ตอนที่ 2 ระบบจักรพรรดิสุดโง่
เสี่ยวเต๋อจือหน้าขาวซีด เขาโดนทรมานมาพอสมควรในกรมยุติธรรม
เสี่ยวเต๋อจือคือขันทีส่วนตัวของเกาหลิงเฟิง ตอนเกาหลิงเฟิงยังเป็นรัชทายาท เสี่ยวเต๋อจือรับใช้เขา เสี่ยวเต๋อจือผู้นี้มีนิสัยซุกซน ตอนเขายังเด็ก เขามักสร้างปัญหาให้เกาหลิงเฟิง ชอบขโมยของ ถ้าไม่ใช่เพราะเกาหลิงเฟิงคุ้มกะลาหัว เสี่ยวเต๋อจือคงโดนจักรพรรดิองค์ก่อนประหารไปนานแล้ว
แม้กระทั่งหลังเกาหลิงเฟิงขึ้นบัลลังก์ เสี่ยวเต๋อจือก็ยังสร้างปัญหาให้เขาไปทั่ว ดังนั้น ไม่เพียงจักรพรรดินีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพระพันปีหลวงด้วยที่เชื่อว่าเขาคือคนที่คิดร้ายจักรพรรดิ!
แต่ตอนเกาหลิงเฟิงมองเสี่ยวเต๋อจือ ชายคนนี้มีพรสวรรค์!ใครจะเหมาสมสำหรับการสร้างความโกลาหลในราชสำนักมากไปกว่าขันที!เสี่ยวเต๋อจือมีพรสวรรค์ การทำลายโชคลาภบ้านเมืองต้องพึ่งพาเขา!
หลังประสบกับประสบการณ์เฉียดตาย เสี่ยวเต๋อจือเห็นเกาหลิงเฟิงและรีบหมอบกราบลงกับพื้น
“ฝ่าบาท ท่านปลอดภัย!นี่ช่างวิเศษ!”
“ข้าไม่เป็นไร เสี่ยวเต๋อจือ ลุกขึ้น!’เกาหลิงเฟิงพูด เสี่ยวเต๋อจือเหลือบมองหลินว่านเอ๋อร์ก่อน จากนั้นก็แอบมองเกาหลิงเฟิงก่อนลุก
“เสี่ยวเต๋อจือสมควรได้รับความดีความชอบที่ปกป้องจักรพรรดิ ตบรางวัลเป็นสามพันตำลึงทอง!”เกาหลิงเฟิงพูด
ตอนเกาหลิงเฟิงพูดจบ ทุกคนก็ตกตะลึง เกาหลิงเฟิงดูละครมาเยอะและอ่านนิยายมามาก เขาโยนสามพันทองไปทันที ทองจำนวนนี้ถือเป็นเงินท้องพระคลังของราชวงศ์เฉียน! ขนาดวังคุนหนิงของจักรพรรดินียังได้รับค่าใช้จ่ายประจำปีเพียงสามพันตำลึงทองเท่านั้น
แน่นอน การใช้จ่ายของจักรพรรดินีมากกว่านั้น นางมีเงินทุนส่วนตัวที่ครอบครัวให้ แต่ สามพันทองก็พอสำหรับค่าใช้จ่ายของวังทั้งปี
เสี่ยวเต๋อจือคุกเข่าทันที“ฝ่าบาท!ข้าน้อยปกป้องท่านไม่สำเร็จ ข้าน้อยไม่กล้ารับรางวัล!”
เกาหลิงเฟิงพูดอย่างไม่พอใจ”ชีวิตข้ามีค่าไม่ถึงสามพันตำลึงทองรึ!?’
ตอนนี้ทุกคนรอบๆคุกเข่าและแม้กระทั่งจักรพรรดินีก็ยังก้ม
วิเศษ!วิเศษมาก!เกาหลิงเฟิงพูดทันที“เสี่ยวเต๋อจือ ข้าให้รางวัลเจ้า รับไปเสีย!”
[เหลือเวลาสามวันกว่าจะครบกำหนดเดือน!]
[เอาใจคนวางแผนร้าย!โชคลาภ-1000!]
[ปลดล็อคความสำเร็จ ‘เอาใจคนวางแผนร้าย! รางวัล : เม็ดยาหวนคืนหนึ่งเม็ด!]
สำเร็จ!เกาหลิงเฟิงดีใจ ง่ายโคตร!ฮ่าๆ!
ด้วยระบบนี้ เขาจะเป็นเซียนได้ทันที!แค่เป็นจักรพรรดิโง่ เขาเกิดมาเพื่อสิง่นี่อยู่แล้ว!
เกาหลิงเฟิงมองเสี่ยวเต๋อจือราวกับค้นพบสมบัติ เสี่ยวเต๋อจือผู้นี้มีพรสวรรค์จริง แค่มอบทองให้นิดหน่อย แต้มโชคลาภอาณาจักรก็ลดไปพัน
เสี่ยวเต่อจือคือทาสสุนัขทั่วไปข้างจักรพรรดิทุกองค์?เขาคือเว่ยจงเซียนของเกาหลิงเฟิงชัดๆ ขันทีที่มีอำนาจและชักใยระหว่างการปกครองของจักรพรรดิว่านหลี่?
เกาหลิงเฟิงตัดสินใจอย่าเงด็ดขาดว่าแค่ให้เงินคงยังไม่พอ!
เกาหลิงเฟิงพูดใหม่“เสี่ยวเต๋อจือ นับจากพรุ่งนี้ เจ้าจะไปฝึกวิชายุทธ์ในหอตำราหลวง!”
“ฝ่าบาท ไม่ได้เด็ดขาด!”หลินว่านเอ๋อร์กับฮวาชิงอุทานพร้อมกัน
หอตำราหลวง!มันเป็นที่เก็บวิชายุทธ์ของราชวงศ์ มีเพียงขันทีที่ภักดีสุดถึงได้รับอนุญาตให้เขาไปศึกษษวิชายุทธ์ เสี่ยวเต๋อจือคือคนชั้นต่ำ ถ้าได้เรียนรู้วิชา มันก็จะยิ่งควบคุมได้ยาก
แต่ เกาหลิงเฟิงยืนกราน“ถ้ามันไม่ใช่เพราะเขา ข้าคงจมน้ำตายไปแล้ว ถ้ามีอันตรายอื่นอีกจะเป็นไง ข้าอยากมียอดฝีมือข้างกายข้าไม่ได้หรือไง?”
องครักษ์ทั้งหมดที่ประตูพลันคุกเข่า“ฝ่าบาท พวกเราล้วนมีความผิด!”
“ฮึ่ม ข้าไม่ได้จะโทษพวกเจ้า นอกจากเสี่ยวเต๋อจือ ให้คัดเลือกขันทีคนอื่นอีกสิบคนที่มีภูมิหลังสะอาดและไปศึกษาในหอตำรา!”
[เอาใจคนวางแผนร้าย!โชคลาภ-1000!]
เยี่ยม!เสี่ยวเต๋อจือคือสมบัติจริงๆ!ยิ่งเกาหลิงเฟิงมองเสี่ยวเต่อจือ เขายิ่งมีความสุข
จักรพรรดินีหลินว่านเอ๋อร์คิดกับตัวเอง’ฝ่าบาทเพิ่งหายดี มันดีกว่าที่จะไม่ขัดเขา ไว้ค่อยจัดการกับข้ารับใช้นี่ภายหลัง’
หลินว่านเอ๋อร์ยืน ก้มหัวให้เกาหลิงเฟิงและพูด“หมอหลวงแนะนำให้ฝ่าบาทพักผ่อน เช่นนั้นแล้ว ข้าขอตัวก่อนนะเพคะ”
จักรพรรดินีกำลังไป?นางไม่อยู่กับเขา?จักรพรรดินีแบบไหนกัน?รอเดี๋ยว เขาค้นความทรงจำ จักรพรรดินีไม่เคยอยู่กับเขา แม้กระทั่งสนมเอกก็ไม่เคยอยู่กับเขา
บัดซบ!ไม่แปลกที่จะไร้ทายาท!ถ้ามีสิถึงแปลก รอก่อน!เขาชอบเล่นกับเสี่ยวเต๋อจือ มีผู้หญิงแค่สองคนในฮาเร็ม และไม่มีใครเคยนอนกับเขา หรือว่า….!
เขาค้นความทรงจำอย่างบ้าคลั่ง โชคดี ร่างนี่ยังบริสุทธิ์ แม้เขาจะไม่ได้นอนกับผู้หญิง อย่างน้อยก็ไม่ได้นอนกับผู้ชายด้วย ไม่สิ มันดีกว่าที่จะอยู่ให้ห่างจากเสี่ยวเต๋อจือ
พอเห็นจักรพรรดินียืน สนมเอกก็พูด“ฝ่าบาทต้องพักผ่อน ข้าก็จะขอตัวเช่นกัน!”
แม้กระทั่งเจ้า!เกาหลิงเฟิงอยากร้องไห้ ช่างมัน!
อดทนไว้!พอเขาเป็นเซียน จะมีสาวๆมารุม!
..
หลังความมืดมาเยือน ในเมืองหลวง ที่วังขององค์ชายแปด
องค์ชายแปด เกาฉีคืออาของเกาหลิงเฟิง ตอนปู่ของเกาหลิงเฟิงยังมีชีวิต เขาเคยคิดจะถอนตำแหน่งรัชทายาทและแต่งตั้งเกาฉีเป็นรัชทายาทแทน ระหว่างการปกครองของพ่อเกาหลิงเฟิง เขามักระแวงน้องชายคนนี้เสมอ
แต่องค์ชายแปดเกาฉีฉลาดมาก ไม่เคยทำตัวเหมือนองค์ชาย เขากินดื่มกับคนชนชั้นอื่น ขอแค่เป็นคนมีชื่อเสียงในโลกหน่อย องค์ชายแปดจะคบค้าสมาคมด้วย!แถมยังช่วยสามัญชนทวงความยุติธรรมบ่อยๆ
นั่นทำให้คนในเมืองหลวงเรียกเขาว่าปราชญ์องค์ชายแปด!แต่ องค์ชายแปดในเวลานี้ไม่ใช่คนใจดี เขามีใบหน้าดุร้ายขณะพูดกับคนชุดดำ”เจ้าบอกว่าหลานของข้าอนุญาตให้ขันทีเข้าไปเรียนวิชายุทธ์ในหอตำรา?’
“ขอรับ!”
“เขาสงสัยองครักษ์หรือเปล่า?”
“ขอรับ!”
“ไม่คิดเลยว่าหลานของข้าจะสายตาเฉียบแหลมไม่เบา!เขาถึงกับสังเกตเห็นสายลับท่ามกลางองครักษ์!”