ตอนที่ 11 อาหารจักรพรรดิ

พอพูดจบก็ทำท่าจะไปหยิบกุญแจรถโดยไม่ยอมพูดอะไรต่อ

เจนนี่รีบห้ามไว้ แล้วก็พูดด้วยสายตากรุ้มกริ่มว่า "ไม่หรอก ดิโอ ฉันเชื่อนายก็ได้ ขอโทษเรื่องเมื่อกี้ด้วยนะ ยกโทษให้ก็แล้วกัน ฉันแค่รู้สึก... เชื่อใจนายอยู่แล้ว ไม่เคยรู้สึกว่าสิ่งวิเศษนี้เป็นเรื่องหลอกลวงเลย แต่มันก็เหมือนที่นายว่านั่นแหละ ไม่ได้ลองเองกับตัวก็ไม่รู้ผลจริงๆ ซักที"

ดิโอใช้ไม้ตาย ล่อให้เจนนี่ลังเลแล้วก็ยอมตาม จากนั้นเปลี่ยนมาใช้รอยยิ้มพิมพ์ใจแล้วก็พูดว่า "ไหนนายบอกว่าชวนมาทำไม่อยากแบ่งสูตรอาหารเหรอ หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย เมื่อเช้ายังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย ขอชิมสูตรนายหน่อยน้า~"

เจนนี่มีสมองหรือเปล่านะ?

ผู้ชายทั้งหลายอยู่ใต้ฝ่ามือข้ามาหมดแล้ว แถมฉันยังมีชีวิตอยู่ได้ด้วย จะมาเป็นพวกโง่บื้อได้ยังไง

เธอรู้ทันตั้งแต่ที่เห็นแล้วว่าจุดประสงค์จริงๆ ที่ดิโอชวนมาหาในวันนี้ไม่ได้มีเธอเป็นเป้าหมายหลัก แต่เป็น 'สูตรอาหารบำรุง' ที่ว่าต่างหาก

เจนนี่มีความคิดว่าสูตรนี้จะจริงจะปลอมยังไม่สำคัญ ถ้าไม่ได้กินก็ช่างมันเถอะ ถึงเป็นของจริงไว้ค่อยหาทางทำเงินจากตรงนี้ ถ้าเป็นของปลอมก็จะได้ใช้ความไว้ใจและความขายหน้าของดิโอให้เป็นประโยชน์ในการเข้าถึงตัวเขา

ส่วนที่ว่า'อาหารบำรุง'นี่น่ะ มีแต่พวกตาบอดถึงเชื่อ...

เจนนี่แทบจะเลียริมฝีปากด้วยความอยาก บอกตามตรงนะ ถ้าดิโออยาก 'ได้' เธอล่ะก็ ไม่ต้องเอ่ยปากขนาดนี้ก็ได้ แค่หยอดนิดหน่อย...

แบบนี้ยังไงก็ไม่ขาดทุน ไม่ลองดูซะหน่อยได้ไง ว่าเขาเล่นเกมอะไรกัน!

พอคิดถึงข้อนี้แล้ว เจนนี่ก็เลิกสน 'อาหารบำรุง'ไปซะเฉยๆ

ดิโอเหลือบมองนิดหน่อยแล้วก็พูดอย่างจริงจังว่า "ถ้าอยากลองจริงๆ ต้องมีอะไรบอกไว้ก่อนนะ ระหว่างรักษาอาจจะมีเรื่องแปลกๆ บ้าง แต่ขอร้องว่าให้เชื่อใจฉันเถอะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอจะปลอดภัยแน่นอน แค่ทำไปตามสัญชาตญาณ แล้วก็รอผลการรักษาจนเสร็จก็พอ"

"ถ้าอยากเปลี่ยนใจต้องตอนนี้นะ เพราะวัตถุดิบแต่ละอย่างมันแพงมาก เพราะเห็นเป็นเพื่อนก็เลยทำให้กินฟรีได้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว"

ใบหน้าดิโอเต็มไปด้วยความจริงใจ ท่าทางแบบว่าคิดถึงเธอสุดๆ

ความจริงจังของเขาทำให้เจนนี่เกิดระแวงนิดๆ แค่กินข้าวจะมีปัญหาความปลอดภัยเกี่ยวข้องด้วยเหรอ?

"แค่กินข้าวเอง จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นได้ แล้วทำไมต้องย้ำนักหนาว่าฉันจะปลอดภัยน่ะ?"

"พอลองแล้วจะรู้ ถ้ายินดีจะลองก็เป็นสิทธิ์ของเธอ จริงๆ แล้ว อีกไม่กี่วันฉันก็จะเปิดร้านอาหาร ขายชุดอาหารบำรุงนี่แหละ" ดิโอตอบแบบเรียบๆ

เจนนี่ถอนหายใจแรงๆ แล้วพูดเหมือนยั่วยวนว่าพร้อมจะเสี่ยง "แน่ใจนะว่าปลอดภัย?"

ดิโอส่ายหัว "ไม่มีปัญหาหรอก ถ้ามีป้ญหาจริงฉันก็คงยืนคุยกับเธออยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว เชื่อฉันเถอะ หลังการรักษาเสร็จแล้ว เธอจะต้องขอบคุณฉันแน่"

ขนาดนั้นเลยเหรอ?

เจนนี่เริ่มไขว้เขวอีกแล้ว ครุ่นคิดแล้วก็ตอบตกลง "งั้นก็รบกวนนายด้วยนะ อยากลองดูแล้วสิ หวังว่าจะวิเศษตามที่พูดจริงๆ"

"แน่นอนครับ เชิญด้านนี้เลยครับ"

แผนสำเร็จ ดิโอถอนหายใจด้วยความโล่งอก สังเกตสีหน้าเจนนี่ดีๆ แล้วรีบกลับไปที่ครัว ใช้พลังคลื่นมนตราเรียก [เพิร์ล แจม] ออกมาสองอัน

"เป้าหมายการรักษา - เจนนี่ เลือกอาการที่ต้องการปรับปรุง - รอยคล้ำใต้ตา ความขาวกระจ่างใส"

"เฮ้! เฮ้!"

เจ้า 'มะเขือเทศลูกเล็ก' อันหนึ่งพุ่งหายวับเข้าไปในหม้อ ส่วนอีกอันก็มุ่งเข้าหาเนื้อไก่สุกที่ดิโอตัดไว้

พวกอาหารที่ยุ่งยากซับซ้อนดิโอทำไม่เป็น เลยทำแค่ซุปกับสลัดเนื้อผักง่ายๆ ง่ายๆ ก็พอ จริงๆ แล้วจะกินอะไรก็ไม่สำคัญอยู่แล้ว สิ่งที่สำคัญคือสแตนด์ที่เพิ่งหายไปเมื่อกี้ต่างหาก!

ดิโอก็โยนเห็ดและอินทผาลัมที่ล้างสะอาดลงหม้อแล้วต้มเอาไว้ แล้วก็คว้าชามที่มีผักหั่นไว้มาคน ใส่เนื้อไก่หั่นละเอียดลงไป ราดด้วยน้ำสลัดเป็นอันเสร็จ

จงใจทิ้งเวลารอไว้ครึ่งชั่วโมง พอเห็นว่าซุปน่าจะได้ที่แล้ว ก็ตักใส่หม้อตุ๋น ปิดฝา แล้วก็เสร็จเรียบร้อย!

ระหว่างที่ดิโอกำลังยุ่งอยู่ในครัว เจนนี่ก็ว่างจนเบื่อ เดินเล่นไปเดินมา เห็นว่าร้านมันไม่เหมือนตอนครั้งที่แล้วที่มาแล้วนี่นา ตอนก่อนมีโต๊ะตั้งได้ตั้ง 6 - 7 โต๊ะ แปลกๆ แฮะ ตอนนี้เหลือแค่โต๊ะกลมใหญ่ตรงกลางตั้งอยู่โต๊ะเดียวโดดๆ

หรือว่าตั้งใจเหลือไว้แค่โต๊ะเดียวเพื่อรองรับเธอคนเดียวกันนะ?

เจนนี่คิดเข้าข้างตัวเอง

จากนั้นก็เดินไปที่ผนังแล้วพบว่าสิ่งที่แปะอยู่ตรงนี้ไม่ใช่แค่ลายวอลเปเปอร์ธรรมดาๆ แต่มันเป็นวัสดุแปลกมาก

"รู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนนี่หว่า?"

ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่จนในที่สุดก็นึกออก

นี่ร้านอาหารเล็กๆ ธรรมดาแท้ๆ แต่ดันใช้วัสดุป้องกันเสียงกับผนังได้ไง?

ไม่ต้องทำเรื่องใหญ่ขนาดนั้นก็ได้มั้ง?

เจนนี่จำได้เพราะเคยมีแฟนเก่าที่เป็นนักร้องนำวงดนตรีของโรงเรียน ตอนไปบ้านหมอนั่นเพื่อศึกษาความล้ำลึกของการสร้างชีวิตใหม่ เห็นผนังบ้านเขาแปะด้วยวัสดุแบบนี้เต็มไปหมด ทำให้ตอนกลางคืนที่ตะโกนโหวกเหวกกันแบบเสียงดังลั่นขนาดนั้น ก็ไม่มีเพื่อนบ้านคนไหนโผล่มาด่า

"อาหารบำรุงสูตรจักรพรรดิ์ ซุปเห็ด-อินทผาลัม เชิญชิมครับ!"

เจนนี่กำลังงงๆ อยู่ ดิโอก็ปรากฏตัวออกมาเสียที ยังถือซุปเห็ด-อินทผาลัมที่ต้มเสร็จแล้วมาด้วย

"ทำเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?" เจนนี่กลับมานั่งที่ด้วยความแปลกใจ

"นี่เป็นแค่ซุปเรียกน้ำย่อยครับ เดี๋ยวมีอย่างอื่นตามมาอีก" ดิโออธิบาย เจนนี่ก็พยักหน้ารับทราบ

"กินได้เลยเหรอ?"

พอเปิดฝาหม้อแล้วได้กลิ่นหอมสดชื่นลอยมา เจนนี่อดใจไม่ไหวต้องถามก่อน

ไม่ว่าจะมีผลอย่างอื่นอีกหรือไม่ก็ตาม กลิ่นแบบนี้มันคุ้มค่าแล้วนะ!

ดิโอพยักหน้า "ยังร้อนอยู่ ค่อยๆ ดื่มนะ"

ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรสักกะอย่าง เจนนี่คว้าช้อนมา คนๆ ดูก่อนแล้วไม่เห็นอะไรนอกจากเห็ดกับอินทผาลัม

"ดูเหมือนจะแค่เป็นลูกเล่นมั้ง"

เจนนี่ผิดหวังนิดหน่อย แล้วก็อ้าปากแดงๆ เป่าเบาๆ ก่อนจะตักซุปหนึ่งคำเข้าปาก

หอม หวาน รสชาติชัดเจน...

ทำไมมันอร่อยแบบนี้เนี่ย?

พอรู้สึกตัวอีกที ใบหน้าของเจนนี่ก็เมาไปกับรสชาติจนทำอะไรไม่ได้แล้ว

"สุดยอด! ซุปนี่อร่อยมากจริงๆ นะ! ไม่น่าเชื่อเลยว่าวัตถุดิบธรรมดาๆ จะทำให้ออกมามีรสชาติที่หลายชั้นขนาดนี้ โอ้ พระเจ้า ฉันชอบมันมาก!"

คำชมระดับ 100 เต็มกระจายมาจากปากของเจนนี่ จากนั้นก็มีเสียงดัง ซู้ดดดด

ซุปหนึ่งหม้อขนาดพอเหมาะ เริ่มลดลงอย่างรวดเร็วจนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า!