ตอนที่ 38 ธุรกรรมเสร็จสมบูรณ์
ตอนที่ 38 ธุรกรรมเสร็จสมบูรณ์
หลังวางสาย ผู้จัดการร่างท้วมศีรษะล้านโผล่หน้าออกมาและมองไปรอบๆ
ดิโอที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนโบกมือเรียกเขา จากนั้นทั้งสองจึงแยกกันเดินและมาพบกันในตรอกซอกซอยแห่งหนึ่ง
"อ่า คุณนี่เอง โทษทีนะ ในสายงานแบบนี้ผมจำต้องใช้ความระมัดระวัง ดังนั้น..."
"ไม่ต้องกังวล ผมไม่ใช่ตำรวจ และไม่ได้มาสืบเรื่องทองคำ 'ราคาถูก' ที่คุณกล่าวถึงหรอก ผมแค่อยากรู้ว่าตอนนี้คุณมีสินค้าแบบนั้นกับตัวบ้างไหม หรือคุณแค่เป็นคนกลาง?"
ดิโอพยายามให้ความมั่นใจแก่ผู้จัดการแม้เขาจะคุ้นเคยกับการทำธุรกรรมผิดกฎหมายลักษณะนี้แล้วก็ตาม ดิโอก็มีความมั่นใจ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เขาสามารถปกป้องตัวเองได้
"คุณต้องการเท่าไหร่ล่ะ?" ผู้จัดการถามอย่างระมัดระวัง
ดิโอครุ่นคิดสักพัก "เหมือนครั้งก่อนหน้านั้นไงครับ ซื้อทองคำมูลค่า 100,000 ดอลลาร์ ถ้าราคาถูกใจผมอาจซื้อจากคุณอีก"
การพบดิโอเป็นเรื่องที่ทำให้ผู้จัดการที่ชื่อวิลเลี่ยมได้ประโยชน์อย่างมาก เขาอาจกลายเป็นลูกค้าขาประจำในอนาคตได้ หากพิจารณาจากการซื้อครั้งก่อน ตามมาด้วยข้อเสนอในปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถโลภมากเกินไปได้
วิลเลี่ยมพูดอย่างมั่นใจ "ไม่ต้องกังวลหรอกครับ คุณถามใครแถวนี้ก็ได้ ผมค่อนข้างมีชื่อเสียงโด่งดัง ผมมั่นใจว่าเราจะเข้ากันได้ดีแน่ๆ อย่างนี้ล่ะ แกรมละ 45 ดอลลาร์เป็นไง?"
ดิโอหัวเราะแล้วเดินจากไป
หมูอ้วนคนนี้เห็นว่าเขาเป็นคนโง่เขลาที่หลอกง่ายเห็นๆ ราคา 45 ดอลลาร์ต่อกรัมนั้นถูกกว่าทองคำทั่วไปในท้องตลาดจริงๆ ที่มีราคาถึง 52 ดอลลาร์ในช่วงนี้ แต่มันไม่ได้สื่อถึงความหมายของคำว่า 'ถูก' อย่างแท้จริง วิลเลียมเคยบอกกับเขาว่าราคาเฉลี่ยของทองคำผิดกฎหมายนั้นอย่างมากก็แค่หนึ่งในสามของราคาปกติ โดยยังไม่รวมค่าธรรมเนียมสำหรับคนกลางที่ต้องจ่ายภายหลัง
แต่ทองคำพวกนั้นหามาได้ง่าย ทว่าการปลอมแปลงใบรับรองนั้นค่อนข้างยุ่งยาก ดังนั้นการได้กำไรครึ่งหนึ่งจากราคาปกตินับว่าเกินคาด บางครั้งราคาก็อาจตกลงมาอีกเพราะมีความเสี่ยงที่จะถูกหักหลังหรือแจ้งตำรวจ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายผู้ซื้อหรือผู้ขายที่ถูกจับได้ ไม่มีใครอยากเสี่ยงถ้าพวกเขาไม่คุ้นเคยกับการค้าขายสินค้าผิดกฎหมาย
ดิโอเชื่อว่าไอ้อ้วนที่ชื่อวิลเลี่ยมต้องเก็บทองคำผิดกฎหมายชุดหนึ่งเอาไว้ เขาไม่สามารถขายออกไปผ่านช่องทางปกติได้ มิเช่นนั้นเขาก็คงไม่อุตส่าห์ยัดเยียด 'ทองคำราคาถูก' ให้กับเขา เขาควรจะนำไปปลอมแปลงใบรับรองแล้วขายให้กับร้านอัญมณีอื่นๆ เพื่อทำเงินจะได้ประโยชน์มากกว่า
การซื้อสินค้าแบบนี้มีความเสี่ยงสูงมาก ทว่าเจ้านี่กลับตั้งราคาแพงลิบลิ่ว แล้วจะอยู่ไปเพื่ออะไรกัน? ดิโอคิด
"เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อน! ใจเย็นหน่อยสิครับ เรื่องราคามันต่อรองกันได้"
วิลเลี่ยมรีบหยุดดิโอไว้ก่อนเขาจะเดินจากไป
สมดังที่ดิโอคิด วิลเลี่ยมมีผู้สมรู้ร่วมคิดที่คอยจัดหาสินค้าผิดกฎหมายให้เขา แต่ช่วงนี้ตำรวจค่อนข้างระมัดระวังตัว วิลเลี่ยมจึงต้องหลบหนีไประยะหนึ่งและหันมาขายทองคำปกติแทน แต่ทันทีที่ดิโอซื้อทองคำครั้งนั้น ทำให้วิลเลี่ยมอดใจไม่ไหวถึงกับยื่นนามบัตรให้
ราคาซื้อจริงที่วิลเลี่ยมได้มาจากซัพพลายเออร์นั้นถูกกว่ามาก ประมาณ 40% ของราคาทองคำปกติ หรือประมาณกรัมละ 20 ดอลลาร์ เขาซื้อสินค้าผิดกฎหมายด้วยมูลค่า 500,000 กรัมด้วยเงินทั้งหมดที่เขามี!
ตามหลักคำสอนในลัทธิมากซ์กล่าวเอาไว้ว่า กำไร 50% คือราคาแห่งความเสี่ยง 100% คือมูลค่าแห่งการล้มล้างกฎเกณฑ์ 300% คือมูลค่าแห่งการฝ่าฝืนกฎหมาย มันคุ้มค่าแม้ต้องวางชีวิตเป็นเดิมพัน
เนื่องจากเขาคำนวณแล้วว่าตัวเลขกำไรคงเกินกว่า 100% แน่ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเอง
"เถอะน่า มันทองเถื่อนไม่ใช่หรือไง ทำไมตั้งราคาสูงอย่างนั้นเล่า?" ดิโอกำลังต่อรองราคา
สีหน้าวิลเลี่ยมเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาจึงยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ "ผมว่า 40 ดอลลาร์เป็นราคาที่ยุติธรรมแล้วนะ มันถูกกว่าทองในตลาด 20% เลยนะ!"
ดิโอเมินคำตอบนั้นและพูดต่อ "ถ้าผมรับรองว่าทองพวกนี้จะไม่มีทางสาวมาถึงคุณอีก คุณก็ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้วใช่ไหมครับ? ดังนั้นช่วยลดราคาให้หน่อยจะได้ไหม"
วิลเลี่ยมชะงัก "คุณจะรับประกันได้ยังไง?"
หากทองที่เขาขาย 'หายไป' อย่างสิ้นเชิงแล้วล่ะก็ กังวลของเขาก็จะหายไปกว่าครึ่ง ที่เขาต้องทำก็แค่เหลือเพียงสวดมนต์ไม่ให้ 'ลูกค้า' ของเขาถูกตำรวจจับได้
"ผมนี้แหละครับคือคำรับประกัน"
วิลเลี่ยมยิ้มอย่างเงียบๆ "เฮ้ เพื่อน พูดตลกแบบนี้ไม่ขำนะ เอาล่ะ ผมลดราคาให้ก็ได้ พิเศษสุดๆ สำหรับคุณ 38 ดอลลาร์ ผมลดมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว!"
ดิโอยังไม่พอใจ เขาขบคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ผมคิดว่า กรัมละ 30 ดอลลาร์ฟังดูเหมาะสมแล้วนะ เมื่อพิจารณาว่าคุณไม่ต้องกังวลว่าทองจะสาวมาถึงตัวอีก นอกจากนี้ผมจะเป็นคนแบกรับความเสี่ยงทั้งหมด แม้ว่าผมจะถูกจับก็ตาม"
วิลเลี่ยมโบกมือปฏิเสธทันที "ไม่ ไม่ ไม่! ขอบอกไว้ก่อนนะ ผมขายสินค้าในราคากรัมละ 30 ดอลลาร์ไม่ได้หรอก ผมทำธุรกิจนี้เพื่อทำกำไรเพิ่ม ไม่ใช่เพื่อขาดทุน และคำรับประกันของคุณไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ อีกอย่างผมมีลูกค้ามากมาย ผมไม่จำเป็นต้องขายทองเหล่านี้ให้คุณหมดหรอก"
ถ้อยคำของวิลเลี่ยมฟังขึ้น แต่ดิโอจะผลักดันมากเกินไปก็ไม่ได้เพราะเขาไม่รู้จักวิลเลี่ยมดีพอ
"งั้นก็อย่างที่พูด เรามาลองซื้อขายกันสักครั้ง และสร้างความเชื่อใจให้แก่กันและกันสำหรับการซื้อขายครั้งต่อไปดีไหมครับ?"
หลังจากต่อรองกันพอหอมปากหอมคอ ดิโอทำการซื้อขายครั้งแรกของเขากับวิลเลี่ยมสำเร็จ
ราคาอยู่ที่กรัมละ 35 ดอลลาร์ ด้วยปริมาณการซื้อรวม 3000 กรัม!
เนื่องจากวิลเลี่ยมยังคงระแวงดิโออยู่ เขาจึงนำทองคำมาด้วยตัวเอง ในขณะที่ดิโอคอยอยู่ที่ซอย
ไม่นานนักวิลเลี่ยมก็นำกระเป๋าเดินทางสีดำซึ่งบรรจุแท่งทองคำขนาดหนึ่งร้อยกรัมอยู่ภายในอย่างเรียบร้อยรวมทั้งหมดสามสิบเอ็ดแท่ง
หลังจากตรวจสอบอย่างรอบคอบโดยทั้งสองฝ่าย ทั้งคู่ก็ดีใจและทำการซื้อขายอย่างสมบูรณ์ในรถยนต์ของวิลเลี่ยมโดยมีลูกน้องของวิลเลี่ยมคอยเฝ้าระวังอยู่ด้านนอกเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดคิด
จากการทำธุรกรรมครั้งนี้เพียงครั้งเดียว วิลเลี่ยมทำกำไรได้เกือบ 50,000 ดอลลาร์ ถ้าเป็นอัตรานี้ไม่นานเขาคงได้เงินสองเท่าของเงินทุนกลับมา และสิ่งสำคัญที่สุดคือเขาสามารถทำเงินได้มากขนาดนี้ในเวลาอันสั้น ประสบการณ์ทางธุรกิจของเขาเหนือชั้นกว่าดิโอ
แน่นอนว่าดิโอไม่ได้ขาดทุนแต่อย่างใด เขาได้เงินมาตั้งมากมาย เพียงทำอาหารไปแค่ 3 จานเอง ดังนั้นมันคุ้มค่าอยู่แล้ว!
"ยินดีที่ได้ทำธุรกิจกับคุณ หากคุณยังต้องการทองคำ 'ราคาถูก' อีกก็ให้โทรหาผมได้ครับ"
หลังจากการทำธุรกรรมเสร็จสิ้น วิลเลี่ยมเสนอจับมือกับดิโอ
ดิโอจับมือกับเขาเบาๆ และบ่นกระปอดกระแปด "มันไม่ได้ 'ถูก' สักหน่อย หากมีโอกาสอีก ผมขอส่วนลดเพิ่มได้ไหมครับ?"
"หากคุณยืนยันได้จริงว่า 'สินค้า' จะไม่สามารถสาวกลับมาถึงผมได้ ผมก็คิดว่าเราจะมีโอกาสได้ร่วมมือกันอีก และแน่นอนผมยินดีให้ส่วนลดเพิ่มขึ้นด้วย"
"เอาล่ะ ผมเชื่อว่าเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เองว่า คำพูดของผมเป็นความจริง หวังว่าการซื้อขายครั้งนี้จะไม่นำปัญหาใดๆ มาให้ผมในภายหลัง"
หลังจากนั้นดิโอยืนคุยอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะขับรถออกไป
