ตอนที่ 33 ชีลด์เข้าแทรกแซง
ตอนที่ 33 ชีลด์เข้าแทรกแซง
“จ่า ผมคิดว่าคุณควรมาดูนี้” ตำรวจนายหนึ่งนั่งยองๆ อยู่บนพื้น สีหน้ายากที่จะบรรยาย
ผู้หมวดเดินเข้าไปใกล้แล้วเบิกตากว้าง "แกจะมาอำกันตอนวันโกหก (เอพริล ฟูล เดย์) หรือยังไง?"
ขณะพูดก็ย่อตัวลงแล้วเคาะๆ ที่ประตูเหล็กกล้าซึ่งหนามาก
"นี่เป็นประตูเหล็กของจริง ไม่ใช่พลาสติก แล้วก็..."
จ่าพูดไม่ออกและตำรวจที่อยู่ข้างๆเขายังคงพูดต่อไป
"หรือว่าผมคิดไปเองนะ นี่มันรอยกำปั้นไม่ใช่เหรอ..."
ตำรวจผู้นั้นกำหมัดแล้วเอากำปั้นไปทาบกับประตูเหล็ก ปรากฏว่าขนาดใหญ่มากพอๆ กันเลย!
"ฝีมือมนุษย์หรือเนี่ย?"
ผู้หมวดที่ยืนขึ้นเริ่มไตร่ตรองคำให้การของกลุ่มตัวประกันก่อนหน้านี้...
"อสูรกาย ทุกคนถูกอสูรกายล่องหนฆ่าตายหมดเลย!"
"แต่เรื่องแบบนี้เป็นไปได้ยังไงกัน?"
"ดูให้ทั่ว ไม่ให้ตกหล่นแม้แต่หลักฐานเดียว แล้วก็ไปสอบปากคำพวกนั้นใหม่อีกรอบ ถามว่าพวกมันเห็นอะไรบ้าง?" ผู้หมวดออกคำสั่งแก่ลูกน้องแล้วเดินออกไป
ประมาณ 10 นาทีต่อมา รถยนต์สีดำสองคันก็มาถึงที่เกิดเหตุ
จากนั้นบรรดาชายแต่งตัวในชุดสูท รองเท้าหนังก็ลงจากรถ พวกเขาแหวกแนวตำรวจเข้าไปยังจุดเกิดเหตุโดยตรง
ฝั่งผู้หมวดราเอลโลถูกรุมล้อมโดยฝูงนักข่าว โชคดีที่พวกตำรวจชั้นผู้น้อยเปิดทางให้เขาหลุดออกมาได้ หลังจากผ่านจุดที่นักข่าวรวมตัวอยู่ เขาก็พบกับชายในชุดสูท
"พวกคุณเป็นใคร?"
"FBI นี่คือบัตรประจำตัวของเรา ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พวกเราจะเข้ามาดูแลคดีนี้เอง"
ผู้หมวดเห็นเอกสารที่ตัวแทน FBI ยื่นมาให้ก็ตกใจ!
ฟิล โคลสัน เจ้าหน้าที่ FBI ระดับ... D4!
D4 คือระดับสูงสุด A1 คือระดับต่ำสุด และเจ้าหน้าที่ระดับ D4 จะอยู่ภายใต้การบัญชาการตรงจากสำนักงานใหญ่ FBI เลยทีเดียว!
ผู้หมวดรีบยื่นเอกสารคืนให้ตัวแทน FBI และถามด้วยความระมัดระวัง "ผมยังไม่ได้รับแจ้งเลยนะ..."
ไม่ทันที่เขาพูดจบ มือถือของเขาก็ดังขึ้น
เขารับสายแล้วพบว่าเป็นโทรศัพท์จากหัวหน้า เขาจึงรีบวางทันที
"ได้รับแจ้งหรือยัง?"
"ผู้กำกับโคลสัน เราจะ..."
ผู้หมวดราเอลโลชะงัก ไม่พูดต่ออีก แล้วพาลูกน้องเดินจากไป เขาจะต้องตัดขาดทุกความเกี่ยวพันกับคดีนี้ รวมถึงผลการสอบสวนด้วย และแน่นอน พวกวิลล์กับเพื่อนก็เช่นกัน
ไม่ใช่แค่ตำรวจนิวยอร์กที่รีบเผ่นออกจากที่เกิดเหตุ บรรดานักข่าวก็ได้รับโทรศัพท์จากหัวหน้าเช่นกัน ทำให้ทุกคนต้องล่าถอยอย่างไม่เต็มใจ
หลังจากทุกคนกระจายตัวออกไปแล้ว โคลสันและลูกน้องก็เริ่มตรวจสอบคดีนี้อีกรอบ และในขณะเดียวกันก็เดินเข้าไปหาวิลล์และคนอื่นๆ
"พวกคุณเป็นใคร? ทำไมไม่ยอมปล่อยพวกเราไปซะที?"
"ขอแนะนำตัวก่อน ผมเป็นผู้กำกับอาวุโสของ FBI ฟิล โคลสัน ขอแจ้งให้ทราบ ตั้งแต่ตอนนี้พวกเราจะรับผิดชอบคดีนี้ และจนกว่าคดีนี้จะสิ้นสุด พวกนายจะต้องให้ความร่วมมือกับเราอย่างไม่มีข้อแม้ ไม่อย่างนั้นก็เตรียมตัวไปนอนคุกที่นิวยอร์กซะหลายปีได้เลย"
"ทุกสิ่งที่เราพูดเป็นความจริงหมด พวกนายยังต้องการรู้อะไรอีก? บ้าเอ๊ย! นี่ไม่ใช่ภาพลวงตานะโว้ย พวกเราไม่ได้เมายาหรอก!"
"โอเค โอเค! ใจเย็นๆ พวกเราเชื่อนายล่ะ แค่อยากรู้รายละเอียดหน่อยน่ะ! อืม.. ไอ้อสูรกายนั่นโจมตีพวกนายยังไง? ไม่มีใครเห็นมันเลยใช่ไหม? เล่าทุกอย่างที่นายรู้มาแล้วเราจะตรวจสอบอีกครั้ง ตราบใดที่คำให้การของนายเป็นความจริง พวกนายก็สามารถกลับไปทำกิจกรรมของแก๊งค์ต่อได้อย่างรวดเร็ว แต่ต้องยอมรับจริงๆ ว่าพวกนายซวยโคตรๆ เลย"
จริงๆ แล้วตั้งแต่ต้นโคลสันก็รู้รายละเอียดทุกอย่างจากการตรวจสอบที่เกิดเหตุ รวมถึงข้อมูลต่างๆ ที่ได้จากปากคำของวิลล์
การสืบค้นข้อมูลแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับองค์กรอย่างพวกเขา
สิ่งที่พวกเขามุ่งเป้าสนใจคืออสูรกายล่องหนที่สามารถทุบพังประตูเหล็กหนาๆ ได้นั่นมากกว่า!
พวกเขาทั้งสองฝ่ายจึงเริ่มดำเนินการ "ถาม-ตอบ" กันอย่างเป็นมิตร และหลังจากโคลสันได้รับข้อมูลจากวิลล์จนหมดสิ้นแล้ว เขาก็เรียกรถโดยสารขนาดใหญ่ แล้วพวกวิลล์ก็ถูกส่งตัวไปยังหน่วยชีลด์ก่อน ฝ่ายแพทย์ขององค์กรจะตรวจรักษาพวกเขาในเบื้องต้น จากนั้นพวกเขาจะต้องอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลตลอด 24 ชั่วโมง จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่าพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับอสูรกายล่องหน
"คุณโคลสัน หลักฐานทั้งหมดเก็บรวบรวมเรียบร้อยแล้วครับ"
"เยี่ยม งั้นกลับกันเถอะ ส่วนเรื่องที่เหลือนั้นไม่ใช่หน้าที่ของเราแล้ว"
รถยนต์สีดำสองคันออกจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว....
ขณะนั้นดิโอได้กลับมาถึงร้านอาหารของเขาแล้ว ผลจากการกระทำของดิโอทำให้หน่วยชีลด์ต้องเข้ามาแทรกแซง เปลี่ยนคดีธรรมดาๆ เกี่ยวกับแก๊งค์มาเฟียให้กลายเป็นคดีปริศนา แถมยังเป็นคดีระดับใหญ่เลยทีเดียว องค์กรชีลด์เริ่มดำเนินการสอบสวนและใช้ทุกเบาะแสที่มีเพื่อหาตัวอสูรกายล่องหนผู้นี้ให้ได้
ร้านลึกลับแห่งตะวันออกยังไม่เป็นที่จับตามองของชีลด์ ดังนั้นด้วยเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ดิโอสามารถซื้อเวลาเพื่อหาเงินได้อีกสักระยะหนึ่ง อย่างน้อยนี่ก็ถือเป็นเรื่องโชคดีท่ามกลางความซวย!
ดิโอกลับเข้าห้องและทิ้งตัวลงบนเตียงทันที
เขารู้สึกเหมือนจมดิ่งสู่ความมืดทุกครั้งที่ใช้ เดอะ เวิลด์ ความจริงคือเขายังอ่อนแอเกินไป พลังคลื่นมนตรา 10,000 คะแนนยังไม่เพียงพอที่จะช่วยให้เขาใช้ เดอะ เวิลด์ ในการต่อสู้ได้ อย่างมากก็คงใช้ในยามคับขันเพื่อเอาตัวรอดเท่านั้น
เขานอนลงบนเตียงเพื่อฟื้นฟูพลังและพละกำลังของตนเองด้วยเทคนิคการหายใจ ในขณะเดียวกันก็เริ่มคิดทบทวนถึงข้อดีข้อเสียของการกระทำในวันนี้
โดยรวมแล้วการตัดสินใจของดิโอถือว่าเด็ดเดี่ยวมาก เขาสามารถเอาชนะแก๊งค์ที่มีสมาชิกกว่า 50 คนได้ด้วยแผนการที่วางไว้อย่างดี และแน่นอน ด้วยความช่วยเหลือของ เดอะ เวิลด์
อย่างไรก็ตาม การกระทำดังกล่าวยังได้เผยให้เห็นจุดอ่อนที่สำคัญที่สุดของเขานั่นคือการขาดประสบการณ์และความมั่นใจในการต่อสู้ ซึ่งจุดอ่อนเหล่านี้ถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในสมรภูมิเลยทีเดียว!
