บทที่ 103
บทที่ 103 ในบรรดาเสียงปรบมือทั้งหมด เสียงปรบมือของหลินเป่ยฝานดังและหนักแน่นที่สุด ทุกครั้งที่สองฝ่ามือประกบกัน มันเหมือนกับฝ่ามือตบเข้าที่หน้าอู๋เกออย่างต่อเนื่อง! ตบหน้าซ้ายเสร็จ ก็ตบหน้าขวา! ตบหน้าขวาเสร็จ ก็ตบหน้าซ้ายอีก! ทำแบบนี้วนไปวนมา! หน้าของอู๋เกอเขียวช้ำ ฝืนยิ้มออกมา “รองประธานหลิน พอแล้วม...
