ตอนที่ 43 วิลล์ถูกปล่อยตัว

ตอนที่ 43 วิลล์ถูกปล่อยตัว

เช้าวันต่อมา เสียงโทรศัพท์มือถือปลุกดิโอให้ตื่น

“เฮ้เพื่อน! นายอยู่ร้านใช่ไหม? รีบออกมาเปิดประตูให้หน่อยดิ!”

"โผล่มาจากไหนวะวิลล์? หายหัวไปไหนมาตั้งหลายวัน รู้มั้ยว่าถ้าวันนี้ไม่เจอตัว ฉันจะแจ้งตำรวจไปแล้ว!" ดิโอใส่เสื้อผ้าลวกๆ คว้ามือถือดูเวลา

10:12 น.!

เขาเพิ่งตื่นนอนนี่หว่า พอสลึมสลือได้เห็นสายที่ไม่ได้รับเป็นสิบๆ คอลล์ตอนใส่เสื้อผ้า ก็รู้แล้วว่าทำไมวิลล์ถึงมาโวยวายได้ขนาดนี้

ไอ้เพื่อนเกลอกำลังเล่นกับชีวิตมาหมาดๆ ส่วนตัวเองน่ะเหรอ หลับลืมโลกไปเลยสิบกว่าชั่วโมง ไม่โมโหก็แปลกแล้ว

โชคดีที่มิตรภาพของทั้งคู่แน่นแฟ้นมาก จะมาทะเลาะกันเพราะเรื่องแค่นี้ไม่มีทาง พอประตูร้านเปิดออก วิลล์ก็ทำท่าจะโผเข้ามากอดดิโออย่างดีใจ

"เฮ้ยๆๆ ห่างๆ เลยนะโว้ย! รู้มั้ยตัวเองเหม็นขนาดไหนเนี่ย? หรือว่าไปนอนแช่ในถังขยะมาห๊ะ?"

ดิโอทำท่ารังเกียจแล้วถอยหนีทันที เขารู้ว่าวิลล์กำลังหวาดผวาที่เฉียดตายมาหมาดๆ ใครเจอเหตุการณ์เหนือจริงแบบนั้น จะทำใจสงบได้เหมือนเดิมก็คงแปลกน่าดู

"อ้าวเวร! เพื่อนรักกันป่ะวะ ทำไมใจร้ายแบบนี้เนี่ย?"

ไม่ต้องตอบก็รู้ว่ายิ่งต่อล้อต่อเถียงกัน ก็ยิ่งได้ใจ นี่แหละวิธีระบายอารมณ์ของวิลล์

"โอเคๆ ฉันผิด ฉันผิดเอง! เดี๋ยวฉันทำอะไรให้กิน แกไปอาบน้ำล้างตัวก่อน" ดิโอลากวิลล์ที่ยังโอดครวญเข้าร้าน แล้วล็อคประตูทันที วันนี้เขางดรับแขกช่วงเที่ยงอยู่แล้ว

จริงๆถ้าเปิดร้านตามปกติก็คงไม่มีลูกค้าหรอก ใครจะมาก็ต้องโทรจองกันก่อนทั้งนั้น อย่างเจนนี่หรือเจสสิก้าก็เถอะ

วิลล์ก็พอจะรู้ตัวเอง รีบคว้าผ้าเช็ดตัวหายเข้าห้องน้ำไปทันที

บังเอิญที่ห้องของดิโอกำลังรีโนเวทอยู่ ตอนออกแบบเขาเลยติดตั้งฝักบัวไว้ในห้องน้ำด้วย ถึงจะดูแหม่งๆ ไปหน่อย แต่ก็ช่วยตัวเองได้เยอะ

ที่อเมริกาเขาไม่มีโรงอาบน้ำสาธารณะให้เข้า ไม่งั้นคงพุ่งตัวไปตั้งนานแล้ว ไม่รู้จะสบายตัวกว่าแค่ไหน

ถึงจะใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกา แต่ความเคยชินจากชาติก่อนๆ ก็ยังติดอยู่เต็มไปหมด

เสียงน้ำกระทบพื้นดังเป็นจังหวะ ดิโอจึงเข้าครัวแล้วเริ่มโชว์ฝีมือ

หลังจากหนีออกมาได้ วิลล์คงโดนซ้อมไม่เบา ดูรอยช้ำบนหน้าสิ คงไม่หายได้ในเร็ววัน ดังนั้นต้องทำอาหารที่มีฤทธิ์ช่วยฟื้นฟูกินกันหน่อย

แน่นอนว่าตัวช่วยในการทำอาหารก็ไม่ใช่อื่นไกลนอกจากสแตนด์ [เพิร์ล แจม] ของเขานั่นเอง...

มะเขือเทศหลายลูกพุ่งวูบเข้าเครื่องครัวที่ดิโอจัดเตรียมไว้ รอให้เจ้านายโชว์สกิลเทพ

ดิโอไม่ต้องทำอะไรพิสดาร แค่ดูว่าในตู้เย็นเหลืออะไรบ้างก็พอรวมๆ กันให้หมด เท่านี้ก็เรียบร้อย

ไม่นานนัก เขาก็ผัดกะเพราไก่ ผัดไข่มะเขือเทศ และไก่อบพริกเสร็จเรียบร้อย ที่ทำอะไรไก่ๆ เต็มไปหมดก็เพราะในตู้เย็นดันเหลือไก่ไว้เยอะนี่สิ ...

ด้านวิลล์ที่กำลังหิวโซ กลิ่นหอมจากครัวทำเอาเคลิ้มไปเลยทีเดียว

วิลล์เคยกินฝีมือดิโอมาครั้งหนึ่งแล้ว ถึงจะไม่อร่อยล้ำฟ้าแบบรสชาติฝีมือคุณแม่ แต่หลังจากผ่านเหตุการณ์สุดสะพรึงมา ฝีมือการทำอาหารของดิโอก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แถมตอนนั้นร่างกายยังตอบสนองกับอาหารของดิโออย่างมากด้วย ช่างน่าตกใจจริงๆ

แต่ช่างมันเถอะ เพราะมันอร่อยสุดๆ ไงล่ะ! แค่นึกถึงน้ำลายก็ไหลแล้ว

"เอาเลย กินให้อิ่มนะ นี่ช่วยฟื้นฟูกระดูกได้ดีเลยล่ะ ฉันจะไปหุงข้าวใหม่ของตัวเองก็แล้วกัน" ดิโอดึงจานกับหม้อหุงข้าวออกมาตรงหน้า วิลล์รีบคว้าช้อนส้อมทันที ไม่ทันได้ดูมารยาทอะไรทั้งสิ้นเลย กลิ่นหอมๆ ยั่วน้ำลายของข้าวทำให้เขาตักข้าวเต็มชามพูน ก่อนจะโกยอาหารเข้าปากแบบหิวโซ

เห็นวิลล์ใช้ตะเกียบคล่องแคล่วอย่างนี้แล้วต้องเรียกเขาว่าฝรั่งจอมปลอมดีกว่า

ด้วยความที่รู้จักครอบครัวของดิโอมาตั้งแต่เด็ก วิลล์เลยมีความโน้มเอียงไปทางวัฒนธรรมเอเชียมากกว่า ชอบกินอาหารจีนแท้ๆ ด้วยตะเกียบมากกว่าใช้มีดกับส้อมซะอีก

ถือว่าเป็นการซึมซับทางวัฒนธรรมอย่างหนึ่ง นับเป็นตัวอย่างที่ดี ไม่เหมือนกับฝรั่งบางกลุ่มที่เห็นอะไรแปลกๆก็ร้องอี๋ โดยเฉพาะอาหารจีนที่หลายคนมองข้ามไปเลย

เสียงง่วนจากในครัวดังรัวๆ

มื้อกลางวันดิโออยากกินอะไรง่ายๆ เลยหุงข้าวหมูสามชั้นเป็นมื้อกลางวันซะเลย ก่อนจะหยิบแตงกวา กับกระเทียมมาทำกับข้าวเป็นเครื่องเคียงแค่นั้นพอ

แต่พอเตรียมอาหารอีกชุดไว้เป็นมื้อเย็นเท่านั้นแหละ ดิโอถึงกับตะลึง!

"อ้าว...ข้าวหายไปไหนหมดเนี่ย หรือว่าแกกินคนเดียวหมดแล้ว?"

แค่เห็นหม้อข้าวที่ว่างเปลาก็เดือดแล้ว ยิ่งเครื่องเคียงหายไปหมดไม่เหลือแม้แต่เม็ดเดียวเลย

ความสามารถรักษาของ [เพิร์ล แจม] จะมีผลกระทบร้ายแรงต่อร่างกายของวิลล์หรือเปล่านะ? หวั่นใจแทนเลยจริงๆ

"ดิโอออ...นายไปซื้อข้าวแบบนี้ที่ไหนกันเนี่ย? ทั้งอร่อยสุดๆ แถมอาหารฝีมือนายก็เยี่ยมไปเลย ฉันเลยเผลอกินหมดแบบไม่รู้ตัวเลยเนี่ย"

ตอนนี้วิลล์นอนฟุบอยู่บนโต๊ะอย่างมีความสุข มือทั้งสองข้างกุมท้องแน่น

ดิโอได้แต่มองตาปริบๆ เพราะพูดอะไรไม่ออก

อาหารชุดนั้นมากพอเลี้ยงผู้ใหญ่ได้ตั้ง 5 คน และถึงวิลล์จะเป็นคนกินจุอยู่แล้ว แต่การกินชุดนั้นในมื้อเดียวถือว่าท้าพิสูจน์ความเป็นมนุษย์มากๆ ตอนทำดิโอตั้งใจเผื่อให้แล้ว แต่ผลออกมาเกินความคาดหมายสุดๆ

"โอ๊ยยย เจ็บ เจ็บไปหมดแล้ว..."

ทันใดนั้นสีหน้าของวิลล์ก็พลันเปลี่ยนไป รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แถมยังเจ็บปวดอย่างมาก

"อย่าโวยวาย นี่เป็นอาการของการรักษา เดี๋ยวมันก็หายเองน่า แข็งใจหน่อยซี่!"

ก็เวรกรรมที่ทำไว้นี่ไง! เล่นเอาซะดิโอต้องหุงข้าวใหม่ เขากลับเข้าครัวพร้อมจานที่เพิ่งทำเสร็จ ต้องใช้เวลากว่าสิบนาทีเพื่อหุงข้าวใหม่ ส่วนจานนั้นเขายัดเข้าตู้เย็นไว้ก่อน

ด้านหลังเสียงหายใจครืดคราดของวิลล์ดังถี่ขึ้น ดิโอโคตรอยากตะโกนบอกว่านั่นเป็นผลข้างเคียงของการรักษา จะเจ็บปวดหน่อย แต่ต้องทนเอา!

ทนไม่ไหวจนอาเจียนพุ่งกระฉูดเลยทีเดียว

กลิ่นเหม็นฉุนทะลุเข้าจมูกไปทั่วทั้งร้าน...