ตอนที่ 295

ตอนที่ 295

ในวันนี้ตระกูลเต๋าเฉลิมฉลองร่วมกัน และมีสมาชิกเผ่าหนาแน่นเรียงรายอยู่สองข้างถนน

วันนี้ไม่ใช่แค่วันเกิดของเต๋าเทียนหยุนเท่านั้น แต่ยังเป็นพิธีบรรลุนิติภาวะของเขาด้วย

 ตระกูลเต๋าเลือกบุตรแห่งสวรรค์ทุกปีเพื่อการแข่งขันชิงโชคชะตาที่กำลังจะมาถึง

แม้ว่าเต๋าเทียนหยุนจะยังไม่ได้ฝึกฝน แต่ในฐานะลูกชายของหัวหน้าเผ่าแล้ว ทุกการเคลื่อนไหวของเขาล้วนดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย

-

เวทีสำหรับพิธีบรรลุนิติภาวะได้ถูกเตรียมไว้แล้ว และชาวเผ่าที่เฝ้าดูความตื่นเต้นทั้งสองด้านของถนนก็ส่งเสียงเชียร์

 เต๋าเทียนหยุนค่อยๆ เดินขึ้นบันไดทีละขั้น ราวกับกำลังอาบอยู่ท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ผลิ

 เขายืนอยู่ตรงกลางเวทีประลอง โดยมีตัวตนระดับสูงจากตระกูลเต๋ายืนอยู่ทั้งสองด้าน

บางคนส่งเสียงเชียร์เบื้องล่าง และกลีบของดอกไม้ก็ปลิวผ่านสายลมเต็มท้องฟ้า

 นี่คือพิธีบรรลุนิติภาวะที่ยิ่งใหญ่

"ข้า.. " เต๋าเทียนหยุน เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ในวันพิธีนี้จิตใจของเขากลับกลายเป็นว่างเปล่า

ราวกับว่าความทรงจำถูกล้างออกไปด้วยบางสิ่ง และจิตสำนึกของเขาก็กลายเป็นพร่ามัว

“เทียนหยุน พูดเร็วเข้า” คนที่อยู่ข้างๆก็เร่งเร้า

ในขณะนี้ จู่ๆสายฟ้าก็สว่างวาบไปทั่วท้องฟ้า และเสียง "บูม" ก็ระเบิดในอากาศ

 จากนั้นเส้นแสงสายฟ้าก็ฟาดลงมา

สีหน้าของเต๋าเทียนหยุนกลายเป็นหยุดนิ่ง และเขารู้สึกราวกับว่ามีสายฟ้าระเบิดอยู่ในความทรงจำของเขา

 และความทรงจำมากมายที่ไม่ได้เป็นของเขาก็เริ่มปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

 “ข้าเป็นบุตรแห่งสวรรค์ของเผ่าเต๋าไม่ใช่รึ?”

 เขาคุกเข่าลงครึ่งหนึ่งบนพื้น คลุมศีรษะและคำราม ความผิดปกตินี้ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

ออร่าที่ทรงพลังเป็นอย่างมากก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

 หลังจากผ่านไปนาน  เขาก็ยืนขึ้นอย่างช้าๆ

จู่ๆจิตวิญญาณของเขาก็ดูสูงส่งยิ่งขึ้น   มีกลิ่นอายที่แปลกประหลาดอย่างมากปรากฏในดวงตาของเขา

 เขายืนอยู่บนแท่นเวที และหลังจากพูดเพียงไม่กี่คำ เขาก็หมดสติและล้มลงไปกับพื้น

 “ข้าผู้กลับชาติมาเกิด จะกลับมาเดินเป็นเส้นทางนิรันดร์อีกครั้ง !” เขาคำรามอยู่ในใจขณะที่สลบไป

-

เต๋าซุนออกจากเมืองหมื่นอาคมและมุ่งหน้าไปที่แดนตะวันตกไกล

 บนทวีปตะวันออกไปทางตะวันตก ถนนที่สั้นที่สุดตามธรรมชาติคือเส้นทางผ่านภูเขาหมื่นลูก

 เขานอนบนเสือฟ้ามืดและไม่ได้รีบร้อนเดินทางแต่อย่างใด

ขณะที่เดินทางบนถนนกว้าง เต๋าซุนก็พบกับคนเดินถนนมากขึ้นเรื่อยๆ

 “เจ้าเคยได้ยินไหม? มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับตระกูลหวง”

 “หวงไหนอ่ะ?” มีคนถามอย่างสงสัย

“แน่นอนว่าต้องเป็นตระกูลหวงแห่งเมืองตะวันตกเฉียงเหนือน่ะรึ”

 “โอ้ ตระกูลหวงที่สืบทอดมาจากเทพดาบคนหนึ่งน่ะรึ !” จู่ๆ คนข้างๆ ก็นึกออกและถามทันที

 “เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหวงกัน?”

 “ข้าได้ยินมาว่ามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ถูกตระกูลหวงทอดทิ้งเดินทางกลับมาล้างแค้นพวกเขาน่ะสิ

 ตอนนี้พวกเรามีเรื่องสนุกๆให้ดูแล้ว ”

 เต๋าซุนตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้สัญจรไปมารอบตัวคุยกัน

คนเหล่านี้ต่างก็รีบไปที่บ้านตระกูลหวงเพื่อชมความสนุกสนาน

หยานปู้หุ่ยเป็นลูกนอกสมรสของตระกูลหวง และเต๋าซุนก็ไม่แน่ใจว่าเด็กหนุ่มที่ถูกทอดทิ้งคนนั้นใช่หยานปู้หุ่ยหรือไม่

 เขาก็เลยตัดสินใจไปยุ่ง… เอ้ย… ไปดู

-

เมืองตะวันตกเฉียงเหนือตั้งอยู่ภายในดินแดนที่ปกครองโดยตระกูลตัน

 ผู้ก่อตั้งตระกูลของพวกเขา เทพดาบเทียนหวง ก็เป็นอัจฉริยะแห่งรุ่นเช่นกัน และชื่อเสียงของเขายังเลื่องลือจากการแข่งขันชิงโชคชะตาอีกด้วย

เพื่อที่จะได้เป็นสหายที่ดีกับเทพดาบเทียนหวง ตระกูลตันถึงกับแบ่งแยกเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือออกจากเขตอำนาจของตนเพื่อมอบให้กับเทพดาบเทียนหวงเลยทีเดียว

 ต่อมา เมืองตะวันตกเฉียงเหนือก็กลายเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของตระกูลหวงไป

แม้ว่าเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือจะอยู่ในดินแดนที่ควบคุมโดยตระกูลตัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้อยู่ภายใต้อำนาจของตระกูลตันเลย

 น่าเสียดายที่เทพดาบเทียนหวงนั้นไปไม่ถึงจุดสูดสุดตอนนั้น

สุดท้ายชายชื่อหยินเทียนก็ได้เอาชนะขวากหนามและขึ้นแบกรับชะตากรรมของยุคนั้นไป

 ส่วนผลลัพธ์สุดท้ายของเทพดาบเทียนหวงนั้น…

　　บางคนบอกว่าเขาเสียชีวิตไปในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับจักรพรรดิหยินเทียนในตอนที่แย่งชิงโชคชะตาสวรรค์

 บางคนบอกว่าเขาเข้าสู่เส้นทางอมตะ และในที่สุดก็เก็บตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งบนแดนตะวันตกไกลและตั้งใจฝึกฝนไปตลอดทั้งชีวิต

 อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความแข็งแกร่งที่ตระกูลหวงอันเป็นกองกำลังระดับหนึ่งมีได้

 ในการทำลายตระกูลหวง มันเป็นไปไม่ได้เลยหากไม่มียอดฝีมือบนเส้นทางอมตะลงมือ

เต๋าซุน ขี่เสือฟ้ามืดและติดตามการหลั่งไหลของผู้คนมายังเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือ

ระหว่างทาง เขาได้สอบถามและตระหนักว่าบุคคลที่ต้องการทำลายตระกูลหวงนั้นก็คือ หยานปู้หุ่ย

 เมื่อไม่กี่วันก่อนหยานปู้หุ่ยได้ออกจดหมายท้าทายตระกูลหวง   โดยบอกว่าเขาต้องการขอความยุติธรรมสำหรับการตายของแม่เขา และเรียกร้องความเป็นธรรมจากการปฏิบัติอันไม่ยุติธรรมที่เขาได้รับตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ครั้งสุดท้ายที่เต๋าซุนเห็นหยานปู้หุ่ยก็คือที่เมืองโบราณหุนหยวน

อีกฝ่ายเอาชนะชินเฟยหมิงได้ และติดตามชินเฟยหมิงไปที่ศาลานภากว้างเพื่อรับมรดกของ เทพดาบนิรันดร์

 ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ เต๋าซุนคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายมีพลังพอที่จะทำลายตระกูลหวงได้แล้ว

 คำอธิบายเดียวที่สามารถอธิบายเหตุการณ์นี้ได้ก็คือ เขาได้รับความช่วยเหลือจากใครสักคน

-

 เมืองใหญ่ตั้งอยู่ระหว่างสวรรค์และโลก

เมื่อมองจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือเมื่อใดก็ตามที่พระอาทิตย์ตกดิน รัศมีของดวงอาทิตย์ตก ณ ขอบฟ้าก็จะอยู่ในระดับเดียวกับเมือง

เมื่อพระอาทิตย์ตกดินในเมือง  ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งก็สวยงามอย่างที่ไม่เคยเป็น

 ตระกูลหวงดำเนินกิจการในเมืองตะวันตกเฉียงเหนือมาเป็นเวลาหลายพันปีและหยั่งรากลึกมายาวนาน

 พวกเขากลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหมือนเจ้าเหนือหัวของเมืองโดยปริยาย

เมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือนั้นกว้างใหญ่มาก และไม่ได้มีแค่ผู้คนของตระกูลหวงเท่านั้นที่อาศัยอยู่ที่นี่

 เมื่อเต๋าซุนมาที่นี่ ก็เย็นมากแล้ว

 เมืองนี้สว่างไสวและดูเหมือนจะมีชีวิตชีวามากเนื่องจากการมาถึงของคนภายนอกจำนวนมาก

 เต๋าซุนหาโรงแรมแห่งหนึ่งและรอการมาถึงของหยานปู้หุ่ยอย่างเงียบ ๆ

 ในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขา หนึ่งร้อยปีหลังจากนี้ หยานปู้หุ่ยจึงจะค่อยมาที่ตระกูลหวงเพื่อแก้แค้น

แต่ชีวิตนี้ ทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นในความทรงจำของเต๋าซุนนั้นเปลี่ยนแปลงไปในระดับหนึ่ง

 แต่เขาก็ยังไม่ได้คิดถึงเรื่องของหยานปู้หุ่ยมากนัก

แม้ว่าศาลานภากว้างจะทรงพลัง แต่พวกเขาก็ไม่สามารถใช้อำนาจของตัวเองทำลายตระกูลหวงได้ อย่างมากก็คงได้แค่ตอบสนองความอาฆาตพยาบาทส่วนตัวเล็กๆน้อยๆของหยานปู้หุ่ยเท่านั้น

ที่สำคัญกว่านั้นหยานปู้หุ่ยเองก็ยังไม่เคยไปทวีปกลางสักครั้ง

 ศาลานภากว้างที่อยู่ที่นี่เป็นเพียงสาขาหนึ่งซึ่งอยู่ในทวีปตะวันออกเท่านั้น

ดังนั้นความแข็งแกร่งของพวกเขาย่อมไม่เพียงพอที่จะทำลายตระกูลหวงแน่นอน และอีกเหตุผลสำคัญที่พวกเขาไม่สามารถทำได้ก็คือ

เทพดาบเทียนหวงนั้นยังมีชีวิตอยู่…

 ในชีวิตก่อนของเขา เต๋าซุนได้เห็นเทพดาบเทียนหวงจากระยะไกลมาแล้วครั้งหนึ่ง

 ด้วยการมีอยู่ของเทพดาบเทียนหวง  ตระกูลหวงนั้นอาจเทียบได้กับนิกายระดับจักรพรรดิบางแห่งเลยทีเดียว

 เพียงแต่ว่าคนในตระกูลหวงนั้นไม่ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของบรรพบุรุษคนนี้แม้แต่น้อย

-

  หนึ่งคืนก็ผ่านพ้นไป เมืองที่ยังคงหลับใหลในสภาพที่มืดครึ้ม จู่ๆ ก็เกิดเสียงฟ้าร้องดังขึ้น

 เสียง “เปรี้ยง” ทำให้ทุกคนในเมืองตกใจ

 หลายคนวิ่งออกจากห้องและมองออกไปนอกเมือง

และพวกเขาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งลอยอยู่ในอากาศ เสื้อผ้าสีขาวและพวกเขากระพือปีกมาจากระยะไกลอย่างรวดเร็ว

ผู้นำไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก หยานปู้หุ่ย

หลังจากไม่ได้เจอมานานแล้ว ตอนนี้หยานปู้หุ่ยดูโตขึ้นเป็นอย่างมาก

ออร่ารอบตัวเขาถูกควบแน่น และพลังระดับ 5 สะท้อนออกมา

เจตจำนงแห่งดาบอันเป็นเอกลักษณ์กระจายออกมาทั่วความว่างเปล่า  และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเฉียบคมของมัน

 “คนจากตระกูลหวงอยู่ที่ไหน?” เสียงตะโกนดังดังขึ้นบนท้องฟ้า

คนที่อยู่ด้านหลังหยานปู้หุ่ยก็ตะโกนด้วยพลังอันยิ่งใหญ่

 ที่ใจกลางเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือ อันเป็นที่ตั้งของตระกูลหวง

ในขณะนี้ ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยพลังจิตวิญญาณ หัวหน้าตระกูลหวง หวงกู่หยวนก็พาผู้อาวุโสหลายคนขึ้นมาบนท้องฟ้า

 และลอยตรงข้ามกับหยานปู้หุ่ย

“ท่านพ่อที่รัก ท่านเคยคิดไหมว่าจะมีวันเช่นนี้เกิดขึ้น?” หยานปู้หุ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่แยแสขณะที่เขาเหลือบมอง