ระบบตกตะลึงไร้เทียมทาน ตอนที่ 19 มารสวรรค์

ระบบตกตะลึงไร้เทียมทาน ตอนที่ 19 มารสวรรค์

อย่างไรก็ตาม ศิษย์หญิงเหล่านั้นไม่ได้ยินคำอธิบายของหนิงเทียน หนึ่งในนั้นแก้มแดงก่ำ ร้องตะโกนไปมา

หนิงเทียนยืนอึ้งด้วยความหนักใจ เขาเข้าใจแล้วว่าตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ เขาต้องรอให้ศิษย์หญิงเหล่านี้สงบลงก่อนจึงจะสามารถอธิบายได้

ผ่านไปสักพัก ศิษย์หญิงที่แก้มแดงก่ำเหล่านี้พอเห็นว่าเป็นหนิงเทียนก็เริ่มตอบสนอง

"ผู้ก่อตั้ง..."

"เหตุใดถึงเป็นท่าน..."

ศิษย์หญิงเหล่านี้คิดว่าเป็นผู้ชายแปลกประหลาดหรืออสูรมากตัณหา แต่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นผู้ก่อตั้ง!

"ผู้ก่อตั้ง... ท่าน... ท่านเป็นคนเช่นนี้ได้อย่างไร!"

"หากท่านอยากจะดูจริง ๆ... ก็บอกมาตามตรงก็ได้ ไม่จำเป็นต้องถ้ำมอง"

ศิษย์หญิงเหล่านั้นมองหนิงเทียนหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นก็ถูกกายาเทพเสน่หาดึงดูด พวกนางสาดสายตาเย้ายวนให้เขาไม่หยุดหน่อน

กระทั่งยังจงใจดึงผ้าบาง ๆ นั้นลงเล็กน้อย เผยเนินอกของตน

"ไม่..."

หนิงเทียนกลืนน้ำลายดังเอื้อก เขารีบโบกมือแล้วหนีออกไปอย่างไร้ทิศทาง

เมื่อหนิงเทียนออกไป ศิษย์หญิงเหล่านั้นก็รู้สึกตัวในทันที ดวงตาพราวด้วยความสับสน

หญิงสาวที่ดึงผ้าบางลงนั้นดึงผ้ากลับขึ้นมาในทันที นางหน้าแดงก่ำ

"เสี่ยวหยา เจ้าทำอะไรลงไป?"

"ข้า... ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน..."

"ต้องเพราะเห็นผู้ก่อตั้งที่หล่อเหลาจนทำให้ใจวาบหวิวอย่างแน่นอน! ฮ่าฮ่า..."

"พวกเจ้า..."

หญิงสาวที่ชื่อเสี่ยวหยานั้นหน้าแดงก่ำทันที

...

หนิงเทียนไม่ได้ยินเสียงเล่นหยอกล้อของหญิงสาว

ขณะนี้ เขากำลังหาทางกลับ

"หลัวหวู่ชิง เหตุใดหญิงคนนั้นถึงตบข้าจนกระเด็นมาที่นี่?"

หนิงเทียนพึมพำเบา ๆ

ดูเหมือนนี่จะเป็นภูเขาหลังนิกายมารสวรรค์ ที่เขาไม่เคยมามาก่อน

ภูเขาหลังนิกายมารสวรรค์นี้ มีต้นไม้โบราณเรียงราย อย่างไรก็ตาม ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าโดยรวมแล้วนี่ให้ความรู้สึกแปลกประหลาด มีร่องรอยการต่อสู้กระจัดกระจายเหมือนจะเคยมีเหตุการณ์ต่อสู้ครั้งใหญ่

ขณะที่เขาพึมพำอยู่นั้น ทันใดนั้นเอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นข้างกาย

"เช่นนั้นหรือ? เจ้ายังอยากจะสัมผัสความรู้สึกที่ถูกตบกระเด็นอีกครั้งหรือไม่?" พอเสียงนั้นจบลง กลิ่นหอมหวนก็ลอยมาถึง หลัวหวู่ชิงปรากฏตัวจากความว่างเปล่า

เมื่อเห็นหลัวหวู่ชิงที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน หนิงเทียนก็ตกใจไม่น้อย

หญิงคนนี้ปรากฏตัวและหายไปอย่างลึกลับ

"เจ้าชอบดูศิษย์หญิงอาบน้ำหรือ? นั่นสนุกหรือไม่?"

ทันใดนั้น หลัวหวู่ชิงก็พูดขึ้น

"ดี... ไม่..." หนิงเทียนตอบโดยไม่ตั้งใจ แต่ก็ทันทีที่ตั้งตัวได้ เขาก็ยิ้มเจื่อน ๆ เหงื่อเย็นไหลผ่าว

เหตุการณ์ที่ตกลงไปในสระเซียนนั้น แน่นอนว่าหลัวหวู่ชิงเห็นทั้งหมด

อย่างไรก็ดี ยังดีที่เขาไม่ได้ทำอะไรกับศิษย์หญิงเหล่านั้น ไม่เช่นนั้น ความสุขในชีวิตของเขาคงจะสูญสิ้น!

หลัวหวู่ชิงมองหนิงเทียนและกล่าวด้วยเสียงเย็นชา "ตามข้ามา"

เมื่อพูดจบ นางก็หันหลังกลับ และเดินอย่างช้า ๆ ไปยังภูเขาของนิกายมารสวรรค์

แม้หนิงเทียนจะไม่รู้ว่านางต้องการทำอะไร แต่ก็ยังคงตามไป

เมื่อผ่านป่าโบราณไปแล้ว หนิงเทียนก็เห็นประตูหินที่ปิดสนิท

นี่คือดินแดนต้องห้ามของนิกายมารสวรรค์ บรรยากาศเต็มไปด้วยความหนาวเย็น

"ภรรยา เจ้าพาข้ามาที่นี่เพื่อเหตุใด?"

หนิงเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามขึ้น

อย่างไรก็ตาม หลัวหวู่ชิงไม่ได้ตอบอะไร นางเดินไปหน้าประตูหิน มือเปล่งประกายพลัง และประตูหินหนานั้นก็เปิดออกอย่างช้า ๆ

“ตามข้าเข้ามา”

หลัวหวู่ชิงพูดเสียงเรียบ ก่อนจะก้าวเข้าไปข้างใน

หนิงเทียนตามไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

พอทั้งสองก้าวเข้าประตูหิน ประตูหินก็ปิดลงอีกครั้ง

หลังจากก้าวเข้ามา ที่ที่มืดสนิทนั้นก็สว่างไสว

หนิงเทียนมองไปยังภายในถ้ำหิน ผนังทั้งสองด้านมีไฟเขียวลอยขึ้น และด้านหน้าสุดของถ้ำหินมีรูปปั้นขนาดใหญ่!

รูปปั้นนั้นดูเหมือนเป็นรูปมนุษย์ ทั้งตัวสีดำ มีกลิ่นอายอันมืดมิดและเยือกเย็นกระจัดกระจาย

"ที่นี่คือ...?"

หนิงเทียนหันไปมองหลัวหวู่ชิง

"ถ้ำมารสวรรค์"

หลัวหวู่ชิงพูดขณะเดินไปยังรูปปั้น "ที่นี่คือดินแดนต้องห้ามของนิกายมารสวรรค์ แผ่นป้ายวิญญาณของจ้าวนิกายทุกรุ่นอยู่ที่นี่"

หลังจากได้ยิน หนิงเทียนก็ตกตะลึง เขามองไปที่หลังรูปปั้น และเห็นแท่นหินที่วางแผ่นป้ายวิญญาณไว้ถึง 7 แผ่น

นั่นคืออดีตจ้าวนิกายของนิกายมารสวรรค์ทั้ง 7 รุ่น

"ถ้ำมารสวรรค์หรือ?" หนิงเทียนขมวดคิ้ว มองหลัวหวู่ชิงอย่างสงสัย "แล้วเจ้าพาข้ามาที่นี่เพื่อเหตุใด?"

หลัวหวู่ชิงไม่ตอบ ดวงตาของนางวาววับ

นางพาหนิงเทียนมาที่นี่ แน่นอนเพื่อรับตำรามารสวรรค์และหนทางการเป็นเทพ

หนิงเทียนเพิ่งปลุกกายาเทพสวรรค์ คราวนี้ นางคงจะได้ตำรามารสวรรค์มาอย่างแน่นอนใช่หรือไม่?

"ตามข้ามา"

หลัวหวู่ชิงดึงหนิงเทียน และพาเขาไปยังหน้ารูปปั้นขนาดใหญ่นั้น "ข้าต้องการให้ท่านทำสิ่งหนึ่งให้ข้า"

ดวงตาของนางจ้องมองหนิงเทียน”

"สิ่งใดหรือ?"

"ข้าขอยืมแก่นโลหิตของเจ้าหนึ่งหยด หยดมันลงบนรูปปั้นนี้"

แก่นโลหิตหรือ?

หลังจากได้ยินคำพูดของหลัวหวู่ชิง หนิงเทียนก็ระมัดระวังขึ้นมา

แก่นโลหิตถือเป็นตัวแทนของพลังอันบริสุทธิ์ที่สุดของผู้บำเพ็ญเพียร ทุกสิ่งอย่างแทบจะใช้แก่นโลหิตทั้งหมด

ดังนั้น เมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ แม้ว่าจะเป็นหลัวหวู่ชิง เขาก็ยังต้องระมัดระวัง

หลัวหวู่ชิงไม่คาดคิดว่าหนิงเทียนจะระมัดระวังขึ้นมา ทันใดนั้น แววตาของนางก็หดเล็กลง เห็นได้ชัดว่าเขาเฉลียวฉลาดมาก

"อย่าห่วงไป" หลัวหวู่ชิงพูดเบา ๆ พลางมองหนิงเทียน

"ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า หากข้าต้องการทำร้ายเจ้า เจ้าคิดว่าจะยังมีชีวิตอยู่ได้หรือ?"

หลังจากได้ยินคำนี้ หนิงเทียนก็ชะงัก

จริงอย่างที่นางกล่าว หากหลัวหวู่ชิงต้องการฆ่าเขา เขาคงตายไปนานแล้ว

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญเพียรขอบเขตจักรพรรดิเทพ แม้ว่าเขาจะมีระบบก็ไม่สามารถรอดชีวิตได้

การบดขยี้ด้วยพลังที่แข็งแกร่ง แม้กระทั้งระบบก็ไม่สามารถชดเชยได้

หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง

หนิงเทียนก็พยักหน้า จากนั้นก้าวไปข้างหน้า ยืนอยู่หน้ารูปปั้น ยกมือขึ้น แล้วใช้ปราณก่อรูปเป็นเข็มเจาะลงไปที่นิ้ว

หยดเลือดสีแดงรวมตัวกันที่ปลายนิ้วของเขา จากนั้นก็หล่นลงบนรูปปั้น

หลังจากเงียบนิ่งครู่หนึ่ง ทันใดนั้น รูปปั้นก็ปล่อยพลังออกมาอย่างรุนแรง ปราณมารพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!

ทันใดนั้นก็มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น!

รอบข้าง ไฟเขียวบนผนังหินทั้งสองด้านกระพริบ กลายเป็นสว่างแล้วมืดมนอย่างไม่หยุดหย่อน!

ในถ้ำหิน บรรยากาศแปลกประหลาดไหลเวียน

เมื่อเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ประหลาดนี้ หนิงเทียนก็ปล่อยปราณออกมาเงียบ ๆ เขาสงสัยว่าสิ่งนี้ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั้นคืออะไร?

ทันใดนั้น กลุ่มควันสีดำก็พุ่งออกมาจากผนัง!

ตามมาด้วยเสียงหัวเราะหนึ่งที่ดังขึ้น

“ฮ่าฮ่า ข้า มารสวรรค์ตื่นขึ้นแล้ว!”