบเจ็ดก็ไม่น่ากลัวอะไรเลย มีพวกเขาไปด้วย ครั้งนี้จะไม่ล้มเหลวอย่างแน่นอน!"

พวกเขาจะมั่นใจได้อย่างไร ก็เพราะว่าไม่ต้องพูดถึงพลังรบกวนพลังชีพจร แค่พลังของหมายเลขหนึ่งและหมายเลขห้าก็ไม่ใช่สิ่งที่หมายเลขสามสิบเจ็ดจะเทียบได้!

หมายเลขสามสิบเจ็ดต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะจัดการกับคนสิบกว่าคนได้ แต่หมายเลขหนึ่งและหมายเลขห้า อาจจะจัดการกับพวกเขาได้อย่างฉับพลันภายในเวลาหนึ่งนาที!

และตอนนี้ พวกเขาก็ได้ทดสอบขีดจำกัดของไอ้เด็กนั่นแล้ว บวกกับหมายเลขหนึ่งและหมายเลขห้า ครั้งนี้จะแพ้ได้อย่างไร?

กัปตันเคนนีคิดไม่ออก

ก่อนที่จะไล่พวกเขาออกไป อเล็กซานโดรก็อนุมัติให้พวกเขานำหุ่นยนต์แมงมุมเซนทิเนลไปห้าตัวเพื่อช่วยในการจับกุม

หลังจากนั้น เขาก็อยู่ที่สำนักงาน รอคอยข่าวดีอย่างใจเย็น

ในขณะที่พวกเขากำลังปรึกษากัน ฐานทดลองหมายเลขยี่สิบสามในเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นนักโทษธรรมดาหรือกลายพันธุ์ต่างก็พากันซุบซิบ

"เฮ้ พวกนายได้ยินไหมว่าหมายเลขสามสิบเจ็ดยังไม่ถูกจับ!"

"ไม่เพียงแต่ไม่ถูกจับ คนที่ฐานส่งไปก็ยังถูกมันฆ่าตายไปหลายคนด้วย!"

"ได้ยินว่ามีสิบกว่าคน..."

นักโทษที่ได้รับข่าวจากผู้คุมก็เล่าข่าวกัน

"อะไรนะ จนถึงตอนนี้ยังไม่ถูกจับได้อีกเหรอ เป็นไปได้ยังไง! หมายเลขสามสิบเจ็ดมีพลังมากขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"ฉันเคยเห็นหมายเลขสามสิบเจ็ดแล้ว น่าจะไม่มีพลังมากขนาดนั้นนะ?!"

"มันมีความสามารถกลายพันธุ์อะไร ถึงฆ่าคนได้มากมายขนาดนั้น?"