15

ในขณะนี้ ซู่เหยา รู้สึกถึงเจตนาฆ่าในหัวใจของเขา

ในเวลาเดียวกัน มันก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเย็นชาพอและพรากชีวิตผู้คนไปอย่างง่ายดายได้ไหม

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ก็ถูกลืมไปอย่างรวดเร็วโดยเขา

ผู้คนเหล่านั้นต้องมาด้วยเจตนาฆ่าแน่ ไม่ต้องพูดถึงว่าถ้าเขาถูกจับ ความตายก็รอเขาอยู่!

เนื่องจากชีวิตของเขาอยู่ในเส้นทางนี้ คนเหล่านี้จึงไม่สามารถคิดที่จะให้พวกมันมีชีวิตที่สนุกได้!

แน่นอนว่าถ้าเขาวิ่งหนี เขาอาจจะซ่อนตัวได้สักพัก แต่เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้

หากไม่แก้ที่ต้นตอ จะซ่อนตัวได้นานแค่ไหน ไม่ช้าก็เร็วก็จะถูกพบ

การสร้างความสูญเสียครั้งใหญ่ให้กับผู้คนเหล่านี้เท่านั้นที่จะสามารถทำให้ทุกอย่างจบลงได้จริงๆ

ซู่เหยาคิดอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับข้อดีและข้อเสีย

ในไม่ช้า ดวงตาของเขาก็แน่วแน่

เหมือนอย่างที่ฉันคิดไว้ก่อนหน้านี้ ถ้าพวกมันต้องการชีวิตของเขา เขาจึงไม่จำเป็นที่จะให้พวกมันมีชีวิตที่สนุกได้!

เขาไม่เคยคิดที่จะเอาชนะพวกมันและปล่อยให้พวกมันทิ้งร่างไว้โดยไม่ทำอันตราย

ปล่อยให้พวกมันกลับไปพักฟื้น แล้วค่อยจัดการกับเขาต่อ?

ซู่เหยาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงพฤติกรรมกลายพันธุ์บางอย่างในใจของเขา

เมื่อเขาคิดเรื่องทั้งหมดนี้และตัดสินใจในใจ

ชายติดอาวุธสิบคนก็ค่อยๆ เข้ามาใกล้

เสียงที่ทุ้มลึกถูกขยายผ่านลำโพงและเข้าถึงหูของซู่เหยา

“ผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์เควิน เรารู้ว่าแกซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ ออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นเราจะโจมตี”

กัปตันจอร์จถือลำโพงอยู่ในมือขวา ขณะที่เตือนอาชญากรกลายพันธุ์ชื่อเควิน เขากับเพื่อนร่วมทีมก็เฝ้าระวังบ้านที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร

นอกจากซู่เหยาและพวกเขาแล้ว ผู้อยู่อาศัยที่ซ่อนตัวอยู่ในบ้านใกล้เคียงในขณะนี้ก็รู้สึกประหม่าและหวาดกลัวเช่นกัน กลัวว่าการต่อสู้จะส่งผลกระทบต่อพวกเขา

แน่นอนว่ายังมีคนที่อยากรู้อยากเห็นและไม่กลัวความตาย

บางคนเปิดหน้าต่างและเฝ้าดูจากระยะไกล บางคนยืนอยู่บนระเบียงและมองมาที่นี่ บางคนก็ถ่ายรูปด้วยอุปกรณ์ถ่ายภาพ เตรียมหาประโยชน์จากการจราจรที่แปลกประหลาด

ชาวบ้านกระซิบกัน และในบ้านหลังหนึ่ง ชายวัยกลางคนและเด็กหญิงตัวเล็กกำลังพูดคุยกัน

“พวกกลายพันธุ์?”

“พ่อเกิดอะไรขึ้นค่ะ?”

“เงียบๆไว้ลูก ตำรวจกำลังจะจับคนร้าย!”

“งั้นหรอคะ แล้วพ่อใครจะชนะหรอคะ?”

“ไม่ต้องคิดเลยลูก ตำรวจต้องชนะ ไม่ว่าพวกกลายพันธุ์จะเก่งกาจแค่ไหน พวกเขาก็ไม่เก่งเท่าตำรวจ ตำรวจมีคนและปืนมากกว่า แล้วพวกกลายพันธุ์จะชนะได้อย่างไรล่ะ?”

ไม่เพียงแต่พ่อและลูกสาวเท่านั้นที่คิดเช่นนั้น แต่ทุกคนที่เห็นฉากนี้ก็มีความคิดเช่นเดียวกันในขณะนี้ รู้สึกว่าผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์จะถูกจับในเร็วๆ นี้

ยิ่งไปกว่านั้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาเห็นเรื่องการจับกุมพวกกลายพันธุ์ และพวกเขาก็ไม่เคยเห็นพวกกลายพันธุ์ชนะ พวกมันยอมจำนนและถูกจับได้อย่างง่ายดาย หรือแม้แต่เสียชีวิตในกรณีที่ร้ายแรง

บางคนอธิษฐาน หวังว่าพวกกลายพันธุ์จะไม่ต่อต้าน พวกเขาที่อยู่ใกล้เคียง คนอื่นๆ ดูตื่นเต้นและคาดหวัง รอคอยที่จะเห็นตำรวจยิงและฆ่าอาชญากรกลายพันธุ์

จากระยะไกล คริสเฝ้าดูฉากนี้จากระยะไกลและถอนหายใจอย่างเงียบๆ

เขาคิดว่า ถ้าเขาช่วยได้ เขาจะช่วยและพยายามปล่อยให้เด็กคนนั้นหนี

ในใจของเขา เขาไม่คิดว่าเด็กจะชนะได้ ไม่ว่าเขาจะหนีหรือไม่ก็ตาม เพราะเขามีความสามารถกลายพันธุ์ที่ดูดซับแสงแดดได้เท่านั้นจะมีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิด ต่อสู้กับคนติดอาวุธได้อย่างไร

หากยังมีโอกาสบ้างก็ต่อสู้ด้วยมือเปล่า แต่ด้วยอาวุธปืน ตราบใดที่มีการต่อต้านใดๆ คุณจะถูกยิงจนตายจากระยะไกล!

ในเวลานี้ เมื่อเห็นว่าผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์ยังไม่ยอมออกมา กัปตันจอร์จที่สวมชุดดำก็ขมวดคิ้วและตะโกนอย่างใจร้อนต่อไป

“ผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์ที่อยู่ข้างใน หลังจากการสืบสวนของเรา เราพบว่าแกได้ใช้ความสามารถในทางที่ผิดและทำให้ชีวิตมนุษย์ต้องสูญเสีย นี่เป็นอาชญากรรมร้ายแรงและสถานการณ์ร้ายแรงมาก!”

“ตอนนี้ ออกมาและกลับไปกับเรา แล้วเราจะยังคงปฏิบัติต่อแกอย่างอ่อนโยน…”

เมื่อฟังเสียงพูดจาโผงผางในหู ดวงตาของซู่เหยาก็พูดไม่ออก

กลับไปกับพวกเขาหรือตายที่นี่?

คำพูดที่สวยงามค่อนข้างดี หากเขาไม่ใช่พวกกลายพันธุ์และไม่เคยประสบกับสิ่งเลวร้ายเหล่านั้น แต่เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง เขาอาจจะเชื่อจริงๆ ตอนนี้...

ถ้าเขาเชื่อและเขากลับไปกับพวกมัน พรุ่งนี้โลกจะไม่ระเบิดเลยหรอ ที่เชื่อกลโกงโง่เง่าขนาดนี้!

“พวกนี้ยังไม่ใกล้เข้ามากันอีกเหรอ?”

เมื่อมองไปที่ระยะทางสิบกว่าเมตรระหว่างทั้งสองฝ่าย ซู่เหยาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

หากไม่ต้องรอให้พวกเขาเข้ามาใกล้เพื่อประหยัดพลังในการใช้พื้นที่ในการถ่ายโอน ซู่เหยาคงไม่เสียเวลาคิดเรื่องไร้สาระกับพวกนี้

หลังจากนั้นไม่นาน หลังจากเสียคำพูดไปมากมาย ผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์ก็ยังไม่มีความคิดที่จะออกมา กัปตันจอร์จไม่ได้พูดอะไรเลย ดวงตาของชายติดอาวุธสิบคนก็เย็นชาลง

“ถ้าแกยังไม่ออกมา เราจะต้องจับกุมแกด้วยกำลัง โปรดอย่าขัดขืน มิฉะนั้นแกจะเป็นผู้รับผิดชอบต่อผลที่ตามมา...”

กัปตันจอร์จพูดคำสุดท้าย ซึ่งยังกล่าวถึงผู้อยู่อาศัยโดยรอบด้วย โดยระบุว่าพวกเขาได้ทำตามขั้นตอนแล้ว

หากผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์ไม่ยอมออกมาหลังจากได้รับคำเตือน ก็ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาหากมันถูกฆ่าตายโดยไม่ได้ตั้งใจ!

และในครั้งนี้ พวกเขายังได้รับอนุญาตจากเบื้องบนด้วย หากผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์ยังคงขัดขืนต่อไป จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหากเขาฆ่ามันโดยไม่ได้ตั้งใจ

“เราอยู่ในตำแหน่งแล้วและคาดว่าการเผชิญหน้าจะเริ่มขึ้น”

“ช่วยล็อกตำแหน่งของผู้ต้องสงสัยด้วย...” กัปตันจอร์จพูดลงในหูฟัง

ในเวลาเดียวกัน เพื่อนร่วมทีมของเขาก็เริ่มลงมือ และหลายคนก็สวมอุปกรณ์ถ่ายภาพความร้อนด้วย

เดิมที มันมืดมากเพราะพระอาทิตย์ตกดินแล้ว จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาผู้ต้องสงสัย แต่ตอนนี้ภายใต้การถ่ายภาพความร้อน ผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์ก็ไม่สามารถซ่อนตัวได้อีกต่อไป!

พวกเขาเดินเข้าไปในบ้านทีละก้าว และในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ

พวกเขาได้รับข้อมูลเกี่ยวกับพวกกลายพันธุ์และแม้แต่ดูวิดีโอของฝ่ายตรงข้ามที่ใช้ความสามารถของเขา พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าจะแพ้ได้

ตราบใดที่พวกเขารักษาระยะห่างที่ดีไว้ ด้วยความสามารถที่อ่อนแอของพวกกลายพันธุ์ พวกเขาไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะมีโอกาสต่อต้าน!

พวกเขายังต้องกังวลเกี่ยวกับการยิงปืนโดยไม่ได้ตั้งใจอีกสองสามนัดและฆ่าเด็กโดยตรง

ดังนั้น ในขณะนี้ ใบหน้าของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยความมั่นใจ และพวกเขารู้สึกว่าเทพีแห่งชัยชนะกำลังโบกมือให้พวกเขาอยู่แล้ว

หลังจากเข้าใกล้ระยะสิบกว่าเมตร พวกเขาก็ไม่เข้าใกล้มากขึ้น ชายร่างกำยำชื่อแบรนดอน หยิบกระป๋องแก๊สน้ำตาออกจากเอวและโยนไปใกล้บ้านโดยไม่พูดอะไร

ด้วยแก๊สน้ำตานี้ พวกเขาไม่เชื่อว่าผู้ต้องสงสัยกลายพันธุ์จะยังซ่อนตัวอยู่ได้!

ทุกคนถืออาวุธปืนไว้ในมือแน่นและจ้องมองไปที่ทุกมุมของห้อง เตรียมยิงหากผู้ต้องสงสัยปรากฏตัว

ในระยะไกล คริสก็เริ่มประหม่าและเตรียมลงมือ

เมื่อสังเกตเห็นสิ่งที่โยนใส่เขา ซู่เหยาก็ขมวดคิ้วและหายตัวไปจากตำแหน่งเดิมโดยไม่รอให้สิ่งนั้นทำงาน

ในทันใดนั้น ร่างของเขาก็ปรากฏขึ้นภายในไม่กี่เมตรจากจอร์จและคนอื่นๆ