ตอนที่ 40 เซียวเฉิน เจ้าแกล้งทำหรือ
ตอนที่ 40 เซียวเฉิน เจ้าแกล้งทำหรือ
หลังจากที่ฉือเทียนอี้ตัดสินใจแล้ว ร่างของเขาก็เคลื่อนไหวรวดเร็วราวสายลมพุ่งตรงไปหาเซียวเฉิน
ยามนี้ฟ้ายังไม่สว่างดี เขาต้องรีบฆ่าเซียวเฉินก่อนที่จี้หรูเปยและจูชิงฮวนจะรู้ตัว!
"เป็นคนเด็ดขาดดีนี่"
เซียวเฉินยังชื่นชมฉือเทียนอี้อยู่บ้าง คนที่รู้จักคว้าโอกาสมีไม่มากนัก
ที่สำคัญคือฉือเทียนอี้พูดน้อยคำ ประหยัดเวลาเขาได้มาก
"ตายซะ!"
แววตาของฉือเทียนอี้ปรากฎแววกรุ่นโกรธวูบไหว ห้านิ้วของเขาราวกวาดผ่านขุนเขาให้ถล่มลงมา พลังของขอบเขตสะพานชีวาขั้นสองแผ่กระจายออกมาอย่างรุนแรง
หากเป็นยามปกติ ด้วยการบ่มเพาะของเขา เขาคงไม่มั่นใจว่าจะสามารถฆ่าเซียวเฉินได้ แต่ตอนนี้... เขาสามารถฉวยโอกาสเมื่ออีกฝ่ายอ่อนกำลังเพื่อคร่าชีวิตได้!
"ถึงแม้ข้าจะทำลายสะพานชีวาของตนเอง แต่ข้าก็ไม่ใช่คนที่เจ้าสามารถฆ่าได้"
เซียวเฉินตะโกน หมัดจักรพรรดิสงครามคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว แสงแห่งยุทธ์ส่องสว่าง เลือดในกายเดือดพล่าน อักขระของกระดูกเต๋าอมตะไหลเวียนไปทั่วร่าง เซียวเฉินในขณะนี้ตกอยู่ในภาวะจิตแปลกประหลาด
ราวกับเขากลมกลืนไปกับวิถีแห่งสวรรค์และวิถียุทธ์!
เจตจำนงค์การต่อสู้แสนบริสุทธิ์แผ่กระจายจากกายเขา!
"สะพานชีวาถูกทำลายแล้ว ทำไมถึงยังมีพลังยุทธ์เช่นนี้"
ฉือเทียนอี้เผยสีหน้าตกตะลึง การโจมตีของเขาถูกหมัดจักรพรรดิสงครามทำลายอย่างรุนแรง พลังที่น่าเกรงขามและเกรี้ยวกราดทะลุทะลวงร่างของเขา ทำให้ถอยกรูดไปอย่างรุนแรง
"เจ้าไม่ได้หลอมสะพานชีวา การทำลายที่กล่าวอ้างนั้นเป็นเพียงภาพลวงตาเพื่อล่อให้ข้าติดกับใช่หรือไม่"
มุมปากของฉือเทียนอี้มีเลือดไหลออกมา รู้สึกราวกับถูกหลอก
อาการบาดเจ็บของเซียวเฉินเป็นการแกล้งทำอย่างนั้นหรือ
ทว่าเขาสลัดการคาดเดานี้ไปในทันที เซียวเฉินไม่มีทางรู้ว่าเขาจะมาในคืนนี้!
การออกหมัดนี้ได้หมายความว่าเซียวเฉินทรงพลังมากเสียจนบดขยี้เขาได้ เป็นผู้บำเพ็ญขอบเขตสะพานชีวาที่ได้รับบาดเจ็บและมีพลังในขอบเขตทะเลทุกข์
“แค่ก” เซียวเฉินกระอักเลือด ลมหายใจโรยริน หมัดเมื่อครู่คล้ายจะเกินกำลังของเขา!
“เขายังบาดเจ็บ!” เดิมทีฉือเทียนอี้ต้องการถอย แต่หลังเห็นเซียวเฉินกระอักเลือด ความคิดจะจู่โจมก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง
ตูม!
ฉือเทียนอี้โจมตีอีกครั้ง เงาร่างของเขาราวกับปีศาจยามค่ำคืน ฝ่ามือเหยียดไปข้างหน้าครอบคลุมบริเวณที่เซียวเฉินอยู่ พลังรากฐานแก่นแท้ปะทุรุนแรง โจมตีเซียวเฉินที่อยู่ตรงนั้นโดยไม่เลือกเป้าหมาย
"แข็งแกร่งกว่าหยางฉีเล็กน้อย แต่ความแข็งแกร่งก็ยังมีจำกัด"
เซียวเฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉยเมย พริบตาเดียวร่างกายอ่อนแอของเขาก็หายไปจากที่เดิม แสงแห่งยุทธ์คล้ายส่องสว่างจากความว่างเปล่า ปราณแห่งยุทธ์หมุนเวียน พลังฝ่ามือของฉือเทียนอี้พุ่งเข้าใส่ความว่างเปล่า แต่หมัดของเซียวเฉินกลับปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา!
"บ้าเอ๊ย!"
ฉือเทียนอี้พูดออกมา เขาเห็นทนโท่ว่าเซียวเฉินอ่อนแอมากจนแทบยืนไม่อยู่ แต่เหตุใดเมื่อเริ่มต่อสู้ถึงได้กล้าหาญยิ่งกว่าเขา!
เขายิ่งสงสัยว่าเซียวเฉินแสร้งทำ!
หมัดที่พุ่งเข้ามานี้รวดเร็วมากจนแทบหลบไม่ทัน!
ปัง!
ตุบ!
พลังฝ่ามือของฉือเทียนอี้กระแทกพื้น ส่วนหมัดของเซียวเฉินกระแทกหน้าอกของเขา เสี้ยววินาทีนั้นฉือเทียนอี้ไม่รู้ว่ากระดูกของเขาหักไปกี่ซี่ เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดหลุดจากปากของเขา แต่เซียวเฉินกลับเอามือปิดปากเขาไว้
"เจ้า!"
ขณะนี้ดวงตาของฉือเทียนอี้เบิกกว้างด้วยความตกใจกลัว เซียวเฉินไม่ต้องการให้คนในเรือนอื่นได้ยินเสียงร้องของเขาอย่างนั้นหรือ
เหตุใดถึงไม่ต้องการให้คนอื่นรู้
ฉือเทียนอี้คิดได้เพียงคำตอบเดียว ความคิดเดียวกับตอนเขาคิดฆ่าเซียวเฉิน
ในสำนักสวรรค์ไร้ขอบเขต ไม่อนุญาตให้ฆ่ากัน
แต่ถ้าไม่มีใครรู้เล่า
เมื่อศิษย์สามัญออกไปฝึกฝน ใครจะรับรองได้ว่าพวกเขาจะรอดชีวิตกลับมา
ฉือเทียนอี้ต้องการขอร้องแต่เซียวเฉินไม่ให้โอกาสแม้แต่น้อย ชั่วขณะที่มือหนึ่งปิดปากเขา มืออีกข้างก็ต่อยท้องของเขาอีกครั้ง!
"แค่ก!"
สองมือของเซียวเฉินเปื้อนเลือด ร่างตรงหน้าเขาล้มลงอย่างช้า ๆ ลืมตาค้างแต่ไม่มีลมหายใจ
ฉือเทียนอี้ถูกฆ่าตายแล้ว
"ต้องจัดการ" เซียวเฉินไม่มีแผนที่จะรายงานเรื่องนี้ จัวชิงและคนอื่น ๆ อาจรอโอกาสเช่นนี้เพื่อไล่เขาออกจากสำนัก
ฉือเทียนอี้กล้าละเมิดกฎของสำนักเพื่อฆ่าเขา เขาก็สามารถตอบโต้ได้เช่นกัน
สำหรับเจ้าแห่งพิษ การทำให้ศพหายไปไม่ใช่เรื่องยาก
ร่องรอยการต่อสู้ในลานบ้านถูกขจัดทิ้งโดยเซียวเฉิน
หลังจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้น เซียวเฉินพลันล้มลงกับพื้นราวกับสูญเสียพลังทั้งหมด
เขาฝืนประคองร่างเข้าไปแช่น้ำยาสมุนไพรในถัง
เขาไม่มีแม้แต่พลังจะเรียกใช้พลังสวรรค์อมตะ ได้แต่ปล่อยให้ร่างกายซึมซับพลังโอสถ
การตัดสะพานชีวาสร้างความเสียหายให้กับร่างกายได้เกินจินตนาการ ที่เขาฝืนตนเองต่อสู้หลังบาดเจ็บเพียงนั้นทำให้ยิ่งยากในการฟื้นตัว
เผ่านไปหลายชั่วโมงเซียวเฉินจึงค่อยรู้สึกว่าร่างกายของเขาไม่รู้สึกชาอีกต่อไป เขาควบคุมร่างกายของตนเองได้อีกครั้ง
ความเจ็บปวดรุนแรงจู่โจมในขณะนี้ กระดูกเต๋าอมตะสามารถปกป้องชีวิตของเขาได้ แต่ไม่สามารถทำให้ความเจ็บปวดเลือนหายไปได้
ล่วงเลยไปหลายชั่วโมงเขาค่อยนั่งขัดสมาธิได้ ก่อนเรียกใช้พลังสวรรค์อมตะ
ด้วยประสบการณ์จากครั้งก่อน การหลอมสะพานชีวาของเซียวเฉินในครั้งนี้จึงราบรื่นยิ่งขึ้น เขาตัดสิ่งสกปรกออกไป พลังรากฐานแก่นแท้ก็ยิ่งบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น สะพานชีวาที่เหมือนเสาหินค่อย ๆ หลอมขึ้นมาใหม่ท่ามกลางแสงสว่างที่ยิ่งสุกใส
"ยังไม่พอ"
เซียวเฉินส่ายหัวเบา ๆ ในใจคิดทบทวนฉากการต่อสู้กับฉือเทียนอี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในเวลานั้นคล้ายเขาตกอยู่ในสถานการณ์การต่อสู้แปลกประหลาด
ราวกับว่าไม่มีอะไรหลงเหลือบนโลกนี้ มีเพียงวิถียุทธ์และเจตจำนงค์การต่อสู้เท่านั้น
"เจตจำนงค์การต่อสู้นิรันดร์..."
เซียวเฉินกำลังครุ่นคิดและค้นข้อมูล พลังสวรรค์อมตะไม่มีบันทึกเกี่ยวกับเจตจำนงค์การต่อสู้
เจตจำนงค์การต่อสู้ทรงพลังแผ่กระจายมาจากร่างเขา เงาของเทพสงครามที่มองเห็นได้จากทุกสารทิศปรากฏขึ้นด้านหลัง ราวกับเขาค่อย ๆ ค้นพบความรู้สึกที่ว่าในโลกนี้มีเพียงการต่อสู้เท่านั้น
หลังผ่านไปหลายอึดใจ เงาของเทพสงครามนี้ก็ถูกเซียวเฉินดึงกลับเข้าไปในตันเถียน ประทับมันไว้บนสะพานชีวาที่กำลังจะหลอมขึ้นรูป!
ตูม!
เสียงโซ่ตรวนขาดดังขึ้นในร่างกายของเซียวเฉิน สะพานชีวาใหม่หลอมขึ้นมา เขาได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตสะพานชีวาอีกครั้ง!
สะพานชีวาสีทองแดง ลมปราณไหลเวียน แสงแห่งยุทธ์แผ่ซ่าน ราวกับเสาหินศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถทำให้เกิดความโกลาหลในโลกได้!
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงสะพานชีวาขั้นแรก ยังไม่สามารถมองเห็นระดับของสะพานชีวาของเขาได้
"ระดับสวรรค์!"
เซียวเฉินถอนหายใจเฮือกใหญ่ ระดับสวรรค์คือสะพานชีวาระดับสูงที่สุดที่เขารู้จักในยามนี้
หากแต่มันคือขีดจำกัดจริง ๆ หรือ
เซียวเฉินรู้สึกว่าสะพานชีวานี้ยังไม่ถึงขีดจำกัดของเขา
เขาตัดสินใจเด็ดขาด สะพานชีวาในร่างของเซียวเฉินแตกสลายอีกครั้ง
เลือดไหลลงมายังตันเถียนของเซียวเฉินให้เจ็บปวดเจียนตาย แต่เขากลับปาดเลือดมุมปาก แววตามุ่งมั่นยิ่งนัก
หากต้องการพิชิตใต้หล้า หากต้องการไร้เทียมทาน ไม่เพียงแค่ต้องโหดเหี้ยมต่อศัตรูเท่านั้น แต่ยังต้องโหดเหี้ยมต่อตนเองด้วย!
เขามีแต่จะต้องแข็งแกร่งมากพอจึงจะสามารถปราบปีศาจในกระดูกเต๋าได้!
มีแต่จะต้องหลอมสะพานชีวาที่แข็งแกร่งที่สุดจึงจะสามารถก้าวเข้าสู่ขอบเขตที่สูงที่สุดได้!
เขาตัดสิ่งสกปรกออกไปจนหมดสิ้นเป็นครั้งที่สาม ขจัดข้อบกพร่องทั้งหมดในการหลอมสะพานชีวาสองครั้งก่อนหน้านี้ เขาจมอยู่ในดินแดนแห่งวิถีตระหนักรู้ ขัดเกลาสะพานชีวาของตนเอง ตั้งปณิธานว่าจะสร้างสะพานชีวาที่ไร้ที่ติเหนือกว่าระดับสวรรค์!
ครืน!
เมื่อเซียวเฉินหลอมสะพานชีวาเป็นครั้งที่สาม ฟ้าร้องคำรามเหนือเรือนเหมย เมฑทะมึนหนาทึบปกคลุมท้องฟ้า
ชั่วขณะนี้เซียวเฉินรู้สึกพิกล คล้ายอาการแปลกประหลาดยามกระดูกเต๋าอมตะตื่นขึ้นจะกำเริบอีกครั้ง!
