ตอนที่ 164 การฆาตกรรมโดยไม่มีเลือด
ตอนที่ 164 การฆาตกรรมโดยไม่มีเลือด
เมย์เน่เช่าร้านค้าขนาดใหญ่และกว้างขวางในย่านการค้าที่ชั้น 1 และตั้งเป็นสาขาของหอการค้าบนภูเขาหิน
เขาได้เลือกทำเลที่ดีแล้ว มันอยู่ติดกับร้านค้าของไอร่า
เนื่องจากธุรกิจของครอบครัวไอร่าดีมาโดยตลอด หอการค้าของเมย์เน่จึงได้รับประโยชน์เพียงเล็กน้อยและดึงดูดลูกค้าบางส่วนได้
ธยาน์หยิบปลาจำนวนมากออกมาจากบ่อ และเชร์ก็นำมันไปปรุงเป็นหม้อไฟขนาดใหญ่
อาหารเย็นคืนนี้จึงเป็นหม้อไฟ
บุหรงก็มาลงมากินด้วย
ดูเหมือนเขาจะตัดสินใจอยู่ในห้องใต้หลังคาเป็นเวลานาน เขาไม่มีความตั้งใจที่จะกลับไปยังเผ่าขนนก
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเขาช่วยได้มากตลอดการเดินทาง เชร์ คอนริ และธยาน์จึงไม่คัดค้านการมาอยู่ร่วมกัน พวกเขายินยอมให้เขาอยู่โดยปริยาย
เชร์เลือกปลาที่นุ่มที่สุดก่อน หยิบก้างออก และวางปลาลงในชามของไอร่า จากนั้นเขาก็แจกปลาให้กับลูกหมาป่าทั้งสี่ตัว
หลังจากดูตัวเมียและลูกแล้ว เชร์ คอนริ และธยาน์ก็เริ่มกินอาหาร
บุหรงกินอย่างระมัดระวังมาก แต่เขาก็กินเร็วมากเช่นกัน เขาไม่แม้แต่จะคายก้างปลาออกมาและเคี้ยวมันทั้งหมด
ไอร่าได้ยินเสียงกระดูกถูกเคี้ยว และมองดูเขาด้วยความหวาดกลัว “เหตุใดท่านไม่คายก้างปลาออกมาเล่า ไม่กลัวว่ามันจะติดคอหรืออย่างไร”
บุหรงกลืนก้างปลาเข้าไปในปากของเขาและพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ตราบใดที่ข้าเคี้ยว มันไม่ติดคอหรอก”
เนื้อปลาและซุปหม้อใหญ่ถูกกินจนหมด
หลังจากกินและดื่มแล้ว คอนริก็แตะท้องของเขาแล้วพูดว่า “พรุ่งนี้ข้าจะทำอาหารให้เจ้า”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ธยาน์และลูกหมาป่าก็หยุดกินทันที
ลูกหมาป่าหอนและร้องไห้
“บรู๊ว บรู๊ว บรู๊วววว”
ไอร่ารีบถาม “เกิดอะไรขึ้น”
ธยาน์รู้สึกเศร้า “พวกเขาได้ยินว่าคอนริจะทำอาหาร จึงตกใจจนร้องไห้ออกมา”
“การทำอาหารของเขาแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
การแสดงออกของธยาน์นั้นอธิบายไม่ได้จริง ๆ
คอนริกระโดดขึ้นและพูดว่า “ในหนึ่งเดือนที่เจ้าไม่อยู่ ข้าได้ฝึกในการทำอาหารอย่างขยันขันแข็ง ฝีมือทำอาหารของข้าพัฒนาขึ้นมาก พรุ่งนี้ข้าจะทำอาหารเอง รสชาติไม่แย่ไปกว่าอาหารฝีมือเชร์หรอกน่า”
ไอร่ารู้สึกสงสัย “จริงหรือ”
“จริงสิ”
บุหรงเป็นนักชิม ดังนั้นเขาจึงไม่ปฏิเสธอาหารอันโอชะ เมื่อเขาได้ยินคำรับประกันของคอนริ เขาก็เริ่มสนใจทันที “อาหารเช้าพรุ่งนี้ ข้าฝากเจ้าด้วยล่ะ”
คอนริตบหน้าอกของเขาและรับปาก “ไว้ใจได้เลย”
ลูกหมาป่าคำราม
คืนนั้น คอนริเป็นคนแรกที่เสนอตัวกับไอร่า แต่เขาถูกเธอปฏิเสธอีกครั้ง
เธอพูดว่า “คืนนี้ข้าจะนอนกับธยาน์”
คอนริรู้สึกไม่มีความสุขมาก “คืนสุดท้ายก่อนจะจากไป เจ้าก็นอนกับธยาน์ ตอนนี้เจ้ายังจะนอนกับธยาน์อีกหรือ เขาเป็นผู้เดียวในใจเจ้าหรือไง เพียงเพราะเขามีไอ้นั้นสองแท่งใช่ไหม”
ไอร่าจับหน้าผากของเธอ “หุบปากซะ”
คอนริอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอนของเขาและพูดอย่างไร้ยางอายว่า “ข้าไม่สน คืนนี้ข้าอยากจะนอนกับเจ้า”
“ข้ามีเรื่องจะพูดกับธยาน์ คืนพรุ่งนี้ข้าจะนอนกับเจ้า ตกลงหรือไม่”
คอนริยังคงขุ่นเคือง “เจ้าจะพูดอะไรกับเขาทั้งคืน”
ไอร่าไม่มีทางเลือกนอกจากใช้ท่าสังหารขั้นสูงสุดของเธอ เธอกอดคอของเขาและจูบเขา
ริมฝีปากของหญิงสาวตัวน้อยนุ่มนวลและหวาน คอนริไม่สามารถหยุดจูบเธอได้
เมื่อพวกเขาทั้งสองหายใจหอบเท่านั้น ไอร่าจึงย้ายริมฝีปากแดงของเธอกลับ ดวงตาของเธอเป็นประกาย เสียงของเธอเบา “คืนนี้ข้านอนกับธยาน์ได้หรือยัง”
ตอนนี้หัวใจของคอนริอยู่ในแอ่งน้ำ เขาทนไม่ได้ที่จะปฏิเสธคำขอของหญิงสาวตัวน้อย ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงประนีประนอมอย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้”
ไอร่าจูบเขาเสียงดังที่แก้มอีกครั้ง “ข้ารักจากมาก”
ปลาหูของคอนริเปลี่ยนเป็นสีแดง
เขามองออกไป “ฮึ่ม”
ไอร่าเดินออกจากห้องนอนของคอนริ และเดินเข้าไปในห้องของธยาน์อย่างเงียบ ๆ
ธยาน์ตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นไอร่าเข้ามา “ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ ข้าคิดว่าคืนนี้เจ้าจะนอนกับคอนริเสียอีก”
ไอร่าเดินเข้าไปกอดแขนของเขา “คืนนี้ข้าอยู่กับเจ้าได้หรือไม่”
ธยาน์อุ้มเธอขึ้นมาและวางเธอบนตักของเขา “ได้สิ”
ไอร่ามองดูเขาและตระหนักว่าผิวของเขาซีดไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แม้แต่ผิวของเขาก็ยังรู้สึกเย็นเมื่อสัมผัสมัน
เธอหยิบแก่นศิลาสีดำออกมาจากวงแหวนมิติของเธอ “นี่ให้เจ้า”
ธยาน์เคยเห็นแก่นของศิลามาก่อน แต่พวกมันเป็นเพียงแก่นแท้ของศิลาสีเขียวหรือสีน้ำเงินเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น พวกมันมีเพียงขนาดเพียงเล็บมือเท่านั้น
ผลึกศิลาสีดำชิ้นใหญ่เช่นนี้เป็นสมบัติที่หายากจริง ๆ
เขาหยิบเอาแก่นแท้ศิลาและสัมผัสได้ถึงพลังอันทรงพลังที่มีอยูในศิลาทันที
พลังนั้นเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์กับวิญญาณอสูรของเขา
ก่อนที่เขาจะได้เตรียมตัว ร่างกายของเขาก็ได้เริ่มดูดซับพลังงานความืดจากแก่นศิลาโดยอัตโนมัติแล้ว
ทันใดนั้นธยาน์ก็เปิดเผยร่างอสูรของเขา งูหลามตัวใหญ่เต็มพื้นที่ห้องนอนและถูกบีบไปที่ประตูอย่างช้า ๆ
ไอร่าเห็นว่าร่างกายของงูหลามเรืองแสงเป็นเงาสีดำจาง ๆ แก่นแท้ของศิลาสีดำพันอยู่รอบ ๆ งูและแสงก็เริ่มสว่างขึ้น
“ธยาน์” ไอร่าร้องออกมาอย่างกังวล “มีสิ่งใดผิดปกติหรือไม่”
งูหลามเงยหน้าขึ้นมองเธอที่ทางเข้าประตู เขาขยายลิ้นของเขาและปัดมันไปบนแก้มของเธอ “ไม่ต้องกังวล” เขากล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง “ข้าสบายดี”
เชร์และคอนริได้ยินความโกลาหลจึงออกจากห้องนอนของพวกเขา
คอนริดูประหลาดใจเมื่อเห็นงูหลามตัวใหญ่อยู่ในห้องนอน “เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า”
ธยาน์กล่าวว่า “ข้ากำลังดูดซับพลังจากแก่นแท้ของศิลา”
เชร์เห็นแก่นศิลาที่เขาพันอยู่และขมวดคิ้ว “พลังความมืดที่มีอยู่ในแก่นศิลานี้มีขนาดใหญ่มาก ควรเตรียมตัวให้พร้อมก่อนการดูดซับ หากเจ้าย่อยได้ไม่ดีร่างกายของเจ้าจะระเบิดได้นะ”
ธยาน์ถอนหายใจ “ข้าเพิ่งสัมผัสแก่นแท้ของศิลา แต่ร่างกายของข้าเริ่มดูดซับมันโดยไม่ได้ตั้งตัว ข้าควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้”
ไม่มีทางเลือกอื่น
เชร์กล่าวว่า “ช้าลงหน่อย กระบวนการนี้อาจอึดอัดเล็กน้อย เจ้าเพียงแคต้องผ่านมันไปให้ได้ หากเจ้าทำไม่ได้จริง ๆ ให้บอกพวกเรา เราจะช่วยเจ้าคิดหาวิธี อย่าฝืนตัวเอง”
“ข้าเข้าใจแล้ว”
พลังงานที่มีอยู่ในศิลาเกินกว่าจะจินตนาการของคนทั่วไปมาก
ธยาน์ใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนเพื่อดูดซับพลังงานทั้งหมด
แม้หลังจากเรื่องของธยาน์จะผ่านไปแล้ว คอนริยังยืนกรานที่จะทำอาหารเช้าด้วยตัวเองในวันรุ่งขึ้น
ในส่วนของรสชาติอาหารเช้านั้น...
ไอร่ารู้สึกว่าหากเธอไม่ชอบใครอีกในอนาคต เธอจะเชิญพวกเขามาที่บ้านของเธอ และปล่อยให้คอนริทำอาหารให้พวกเขากิน
เขาสามารถก่อเหตุฆาตกรรมได้โดยไม่ต้องเสียเลือด
