บทที่ 116: นักล่าโบราณ
[แฟนเพจBamแปลNiyay:ลงแบบราคาถูกโคตรในmy-novel(ลงช้ากว่าThai-novel100ตอน)กับthai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นนอกจากสองเว็บนี้คือไม่ใช่ผมนะ ถ้าเจอคนอ่านก็อปดันเยอะกว่าก็ท้อเป็นนะครับ]
[ถ้าอ่านฟรีแบบเถื่อนไม่ว่าจะได้มายังไงนั้น ผมไม่ว่าเลยครับ และต่อให้ไม่มีคนอ่าน ผมก็ยังจะแปลต่อจนจบด้วย แต่ถ้าจะจ่ายเงินให้เว็บหรือคนที่copyไปขายอีกที คุณโคตรแย่เลยครับ]
[หลังแปลจบจะมีการแก้คำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ดังนั้นถ้าคุณอ่านแบบเถื่อน ก็เชิญเลยครับ เพราะมันไม่มีอัพเดทให้หรอก]
บทที่ 116: นักล่าโบราณ
หากยิ่งกลัว มันก็จะทำให้ความกลัวเพิ่มมากขึ้น!
สีหน้าของซุนเฉิงเปลี่ยนไปในทันที เขารู้แล้วว่าสิ่งที่เขากลัวมากที่สุดกำลังเกิดขึ้น!
"แฮมมอนด์มันทำอะไรอยู่กัน? ระบบรักษาความปลอดภัยมามีปัญหาอะไรตอนนี้?"
เขาสบถกับตัวเองอย่างโกรธแค้นในใจ ขณะเดียวกันความคิดหนึ่งก็แล่นผ่านเข้ามาในหัวของซุนเฉิงอย่างรวดเร็ว
เขาจำได้ว่าไม่นานมานี้ รีเวนจ์รายงานให้เขาทราบว่าอุปกรณ์สอดแนมชิ้นหนึ่งที่มันติดตั้งไว้บังเอิญบันทึกภาพของเอด้า หว่องออกจากวิลล่าอย่างน่าสงสัย ซึ่งมันเป็นเวลาก่อนจะเกิดเหตุการณ์นี้ไม่นานนัก
และหลังจากนั้นไม่นาน ระบบรักษาความปลอดภัยของเกาะก็ทำงานผิดพลาดอย่างกะทันหัน ตรงกับช่วงเวลาที่เกิดเหตุการณ์พอดี
"เอด้า หว่อง เป็นฝีมือของเธอหรือเปล่า?"
ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้น มันก็ก่อให้เกิดความปั่นป่วนอย่างมากในใจของเขา สัญชาตญาณบอกเขาว่าผู้หญิงคนนี้ที่เขาเพิ่งรู้จักกันเพียงไม่กี่วัน อาจดูไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็นภายนอก
ขณะที่ซุนเฉิงกำลังคิดอยู่ การต่อสู้ที่ดุเดือดก็ได้เริ่มต้นขึ้นใกล้ ๆ เขา
"อ๊าก!"
เสียงกรีดร้องดังขึ้น ร่างสูงใหญ่กระโดดออกไปท่ามกลางสายฝนที่เทลงมาอย่างหนัก มันกระโจนเข้าใส่ทหารที่ถูกส่งไปลาดตระเวนข้างหน้า จู่โจมอย่างรุนแรง ทหารคนนั้นที่ชื่ออัลฟี่ถูกมันกดทับอยู่เบื้องล่าง ยังคงพยายามดิ้นรนต่อสู้ ดูเหมือนว่าเขาพยายามใช้ปืนเพื่อป้องกันไม่ให้ปากอันน่ารังเกียจนั้นกัดคอของเขา
"เตรียมยิง!"
เสียงตะโกนดังสนั่นตัดความคิดอันวุ่นวายของซุนเฉิง เขาตามเสียงนั้นไปและเห็นร้อยโทร่างใหญ่โยนกล้องถ่ายรูปให้ทหารอีกคนหนึ่ง จากนั้นเขายกปืนไรเฟิล M4A1 ของเขาขึ้นและตะโกนสั่งให้พร้อมต่อสู้ด้วยเสียงอันดังสนั่น ปืนของเขาเล็งไปที่สัตว์ร้าย เริ่มยิงปืนเป็นชุด
"ปัง ปัง ปัง ๆ ..."
แสงจากปลายกระบอกปืนส่องประกายทะลุสายฝนที่เทลงมาหนักหน่วงไปชั่วขณะ มีเพียงเสียงคำรามและเสียงตะโกนดังสนั่น
ซุนเฉิงหลบอยู่ใต้ต้นไม้ เขาไม่มีอาวุธ แม้แต่กล้องถ่ายรูปแปลงร่างที่เป็นรีเวนจ์ก็ถูกร้อยโทเอาไปด้วย ดูเหมือนพันโทน่าจะต้องการเค้นข้อมูลจากเขา ดังนั้นถึงเขาจะรีบวิ่งฝ่าฝนเข้าไปช่วยเหลือทีมของเขา แต่ลูกน้องของเขาสองนายเฝ้าอุปกรณ์สื่อสารและตัวเขาด้วย นอกจากนี้มันก็เหมือนปกป้องซุนเฉิงไปกลาย ๆ
จริง ๆ แล้วการที่พวกเขาทำแบบนี้มันทำให้ซุนเฉิงรู้สึกยินดีพอสมควร เขาหรี่ตามองด้วยความสนใจไปทางสายฝนที่เทลงมาอย่างหนักหน่วง ห่างออกไปหลายสิบเมตร สายตาของเขาสังเกตการณ์การต่อสู้ระหว่างสิ่งมีชีวิตผู้ครองโลกในอดีตและปัจจุบัน
ไดโนเสาร์กินเนื้อที่ฟื้นคืนชีพหลายตัว เช่น วิลอซิแรปเตอร์และไทแรนโนซอรัสยังไม่ได้รับการฝึกฝนมาดี พวกมันถูกขังไว้ในกรงพิเศษที่สร้างขึ้นบนเกาะ แม้แต่ซุนเฉิงและคนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถเข้าไปดูใกล้ ๆ ได้
โชคดีที่ในศูนย์วิจัย ไม่เพียงแค่จะมีรูปถ่ายและวิดีโอที่ถ่ายโดยบริษัทอินเตอร์เนชั่นแนลเจเนติกส์เท่านั้น แต่ยังมีโมเดลพลาสติกกลวงขนาดเท่าตัวจริงอีกหลายแบบที่ประดิษฐ์อย่างพิถีพิถัน พวกมันมีความคล้ายกับของจริงอย่างน้อยร้อยละหกสิบถึงเจ็ดสิบ
ดังนั้นหลังจากสังเกตอย่างละเอียด ซุนเฉิงก็จำสัตว์ประหลาดที่ซุ่มอยู่ในความมืดได้อย่างรวดเร็ว พวกมันคือวิลอซิแรปเตอร์ที่ถูกเลี้ยงไว้บนเกาะจริง ๆ
เขาเคยได้ยินด็อกเตอร์มัลคอมพูดถึงไดโนเสาร์กินเนื้อประเภทนี้ขณะที่เขากำลังเดินเล่นรอบเกาะในช่วงบ่าย วิลอซิแรปเตอร์หรือที่รู้จักกันในชื่อ ไดโนนิคัส เป็นไดโนเสาร์โดรเมโอซอริดที่พบได้ในเอเชียเหนือ
เดิมทีมันเป็นไดโนเสาร์ขนาดเล็กที่มีขนปกคลุมร่างกาย แต่ความเข้าใจของนักโบราณคดีเกี่ยวกับมันอาจไม่ถูกต้องทั้งหมด หรือบางทีบริษัทอินเตอร์เนชั่นแนลเจเนติกส์อาจใช้เทคโนโลยีขั้นสูงเพื่อปรับปรุงและพัฒนาสิ่งมีชีวิตโบราณนี้ ด้วยการสร้างพันธุกรรมใหม่ก็เป็นได้
ไม่ว่าในกรณีใด ไดโนเสาร์ที่ฟื้นคืนชีพเหล่านี้บนอิสลานูบลาไม่เพียงเร็วมากเท่านั้น แต่ทั้งตัวยังปกคลุมไปด้วยเกล็ดเล็ก ๆ ที่ผุดขึ้นมาตามร่างกายอีก ทำให้มันอันตรายยิ่งกว่าเดิม หลังจากการทดสอบหลายอย่าง ทางบริษัทอินเตอร์เนชั่นแนลเจเนติกส์ได้อธิบายพวกมันว่าเป็น "สัตว์กินเนื้อที่ฉลาดและอันตรายคล้ายหมาป่า" ซึ่งบ่งบอกถึงอันตรายของวิลอซิแรปเตอร์ได้ดี
"ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ..."
"ยิงให้หมด!"
ท่ามกลางเสียงปืนที่โกลาหล แสงไฟได้ผุดขึ้น เผยให้เห็นวิลอซิแรปเตอร์ที่ซุ่มอยู่ในความมืด
ซุนเฉิงนับอย่างระมัดระวัง หนังศีรษะรู้สึกเสียวซ่าน เพราะมันมีวิลอซิแรปเตอร์ถึงเจ็ดตัว ในขณะเดียวกัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจที่เขาอพยพออกจากวิลล่าอย่างทันท่วงที ไม่เช่นนั้น หากสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ที่มีประสาทสัมผัสอันแหลมคมจ้องมาที่เขา แม้จะมีเรเวนจ์อยู่เคียงข้างกาย เขาก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะรอดชีวิต
ทีมทหารที่อยู่ไม่ไกลกำลังต่อสู้และถอยร่นเข้าใกล้ป่ามากขึ้น ดังนั้นซุนเฉิงจึงมองเห็นอย่างชัดเจนว่าแม้กระสุนจาก M4A1 จะสามารถทะลุเกล็ดบนลำตัวของวิลอซิแรปเตอร์ได้ แต่ก็สร้างความเสียหายได้ไม่มากพอ วิลอซิแรปเตอร์ที่วิ่งออกไปเป็นตัวแรก ชนทหารคนหนึ่งล้มลง มันถูกกระสุนเป็นชุดยิงใส่หลายนัด แต่ก็ยังสามารถกัดเขาได้ จากนั้นมันก็กระโดดขึ้นเพื่อโจมตีทหารอีกนาย
ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธเพราะกายตายไปของเพื่อนร่วมทีมอย่างอัลฟี่ ทหารที่ชื่อร็อบบี้ผู้ดูเหมือนจะเป็นคนเชื้อชาติผสมจึงถือคาร์บิน M4A1 และยิงกระสุนอย่างต่อเนื่องใส่วิลอซิแรปเตอร์ที่กำลังเข้ามาอย่างดุร้าย
ฝีมือการยิงของเขามีความแม่นยำสูงมาก เขาสามารถยิงตาซ้ายของวิลอซิแรปเตอร์ได้จริง ๆ ทำให้มันเจ็บปวดมากขึ้นและกระตุ้นสัญชาตญาณสัตว์ป่าของมัน วิลอซิแรปเตอร์ที่เคยหลบกระสุนอย่างชาญฉลาดและวนรอบตัวเขา ตอนนี้เหลือเพียงตัวเดียว สายตาเต็มไปด้วยความอาฆาต มันพุ่งเข้าใส่ร็อบบี้โดยตรงโดยไม่หลบเลี่ยง
ร็อปบี้ไม่สามารถหลบได้ ร็อบบี้ถูกแรงกระแทกของวิลอซิแรปเตอร์กระเด็นไปไกล แม้แต่ปืนในมือเขาก็ถูกโยนทิ้งไป หลังจากทรงตัวและลุกขึ้น เขาก็แสดงออกทางสีหน้าอย่างเจ็บปวด ทรุดลงจนต้องคุกเข่าบนพื้น เมื่อมองไปที่ขาขวาของเขาที่ผิดรูปไป ก็ดูเหมือนว่ามันคงจากหักจากการล้มกระมัง
เมื่อเห็นวิลอซิแรปเตอร์เปลี่ยนเป้าหมายมาที่เขาและวิ่งเข้าใส่มาอีกครั้ง เขาไม่มีเวลาหลบ ร็อบบี้ไม่มีทางเลือกนอกจากจะดึงมีดทหารอันเย็นเหยียบที่มีประกายแวววับออกมาจากอกของเขา ขณะที่เวโลซีแรปเตอร์เข้ามาใกล้ ๆ มันก็อ้าปากกว้างเพื่อกัดหัวเขา เขาคำรามดังสนั่นและไม่คิดหลบเลี่ยง แทงมีดของเขาเข้าไปที่คอของมันอย่างรุนแรง
"ร็อปบี้ ไม่..."
ทหารผิวขาวสวมแว่นตาผอมแห้งชื่อบิง ได้จัดการวิลอซิแรปเตอร์ตัวหนึ่งและขับไล่มันไปแล้วจึงหันไปมองร็อบบี้ แต่ภาพตรงหน้ากับน่าสะพรึงอย่างยิ่ง เขาเห็นวิลอซิแรปเตอร์กัดศีรษะของร็อบบี้ไปครึ่งหนึ่งในครั้งเดียว ตาของเขากลายเป็นสีแดง เขาตะโกนเสียงดังพร้อมกับดึงระเบิดมือออกจากอกซ้าย เขาตะโกนว่า "หลบไป!"
จากนั้นเขาก็ถอดสลักและโยนมันไปที่วิลอซิแรปเตอร์
"บูม!"
แสงไฟสว่างวาบจากการระเบิด เศษชิ้นส่วนเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนกระจัดกระจายไปทั่ว และวิลอซิแรปเตอร์ที่อยู่ตรงกลางของการระเบิดก็แหลกเป็นชิ้น ๆ เศษซากกระจัดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง
"บิลลี่ หมอบลง…!"
ในที่สุด ร้อยโทก็มาถึงจุดที่นายทหารทั้งสองล่วงหน้ามาก่อน บางทีเขาอาจจะรู้ว่ากระสุน M4A1 สร้างความเสียหายได้ไม่มากพอ เขาจึงติดตั้งเครื่องยิงลูกระเบิดใต้ลำกล้อง จากนั้นบรรจุกระเบิด และเล็งไปที่วิลอซิแรปเตอร์ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เล็งไปยังตัวที่บิลลี่ ทหารพื้นเมืองอเมริกันกำลังต่อสู้ด้วยและกดไกปืนทันที
ด้วยการประสานงานที่ยอดเยี่ยม บิลลี่กลิ้งไปด้านข้างและหลบเมื่อได้ยินคำสั่ง ซึ่งพอไกปืนถูกกด วิลอซิแรปเตอร์ก็แหลกไปในทันที หัวอันน่ากลัวของมันลอยสูงและกระแทกพื้นห่างออกไปหลายเมตร
การต่อสู้ระหว่างสิ่งมีชีวิตผู้ครองโลกในอดีตและปัจจุบัน จบลงด้วยการเสมอกันในยกแรก