10

คำพูดนั้นยังไม่จบ แต่ทั้งซู่เหยาและเขาก็รู้ว่าหมายความว่าอย่างไร

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ซู่เหยาก็ถามด้วยความสงสัย "แล้วทำไมคุณถึงช่วยผม"

“รู้ว่าผมเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ แต่...”

เขารู้สถานการณ์ตอนนี่ดีมาก จะไม่เป็นไรเลยหากคนธรรมดาไม่เกลียดมนุษย์กลายพันธุ์เมื่อพบเขา แต่ในกรณีที่ร้ายแรง แม้ว่าพวกเขาจะพาเขาไปโรงพยาบาล ตราบใดที่พบว่ามนุษย์กลายพันธุ์เป็นใคร พวกเขาก็จะถูกแจ้งและจับกุมทันที

ชายวัยใบหน้าดุร้ายกล่าวอย่างเคร่งขรึม "เพราะฉันก็เป็นมนุษย์กลายพันธุ์"

เขาเหยียดมือออก และแสงสีแดงก็เริ่มส่องออกมา

ดวงตาของซู่เหยามีแววประหลาดใจ

เมื่อเขาประหลาดใจ เขาก็ไม่สังเกตว่าชายวัยกลางคนมองเขาอย่างลึกซึ้ง

เหตุผลที่เขาช่วยเด็กคนนี้ก็ไม่ง่ายอย่างที่เขาพูด ไม่ใช่แค่เพราะสถานะของอีกฝ่ายเป็นมนุษย์กลายพันธุ์

สิ่งที่เขาไม่ได้บอกเด็กก็คือ เมื่อเขาช่วยเก็บของให้เขา เขาบังเอิญเห็นรายงานข้อมูลในกระเป๋าของเขา

โดยธรรมชาติแล้ว เขารู้จักตัวตนของเด็ก

จริงๆ แล้วเขาเป็นเด็กที่มียีนของ Magneto และ professor x?

งั้นเด็กคนนี้ก็ถือเป็นลูกของ Magneto สิ

ในฐานะมนุษย์กลายพันธุ์ เขาคุ้นเคยกับคนทั้งสองนี้เป็นอย่างดี เขาเคยเป็นสมาชิกของ Brotherhood of Mutants ของ Magneto ด้วยซ้ำ แต่เขาออกจากที่นั่นเพราะเรื่องบางอย่าง

เขากำลังคิดอยู่ว่าควรบอกเรื่องนี้กับ Magneto หรือไม่

หาก Magneto รู้ว่าเขามีลูก คงอยากรู้ว่าเขาจะแสดงออกอย่างไร

แต่ยีนมนุษย์กลายพันธุ์ของเด็กคนนี้ค่อนข้างอ่อนแอ และร่างกายของเขาก็ยัง...

เมื่อคิดถึงสิ่งที่ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าเด็กคนนี้มีความสามารถในการดูดซับแสงแดดเท่านั้น เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจและถอนหายใจ

ความสามารถประเภทนี้ไม่มีผลในการสนับสนุนหรือต่อสู้ หากคุณไปที่ Brotherhood of Mutants คุณอาจเผชิญกับอันตรายมากขึ้น ใช่ไหม

ท้ายที่สุดแล้ว ที่ใดที่มีการรวมตัวของมนุษย์กลายพันธุ์ ก็มักจะมีอันตราย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เด็กคนนี้หนีออกมาได้อย่างไรเมื่อพิจารณาถึงความสามารถในการดูดซับแสงแดดของเขา...

ความคิดนี้แวบเข้ามาในใจของเขาเพียงชั่วครู่ แล้วเขาก็ลืมมันไป และจิตใจของเขาก็สร้างเหตุผลที่สมเหตุสมผลขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ

ในขณะนี้ ความสนใจของเขาจดจ่ออยู่กับรายงานทางกายภาพของเด็กหนุ่ม เมื่อนึกถึงข้อมูลที่ไม่ดีข้างต้น เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและมองเด็กหนุ่มด้วยความสงสาร

ทำได้เพียงปฏิบัติต่อเด็กคนนี้ให้ดีขึ้นในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่...

เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่าซู่เหยาคงอยู่ได้ไม่นาน

"หนุ่มน้อย นายชื่ออะไร เรียกฉันว่าคริสได้" เขายื่นแก้วน้ำให้เด็กหนุ่ม

"ขอบคุณครับ" ซู่เหยารับมัน คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "เรียกผมว่า 'ซู'"

แววตาแปลกๆ ปรากฏในดวงตาของคริส เด็กคนนั้นไม่ใช่ชื่อเควินตามข้อมูลเหรอ ทำไมถึงเรียกตัวเองว่าซู

เมื่อคิดว่าเด็กคนนั้นกำลังพยายามซ่อนตัวตนของเขา เขาจึงมองไปที่อีกฝ่ายอย่างครุ่นคิดและไม่สนใจ

"รู้ไหมว่าร่างกายของนายเป็นยังไง" คริสแตะหน้าผาก หยิบยามาจากโต๊ะข้างเตียงแล้วส่งให้เขา "ยังมีไข้อยู่ กินยาแก้ไข้ แล้วก็..."

ซู่เหยาถอนหายใจอย่างลับๆ ขณะขอบคุณเขา

โดยปกติแล้ว เขารู้สภาพร่างกายของตัวเองดีอยู่แล้ว แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังรู้สึกเวียนหัวและตัวร้อน แขนขาปวดเมื่อย อ่อนแรง และไม่มีเรี่ยวแรง มีเพียงแสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างเท่านั้นที่ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

ˆ【พลังงานแสง +1】

ˆ【พลังงานแสง +1】

บางทีอาจปลดล็อกความคืบหน้าได้?

  【ชื่อ: ซูเหยา】

  【อายุ: 16 (อายุขัยที่เหลือ 22 วัน)】

ความสามารถของมนุษย์กลายพันธุ์: เลียนแบบ การดูดซับพลังงาน】

  【วัตถุเลียนแบบปัจจุบัน: งูใหญ่ (ตำแหน่ง: เทพแห่งดวงอาทิตย์ จิตวิญญาณแห่งโลก)】

(ความคืบหน้าในการปลดล็อก 34%)

ความสามารถ: อนุภาคสีดำ (6/100) ระดับ 1

การเคลื่อนย้ายในอวกาศ (5/100) ระดับ 1

โล่สะท้อนกลับ (1/100) ระดับ 1 (ปลดล็อกแล้ว)】

  【แต้มพลังงาน: 398】

เมื่อมองไปที่อายุขัยที่เหลืออยู่ เขาก็ขมวดคิ้วและในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมชายวัยกลางคนคนนี้ถึงมองเขาแบบนั้น

“เหลือเวลาอีกแค่ยี่สิบสองวันเท่านั้นเหรอ”

ซูเหยาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยในดวงตา

ตามหลักเหตุผลแล้ว แม้ว่าอาการบาดเจ็บและไข้เมื่อวานนี้จะทำลายพลังชีวิตทางกายภาพของเขาอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่น่าจะทำให้ชีวิตของเขาสั้นลงขนาดนี้!

“ไอ้พวกสารเลวพวกนั้นทำอะไรกับร่างกายของฉัน”

เมื่อนึกถึงการทดลองเหล่านั้นในใจ เขาอดไม่ได้ที่จะดูแย่ลงเล็กน้อย

สังเกตเห็นคริสเดินออกไป เขาอดใจไม่ไหวที่จะหยิบข้อมูลจากกระเป๋าและอ่านทบทวนในแสงแดด

ในไม่ช้า เขาก็พบข้อมูลที่น่ากลัวบางอย่างในคอลัมน์ของรายงานการทดลอง

ไอ้พวกนั้นใช้เนื้อเยื่อของร่างกายของเขามาเพาะเซลล์มะเร็งต่างๆ แล้วปลูกถ่ายเข้าไปในร่างกายของเขา!

เพียงเพื่อทดลองว่าร่างกายของเขาจะเกิดปฏิกิริยาต่อต้านหรือไม่ และพลังงานที่ดูดซับโดยความสามารถของมนุษย์กลายพันธุ์ในการดึงดูดแสงแดดจะมีผลกระทบต่อเซลล์มะเร็งหรือไม่!

นอกจากการปลูกถ่ายเซลล์มะเร็งแล้ว พวกเขายังทำการทดลองอื่นๆ อีกด้วย รวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียง แต่ไม่มีผลข้างเคียงใดๆ

ในขณะนี้ เขาต้องการฆ่าฐานทดลองและเผาเป็นเถ้าถ่าน ทำให้พวกมันทุกคนสิ้นหวัง!

ซู่เหยาไม่รู้จะทำอย่างไร

เห็นได้ชัดว่าเซลล์มะเร็งเหล่านั้นได้ผลกับเขา!

"ฉันควรทำอย่างไรดี..." ในความตื่นตระหนก ดวงตาของเขาลดลงและสายตาของเขาก็เปลี่ยนไปที่แผงควบคุม

"ไม่สิ ฉันยังมีโอกาส!" เมื่อมองไปที่ความสามารถต่างๆ ด้านบน ความหวังก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

หากคุณยังคงพัฒนาต่อไป คุณจะมีความสามารถในการเอาชีวิตรอดอยู่เสมอ!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รีบลงทุนแต้มพลังงานทั้งหมดของเขาเพื่อปลดล็อกความคืบหน้า

วินาทีถัดมา ความคืบหน้าในการปลดล็อกเพิ่มขึ้นจาก 34% เป็น 39%!

คำเตือนที่น่ายินดีดังขึ้น

ความสามารถ: นิ้วศักดิ์สิทธิ์ (ปลดล็อกแล้ว)】

"นี่คือ…"

ซูเหยาอดไม่ได้ที่จะติดตามความรู้สึก ยกมือขวาขึ้นและชี้ไปข้างหน้า

  【ประสบการณ์นิ้วศักดิ์สิทธิ์ +1】

ความสามารถ: นิ้วศักดิ์สิทธิ์ (1/100) ระดับ 1】

อืม?

เมื่อมองไปที่นิ้วของเขาที่ไม่ได้ทำอะไร เขาคิดอะไรบางอย่างและใช้นิ้วศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง แต่คราวนี้เล็งไปที่แก้วบนฝ่ามือซ้ายของเขา

  【ประสบการณ์นิ้วศักดิ์สิทธิ์ +1】

ในทันใดนั้น ช่องว่างก็แตกกระจายเหมือนกระจก และแรงกระแทกอันทรงพลังก็ปรากฏขึ้นทันที!

บูม!

แก้วน้ำระเบิดเหมือนฝน และแรงกระแทกอันทรงพลังทำให้เศษแก้วกระเด็นออกเหมือนกระสุนด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง!

ปุฟ ปุฟ ปุฟ เศษแก้วฝังอยู่บนผนังทีละชิ้น ซึ่งน่าตกใจมากเมื่อมองดู

　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　…

ขณะที่ปิดมือที่เป็นรอยขีดข่วน ซู่เหยาก็ตกใจกับพลังของนิ้วศักดิ์สิทธิ์นี้

ด้วยพลังนี้ ถ้าโดนหน้าอกของใครสักคน มันจะไม่ทำให้กระดูกหน้าอกของคู่ต่อสู้หักแล้วกระเด็นออกไปเหรอ

“นี่เป็นเพียงระดับแรกเท่านั้น…”

แม้ว่าพื้นที่ที่แตกจะใหญ่เท่ากำปั้นของทารก แต่พลังที่เกิดขึ้นนั้นก็เพียงพอแล้ว ท้ายที่สุดแล้ว ผู้คนก็เปราะบาง!