ระบบปรับแต่งกาลเวลาสะท้านภพ ตอนที่ 285 ควบแน่นแก่นก่อกำเนิดสำเร็จ
ระบบปรับแต่งกาลเวลาสะท้านภพ ตอนที่ 285 ควบแน่นแก่นก่อกำเนิดสำเร็จ
พลังดูดซับน่ากลัวปรากฏออกมาโดยฉับพลัน
ชั่วพริบตา ปราณวิญญาณนับไม่ถ้วนก็ราวกับบ้าดีเดือด รีบหลั่งไหลเข้าไปยังตันเถียนของกู่หยางอย่างดุเดือด
ครู่นี้ ปราณวิญญาณที่กลายเป็นของแข็งบนผิวหนังของกู่หยาง ก็พุ่งเข้าไปในร่างกู่หยาง
สัมผัสได้ถึงปราณวิญญาณที่ไหลเข้ามาไม่หยุดในตันเถียน
กู่หยางก็ไม่ลังเลอีกต่อไป โยนโอสถทะลวงสุญตาใส่ปากได้เลย
พอโอสถทะลวงสุญตาเข้าปาก ก็กลายเป็นพลังงานบริสุทธิ์หลั่งไหลเข้าไปในตันเถียนของกู่หยางในทันใด
ราวกับว่าบนตันเถียนของกู่หยางได้รวมตัวเป็นเยื่อบางบาง ๆ
ณ เวลานี้ พลังแก่นแท้รอบ ๆ ภายใต้อิทธิพลของเยื่อบางนี้ก็เริ่มค่อย ๆ รวมตัวกันขึ้น
จากนั้นก็หมุนวนอย่างรวดเร็ว
กระบวนการนี้ดูลึกลับอย่างยิ่ง แต่ก็ใช้พลังแก่นแท้เป็นอย่างมาก!
เพื่อนี่ กู่หยางจึงหยุดกลั้นตัวเองไม่ไหว ปลดปล่อยวิชากระบี่หมื่นดาราเทพออกมาอย่างเต็มกำลัง
ตู้ม!
ครู่นี้ กู่หยางรู้สึกได้ถึงเสียงแหบทึบดังขึ้นบนตันเถียนของตน
และต่อจากนั้น....
ลมพายุน่ากลัวเกินจินตนาการก็พลันระเบิดออกมาจากตันเถียนของกู่หยาง!
ชั่วพริบตานี้
เหล่าอัจฉริยะฟ้าประทานทั้งหมดที่กำลังบำเพ็ญเพียรอยู่ในหอคอยวิญญาณต่างออกมาจากหอคอยอย่างทนไม่ไหว
เงยหน้ามองท้องฟ้าอย่างสะพรึงตกใจยิ่งนัก
เพราะพวกเขารับรู้ได้ชัดเจน...
ครู่นี้ ปราณวิญญาณทั้งหมดในหอคอยวิญญาณถูกดูดออกไปหมดในพริบตา!
ณ ยอดหอคอยในเวลานี้...
ลมพายุปราณวิญญาณน่ากลัวก็กำลังก่อตัวขึ้น!
"กู่หยางกำลังบำเพ็ญเพียรหรือ"
"แรงสั่นสะเทือนนี้...ช่างน่าตกใจเกินไปแล้ว!”
"ปราณวิญญาณทั้งหมดรอบ ๆ หอคอยวิญญาณถูกดูดออกไปหมดแล้ว...ทำให้บำเพ็ญเพียรต่อไม่ได้อีกแล้ว!”
"น่ากลัวเกินไปแล้ว!”
ทุกคนเงยหน้ามองยอดหอคอย
"รอก่อน...พวกเจ้าดูท้องฟ้าเร็ว!”
"ห๊ะ!”
"เกิดอะไรขึ้น!”
ทันใดนั้น มีคนเหมือนค้นพบบางอย่าง ทำให้อดร้องออกมาด้วยความตกใจไม่ได้
ได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างเงยหน้ามองขึ้นไป แล้วก็ตะลึงกันไปหมด
เพราะในท้องฟ้า
ลมพายุปราณวิญญาณที่ใหญ่และน่ากลัวเกินกว่าจะจินตนาการได้ก็กำลังลอยอยู่ปรากฏโฉม
และศูนย์กลางของลมพายุ...
ก็อยู่บนยอดหอคอย
นั่นก็คือที่ ๆ กู่หยางกำลังบำเพ็ญเพียรอยู่นั่นเอง!
และลมพายุปราณวิญญาณที่น่ากลัวนี้ ย่อมทำให้ผู้คนหลายคนตกใจและมุงดูเป็นธรรมดา!
ในจำนวนนั้น ก็รวมทั้งโหยวเฟิงและคณะด้วย
"มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมรู้สึกว่าปราณวิญญาณรอบตัว...พลันเบาบางลงขนาดนี้"
"เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
"เสียงดังเหมือนจะมาจากทางตำหนักวิญญาณ...”
กลางอากาศ
ในเวลานี้มีร่างคนยืนอยู่ในอากาศหลายคน
หลัวเหยียนเทียน โหยวเฟิง และคนอื่น ๆ กำลังยืนตกใจอยู่ในอากาศ หน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง
กู่หยางกำลังจะหลบตัวไปทะลวงขอบเขตแก่นสุญตา
ตอนนี้เหตุการณ์เกิดขึ้นจากตำหนักวิญญาณอีก
ไม่ต้องสงสัยเลย...
ปรากฏการณ์อัศจรรย์นี้ เห็นได้ชัดว่ากู่หยางเป็นต้นเหตุ!
"ปราณวิญญาณโดยรอบ ดูเหมือนจะถูกดูดจนแห้งไปหมด!" โหยวเฟิงอดกลืนน้ำลายอย่างตกใจไม่ได้
แต่หลัวเหยียนเทียนกลับส่ายหน้า
"พูดให้ถูกก็คือ ปราณวิญญาณในรัศมีพันลี้ถูกดูดจนหมดสิ้น”
"รัศมีพันลี้!"
ได้ยินคำพูดของหลัวเหยียนเทียน เหล่าโหยวเฟิงและอัจฉริยะฟ้าประทานก็ตาเหลือกค้าง
แม่เจ้า...
แค่ทะลวงขอบเขตแก่นสุญตาเท่านั้นเองหรือ!
ทำเอาเกิดเรื่องน่าตกใจขนาดนี้ ใครจะทำได้บ้าง!
นี่มัน...
คงมีแต่กู่หยางที่ทำได้แล้ว!
ในขณะเดียวกัน
บนยอดหอคอย
กู่หยางแน่นอนว่าไม่รู้ว่าตัวเองดึงดูดใจปราณวิญญาณอย่างบ้าคลั่งจนทำให้เกิดปฏิกิริยาอะไรบ้าง
ในเวลานี้เขาจดจ่อกับการดูดซับและเปลี่ยนแปลงปราณวิญญาณโดยสมบูรณ์
ในตันเถียนของเขา
แก่นก่อกำเนิดก็กำลังค่อย ๆ ก่อรูปขึ้น
แต่พลังแก่นแท้ก็ยังตามไม่ทันอยู่ดี
แต่กู่หยางก็ไม่ค่อยกังวล
ตอนนี้เขาปลดปล่อยวิชากระบี่หมื่นดาราเทพเต็มกำลัง รวบรวมปราณวิญญาณที่มากมายเข้ามารอบตัว
สามารถส่งพลังแก่นแท้ให้เขาได้อย่างไม่ขาดสาย
ขณะที่กู่หยางค่อย ๆ ดูดซับปราณวิญญาณ เปลี่ยนปราณวิญญาณเป็นพลังแก่นแท้ แล้วส่งเข้าไปที่ตันเถียน สะสมอยู่บนแก่นก่อกำเนิดที่กำลังก่อรูปใหม่
ทำให้แก่นก่อกำเนิดค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น
เวลาค่อย ๆ ผ่านไป
ลมพายุปราณวิญญาณในท้องฟ้าก็ลดขนาดลงอย่างรวดเร็ว
และนี่ก็ทำให้อัจฉริยะฟ้าประทานที่มองดูแทบจะชักหน้าเต่า
"ความเร็วในการดูดซับปราณวิญญาณนี้...ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!”
"วรยุทธที่กู่หยางบำเพ็ญ นี่คงเป็นระดับราชันใช่หรือไม่!”
"น่ากลัวจริง ๆ ! ความเข้าใจล้ำลึกของกู่หยางน่ากลัวยิ่งนัก!”
"ดูท่าทีการทะลวงขอบเขตแก่นสุญตาของกู่หยาง จะสามารถสร้างแก่นก่อกำเนิดระดับ 1 ได้แน่นอน”
"อิจฉาจริง ๆ !”
เหล่าอัจฉริยะฟ้าประทานต่างตะลึงอุทานออกมา
สายตาจ้องมองลมพายุปราณวิญญาณที่ค่อย ๆ เล็กลง
หลัวเหยียนเทียนและคนอื่น ๆ ก็หรี่ตาเล็กน้อย
มองโดยไม่กล้าละสายตาแม้แต่ขณะเดียว กลัวจะพลาดช่วงเวลาอันน่าตื่นเต้น
ขณะเดียวกัน
ความเร็วที่กู่หยางเปลี่ยนปราณก็เร็วขึ้นเรื่อย ๆ
ความเร็วในการดูดกลืนปราณแท้ก็ถึงขีดจำกัดแล้วเช่นกัน
ในเวลานี้
แก่นก่อกำเนิดในตันเถียนของกู่หยางก็มีรูปร่างที่ชัดเจน
แผ่ออกมาด้วยพลังที่ไม่เบา
"แก่นก่อกำเนิด...กำลังจะสำเร็จ!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ อารมณ์ของกู่หยางก็ดีใจขึ้นมาโดยไม่อยาก
ในที่สุด...
เขาก็จะทะลวงขอบเขตแก่นสุญตาได้แล้ว!
เพียงแค่ทะลวงขอบเขตแก่นสุญตา พลังของเขาก็จะเพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัวแล้ว!
เพียงคิดถึงตรงนี้ กู่หยางก็อดตื่นเต้นไม่ได้
แต่เขาก็รีบทำใจสงบลง
ยังคงเปลี่ยนแปลงปราณวิญญาณ สร้างพลังแก่นแท้ต่อไป
ตู้ม!
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่
กู่หยางรู้สึกได้ว่าเหมือนมีเสียงกังวานใสกังวานขึ้นในร่างกายตน
กู่หยางลืมตาขึ้นทันที
ใจคิดปรารถนา
แก่นก่อกำเนิดเบื้องต้นที่ยังไม่ได้รับวาสนาดลก็ตกลงมาบนมือของเขา
"นี่ก็คือ...แก่นก่อกำเนิดงั้นหรือ”
กู่หยางมองแก่นก่อกำเนิดที่ธรรมดาในมือ ก็อดประหลาดใจไม่ได้
แต่ยังไม่ทันจะได้คิดต่อ
บนท้องฟ้า...พลังที่น่ากลัวและสง่างามกดทับลงมาราวกับภูเขาใหญ่!
"ทัณฑ์สายฟ้า...ในที่สุดก็มาแล้ว”
มุมปากของกู่หยางปรากฏรอยยิ้ม
เขารอช่วงเวลานี้มานานแล้ว!
นึกถึงตรงนี้ เขาก็ไม่ลังเล พุ่งออกไปจากยอดหอคอยทันที
ขณะเดียวกัน
บนยอดหอคอย ลมพายุปราณวิญญาณก็สลายหายไปแล้ว
"สลายไปเร็วขนาดนี้เชียวหรือ!”
"ไม่น่าเชื่อเลยว่ากู่หยางจะเป็นอัจฉริยะฟ้าประทานหมายเลขหนึ่งของสถาบันศักดิ์สิทธิ์มรกตเร้นลับในยุคนี้ พรสวรรค์น่ากลัวยิ่งนัก”!
"ดูดซับปราณวิญญาณหมดแล้ว คงหมายถึงกู่หยางบ่มเพาะแก่นก่อกำเนิดออกมาแล้วสินะ”
"ดูเร็ว! ทัณฑ์สายฟ้าปรากฏขึ้นมาแล้ว!