ตอนที่ 34 ผู้เคราะห์ร้ายอันดับหนึ่ง
ตอนที่ 34 ผู้เคราะห์ร้ายอันดับหนึ่ง
คำพูดของเซียวเฉินทำให้ทั้งลานประลองสั่นสะเทือน
"ยอดฝีมือสิบอันดับแรกล้วนอยู่ในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นสูงสุด ส่วนขอบเขตของเขาชัดเจนว่ายังไม่ถึงทะเลทุกข์ขั้นเก้าขั้น การต่อสู้กับคนใดคนหนึ่งนับว่ายากลำบากแล้ว เขากลับให้สิบคนขึ้นมาพร้อมกัน"
"ศิษย์สายตรงของอาจารย์เหมยช่างโอหังเกินไปจริง ๆ"
ฝูงชนพากันวิพากษ์วิจารณ์ ไม่มีใครมองเซียวเฉินในแง่ดี
"เมื่อศิษย์น้องเซียวพูดเช่นนี้ พวกเจ้าก็ขึ้นไปขอคำชี้แนะด้วยกันเลย" จัวชิงพูดกับจัวหยวนและคนอื่น ๆ
ในใจของเขาลอบหัวเราะเยาะ อันธพาลจากเมืองวายุไกลผู้นี้ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง คิดว่าตนเองเก่งกาจที่สุดในรุ่นเดียวกันอย่างนั้นหรือ
"เช่นนั้นพวกข้าจะไม่เกรงใจแล้ว!"
จัวหยวนทะยานออกไปเป็นคนแรก เขาถือดาบคลั่งวิ่งไปข้างหน้า คมดาบสีครามพุ่งออกไปอย่างรุนแรง ปราณของเขาเปล่งประกายงดงามราวกับราชาแห่งดาบ ส่งพลังยิ่งใหญ่อลังการ
ยามนี้เขารั้งตำแหน่งอันดับหนึ่งในการสอบคัดเลือกเป็นการชั่วคราม และอาจลบคำว่า ‘ชั่วคราว’ ออกไปได้ด้วยซ้ำ!
ตระกูลจัวทุ่มเททั้งแรงกายและทรัพยากรกับเขาไม่น้อยไปกว่าจัวชิง
หลายคนกล่าวว่าจัวหยวนแทบจะสามารถต่อสู้ข้ามขั้นกับผู้แข็งแกร่งขอบเขตสะพานชีวาขั้นแรกได้แล้ว!
ดาบคลั่งรุนแรงฟันลงมา เซียวเฉินไร้แววกังวลบนใบหน้า ราวกับว่าเขาไม่เห็นดาบนี้ฟันลงมา
ตูม!
ทันใดนั้นกำปั้นของเซียวเฉินก็ขยับ หมัดจักรพรรดิสงครามห่อหุ้มด้วยลมแรงก่อนกวาดออกไป แสงดาบที่ฟันลงมาพลันแตกกระจาย ทั้งลานประลองถูกคลื่นลมโหมกระหน่ำกลืนกิน
ในขณะเดียวกันการโจมตีของยอดฝีมือสิบอันดับแรกอีกเก้าคนก็มาถึงแล้ว หอกยาวหมายชีวิตพุ่งเข้ามาเต็มกำลัง บนหอกมีเงาของมังกรโกรธเกรี้ยวคำราม ราวกับไม่มีสิ่งใดสามารถขวางกั้นการโจมตีของหอกนี้ได้
‘หอกมังกรพิโรธ’ หลายคนพูดในใจ วิชาหอกนี้เป็นวิชาลับของตระกูลเหยียนแห่งเมืองไพศาล!
ในสายตาของหลาย ๆ คน เหยียนเค่ออี้ผู้ฝึกวิชาหอกนี้ย่อมสามารถก้าวต่อไปได้ไกลกว่าสิบอันดับแรก!
หอกมังกรพิโรธพุ่งเข้ามา เซียวเฉินกลับเพิกเฉยต่อหัวหอกแหลมคม ใช้กำปั้นเลือดเนื้อต้านทานมัน ร่างกายของเขาเปล่งประกายด้วยแสงแห่งเทพเจ้าสงครามที่ส่องสว่างราวกับเขาเป็นเทพเจ้าสวมเกราะรบ
ตูม!
หัวหอกของเหยียนเค่ออี้หักในทันที เงามังกรพิโรธแตกสลาย หมัดทรงพลังทะลุหอกฝ่าเข้าโจมตีร่างของเหยียนเค่ออี้เข้าอย่างจังจนเจ้าตัวร่วงจากลานประลอง!
"เค่ออี้!" สีหน้าของคนตระกูลเหยียนไม่ค่อยดีนัก สิบเอ็ดคนต่อสู้กัน เหยียนเค่ออี้กลับเป็นคนแรกที่พ่ายแพ้!
เซียวเฉินไม่ได้สนใจเหยียนเค่ออี้ หลังจากปะทะกับยอดฝีมือสิบอันดับแรกอีกหลายครั้ง เขาก็ก้าวไปหาจัวหยวน
เขาอยากจะรู้นักว่าหากจัวหยวนถูกเล่นงาน สีหน้าของจัวชิงจะเป็นอย่างไร
ในเวลานี้มีลูกศรหลายดอกพุ่งทะลุอากาศลงมาราวกับสายฝน ลูกศรแต่ละดอกสามารถฆ่าผู้บำเพ็ญในขอบเขตทะเลทุกข์ขั้นเก้าขั้นได้อย่างง่ายดาย
และเซียวเฉินก็ถูกปกคลุมด้วยห่าธนูนั้น
‘คนตระกูลเสินเจี้ยนแห่งแคว้นไพศาล’ เซียวเฉินพูดในใจ จูชิงฮวนได้แนะนำให้เขารู้จักระหว่างทางมาสำนักสวรรค์ไร้ขอบเขต
ตระกูลเสินเจี้ยนรับใช้จักรพรรดิแคว้นไพศาลมาหลายชั่วอายุคน
ปัจจุบันผู้นำตระกูลเสินเจี้ยนเป็นคนสนิทของจักรพรรดิแคว้นไพศาล ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพใหญ่ และมีกองทัพในมือ!
มีข่าวลือว่าวิชาธนูของตระกูลเสินเจี้ยนสามารถถล่มขุนเขาทะลุทะเลได้!
"ถอยหลัง!"
จื่อเหวยและคนอื่น ๆ เห็นลูกศรของเจี้ยนจงเทียนพุ่งลงมาก็พากันถอย วิชาธนูของคนผู้นี้ แม้แต่พวกเขายังเกรงกลัว
เซียวเฉินกลับผิวปาก รัศมียุทธ์จากร่างกายส่องสว่างอย่างไม่น่าเชื่อ เงาเกราะของเทพเจ้าสงครามราวกับอยู่เหนือกฎทั้งมวล ลูกศรทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาสลายสิ้นซากไปกลางอากาศ
"ห๊ะ"
สีหน้าของจงเทียนค้างไปชั่วขณะ เขาหยิบธนูขึ้นมาอีกครั้งก่อนยิงลูกศรเจ็ดดอกออกไปพร้อมกัน มันพุ่งตรงไปที่เซียวเฉิน
เวลานี้เซียวเฉินก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว เจตจำนงค์การต่อสู้คำราม ธนูทั้งหมดที่โถมเข้ามาพลันเปลี่ยนทิศทางเป็นพุ่งไปทุกทิศทุกทาง
"ไอ้สารเลว รู้ตัวไหมว่ากำลังต่อสู้กับใคร" ยอดฝีมือสิบอันดับแรกคนหนึ่งเห็นลูกศรพุ่งเข้ามาก็หน้าถอดสี สบถด่าเจี้ยนจงเทียน
"ไม่เกี่ยวกับข้าเสียหน่อย" จงเทียนตั้งท่าจะอธิบายแต่เซียวเฉินก็กระโจนเข้ามาอย่างว่องไว หมัดจักรพรรดิของเขากระแทกออกไป จงเทียนรีบยกคันธนูขึ้นขวางกั้นไว้
ตูม!
เสียงดังสนั่นกึกก้อง ธนูยาวที่ทำจากเหล็กเมฆาดำบิดเบี้ย เจี้ยนจงเทียนยิ่งกระอักเลือดและถอยหลังไป สูญเสียพลังจะต่อสู้ไปหมดแล้ว!
"ยังไม่พังอีกหรือ" เซียวเฉินแปลกใจเล็กน้อย คันธนูนี้แข็งแรงมาก ไม่ใช่อาวุธศักดิ์สิทธิ์แต่กลับไม่ถูกหมัดทำลายอย่างนั้นหรือ
ในขณะที่คนตระกูลเสินเจี้ยนต่างลุกขึ้นยืนพร้อมสีหน้าตกใจ เหล็กเมฆาดำขึ้นชื่อเรื่องความแข็งแกร่ง ทว่ากลับถูกหมัดของเด็กหนุ่มคนนี้ต่อยจนเสียรูปร่าง หมัดของเขามีพลังมากแค่ไหนกันเล่า
ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ!
เซียวเฉินเหวี่ยงหมัดอย่างต่อเนื่องราวลั่นกลองรบ เสียงดังกึกก้องไปทั่ว ยอดฝีมือสิบอันดับแรกต่างลอยขึ้นกลางอากาศแล้วรวงลงบนพื้นนอกลานประลอง!
"แข็งแกร่ง!" ฝูงชนที่เฝ้าดูสั่นสะท้านในใจ ยอดฝีมือขั้นสูงสุดของขอบเขตทะเลทุกข์กลับไม่สามารถรับหมัดของเซียวเฉินได้เลยหรือ
"เกรงว่าคงไม่มีใครในขอบเขตต่ำกว่าสะพานชีวาสั่นคลอนเขาได้แล้ว!"
"พวกเจ้าว่าเจ้าของกายเต๋าโดยกำเนิดของสำนักจะสามารถเอาชนะเขาที่อยู่ในขอบเขตทะเลทุกข์ได้ไหม"
มีคนพูดถึงโจวหลิงเสวี่ยและเปรียบเทียบทั้งสองคน
กายเต๋าโดยกำเนิดมีสมญานามว่าไร้คู่ต่อสู้ในขอบเขตเดียวกัน เกิดมาพร้อมกับความกลมกลืนกับมหาเต๋า น่าเสียดายที่นางได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตสะพานชีวาไปแล้ว ฝูงชนจึงไม่สามารถได้เห็นการต่อสู้ระหว่างนางกับเซียวเฉิน
แต่ใช่ว่านางกับเซียวเฉินไม่เคยประลองกัน!
จัวชิงเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้เห็น!
ทว่ายามนี้อารมณ์ของจัวชิงย่ำแย่กว่าในเมืองวายุไกล เนื่องจากลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างจัวหยวนกำลังถูกเซียวเฉินบีบให้จนมุมบนลานประลอง!
ยอดฝีมือสิบอันดับแรกเหลือเพียงจัวหยวน
เซียวเฉินชกหมัดหนึ่ง จัวหยวนรีบป้องกันแต่กลับพบว่าเซียวเฉินแค่ออกหมัดลวง ร่างของเจ้าตัวยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับ
การกระทำคล้ายแมวเล่นหนูเช่นนี้ทำให้จัวหยวนเดือดดาลนัก
"ข้าให้โอกาสเจ้ายอมแพ้" เซียวเฉินกล่าว
"คนตระกูลจัวสามารถพ่ายแพ้ได้ แต่ไม่สามารถยอมแพ้ได้" จัวหยวนกัดฟันพูด
"เช่นนั้นก็โทษข้าไม่ได้แล้ว" หมัดของเซียวเฉินพุ่งออกไปแต่ไม่ได้ทำให้จัวหยวนตกจากลานประลอง กลับกระแทกเขาขึ้นไปบนท้องฟ้า
ร่างของจัวหยวนร่วงลงมา เซียวเฉินชกอีกหมัด เขาควบคุมพลังไม่ให้ถึงแก่ชีวิต แต่กระแทกจัวหยวนขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง
หากไม่ตกจากลานประลอง จัวหยวนก็ยังไม่ถือว่าพ่ายแพ้
"เจ้าเด็กนี่จงใจทำ" จูชิงฮวนพูดด้วยรอยยิ้ม เซียวเฉินกำลังบังคับให้จัวหยวนยอมแพ้!
"พอได้แล้ว!"
เสียงของจัวชิงดังขึ้นเมื่อเซียวเฉินส่งกำปั้นไปอีกครั้ง เขาไม่สามารถทนมองต่อไปได้อีกแล้ว
"เขายังไม่ยอมแพ้" เซียวเฉินทำท่าจะออกหมัดอีกครั้ง
"ข้าจะยอมแพ้แทนเขา" สีหน้าของจัวชิงเย็นชา เซียวเฉินกำลังตบหน้าตระกูลจัว ยิ่งไปกว่านั้นคือตบหน้าเขา!
ปัง!
เซียวเฉินหยุดมือ ร่างหนัก ๆ ของจัวหยวนตกลงมาบนลานประลอง เขากระอักเลือดออกมาคำโตก่อนสลบไป
"ท่านชมศิษย์สายตรงของอาจารย์เหมยจนพอใจแล้วหรือยัง" เสียงของเซียวเฉินดังก้องไปทั่วสนาม
เมื่อมองจัวหยวนซึ่งอยู่ในอาการบาดเจ็บสาหัส ทุกคนก็พากันตะลึงงัน
นี่คือยอดฝีมืออันดับหนึ่งของการสอบคัดเลือกไม่ใช่หรือ
ในการสอบคัดเลือกทุกครั้ง เคยมีอันดับหนึ่งที่โชคร้ายเพียงนี้ด้วยหรือ
ตระกูลจัวควรดีใจและภาคภูมิในอันดับหนึ่งของจัวหยวนที่ไม่อาจสั่นคลอนได้
ทว่าบัดนี้สีหน้าของคนตระกูลจัวต่างหม่นหมองราวกับน้ำแข็งที่ไม่ละลาย
อันดับหนึ่งผู้นี้เคราะห์ร้ายยิ่งกว่าอันดับสุดท้ายเสียอีก!
"ยกหินทับเท้าตัวเองแท้ ๆ" จูชิงฮวนหัวเราะคิกคัก แม้ไม่ได้พูดอะไรแต่หลายคนก็มองไปยังจัวชิงและหยางฉี
ราวกับยอดฝีมือสิบอันดับแรกออกโรงในวันนี้ก็เพื่อประกาศศักดาความกล้าหาญของเซียวเฉิน!
เห็นชัดว่าหยางฉีไม่คิดว่าเซียวเฉินจะเก่งกาจเช่นนี้ ทั้งบดขยี้ยอดฝีมือสิบอันดับแรกและเล่นงานจัวหยวนอย่างโหดเหี้ยม
เขากำลังจะตำหนิเซียวเฉิน แต่อีกฝ่ายกลับพูดขึ้นก่อน
"ศิษย์พี่หยางฉี ข้าเพิ่งเข้ามา ยังถือว่าเป็นน้องใหม่ ท่านเป็นศิษย์พี่ ข้าอยากขอให้ท่านช่วยชี้แนะ คิดว่าท่านคงไม่ปฏิเสธกระมัง"
