ตอนที่แล้วมาพนันกันสักหน่อยดีไหม (อ่านฟรี 09/08/2567)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเงิน ทอง ผู้หญิง รถ บ้าน ที่ดิน ตึก ธุรกิจ อะไรก็ได้ที่คุณต้องการผมจะหามาให้ครับ (อ่านฟรี 17/08/2567)

ปลาน้อยในไหเหล้า เย่เซวียน ไม่ใช่ เซวียนเย่ (อ่านฟรี 13/08/2567)


“ครับ ๆ ที่ถนน..... ตรง.... รีบมาเลยนะครับ” เย่เซวียนโทรศัพท์หาโรงพยาบาลและตำรวจก่อนจะเล่ารายละเอียดคร่าว ๆ ให้ฟัง ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบรับว่าจะรีบมาให้ไวที่สุด

“ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม แค่ก แค่ก” ชายชรากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขาไอออกมาเป็นเลือดเล็กน้อยบ่งบอกว่าน่าจะได้รับบาดเจ็บไม่น้อย

‘เราไม่ได้เอาน้ำต้มแผ่นหยดมาซะด้วยสิ จะกลับไปเอาตอนนี้ก็คงจะใช้เวลามากเกินไป’ เย่เซวียนพยายามจะควานหาสิ่งของที่มีประโยชน์แต่ก็ต้องจนปัญญา เขามองไปยังกลุ่มคนที่ผ่านไปมาเพื่อเป็นการสอบถาม แต่ก็ไม่มีใครยอมสบตากับเขาเลย

“โอ๊ย! ขาฉันเป็นอะไรไหมเนี่ย!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากร่างของชายใส่สูทที่ถูกเย่เซวียนเตะกระเด็นไปก่อนหน้านี้ เขากุมขาของตัวเองด้วยความเจ็บปวด โชคดีที่มันไม่ได้หัก

“แก... รอก่อนเถอะ! อย่าหนีก็แล้วกัน” ชายใส่สูทชี้หน้าเย่เซวียนก่อนจะกล่าวออกมาด้วยเสียงอันดัง หลังจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาใครสักคน

“ปากดีไม่หยุดใช่ไหม ? เพี๊ยะ!” เย่เซวียนที่รำคาญอีกฝ่ายไม่น้อยเลยเดินไปใช้รองเท้าของตัวเองตบปากของอีกฝ่ายอย่างแรง ทำให้ชายใส่สูทมีเลือดกบปากทันที

‘รอก่อนเถอะ! ฉันจะให้คนมาลากพวกแกสองตัวไปอัดให้เละเลย!’ ชายใส่สูทได้แต่เงียบปากแล้วคิดแค้นอยู่ในใจเท่านั้น เขาเดินหลบไปคุยโทรศัพท์เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน

“พ่อหนุ่ม เธอช่วยหยิบโทรศัพท์ที่ตะกร้ามอเตอร์ไซต์ให้ฉันหน่อยสิ” ชายชราที่เริ่มจะมีแรงขึ้นมานิดหน่อยกล่าวออกมาพลางชี้ไปยังมอเตอร์ไซต์ที่ล้มอยู่

ชายหนุ่มจึงเดินไปตรวจค้นดูก็พบโทรศัพท์เครื่องหนึ่งหล่นอยู่ไม่ไกลจากจุดที่รถชนมากนัก แต่สภาพของมันน่าจะใช้ไม่ได้แล้ว เขาเลยหยิบมาให้ชายชราได้ดู

“โทรศัพท์ลุงน่าจะใช้ไม่ได้แล้วนะ ลุงใช้โทรศัพท์ผมแทนไหมครับ ถ้าจำเบอร์ได้ผมจะได้กดโทรออกให้” เย่เซวียนยื่นซากโทรศัพท์ให้อีกฝ่ายดูก่อนจะเสนอความช่วยเหลือออกมา

“พี่ครับ คนที่ใส่สูทเขาเรียกคนมาจะลากพี่กับลุงไปอัดให้เละ พี่ระวังด้วยนะครับ” เด็กชายที่ติดตามอยู่ตลอดกล่าวออกมาด้วยความเป็นห่วง

เมื่อสักครู่นี้เขาแอบไปฟังชายใส่สูทคุยโทรศัพท์มา พอได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายจะทำเลยรีบวิ่งมาบอกพี่ชายในนามของเขาทันที

เย่เซวียนพยักหน้าแล้วยิ้มให้เด็กน้อยเป็นเชิงตอบรับ ในใจก็คิดอยู่ว่าจะทำยังไงดีเพราะถึงเขาจะแข็งแกร่งขึ้นแต่ยังไงก็สามารถถูกมีดฟัน ถูกปืนยิง หรือตายได้ง่าย ๆ อยู่ดี เหมือนตอนที่ถูกพวกตำรวจยิงปืนช็อตไฟฟ้าใส่นั่นแหละ

“งั้นเธอช่วยกดโทรไปเบอร์นี้ให้หน่อย……” ชายชราบอกเบอร์โทรหนึ่งให้กับเย่เซวียนรู้ ซึ่งเขาก็กดตามแล้วโทรออกอย่างรอดเร็ว

“... ใคร?” ปลายสายกดรับหลังจากสัญญาณดังเกือบสิบวินาที น้ำเสียงของผู้รับฟังดูเรียบเฉยเป็นอย่างมาก

“สวัสดีครับ พอดีว่าผมเจอคุณลุงคนหนึ่งเขาเจออุบัติเหตุแล้วโทรศัพท์เสีย เขาเลยให้ผมโทรมาเบอร์คุณเพื่อบอกครับ” เย่เซวียนพยายามจะอธิบายให้เข้าใจได้ง่ายที่สุดในเวลาอันสั้น เพราะเขากลัวอีกฝ่ายจะไม่เชื่อแล้ววางสายเสียก่อน

“พวกต้มตุ๋น ?” ปลายสายถามกลับมาด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“ส่งโทรศัพท์... มาให้ฉัน” ชายชราที่เดาได้ว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่เชื่อเลยบอกเย่เซวียนออกมา

“ฉันเอง เหล่าซานส่งคนมาหน่อย ไอ้หนุ่มนี่ไม่ใช่พวกต้มตุ๋น” ชายชราพูดเพียงสั้น ๆ ก่อนจะส่งโทรศัพท์ให้เย่เซวียนต่อ

“ขอโทษที่เสียมารยาท คุณช่วยบอกตำแหน่งของคุณให้ผมทราบหน่อย เอาอย่างนี้คุณแอดวีแชทแล้วส่งโลเคชั่นมาให้ผมทีครับ ยังไงรบกวนช่วยดูแลผู้อาวุโสจนกว่าผมจะไปถึงด้วยนะครับ” ปลายสายเปลี่ยนท่าทีจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขากล่าวออกมาด้วยความร้อนรนพลางบอกบัญชีวีแชทให้เย่เซวียนได้รับรู้

ครึ่งหลัง

ใช้เวลาประมาณสองนาทีทั้งคู่ก็กลายเป็นเพื่อนกันในวีแชท เย่เซวียนจึงส่งโลเคชั่นให้อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว

‘ปลาน้อยในไหเหล้า ? ชื่อประหลาดจริง ๆ’ เย่เซวียนมองชื่อบัญชีของอีกฝ่ายพลางคิดว่ามันแปลกดี แต่เขาก็ไม่ได้ดูตัวเองที่ตั้งชื่อบัญชีว่า เย่เซวียน ไม่ใช่ เซวียนเย่ ว่าแปลกเลยสักนิด ทั้ง ๆ ที่คนอื่นก็มองว่ามันแปลกทั้งนั้น

วี๊ หว่อ วี๊ หว่อ วี๊ หว่อ

“ดูเหมือนรถพยาบาลจะมาแล้ว แต่ตำรวจยังไม่มา ทำตอนมาจับฉันล่ะไวเชียว พอมีคนบาดเจ็บดันมาช้าซะงั้น” เย่เซวียนบ่นออกมาด้วยความเบื่อหน่าย

“สวัสดีครับ ใครเป็นคนเจ็บครับ” เจ้าหน้าที่พยาบาลเดินมาสอบถามเย่เซวียนที่ยืนอยู่ ความจริงเขาก็พอเดาได้ว่าชายชราที่นอนอยู่น่าจะเป็นคนเจ็บ แต่ก็ต้องถามตามหน้าที่

“คุณลุงคนนี้ครับ” เย่เซวียนชี้ไปยังชายชราที่นอนร้องโอดโอยอยู่

“คุณเป็นอะไรกับคนเจ็บครับ ? มีญาติมาด้วยไหม” เจ้าหน้าที่ถามต่อ แต่เขาก็หันไปส่งสัญญาณให้ทีมของเขาขนอุปกรณ์มาตรวจเช็คชายชราด้วย

“ผมเป็นคนผ่านทางมาครับ ญาติคุณลุงน่าจะกำลังมา” เย่เซวียนตอบกลับไป

“ถ้าอย่างนั้นขอผมดูอาการคนเจ็บหน่อยนะครับ” เจ้าหน้าที่พูดจบเขาและทีมก็เดินไปยังตำแหน่งที่ชายชรานอนอยู่พร้อมกับลงมือตรวจสอบอาการทันที

ใช้เวลาอยู่เกือบยี่สิบนาที พวกเขาก็นำร่างของชายชราขึ้นเปลเพื่อเตรียมยกใส่ท้ายรถพยาบาลเพื่อเดินทางไปรักษาต่อ อาการของชายชราเบื้องต้นที่พบคือกระดูกซี่โครงหักสามซี่ กระดูกแขนขวาร้าวเล็กน้อย

บรึ้น บรึ้น เอี๊ยดดดด

“วางไอ้แก่นั่นไว้แล้วนอกจากไอ้หน้าหล่อนั่นก็ใสหัวไปให้หมด!” มีรถตู้นับสิบคันขับมาจอดล้อมรอบไว้เต็มไปหมด หลังรถตู้จอดสนิทก็มีพวกนักเลงที่ถือท่อนเหล็กเดินลงมาด้วยท่าทางน่ากลัว

ชายใส่สูทเดินนำหน้าคนเหล่านั้นมาตวาดใส่เจ้าหน้าที่พยาบาลที่กำลังจะขนชายชราไปยังรถพยาบาล ทำให้เจ้าหน้าที่เหล่านั้นต้องหยุดมือแล้ววางชายชราลงที่พื้นก่อนเพื่อความปลอดภัย

“ใครไม่เกี่ยวข้องออกไปให้พ้น อย่าแอบถ่าย!” พวกนักเลงพากันเดินไปไล่ชาวจีนมุงที่ยืนถ่ายคลิปด้วยท่าทางดุดัน พวกเขาคว้ามือถือของคนเหล่านั้นขว้างลงพื้นอย่างแรง ทำให้ชาวจีนมุงต่างแตกฮือวิ่งหนีสุดชีวิต

มีเพียงบางคนที่ยังคงแอบถ่ายจากระยะไกลอยู่ ถึงภาพจะแตกไปบ้างแต่ก็พอมองรู้เรื่อง

“ช่วยหลบไปหน่อยได้ไหมครับ คุณลุงแกบาดเจ็บหนัก ต้องรีบส่งไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด” เจ้าหน้าที่พยาบาล พยายามจะเกลี้ยกล่อมกลุ่มคนตรงหน้าด้วยเหตุผล

“เฮอะ! มันจะเป็นจะตายเกี่ยวอะไรกับฉันกัน ? ถ้าพวกแกไม่ยอมไป ก็อย่าหวังจะได้ไปไหนอีกเลย!” ชายใส่สูทเดินเข้ามาหาอย่างเอาเรื่อง

เขาต้องรีบจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ถ้าขืนปล่อยไว้นานจนมีตำรวจเข้ามายุ่งมันจะมีปัญหาเอาได้

“อึก! งั้นผมจะโทรเรียกตำ... เพี้ยะ!” เจ้าหน้าที่พยาบาลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะกดติดต่อหาตำรวจก็โดนตบหน้าอย่างแรงเสียก่อน

“ไปอัดไอ้นั่นมันก่อน! มันเตะขาฉัน!” ชายใส่สูทชี้ไปยังเย่เซวียนที่ยืนอยู่ด้านข้างชายชรา เขาสั่งให้ลูกน้องที่เรียกมาไปจัดการทันที

พวกนักเลงประมาณยี่สิบคนก็เดินเข้าไปล้อมเย่เซวียนไว้ พวกมันไม่รออะไรทั้งนั้นจัดการหวดฟาดท่อนเหล็กใส่อย่างรวดเร็ว

เย่เซวียนที่ระวังตัวอยู่ตลอดก็โยกหลบได้บ้าง โดนท่อนเหล็กฟาดบ้าง แต่โชคดีที่ร่างกายของเขาแข็งแกร่งพอที่จะทนการฟาดของท่อนเหล็กเหล่านั้นได้ ชายหนุ่มทำการโจมตีตอบโต้กลับไปอย่างสุดความสามารถ

พวกนักเลงที่ถูกหมัดของเย่เซวียนเข้าไปล้วนได้รับบาดเจ็บจนแทบลุกไม่ขึ้น หมัดของชายหนุ่มนับว่าหนักเป็นอย่างมาก

“เก่งนักเหรอวะ! ตายซะ!” มีนักเลงคนหนึ่งหยิบก้อนหินขนาดใหญ่จากข้างทางหมายจะฟาดหัวของเย่เซวียนจากทางด้านหลังทีเผลอ

“โถ่เว้ย! ไอ้พวกลอบกัด!” เย่เซวียนสบถออกมาด้วยความโมโห ถึงแม้เขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนัก แต่ก็รู้สึกปวดตามร่างกายเป็นอย่างมาก

ถ้ามีเวลาเขาจะไปฝึกการต่อสู้เอาไว้บ้าง! จะได้จัดการพวกนี้ได้ง่าย ๆ หน่อย

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด