ตอนที่ 7 เพื่อบ้านเมือง
“ข้างง!ข้าอ่านตำราที่บอกว่าเคล็ดบ่มเพาะควรเริ่มที่การบ่มเพาะปราณ แต่จากนั้นข้าอ่านอีกเล่ม บอกว่าการบ่มเพาะควรเริ่มที่การฝึกฝนร่างกาย ข้าอ่านหลายเล่ม และแต่ละเล่มมีคำอธิบายของตน ฝ่าบาท ข้าควรเริ่มที่อันไหน?”เสี่ยวเต๋อจือมองเกาหลิงเฟิงอย่างคาดหวัง
“นี่..”เกาหลิงเฟิงมึน ด้วยความช่วยเหลือของเม็ดยาหวนคืนและเคล็ดวิชาจักรพรรดิเหลือง พลังของเขาถึงขั้นหนึ่งแล้ว! แต่ เคล็ดวิชาจักรพรรดิเหลืองคือเคล็ดบ่มเพาะภายในที่ตรงไปตรงมา
ผู้สร้างวิชานี้คือจักรพรรดิไท่สวี่ แต่เขาไม่ถ่ายทอดความเข้าใจของเขาลงในเคล็ดวิชา บางทีนี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไมเหล่าจักรพรรดิรุ่นหลังถึงไม่บรรลุระดับยอดยุทธ์กัน
เจ้ามาถามข้า?ข้าก้ไม่รู้โว้ย!แต่พอเกาหลิงเฟิงมองเสี่ยวเต๋อจือที่คุกเข่ากับพื้น เขาก็คิด เจ้ากล้าถามข้าด้วยคำถามที่ยากเช่นนี้!หลังครุ่นคิด เกาหลิงเฟิงก็จำเค้าโครงทั่วไปของคัมภีร์เก้าหยินที่เขาจำได้ในโรงเรียน
ดังนั้น เกาหลิงเฟิงจึงพูด“วิถีสวรรค์คือการกำจัดส่วนเกินและเสริมส่วนที่ไม่เพียงพอ”
เกาหลิงเฟิง
พูด ทิ้งให้เสี่ยวเต๋อจือตกตะลึงกับที่“เอาละ เจ้าหยุดคุกเข่าได้แล้ว กลับไปพักเสีย!”
อย่างไม่คาดคิด เสี่ยวเต๋อจือที่คุกเข่าพูดด้วยความซาบซึ้ง“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”
พอเห็นน้ำตาของเสี่ยวเต๋อจือ เกาหลิงเฟิงก็รู้สึกผิด ช่างมัน ข้าจะไปหาวิชาที่ลึกล้ำมามอบให้เขา!ไม่งั้น ข้าควรมอบสิ่งนี้ให้เขา?เกาหลิงเฟิงนำขวดยาหวนคืนมาและโยนเม็ดยาที่เหลือห้าเม็ดให้เสี่ยวเต๋อจือ
“นี่คือเม็ดยาลับของราชวงศ์ ข้าใช้พวกมันไม่ได้แล้ว ข้าจะยกให้เจ้า!”
ด้วยความซาบซึ้ง เสี่ยวเต๋อจือรับเม็ดยาและกลับที่พักเขา เขานั่งบนเตียง หลับตาและเริ่มทำสมาธิ พึมพำกับตัวเอง“วิถีสวรรค์คือการกำจัดส่วนเกินและส่งเสริมส่วนที่ไม่เพียงพอ”
คัมภีร์เก้าหยินที่เกาหลิงเฟิงพูดคือวิชาที่ทิ้งไว้โดยผู้ก่อตั้งสำนักสุสานโบราณ หลิงเฉ่าหยิง และคัมภีร์เก้าหยินฉบับนี้ก็ถูกดัดแปลงโดยหลินเฉ่าหยิงให้เหมาะกับผู้หญิงกว่า
มันยังเป็นฉบับที่เด่นหยินกว่า!และเค้าโครงทั่วไปของคัมภีร์เก้าหยินก็เป็นวิชายุทธ์ขั้นสูงมาก!
เสี่ยวเต๋อจือคืออัจฉริยะ!ขณะที่คนอื่นเริ่มฝึกจากพื้นฐาน ขัดเกลาฝีมืออย่างยากลำบาก แต่เสี่ยวเต๋อจื่อเจาะลึกหลักการพื้นฐานของวิชา
คัมภีร์เก้าหยินเหมือนสายฟ้าฟาดสำหรับเขา ขับไล่ความสงสัยทั้งหมด!ความลึกล้ำของฝ่าบาทยากจะหยั่งถึง!การพูดถึงวิชาลับสบายๆกลายเป็นทรงพลัง!ยิ่งเสีย่วเต๋อจือเข้าใจ เขายิ่งตระหนักถึงความลึกล้ำของคัมภีร์เก้าหยิน!
มันคือวิชาที่ชี้ตรงไประดับปรมาจารย์!ฝ่าบาทได้ประทานวิชาอันล้ำค่านี้ให้!น้ำตาเอ่อล้น ฝ่าบาท!ข้าได้แต่ตอบแทนความเมตตาของท่านด้วยชีวิต!
เสี่ยวเต๋อจือสาบานอีกครั้งว่าจะตอบแทนเกาหลิงเฟิงด้วยชีวิต จากนั้น พลังปราณของเขาก็เริ่มหมุนเวียนเอง!
ขั้นเก้า!
ขั้นแปด!
ขั้นเจ็ด!
ขั้นหก!
หลังทำสมาธิอีกรอบ เขาก็เลื่อนเป็นขั้นหกโดยตรง!ถ้านี่กระจายไป มันจะทำให้ทั้งโลกบ่มเพาะสะเทือน นี่มันพรสวรรค์แบบไหน!วิชายุทธ์ทั้งหมดที่เขาเห็นในคลังวันนี้ ภายใต้การแนะนำของคัมภีร์เก้าหยิน คัมภีร์เก้าหยินเลยกลายเป็นวิชาส่วนตัวของเขาไป!
ยังไม่พอ!เสี่ยวเต๋อจือลืมตา เขาพลันเห็นเม็ดยาที่ฝ่าบาทประทานให้ ฝ่าบาททรงคาดคิดไว้แล้ว?ขนของเสี่ยวเต๋อจือตั้ง!วิชายุทธ์ของฝ่าบาทถึงระดับนั้นแล้วหรือ?หรือว่าฝ่าบาทจะคำนวณไว้แล้ว?
ตอนข้าทะลวง ข้าจะขาดพลังปราณ ท่านเลยประทานเม็ดยาให้ข้าเพื่อเพิ่มพลังปราณ?ฝ่าบาททรงมองการณ์ไกลยิ่งนัก!ฝ่าบาทถึงระดับยอดยุทธ์แล้วหรือ?
จากนั้นเสี่ยวเต่อจือก็นึกถึงเกาหลิงเฟิงวันนี้ กลิ่นอายถูกยับยั้ง พลังปราณมหาศาล!เสี่ยวเต๋อจือหยิบเม็ดยาออกมากินทันที!ทันทีที่เม็ดยาเข้าตัว พลังปราณเขาก็เริ่มหมุนเวียนอย่างบ้าคลั่ง!
ขั้นห้า!
ขั้นสี่!
ขั้นสาม!
ขั้นสอง
ขั้นหนึ่ง!
หลังกินเม็ดยาทั้งห้า เสี่ยวเต๋อจือก็เข้าสู่อาณาจักรนักรบขั้นหนึ่ง!เขาพลันยืนขึ้นและสำแดงวิชากรงเล็บอินทรี!ดว้ยกรงเล็บเดียว เขาคว้าโต๊ะ ถ่ายพลังปราณไปที่นิ้ว ทิ้งรอยกรงเล็บทั้งห้าเอาไว้!
นี่แตกต่างจากวิชากรงเล็บอินทรีธรรมดา!มันรวมกับพลังปราณของคัมภีร์เก้าหยิน!นี่ควรเป็นกรงเล็ฐกระดูกขาวเก้าหยิน!
ต้องขอบคุณฝ่าบาท!เสี่ยวเต๋อจือก้มกราบไปทางห้องนอนของเกาหลิงเฟิงเก้าครั้ง
ในขณะเดียวกัน เกาหลิงเฟิงกำลังไปห้องนอนของจักรพรรดินีอย่างกระตือรือร้น แค่คิดถึงจักรพรรดินีในชุดชาววัง ท่วงท่าอ่อนช้อยและความสูงส่ง เกาหลิงเฟิงก็ทนไม่ไหวแล้ว เขาเรียกขันทีทันที
จากนั้น ก็ขึ้นรถม้าไปวังของจักรพรรดินี!มันถึงเวลาสะสาง!ราชวงศ์ต้าเฉียนยังขาดรัชทายาท! ข้ากำลังทำเช่นนี้เพื่อความรุ่งเรืองของตระกูลเกา!นี่เป็นเรื่องสำคัญ!
เดิม จักรพรรดินีได้นอนแล้ว แต่ขันทีส่งข้อความมาแจ้งนางว่าจักรพรรดิกำลังมา หลินว่านเอร์จึงรีบมารอที่ทางงเข้า
“ฝ่าบาท”หลินว่านเอ๋อร์สวมชุดวังสีขาว ก้มหัวเล็กน้อย“ฝ่าบาท ทำไมท่านถึงเสด็จมาหาข้ายามดึกเยี่ยงนี้?”
“แน่นอน มันเพราะเรื่องบ้านเมือง!”เกาหลิงเฟิงพูด
“?”หลินว่านเอ๋อร์เอียงหัว งุนงง
น่ารักมาก!เกาหลิงเฟิงอุ้มหลินว่านเอ๋อร์ไว้ในอ้อมแขนและพุ่งเข้าห้องนอน!
“ข้ามาที่นี่เพื่อรัชทายาท!”
หลินว่านเอ่อร์หน้าแดงทันที แต่ไม่ต่อต้าน นางยอมให้เกาหลิงเฟิงพานางเข้าข้างใน
