เงิน ทอง ผู้หญิง รถ บ้าน ที่ดิน ตึก ธุรกิจ อะไรก็ได้ที่คุณต้องการผมจะหามาให้ครับ (อ่านฟรี 17/08/2567)

เมื่อสักครู่นี้เย่เซวียนที่ได้ยินเสียงของอีกฝ่ายจากทางด้านหลังก็หันกลับมามอง สัญชาตญาณของเขาร้องบอกว่าแม้จะเป็นกายาหยินหยิงบริสุทธิ์ที่ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น แต่ถ้าถูกหินขนาดใหญ่ฟาดหัวอย่างแรง ยังไงเขาก็มีสิทธิ์ที่จะหมดสติได้! ดีไม่ดีอาจถึงตายได้เลย

ถึงแม้สมองของเขาจะคิดวิธีอะไรไม่ทันเพราะมันกระชั้นชิดเป็นอย่างมาก แต่ด้วยสัญชาตญาณในการป้องกันตัวทำให้ชายหนุ่มดีดขาขวาเตะเข้าใส่ก้อนหินขนาดใหญ่ก้อนนั้นทันที! ทุกคนที่เห็นภาพนี้ล้วนคิดเหมือนกันไม่เว้นแม่แต่เย่เซวียนว่า ขาของชายหนุ่มจะต้องหักจากการปะทะกับก้อนหินขนาดใหญ่อย่างแน่นอน!

ตู้ม! แคร่ก แคร่ก แคร่ก

“กะ..แก! เป็นปีศาจรึไงวะ!” นักเลงตัวโตที่หยิบก้อนหินขนาดใหญ่หมายจะฟาดใส่เย่เซวียนกล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว เพราะเขาไม่คิดว่าจะมีมนุษย์คนไหนสามารถทำแบบชายหนุ่มได้!

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้สมองของผู้คนโดยรอบถึงกับด้านชา เพราะก้อนหินขนาดใหญ่ถูกเย่เซวียนเตะจนระเบิดออกภายในครั้งเดียว! แถมดูเหมือนขาของเขาจะไม่เป็นอะไรเลยสักนิด!

“ไม่ใช่แค่แกที่อึ้งหรอก... ฉันก็อึ้งว่ะ!” เย่เซวียนที่ได้สติกลับมาก็ตอบกลับไป ก่อนจะเตะก้านคออีกฝ่ายด้วยพลังเพียง 10% เพราะเขากลัวว่าจะทำอีกฝ่ายตายเอา

‘ดูเหมือนขาระดับกลางของจักรวาล...จะไม่ธรรมดาจริง ๆ เล่นเตะหินทีเดียวแตกได้แบบนี้ บอกใครใครจะไปเชื่อ!’ เย่เซวียนคิดในใจด้วยความตะลึง ดูเหมือนเขาจะต้องฝึกวิชาการต่อสู้ที่ใช้ขาโจมตีไว้เป็นหลักเสียแล้ว! มวยไทยก็ดูจะเป็นคำตอบที่ไม่เลวเลย!

เย่เซวียนกำลังไล่จัดการพวกนักเลงที่ล้อมรอบอยู่ด้วยความรวดเร็ว เผลอแปปเดียวก็มีนักเลงสิบคนลงไปกองอยู่บนพื้นแล้ว “หยุด! ไม่งั้นแกตาย!” แต่แล้วก็มีเสียงตะโกนของใครบางคนดังขึ้น

“ให้มันได้อย่างนี้สิวะ!” เย่เซวียนกล่าวออกมาด้วยความหงุดหงิดกับภาพที่เห็น

ชายใส่สูทพร้อมด้วยนักเลงที่เหลือต่างพากันทิ้งท่อนเหล็กที่พกมาด้วยในตอนแรก ตอนนี้พวกเขาชักมีดออกมาถือไว้กันทุกคน ถึงจะเป็นเย่เซวียนก็ยากที่จะสู้กับศัตรูที่ถืออาวุธมีคมเช่นนี้ได้

“ใจเย็น ๆ กันก่อนดีไหม เดี๋ยวตำรวจก็น่าจะมาแล้ว มีอะไรค่อย ๆ คุยกันดีกว่า” เย่เซวียนพยายามจะโน้มน้าวอีกฝ่าย ถ้าเกิดมันไม่ไหวจริง ๆ เขาก็คงต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดเสียก่อน

ถึงยังไงเขาก็ไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่ที่ไม่มีวันตาย! ถ้าถูกมีดแทงยังไงเขาก็ต้องได้รับบาดแผลอย่างแน่นอน! ถึงเขาจะอยากช่วยชายชราคนนี้แต่ชีวิตเขาย่อมสำคัญกว่าอย่างแน่นอน

“เฮอะ! อย่าหวังว่าแกจะรอดเลย!” ชายใส่สูทแค่นเสียงออกมาก่อนจะเดินเข้าหาอย่างเอาเรื่อง แต่ก็ดันมีเสียงรถยนต์ดังกระหึ่มขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน

มีรถยนต์เฟอรารี่คันหนึ่งขับนำหน้ารถตู้ของ Benz เกือบห้าสิบคันขับมาจอดอยู่รอบ ๆ ก่อนจะมีร่างของชายกลางคนท่าทางน่าเกรงขามผู้หนึ่งเดินลงมา ใบหน้าของเขาค่อนข้างจะร้อนลนเอาการเลยทีเดียว ตามมาด้วยลูกน้องที่อยู่ในชุดสีดำมีรอยสักเต็มตัวเกือบร้อยคน พวกเขาเดินมามือเปล่า แต่ถ้าสังเกตให้ดีจะพบว่าที่ข้างเอวมีปืนพกเหน็บไว้

“พี่หวัง! พี่ถึงกับมาช่วยผมด้วยตัวเองเลยเหรอครับ!” ชายใส่สูทที่เห็นใบหน้าของคนที่มา

“แกเป็นใครวะ ?”ชายที่ถูกเรียกว่าพี่หวังถามกลับไปอย่างไม่ใส่ใจ

“ผมหลี่เจิ้ง จากบริษัทก่อสร้างเจิ้งหลี่ครับ” หลี่เจิ้งแนะนำตัวเองด้วยความอ่อนน้อม ชายตรงหน้าของเขาเรียกได้ว่าเป็นบอสใหญ่แห่งวงการใต้ดินก็ว่าได้ นักเลงแทบทุกคนล้วนต้องยอมสงบต่อหน้าหวังเฉาทั้งนั้น!

“โอย....” มีเสียงร้องครางด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นมา แม้มันจะไม่ได้ดังอะไรมากแต่สำหรับชายที่ถูกเรียกว่าพี่หวังนั้น เสียงนี้แทบจะเป็นเสียงที่เขาจำได้ไม่มีวันลืม!

เขารีบหันไปมองต้นเสียงก่อนจะผมเข้ากับชายชราที่นอนอยู่บนเปลพยาบาล ซึ่งตอนนี้ถูกวางเอาไว้บนพื้นโดยมีเจ้าหน้าที่พยาบาลล้อมรอบ

“ขอโทษที่ผมมาช้าครับ! คุณซานเป่ยชานส่งผมมาช่วยคุณท่านครับ!” ชายที่ถูกเรียกว่าพี่หวังเมื่อเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งไปหาชายชราอย่างรวดเร็วแล้วกล่าวถามออกมาด้วยความร้อนลน

ไอ้บัดซบตัวไหนมันทำให้ท่านบาดเจ็บแบบนี้กัน!! เขาจะเอามันให้ตาย!

ครึ่งหลัง

“พะ...พี่หวัง” หลี่เจิ้งที่เห็นท่าทีของพี่หวังซึ่งปฏิบัติต่อชายชราอย่างนอบน้อมก็เริ่มสังหรใจไม่ดีแปลก ๆ เขารู้สึกได้ว่าเขาน่าจะทำเรื่องผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาเข้าให้แล้ว

“อะไร! ว่าแต่แกมาทำอะไรตรงนี้กัน ?” หวังเฉาตวาดออกมาด้วยความหงุดหงิด ด้วยความรีบร้อนเขาเลยไม่ได้มองภาพรวมโดยรอบให้ดีเสียก่อน

“ลูกพี่ครับ ผมไปสอบถามคนโดยรอบมาแล้ว....” ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งเข้ามากล่าวรายงานให้หวังเฉาฟัง หลังจากที่หวังเฉาได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้วใบหน้าของเขาตึงเครียดขึ้นมาทันที

“อ๋อ! ก็ว่าทำไมแกถึงเสนอหน้าอยู่แบบนี้ ที่แท้ก็เป็นตัวต้นเหตุนี่เอง!” หวังเฉาจ้องมองไปยังหลี่เจิ้งด้วยความโกรธ

“ไปจัดการเคลียพื้นที่! พวกลูกกระจ๊อกถ้ามันไม่ยอมแพ้ก็เล่นให้หนัก” หวังเฉาเอ่ยปากสั่งการลูกน้องของตนเองทันที เสร็จแล้วเขาก็หันไปหาหลี่เจิ้งที่นั่งอยู่บนพื้นด้วยความหวาดกลัว

หลี่เจิ้งในตอนนี้แทบจะรู้ดีว่าชะตากรรมของตัวเองยังไงก็จบไม่สวยแน่ ๆ ชายชราคนนั้นเป็นใครกัน ทำไมหวังเฉาที่เป็นบอสใหญ่ของวงการใต้ดินภายในจังหวัดชางโจวถึงต้องเคารพอีกฝ่ายขนาดนั้น ? ในหัวของหลี่เจิ้งตอนนี้เต็มไปด้วยคำถามต่าง ๆ มากมาย

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาจำได้ดีนั่นก็คือ ใครที่สร้างความไม่พอใจให้หวังเฉาในชางโจว แค่ไม่กี่วันต่อมาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ต่อให้จะไปแจ้งตำรวจก็ไม่มีหลักฐานที่จะทำอะไรได้อยู่ดี

“คุณชื่ออะไรครับ ?” หวังเฉาเมินหลี่เจิ้งอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้สิ่งที่เขาทำหลังจากให้เจ้าหน้าที่พยาบาลนำตัวชายชรามุ่งหน้าไปโรงพยาบาลพร้อมพวกลูกน้องบางส่วนแล้ว เขาก็เดินมาหาเย่เซวียนแล้วกล่าวถามออกมาทันที

“เย่เซวียนครับ” ชายหนุ่มตอบคำถามกลับไป เขายังไม่คลายความระแวงลง เพราะไม่รู้ว่าพวกชายชุดดำที่มาใหม่มีเป้าหมายอะไรกันแน่ อีกอย่างเขาก็เป็นห่วงชายชราอยู่บ้างแต่เห็นว่าเจ้าหน้าที่พยาบาลนำตัวไปแล้วก็คงจะช่วยอะไรต่อไม่ได้

ถ้ามีโชคชะตาต้องกันก็คงจะได้พบกันเองนั่นแหละ

“ก่อนอื่นต้องขอบคุณคุณมากนะครับ ที่ช่วยชีวิตคุณท่านเอาไว้!” หวังเฉาก้มศีรษะให้กับเย่เซวียนก่อนจะกล่าวออกมาเสียงดัง พวกลูกน้องของเขาที่ตามมาด้วยก็ก้มศีรษะให้เช่นเดียวกัน

“ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ ผมก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากหรอก” เย่เซวียนโบกมือไปมา

“ผมชื่อหวังเฉา นี่ครับนามบัตร ถ้าคุณมีปัญหาอะไรในจังหวัดชางโจวก็โทรเรียกผมได้ทุกเมื่อเลยครับ” หวังเฉายื่นบัตรสีดำที่มีชื่อและเบอร์โทรติดต่อให้อีกฝ่าย

เย่เซวียนรับมาก่อนจะบันทึกเบอร์ของอีกฝ่ายไว้ในมือถืออย่างรวดเร็ว

“ขอบคุณมากนะครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ” เย่เซวียนกล่าวขอบคุณก่อนทำท่าทางว่าจะจากไป หวังเฉารีบกล่าวห้ามทันที

“เดี๋ยวก่อนครับ! คุณท่านสั่งว่าให้ตอบแทนคุณให้ดีที่สุด ไม่ทราบว่าคุณมีอะไรที่ต้องการรึเปล่าครับ ?” หวังเฉากล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม

“อืมม ผมก็นึกไม่ออกเหมือนกัน” เย่เซวียนเอามือลูบคางก่อนจะตอบกลับไป มาถามปุบปับแบบนี้มันก็นึกยากเหมือนกัน

“เงิน ทอง ผู้หญิง บ้าน ที่ดิน ตึก ธุรกิจ อะไรก็ได้ที่คุณต้องการผมจะหามาให้ครับ” หวังเฉากล่าวถึงสิ่งต่าง ๆ ออกมาซึ่งชายหนุ่มที่ได้ยินก็เกิดความสนใจขึ้นมาทันที

“จริงสิ! ผมอยากจะทำพวกร้านข้าวมันไก่ แล้วก็สนใจในธุรกิจอัญมณีอยู่ แต่ยังไม่มีแนวทางเลย คุณพอจะช่วยอะไรได้ไหมครับ ?” ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยความคาดหวัง

อย่างน้อยถ้าเขาไม่ต้องมาเริ่มต้นใหม่ทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่มีคนคอยสอนบอกทางให้มันก็คงจะง่ายขึ้นมาก

ข้าวมันไก่ของร้านเถ้าแก่คนนั้นก็รสชาติอร่อยไม่น้อย มันอาจไม่ได้อร่อยที่สุดแต่สำหรับข้าวมันไก่ราคาไม่แพงก็นับว่ามีรสชาติที่ดีมากเลยทีเดียว ถ้าเขาสามารถขยายมันให้ใหญ่ขึ้นได้ก็คงจะดีไม่น้อย คงต้องมีแผนธุรกิจสักตัวแล้วไปคุยกับเถ้าแก่ดู

ส่วนเรื่องธุรกิจการทำอัญมณีเขาก็สนใจอยู่มาก เนื่องจากเขามีดวงตาเที่ยงแท้อยู่ มันสามารถตรวจสอบทุกอย่างได้ง่าย ๆ เขาสามารถหาแหล่งอัญมณีหรือตรวจหาพวกมันจากก้อนหินเพื่อทำเงินได้ไม่ยากนัก ถ้าเขาจับมันขึ้นมาทำเป็นธุรกิจของตัวเองผ่านเส้นสายของผู้มีอำนาจได้ ธุรกิจของเขาก็จะขยายตัวอย่างมั่นคง