ตอนที่ 8 ไชน่าทาวน์

"สรุปว่าแกตกลงใช่มั้ยล่ะ?"

"ยินดีช่วยเสมอ!"

หลังจากอำลาเอ็ดเวิร์ดที่ยิ้มร่าอย่างมีความสุขแล้ว ดิโอกับวิลล์ก็ขึ้นเชฟโรเล็ตมือสองแล้วออกเดินทางต่อ ไม่มีใครพูดอะไรเลยระหว่างทาง จนวิลล์พยายามชวนคุย "ไปไหนต่อ? กลับร้านเหรอ?"

ดิโอเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วตอบเสียงเบาว่า "ไปบ้านฉัน!"

บ้านของครอบครัวดิโออยู่ในไชน่าทาวน์เช่นกัน ห่างจากร้านอาหารเล็กๆ ของพวกเขาไปแค่สองถนนเอง

อยู่ใกล้กับย่านอันตรายขึ้นชื่ออย่างเฮลส์ คิทเช่น ในแมนฮัตตัน ก็ตามชื่อเลยคือเรื่องกฎหมายกับความเป็นระเบียบอย่าไปหวังสูง

ไชน่าทาวน์อยู่ทางตอนใต้ของเมือง ส่วนเฮลส์ คิทเช่นอยู่ทางตะวันตกตอนกลาง

พอขุดความทรงจำออกมาได้แล้ว ดิโอก็นึกขึ้นมาได้ว่าพ่อของเขาเป็นชาวอังกฤษ เดินทางมาหารักที่ร้านอาหารซึ่งแม่และครอบครัวของเธอช่วยกันเปิด

ร้านอาหารนั้นก็คือร้านที่เขาเพิ่งจากมาหลังไปสุสานนั่นเอง

พ่อของดิโอทิ้งอนาคตที่สดใสและตัดขาดกับครอบครัวในอังกฤษเพื่อมาใช้ชีวิตกับครอบครัวใหม่ ถึงขนาดยอมมาอยู่ในไชน่าทาวน์กับแม่ของดิโอเพื่อทำร้านอาหารเล็กๆ ด้วยกัน

เท่าที่ดิโอรู้มา พ่อของเขาเป็นสุภาพบุรุษอารมณ์ดี แต่ความดื้อแบบอังกฤษกับความภาคภูมิใจของตัวเองนี่ฝังลึกมากๆ ถึงจะเข้ากับสังคมที่นี่ไม่ค่อยได้ แต่ก็ยังมีเพื่อนฝูงมากมาย

และถึงจะเป็นไชน่าทาวน์ ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะรักใคร่กลมเกลียวเหมือนครอบครัวใหญ่ที่คอยช่วยเหลือกัน

แค่เพราะไม่ได้อยู่เมืองจีนแล้วจะทำให้นิสัยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมันเบ่งบานขึ้นมาเลยงั้นเหรอ?

ตอนแรกๆ ก็ใช่อยู่หรอก ช่วยกันให้กำลังใจกัน จะได้เอาชีวิตรอดในดินแดนที่แปลกถิ่นนี่ให้ได้ แต่พอไชน่าทาวน์ขยายตัว คนมาอาศัยอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ

กินบริเวณไปถึง 45 ถนน มีเนื้อที่มากกว่า 4 ตารางกิโลเมตร มีคนจีนอาศัยอยู่รวมแล้วถึงแปดแสนกว่าคน เข้าไปแล้วนิสัยใจคอก็เริ่มค่อยๆ เปลี่ยน

ที่เคยอบอุ่นใจเลยกลายเป็นที่ซึ่งใครจะทำอะไรก็ไม่เห็นมีใครใส่ใจ แม้จะก่อคดีต่อหน้าต่อตาก็ตาม คนที่เพิ่งมาที่นี้อาจไม่รู้จริง แต่ดิโอมีชีวิตอยู่ที่นี่มาตามความทรงจำถึง 20 กว่าปี ก็รู้ดีว่าสถานการณ์จริงๆ เป็นยังไง บางทีชาวบ้านแถวนี้ถึงขั้น 'เล่นสกปรก' ก็ยอม

พอพื้นที่ขยายออกไปเรื่อยๆ แล้วครอบครองเขตอื่นมากขึ้น คนจีนก็อพยพมาอเมริกายิ่งเยอะ เมื่อมาถึง ที่แรกที่พวกเขาจะไปคือไชน่าทาวน์นั่นเอง

พอคนเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างนี้ แต่เศรษฐกิจมันโตตามไม่ทันก็เกิดสลัมกระจายไปทั่ว

คนก็เยอะขึ้น มีทั้งร้านอาหาร ร้านค้าสะดวกซื้อที่คนจีนเปิดกันเองแข่งกันเป็นว่าเล่น แบบนี้จะหาเงินจากไหนได้

เรื่องแบบนี้เพิ่งเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เลยมั้ยล่ะ มีชาวจีนเพิ่งอพยพมาถึงนิวยอร์ก อยากจะเปิดร้านสะดวกซื้อในไชน่าทาวน์ พอเปิดร้านได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีนักเลงมาไถเงินค่าคุ้มครองทุกวัน แถมมาทีไม่ใช่แก๊งเดียวด้วย แก๊งอื่นก็มาอีก เขาก็อ้างว่าจ่ายให้แก๊งอื่นไปบ้างแล้ว เลยไม่ยอมจ่ายเพิ่ม สุดท้ายก็โดนปล้นร้าน จนต้องล้มละลาย กลับจีนไปอย่างอนาถ

ทีหลังพอมีคนไปสืบมาถึงได้รู้ว่าคนบงการอยู่เบื้องหลังนี่แหละ เพื่อนบ้านของเขาเองที่อุตส่าห์หอบดอกไม้มาอวยพรวันเปิดร้านด้วยรอยยิ้มสดใส!

นี่แหละคือปัญหาหลักของพวกอเมริกันที่กฎหมายไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่เลย ชาวไชน่าทาวน์รุ่นเก่าๆ ส่วนใหญ่นิสัยใจคอจะยังอบอุ่นใจดีอยู่ แต่ก็มีพวกเห็นแก่ตัวเยอะเหมือนกัน กลัวว่าธุรกิจตัวเองจะถูกคุกคามถ้ามีคนมาเปิดร้านแข่ง

ดังนั้นอย่าเพิ่งไปคิดว่าไชน่าทาวน์มันจะวิเศษเลิศเลออย่างเดียว แน่นอนว่ามีคนที่ชอบที่นี่จริงๆ แล้วก็มีชีวิตที่ดีอยู่บ้าง แต่ในขณะเดียวกันพวกที่คิดไม่ซื่อก็เยอะไม่แพ้กัน พวกคนจีนที่อยู่ที่นี่รุ่นเก่าๆ หลายๆ รุ่นมาแล้ว เขารู้ดีว่าไชน่าทาวน์เป็นที่ที่น่ากลัวขนาดไหน ถ้าพลาดท่าเข้าไปแล้วทั้งตัวเองทั้งครอบครัวจะเป็นอันตราย

ระหว่างที่ดิโอดูความทรงจำอยู่นั้น วิลล์ก็จอดรถไว้ตรงหน้าตึกเก่าๆ ตึกหนึ่ง ว่ากันว่าเคยมีบอสนักเลงดังๆ มาอยู่ที่นี่ ถึงจะไม่มีใครพิสูจน์ได้ก็ตาม

"ไปกันเถอะ"

"เดี๋ยว ขอสูบบุหรี่หน่อย" พูดพลางเปิดกระจกรถลง ดิโอลากบุหรี่ออกมาหนึ่งมวนให้วิลล์ ก่อนที่จะจุดของตัวเอง

ถึงจะเป็นร่างของดิโอ แต่ความทรงจำของ 'ดิโอ' ที่มีมากว่า 20 ปีก็คงเป็นเรื่องจริง แต่เพราะไม่ใช่ความทรงจำของเขาเอง เลยรู้สึกแปลกๆ ชอบกล

ในที่สุดดิโอก็สูบบุหรี่จนหมดมวน

"ไปกัน"

หลังจากโยนก้นบุหรี่ทิ้งไปแล้ว ดิโอกับวิลล์ก็ขึ้นบันไดไปข้างบน มีคนรู้จักทักทายและแสดงความเสียใจกับเขาหลายคน ไม่รู้ว่าจริงใจหรือเปล่า ดิโอไม่ค่อยใส่ใจนัก

เขาควักกุญแจออกมาไขประตูบ้าน

ยังมีกลิ่นแก๊สรั่วหลงเหลืออยู่กับพื้น บนโต๊ะที่ผุพังเต็มไปด้วยฝุ่น

บ้านหลังมันแค่นี้ ยังจะไม่รู้ว่ามีกลิ่นแก๊สได้ไงกัน ไม่น่าเชื่อเลย

ยิ่งพ่อแม่ของดิโอเปิดร้านอาหาร ก็ต้องคุ้นกับกลิ่นแก๊สอยู่แล้ว ไม่น่าพลาดเรื่องแบบนี้ได้

แต่ยังไงก็เป็นแค่ข้อสันนิษฐาน ส่วนตำรวจก็สรุปคดีไปแล้วว่าเพราะการต่อท่อแก๊สผิดกฎหมาย

คนจีนส่วนใหญ่ไม่ชินกับการใช้หัวเตาแก๊สอยู่แล้ว พวกเขาจะใช้เตาฟืนแทน ถึงขนาดมีมุกตลกกันว่าก่อนจะทำอาหารด้วยเตาแก๊ส ต้องเรียกหน่วยดับเพลิงมาเตรียมพร้อมไว้ก่อน!

ดิโอดูรอบๆ ภายในตัวบ้าน แล้ววิลล์ก็ถามขึ้นว่า "คิดว่าจะอยู่ที่นี่อีกเหรอ?"

"เอ่อ ดูไปดูมาแล้วคงต้องย้ายไปอยู่ที่อื่นแหละ ที่เหลือก็มีแค่รูปเล่มนี้เท่านั้นที่น่าเก็บกลับไป ที่เหลือทิ้งไว้แบบนี้ดีแล้ว" ดิโอหัวเราะหึๆ พลางยกอัลบั้มรูปในมือขึ้น นี่คือสิ่งที่เหลือไว้ให้รำลึกถึงครอบครัว

วิลล์ก็พยักหน้าเฉยๆ แล้วถามต่อ "แล้วแกจะไปอยู่ไหนเนี่ย? เช่าบ้านเหรอ? ถ้าอยาก ก็มาอยู่ที่ฉันก็ได้นะ..."

"ขอบคุณ แต่ขอไปอยู่โรงแรมก่อนดีกว่า ว่าแต่เราต้องเตรียมเรื่องเปิดร้านกันแล้วนะ" ดิโอรีบปฏิเสธคำชวนของวิลล์ ที่ที่วิลล์พูดถึงคงต้องเต็มไปด้วยสมาชิกแก๊ง ไม่ได้รังเกียจอะไรพวกนั้นหรอกนะ แต่ว่ามันมีปัญหามากกว่านั้นต่างหาก

พอจัดการฝังศพพ่อแม่อย่างสมควรแล้ว ก็ต้องคิดแล้วว่าจะทำยังไงกับชีวิตตัวเอง ถึงจะอยู่ที่ร้านไปก่อนได้ แต่เรื่องเงินก็สำคัญมาก