บทที่ 49 พวกนั้นต่างเป็นคนโง่

บทที่ 49 พวกนั้นต่างเป็นคนโง่

ยามค่ำคืนปกคลุมเมืองฉาน

ถนนสายยาวของเมืองจินถาน ธงสีสันสดใสปลิวไสว ดอกไม้ไฟสีสันสดใสส่องประกายบนท้องฟ้า

สำหรับวงการธุรกิจของเมืองฉาน คืนนี้กำหนดไว้แล้ว ให้เป็นค่ำคืนที่นอนไม่หลับ

การเปิดเมืองจินถานของตระกูลหวง ตระกูลมหาเศรษฐีอันดับหนึ่ง และวันเกิดครบรอบ 80 ปีของบรรพบุรุษหวง เป็นที่จับตามอง

มีการสร้างเวทีสูงกว่าสิบเมตรในจัตุรัส และ ‘ไฉ่ชิง’ ถูกแขวนไว้สูงที่จุดสูงสุด

หวงหยู่ไห่ยืนอยู่หน้าเวที เแหงนหน้าขึ้นมองด้วยความคาดหวัง

ความอัปยศอดสูจากการคุกเข่าที่บาร์เทียนห่าว เขาอดทนมาตลอด เพื่อวันพรุ่งนี้

หวงซิ่วซิ่วเดินมา รูปร่างสูงกว่าหวงหยู่ไห่หนึ่งช่วงศีรษะ “พี่ เรานัดคนไปรับเต้าจวินแล้ว”

ดวงตาของหวงหยู่ไห่ฉายแววเจิดจ้า สายตาจับจ้องไปที่เวทีไฉ่ชิง เวทีที่ไม่สม่ำเสมอ ซับซ้อน บนเวทีมีคนเชิดสิงโต เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วขึ้นไปข้างบน

“ลุงซือซยงสมกับเป็นราชาสิงโตแห่งเมืองฉาน” หวงซิ่วซิ่วยกศีรษะขึ้นมอง สายตาร้อนแรง “ในพิธีแย่งไฉ่ชิงพรุ่งนี้ ลุงซือซยงต้องสามารถเอาชนะสิงโตทั้งหมดได้อย่างแน่นอน”

“ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้จะมีสิงโตนับร้อยต่อสู้กัน แต่ถ้าพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ไม่มีใครสามารถเทียบเคียงกับลุงซือซยงได้” ใบหน้าของหวงหยู่ไห่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกอารมณ์ดีมาก พรุ่งนี้ไม่เพียงแต่จะแก้แค้นฉู่เฉินได้เท่านั้น แต่ยังสามารถใช้การแข่งขันเชิดสิงโตเพื่อทำกำไรมหาศาล “ซิ่วซิ่ว ฉันจะเล่าเรื่องตลกให้เธอฟัง เซี่ยเป่ยลงพนันหนึ่งล้านวันนี้ พนันว่าตระกูลซ่งจะแย่งไฉ่ชิงได้”

“ตระกูลซ่งแย่งไฉ่ชิงได้?” หวงซิ่วซิ่วตกตะลึง ไม่รู้จะถามว่า “ตระกูลซ่งเชิญอาจารย์ท่านใดมาช่วย?”

“ก็แค่รุ่นเยาว์ไม่กี่คน” หวงหยู่ไห่หัวเราะเสียงดัง “ฉันรู้จักเซี่ยเป่ยมาหลายปีแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดเลยว่าเซี่ยเป่ยจะมีรสนิยมแบบนี้ ตอนนี้เขาหลงใหลฉู่เฉิน ทุ่มเงินล้านเพื่อเอาใจฉู่เฉิน ฉันให้คนปล่อยข่าวออกไปแล้ว คืนนี้ผ่านไปทุกคนก็จะรู้ ใบหน้าของตระกูลเซี่ยจะถูกเซี่ยเป่ยทำลาย ตระกูลเซี่ยยังคิดที่จะบุกตลาดยาของเมืองฉานอีก มันเป็นไปไม่ได้แล้ว”

“ไอ้เวรฉู่เฉินคนนี้อีกแล้ว” หวงซิ่วซิ่วยกศีรษะขึ้น มอง ‘ไฉ่ชิง’ ที่จุดสูงสุดของเวที  คำอวยพรที่ถูกเลือก ก็เขียนโดยฉู่เฉิน ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเขาเป็นใคร?”

(ไฉ่ชิงน่าจะเป็นลูกกลมที่มีคำอวยพรอยูข้างในนะครับ เวลาสิงโตขึ้นไปคาบมาได้ มันก็จะเปิดออก นึกไม่ออก ให้ลองหาเรื่องหวงเฟยหงมาดู 555)

“มีคนของตระกูลซ่งส่งข่าวมาให้ฉัน” สีหน้าของหวงหยู่ไห่เผยรอยยิ้ม “ตัวอักษรของฉู่เฉิน ไม่ได้เขียนด้วยตัวเอง แค่มีคนมอบให้ พรุ่งนี้เขาจะเสียหน้าเพราะเรื่องนี้”

บนเวที สิงโตที่เชิดกระโดดขึ้นสูง วาดส่วนโค้งที่สูงที่สุด…

……

พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก

ตระกูลซ่ง

ฉู่เฉินและซ่งเหยียนเดินเข้าไปในห้องโถงเคียงข้างกัน คนอื่นๆ รออยู่ก่อนแล้ว

“ไปกันเถอะ” ซ่งฉางชิงมองฉู่เฉินแวบหนึ่ง แล้วพูดขึ้น

ก่อนขึ้นรถ ซ่งเสียหยางเรียกฉู่เฉินไว้ พูดเสียงเบา “เธอต้องจำไว้ว่า ถ้าตัวอักษรของเธอถูกเลือกเป็น ‘ไฉ่ชิง’ จริงๆ อย่าทำตัวเด่น เพราะสุดท้ายแล้ว มันไม่ได้เขียนโดยเธอ”

ฉู่เฉินพยักหน้า “เข้าใจแล้ว พ่อตา”

ซ่งเสียหยางยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่คำว่า ‘พ่อตา’ สองคำของฉู่เฉินทำให้เขาพูดไม่ออก

เขารู้สึกว่าคำสองคำนี้ ฟังดูไม่เข้าหูเป็นพิเศษเมื่อพูดจากปากของฉู่เฉิน

เขาส่งเสียง “อืม” อย่างช่วยไม่ได้ ซ่งเสียหยางจึงขึ้นรถทันที

ในรถอีกคัน ครอบครัวของซ่งมู่หยางก็เตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน

“ผมให้คนตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ไม่พบร่องรอยของจางเต้าซื่อในเมืองฉานเลย” สิ่งแรกที่ซ่งชิ่งอิ๋งพูดเมื่อขึ้นรถ คือพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ สายตาจ้องมองรถคันหน้าอย่างโหดร้าย “วันนี้คือวันตายของซ่งชิว”

“เมื่อซ่งชิวตาย ซ่งเสียหยางต้องคลั่งแน่ๆ” สายตาของซ่งมู่หยางเผยความบ้าคลั่ง เขาแย่งชิงกับซ่งเสียหยางมาตลอดชีวิต ครั้งนี้… เขาต้องชนะ

ถนนสายยาวของเมืองจินถาน รถติดยาวเหยียดตั้งแต่เช้าตรู่

ผู้ที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมพิธีเปิดงานเทศกาลเมืองจินถาน ล้วนเป็นบุคคลสำคัญในวงการธุรกิจของเมืองฉาน นอกจากนี้ ยังมีผู้ชมจำนวนมากที่มามุงดูอยู่นอกพื้นที่จัดงาน

หลังจากที่ครอบครัวซ่งมาถึง พวกเขาก็พบที่นั่งของตน

ซ่งชิว ลูกสาวคนที่สองของตระกูลซ่ง รีบร้อนมาถึง เธอและสามีโจวเจี้ยน เป็นตัวแทนของตระกูลโจว “คุณพ่อ วันนี้เช้าตรู่หนูไปหาปรมาจารย์เต๋าชิงฟงเพื่อทำนายทายทัก ภาพทำนายแสดงให้เห็นว่า วันนี้ตระกูลซ่งเกรงว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลง” ซ่งชิวลดเสียงลง ไม่กล้าให้คนอื่นได้ยิน

ใบหน้าของซ่งเสียหยางเปลี่ยนสีเล็กน้อย

ปรมาจารย์เต๋าชิงฟงเป็นศิษย์คนเดียวที่จางเต้าซื่อทิ้งไว้ในเมืองฉาน ซ่งเสียหยางเชื่อมั่นในปรมาจารย์เต๋าชิงฟงอย่างไม่ต้องสงสัย

“เสี่ยวชิว แกต้องระวังตัวด้วย” ซ่งเสียหยางกำชับ

วันนี้ซ่งชิวสวมชุดฝึกมวยจีน เด็กหนุ่มออร่าแรง รูปร่างสง่างาม ยิ้มอย่างมั่นใจ “ไม่ต้องห่วง ผมไปเตรียมตัวก่อนนะ”

สายตาของซ่งเสียหยางตกลงบนตัวของฉู่เฉินอีกครั้ง

การเปลี่ยนแปลงของตระกูลซ่ง…

มีเพียงสองความเป็นไปได้ นอกจากการแข่งขันเชิดสิงโตของซ่งชิวแล้ว ก็คือคำอวยพรของฉู่เฉิน

ในเวลานี้ สายตาของคนจำนวนมากในที่นี้ ต่างเงยหน้าขึ้นมอง ‘ไฉ่ชิง’ ที่แขวนอยู่ที่จุดสูงสุดโดยไม่รู้ตัว

พวกเขาต่างคาดเดากันไปต่างๆ นานา

บรรยากาศในที่นี้เริ่มคึกคักมากขึ้นเรื่อยๆ

บุคคลสำคัญของตระกูลที่มีน้ำหนักในวงการธุรกิจของเมืองฉาน เกือบทั้งหมดมาถึงแล้ว

ตำแหน่งที่ตระกูลซ่งจัดเตรียมไว้ ค่อนข้างอยู่ด้านหลัง เพราะความรุ่งโรจน์ของตระกูลซ่งเป็นอดีตไปแล้ว

ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้นมอง

ตระกูลเย่ เย่เส้าหวง

ตระกูลหรง หรงตง

ตระกูลเฉียน เฉียนปู้เซ่า

คนที่เขาเคยยั่วยุในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เกือบทั้งหมดมาถึงแล้ว

สิ่งที่ทำให้ฉู่เฉินประหลาดใจก็คือ ในตำแหน่งด้านหนึ่ง เขาเห็นร่างที่คุ้นเคย

เด็กสาวอู๋โหยว

“ไม่คิดเลยว่า สำนักซิงหลัวจะมีความสัมพันธ์กับตระกูลหวง” ฉู่เฉินพึมพำกับตัวเอง “ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา”

ตำแหน่งของอู๋โหยวอยู่ในสามแถวแรก เห็นได้ชัดว่าดีกว่าตระกูลซ่งมาก

แน่นอนว่า อู๋โหยวเองก็กำลังมองหาตำแหน่งของฉู่เฉิน สายตาสบตากับฉู่เฉินโดยบังเอิญ ฉู่เฉินยิ้มพยักหน้าทักทาย

อู๋โหยวหันหน้าหนีทันที

ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะแนะนำเคล็ดลับของยันต์เล็กๆ ให้กับเธอ แต่การอ้างว่าเป็นอาจารย์ปู่ต่อหน้าเธอ ยกโทษให้ไม่ได้เด็ดขาด

อู๋โหยวรู้สึกเบื่อ เธอไม่สนใจสถานที่แบบนี้แม้แต่น้อย

แค่คุณปู่ก็ไม่อยากมา บังคับให้เธอมา บอกว่าให้มาเปิดหูเปิดตา

อู๋โหยวไม่คิดว่าสถานที่แบบนี้จะมีอะไรให้เปิดหูเปิดตา

“เซี่ยเป่ยมาถึงแล้ว” หลินซิ่นผิงพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

ตำแหน่งของเซี่ยเป่ย ตัวแทนของตระกูลเซี่ยแห่งเมืองหยาง เขาก็อยู่ด้านหน้าเช่นกัน แต่หลังจากที่เซี่ยเป่ยเงยหน้าขึ้นมอง เขาก็เดินตรงไปที่ฉู่เฉิน นั่งลงที่ตำแหน่งข้างๆ ฉู่เฉิน “ฉันขอแลกที่กับหมอนี่”

หลังจากที่เซี่ยเป่ยนั่งลง เขาก็ขยับเข้าใกล้ฉู่เฉิน พูดเสียงเบา “ฉันลงพนันหวงซือซยง สองแสนหยวน ส่วนของนาย ฉันลงพนันให้แล้ว นายอยากจะลงพนันหวงซือซยงอีกไหม? ฉันให้นายยืมเงินได้อีก”

ฉู่เฉินเหลือบมองเซี่ยเป่ย “พี่เป่ย นายไม่รู้สึกเหรอว่า เมื่อนายปรากฏตัว มีสายตาแปลกๆ มากมายมองมาที่นาย”

เซี่ยเป่ยมองไปรอบๆ พูดอย่างไม่พอใจ “ก็เพราะนายไง เมื่อคืนมีข่าวลือว่า เพื่อเอาใจนาย ฉันทุ่มเงินล้านซื้อตระกูลซ่งเพื่อแย่งชิง ตอนนี้คงมองฉันด้วยสายตาแบบคนโง่แล้วล่ะ”

มุมปากของฉู่เฉินยกขึ้น ยิ้มเล็กน้อย “ถ้าตระกูลซ่งแย่งชิงได้สุดท้าย มันก็พิสูจน์แล้วว่า พวกนั้นต่างหากที่เป็นคนโง่”