บทที่ 300: คิดถึงอาหารฝีมือเจ้า
จู่ ๆ จวินหรูเย่ก็พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นสบตากับเฟิ่งมู่ชิงเพราะเขากลัวว่าตนอาจจะเผลอไปทำให้นางรู้สึกไม่พอใจ ทางด้านหญิงสาวยังคงนิ่งเงียบเป็นเวลานาน ส่งผลให้บรรยากาศเงียบงันเสียจนจิ๋วจิ่วกับโม่อิ๋งได้แต่ลอบถอนหายใจ ในใจของโม่อิ๋ง: ทำไมนายหญิงถึงใจร้ายเช่นนี้? ในใจของจิ๋วจิ่ว:...
