เขายังคงคาบชุดชั้นในที่ปักด้วยลายดอกเหมยฮวาไว้ในปาก โดยความอบอุ่นกับกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของหญิงสาวที่ยังหลงเหลืออยู่แผ่ซ่านเข้าไปในจมูก แต่มันไม่อาจทำให้ฉู่อี้รู้สึกถึงเสน่หาอะไรได้

ความเร่งด่วนของสถานการณ์ก็เรื่องหนึ่ง

ในทางกลับกัน เนื่องจากไม่มีมือ ทำให้ต้องถอดชุดชั้นในด้วยเท้า

แม้ผู้หญิงจะหน้าตาสละสลวย แต่การให้เลียเท้าออกจากไร้ยางอายเกินไปหน่อย

ฉู่อี้ฟังการเคลื่อนไหวที่ค่อยตามมาข้างหลังก่อนจะทราบว่าผู้ไล่ล่ามาถึงแล้ว

เขาพ่นชุดชั้นในลงบนโคลนริมน้ำแล้วจับเวลา เมื่อโคลนเบื้องล่างถูกน้ำพัดพา พวกมันจึงลอยไปตามกระแสน้ำเพื่อให้สามารถถ่วงเวลาให้กับตนเองได้

จากนั้น ฉู่อี้ที่เหลือเพียงขากระโจนลงไปในน้ำ กระนั้นการเคลื่อนไหวกลับปราดเปรียวประหนึ่งภูตผีน้ำในตำนานที่จมดิ่งลงสู่ก้นน้ำ

ส่วนบริเวณผิวแม่น้ำมีเพียงระลอกคลื่น ไม่ช้าจึงกลับมาสงบอีกครั้ง

ฉู่อี้ค่อยดำลงไปตามแม่น้ำ

ขาซึ่งไร้ความคล่องตัวเมื่ออยู่บนฝั่งกลับกลายเป็นปลาเมื่ออยู่ในน้ำ พวกมันเหมือนกับใบพัดกำลังสูงสุดขณะผลักเขาไปยังสถานที่หนึ่งอย่างรวดเร็ว

ฉู่อี้จำได้เลือนรางว่ามีทางเข้าคฤหาสน์วารีที่ก้นทะเลสาบ

มันคือสิ่งที่พบโดยบังเอิญขณะดำสำรวจแม่น้ำและฝึกวิทยายุทธ์ ซึ่งฉู่อี้ไม่ได้เปิดเผยเรื่องนี้กับใคร

ประการแรก บริเวณห้วงน้ำทะเลสาบใหญ่ซึ่งเป็นที่ตั้งของเขากระบี่ผงาดมักมีประเพณีการบูชา "เซียนวารี" มาโดยตลอด

พวกเขาเชื่อว่าน้ำสามารถชะล้างสิ่งชั่วร้ายทั้งหมดได้ ดังนั้นทุกสิ่งที่จมอยู่ใต้น้ำจึงเป็นลางร้าย

ในตอนนั้นฉู่อี้ถวายหัวใจทั้งหมดให้กับแม่ลูกตระกูลลั่ว แน่นอนว่าหากเน้นเพียงของดี คฤหาสน์วารีแห่งนี้ย่อมไม่ถูกจัดอยู่ในอันดับสูงอย่างไม่ต้องสงสัย

ประการที่สอง พละกำลังของเขาเติบโตอย่างรวดเร็วจนแม่น้ำถูกตัดออกจากรายการฝึกของตนเองอย่างรวดเร็ว

หากไม่กลับมาในวันนี้ เกรงว่าเขาอาจจะจำเรื่องนี้ไม่ได้

ด้วยความผิดพลาดบางอย่าง คฤหาสน์วารีแห่งนี้จึงกลายเป็นความหวังในการหลบหนีของฉู่อี้

ตามเส้นทางการไหลของน้ำที่คฤหาสน์วารีตั้งอยู่ โดยปกติแล้วจะมีแม่น้ำใต้ดินไหลผ่าน แต่ไม่ทราบว่ามันจะพาไปสู่ที่ใด

สำหรับฉู่อี้

ตอนนี้เขาเพียงหวังที่จะหลบหนีจากการไล่ล่าของ “เขากระบี่ผงาด” หากสามารถออกจากขอบเขตอิทธิพลของที่นี่ได้ เช่นนั้นทุกอย่างก็จะดีขึ้น

ไม่ช้า เสาหินสีดำสองต้นจึงปรากฏตรงหน้าเขา

ใต้เสาหินคล้ายกับถูกฝังอยู่ในดินอย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าแม่น้ำจะซัดมาเท่าไหร่ก็ยังคงตั้งตระหง่านไม่ไหวติง

น้ำระหว่างเสาหินเริ่มปั่นป่วนจนสามารถให้เพียงคนเดียวผ่านเข้าไปได้

ฉู่อี้มองไปที่อีกด้านของหุบเหวไร้ก้น แม้ก้นบึ้งของหัวใจจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่เขาเหลือกำลังกายไม่มากแล้ว

ยามคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตอนอยู่เขากระบี่ผงาด

ฉู่อี้รู้สึกถึงร่องรอยความเกลียดชังอยู่ภายในขณะสายตายิ่งหนักแน่น ไม่ช้าจึงพุ่งทะยานก่อนจะถูกคลื่นใต้น้ำดูดเข้าไป

…

อีกด้านหนึ่ง

ศิษย์สองคนมาถึงทางน้ำตอนเหนือ ซึ่งพวกเขาบังเอิญพบเสื้อผ้าสีแดงเข้มลอยอยู่บนน้ำ

พวกเขามองหน้ากัน แล้วหนึ่งในนั้นจึงถอดเสื้อออกก่อนจะกระโดดลงน้ำแล้วรีบคว้าเสื้อผ้ามาไว้ในมือ

ทว่า เมื่อเห็นรูปลักษณ์เดิมของสิ่งนี้อย่างชัดเจน

สีหน้าของศิษย์อดไม่ได้ที่จะเผยความประหลาดใจจนถึงขั้นเอื้อมมือไปลูบคลำอยู่หลายครั้งโดยไม่รู้ตัว

“เจ้าพบอะไร?”

อีกคนพลันเอ่ยถาม ทำให้ศิษย์ก่อนหน้าที่จิตใจเตลิดกลับมามีสติ

เขาลังเลสักพัก จากนั้นนำชุดชั้นในกลับไปซักในน้ำแล้วบิดให้แห้ง แล้วรีบโยนข้ามฝั่งจนศิษย์อีกคนคว้าเอาไว้ได้สำเร็จ

หลังจากนั้นคนผู้นี้เอ่ยคำ "นี่น่าจะเป็นของส่วนตัวของแม่นางซินเอ๋อร์... ไอ้สารเลวฉู่อี้ คราวนี้มันทำเกินไปแล้ว!"

ศิษย์ผู้รับชุดชั้นในมีร่องรอยความขุ่นเคืองบนใบหน้าขณะสาปแช่งเสียงดัง

“แล้วเจ้าไม่มีปากพูดหรือไง! เหตุใดถึงต้องโยนของพวกนี้มาให้ข้าด้วย?”

“เจ้าอย่าเพิ่งโกรธ หากเจ้าไม่เชื่อก็ลองดมก่อนว่ากลิ่นหอมหรือไม่”

ศิษย์ที่อยู่ในน้ำเอ่ยคำขณะแสดงสีหน้าว่าผู้ชายทุกคนต่างเข้าใจพร้อมกับถูมือ "พี่หลี่ ตอนนี้พวกเราทั้งได้สัมผัสและก็ดมแล้ว ถือว่าลงเรือลำเดียวกัน เหตุการณ์ในวันนี้ห้ามแพร่งพรายไปถึงหูของบุคคลที่สามเป็นอันขาด หาไม่แล้วเจ้ายอดเขาลั่วย่อมไม่ไว้ชีวิตพวกเราอย่างแน่นอน”

ศิษย์ผู้ถูกเรียกว่า "พี่หลี่" เผยสีหน้าทั้งดีใจและโกรธเมื่อได้ยินเช่นนี้

ทว่า ศิษย์ในน้ำอดรนทนไม่ไหวก่อนจะตะครุบเข้าใส่

"เจ้าจะทำอะไร?"

“ทำอะไรงั้นหรือ เจ้าบีบคลำอยู่นานยังไม่หนำใจหรือไง รีบเอามาให้ข้าดมบ้าง ไม่งั้นเดี๋ยวกลิ่นจะหายเอาได้!”

“ให้ตายเถอะ เจ้าพูดได้ถูกใจยิ่งนัก”

ทั้งสองรีบกระโดดลงไปในน้ำประหนึ่งคู่รักกำลังหยอกเย้าด้วยกัน

ส่วนจุดประสงค์ที่ออกมาในครั้งนี้ต่างถูกมองข้ามไปนานแล้ว

เหลวไหลสิ้นดี!

ต้องใช้สมองมากขนาดไหนถึงคิดปล่อยให้เด็กเหลือขออย่างพวกเขาผู้ยังไม่ไปถึงขอบเขตสวรรค์ประทานมาไล่ตามบุคคลทรงพลังผู้เคยเป็นมหาปรมาจารย์มาก่อน

ภายนอกทำเป็นขึงขัง แต่แท้จริงแล้วคาดหวังให้ทุกคนไปตายหรืออย่างไร?

ถึงกระนั้น เขากระบี่ผงาดยังคงเป็นกองกำลังสูงสุดในห้วงน้ำทะเลสาบใหญ่

ภายใต้การค้นหาอย่างดุเดือดของพวกเขา

แม้ฉู่อี้จะไม่ถูกจับ แต่ในที่สุดลั่วซินเอ๋อร์ผู้ถูกมัดกับเรือจึงถูกพบโดยคนจากเขากระบี่ผงาด

นอกจากร่างของลั่วซินเอ๋อร์จะสกปรกและมีรอยมัดที่ต้นขาด้านในแล้วก็ไม่มีอะไรผิดปกติแต่อย่างใด

เห็นได้ชัดว่าฉู่อี้ไม่ได้แตะต้องหรือกระทำผิดต่อนางแต่อย่างใด

แต่ว่า…

ชุดชั้นในของลั่วซินเอ๋อร์กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย

แม้ข่าวจะถูกปกปิดโดยลั่วอวี่เจินเหริน แต่ข่าวซุบซิบทั้งหลายยังคงแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

ผู้คนทั้งหลายถึงกับทำตัวเป็นผู้พิพากษาท้องถิ่นแล้วเริ่มค้นหาผู้กระทำผิดตามเบาะแสที่มี

บางคนสงสัยว่าฉู่อี้กระทำบางอย่างก่อนทำการหลบหนี ทำให้มีการคาดเดาว่านอกจากจะเคยเป็นศิษย์ของเขากระบี่ผงาดแล้ว คนผู้นี้อาจเคยเป็นโจรเด็ดดอกไม้อีกด้วย

แต่การอนุมานพร้อมจุดยืนที่ชัดเจนนี้กลับไม่ได้รับความนิยม

ดังนั้น มันจึงนำไปสู่สมมติฐานอีกอันที่น่าเชื่อถือยิ่งกว่า

พวกเขาคาดเดาว่าอาจเป็นเพราะลั่วซินเอ๋อร์มีงานอดิเรกไม่เหมือนใคร ส่งผลให้สิ่งที่เรียกว่าชุดชั้นในจึงไม่มีอยู่มาตั้งแต่แรก

ถึงอย่างไร มันเป็นเรื่องปกติสำหรับคุณหนูฐานะสูงส่งที่จะมีงานอดิเรกพิเศษหลังจากอดทนอดกลั้นมานาน

ซึ่งสอดคล้องกับการคาดเดาของคนทั่วไปเกี่ยวกับตระกูลที่มีฐานะมั่งคั่ง

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด