ร่างกายที่แปลกไปจากปกติ (อ่านฟรี 09/07/2567)
“มันคืออะไร ?” คริสกล่าวถามชายตรงหน้าขึ้นมา
“Cleansing ball EX ครับ” พนักงานตอบสิ่งที่ชายหนุ่มถาม แต่คริสก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันคืออะไร
“เจ้าสิ่งนี้ก็คืออุปกรณ์ที่บรรจุวงจรเวทมนตร์ชำระล้างเอาไว้ โดยมันสามารถใช้งานได้สิบครั้ง เมื่อครบสิบครั้งแล้วคุณลูกค้าก็สามารถเอาไปให้นักเวทย์ธาตุน้ำบรรจุเข้าไปใหม่ได้ครับ” พนักงานกล่าวเสริมขึ้นมาทันทีโดยไม่ต้องรอให้ชายหนุ่มถามซ้ำ
“แล้วเวทมนตร์ชำระล้างมีประโยชน์ยังไง ?” ชายหนุ่มกล่าวถามพนักงานต่อ
ถึงแม้พนักงานจะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ชายตรงหน้าไม่รู้จักเวทมนตร์ชำระล้าง ที่เป็นทักษะสามัญซึ่งแทบทุกคนจะเคยได้ยิน แต่เขาก็ยังกล่าวอธิบายออกมาอยู่ดี
“มันเป็นเวทมนตร์ที่ใช้ในการชำระล้างสิ่งสกปรกออกจากตัวของผู้ใช้งานครับ ทำให้ไม่จำเป็นต้องอาบน้ำหรือขับถ่ายเลยแม้แต่น้อย แต่มันก็ชำระล้างได้แค่สิ่งสกปรกทั่วไปเช่นคราบสกปรก แบคทีเรีย ปัสสาวะ อุจจาระ เหงื่อ กลิ่นไม่พึงประสงค์ตามร่างกาย ไม่รวมไปถึงพิษ สิ่งแปลกปลอมจากมอนสเตอร์หรือโรคภัยต่าง ๆ นะครับ” พนักงานกล่าวอธิบายอย่างละเอียดทำให้ชายซึ่งมีความรู้เรื่องต่าง ๆ น้อยมากอย่างคริสเข้าใจได้
นับว่าค่อนข้างมีประโยชน์มากเลยทีเดียว ถึงแม้เวลาอยู่ในสนามรบจะไม่จำเป็นต้องอาบน้ำก็ตาม แต่บางทีมอนสเตอร์ก็สามารถดมกลิ่นได้ ทำให้เวลาที่มนุษย์ไม่อาบน้ำเป็นเวลานานแล้วมีกลิ่นแรงมักจะหลบซ่อนพวกมันไม่พ้น และการจะอาบน้ำหรือหาแหล่งน้ำก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ง่ายนัก
การพกเจ้าสิ่งนี้ไว้นับว่าคุ้มค่าทีเดียว
“เท่าไร” คริสกล่าวถามทันที ขอแค่มันราคาไม่เกินเงินที่ยังเหลืออยู่เขาก็จะซื้ออย่างแน่นอน
“หนึ่งแสนเครดิตครับ” พนักงานยิ้มให้ก่อนจะกล่าวออกมา
ตามความเป็นจริงพนักงานยังเล่าไม่หมด เพราะมันมีสิ่งที่เรียกว่าศิลาบรรจุเวทย์อยู่ด้วย มันสามารถใช้บรรจุเวทย์ที่มีระดับไม่เกินความแข็งแกร่งของตัวศิลาได้ ซึ่งศิลาที่ใช้บรรจุเวทย์ชำระล้างเอาไว้ก็ราคาเพียงแค่ก้อนละหนึ่งร้อยเครดิตเท่านั้นถึงแม้มันจะใช้ได้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
“ข้าซื้อ เจ้ามีสิ่งอื่นอีกหรือไม่ ?” คริสยื่นบัตรธนาคารให้อีกฝ่ายไปก่อนจะถามต่อ
“ก็จะมี....” พนักงานกล่าวอธิบายสินค้าที่มีให้ชายหนุ่มฟัง แต่คริสก็ไม่ได้เลือกซื้ออะไรเพิ่มเติมเพราะเขาไม่สนใจสักเท่าไร
...
“นี่คือ... อาหารอย่างนั้นรึ” คริสกล่าวออกมาหลังจากที่ได้ทานราเม็งชามนึงเข้าไป
หลังจากที่ชายหนุ่มเลือกซื้อชุดเสร็จเขาก็เดินไปทั่ว ๆ ก่อนจะหยุดลงที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่หน้าร้านมีป้ายโฆษณารูปถ้วยที่ใส่อาหารซึ่งเป็นเส้นยาว ๆ อยู่ในน้ำซุบ มีสาหร่ายและหมูแผ่นโปะด้านบน ตัวอักษรที่เขียนบนป้ายระบุไว้ว่ามันคือราเม็ง
ด้วยความที่ยังไม่ได้กินอะไรมาสักพักแล้วคริสจึงแวะทานสิ่งที่เรียกว่าราเม็งสักหน่อย ชายหนุ่มค้นพบว่ารสชาติของมันอร่อยไม่ใช่น้อย ถึงขนาดทำให้เขาที่ไม่มีความสนใจในเรื่องรสชาติของอาหารแล้วรู้สึกชอบขึ้นมาได้ ก็นับว่าน่าประหลาดใจแล้ว
ที่ผ่านมาเขาดำรงชีพด้วยแท่งอาหารที่ผสมแต่พลังงานเข้าไปเพื่อความจำเป็นเท่านั้น พวกมันรสชาติแย่มากจนแทบไม่มีใครอยากกิน เพราะผสมสารเคมีและสิ่งต่าง ๆ เข้าไปด้วยมากมายเพื่อประสิทธิภาพสูงสุดของกองทหาร
“นี่ข้า... นี่คือความรู้สึกอร่อย อย่างนั้นรึ ?” คริสกล่าวออกมาอย่างสับสน ความจริงแล้วเขาไม่ควรจะมีความรู้สึกหลงเหลืออยู่อีกแล้ว ทุกอย่างดูผิดปกติไปหมดตั้งแต่ที่เขาได้โผล่มายังโลกแห่งนี้
ทั้งตอนที่โผล่ไปช่วยหญิงสาวผู้นั้นที่กลางป่า ถ้าเป็นปกติเขาจะปล่อยไว้เช่นนั้นแล้วหาทางสืบเสาะวิธีเอาตัวรอดไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุดในภายหลังเพื่อลดการติดต่อกับบุคคลภายนอก
ทั้งในตอนนี้ที่กินอาหารแล้วรู้สึกว่ามันอร่อย
ดูเหมือนร่างกายของเขา... จะแปลกไป ซึ่งตัวเขาก็บอกไม่ได้เช่นกันว่ามันเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่
ครึ่งหลัง
“ฮ่าฮ่า ขอบคุณสำหรับคำชมนะพ่อหนุ่ม” พ่อครัวที่บังเอิญได้ยินพอดีกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม
“ขอบคุณสำหรับอาหาร” หลังจากกินเสร็จจนไม่เหลือแม้แต่น้ำซุบ คริสก็กล่าวขอบคุณพร้อมชำระเงินให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกจากร้านไป
...
“คุณลูกค้ามองหาห้องแบบไหนอยู่คะ รายวัน รายเดือน ซื้อขาด” พนักงานสาวสวยในชุดยูนิฟอร์มสุภาพกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ขอทราบราคาของห้องแบบรายวันและรายเดือน” คริสกล่าวออกมาเสียงเรียบ
หลังจากกินอาหารเสร็จชายหนุ่มก็ไปสอบถามพนักงานแผนกประชาสัมพันธ์ถึงสถานที่ที่ใช้สำหรับพักอาศัย ก่อนจะได้คำตอบให้มาที่นี่จากงบประมาณที่เขามีอยู่ในตอนนี้
“ห้องพักจะมีสองแบบค่ะ อย่างแรกห้องธรรมดามีแต่พัดลม ทีวี เตียง ห้องน้ำ วันละหนึ่งพันเครดิต เดือนละหนึ่งหมื่นเครดิต ห้องมีขนาดยี่สิบตารางเมตร” พนักงานสาวกล่าวออกมาพลางฉายภาพโฮโลแกรมที่แสดงให้เห็นถึงภาพของห้องแบบธรรมดาให้ดู มันเป็นห้องที่สะอาด เรียบง่าย เหมาะแก่การพักอาศัยอยู่คนเดียว
“แบบที่สองห้องพิเศษติดแอร์ มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทีวี ตู้เย็น เตียงหกฟุต ห้องน้ำพร้อมฟักบัวและเครื่องทำน้ำอุ่น ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ระเบียงขนาดเล็ก รวมถึงเครื่องฝึกซ้อมเสมือนจริงหนึ่งเครื่อง วันละหนึ่งหมื่นเครดิต เดือนละหนึ่งแสนเครดิต ห้องมีขนาดหนึ่งร้อยตารางเมตร” คราวนี้พนักงานสาวแสดงภาพของห้องที่ขนาดใหญ่และหรูหรากว่าห้องแรกเป็นอย่างมาก ห้องพักนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ยอดเยี่ยม ใช้การสแกนม่านตาและลายนิ้วมือรวมถึงรหัสผ่านในการเข้าห้อง
“สนใจจะรับเป็นห้องแบบไหน พักนานเท่าไรดีคะ ?” หลังจากกล่าวอธิบายเสร็จพนักงานสาวสวยก็ถามชายตรงหน้าออกมา
“เอาห้องแบบพิเศษ หนึ่งเดือน” คริสกล่าวตอบทันที
เขาไม่ได้ใส่ใจในสิ่งอำนวจความสะดวกอะไรมากนัก ต่อให้ต้องนอนในกองขยะและซากศพเขาก็สามารถทำได้ เพียงแต่ห้องแบบพิเศษมันมีเครื่องฝึกซ้อมเสมือนจริง เขาจึงเลือกเป็นห้องแบบพิเศษก็เท่านั้น
“นี่กุญแจห้องค่ะ ห้องหมายเลข 1305 ชั้นที่ 13 นะคะ มีสัมภาระอะไรให้ช่วยขนไหมคะ ?” หลังจากทำการกรอกเอกสารและชำระเงินเรียบร้อยแล้วพนักงานก็ยื่นคีย์การ์ดใบหนึ่งให้ชายหนุ่ม ก่อนจะสอบถามออกมา
ถึงแม้ชายตรงหน้าจะเป็นผู้ปลุกพลังและมีมิติเก็บของก็ตาม แต่ผู้ปลุกพลังล้วนมีมิติเก็บของขนาดเล็กกันทั้งนั้น ดังนั้นข้าวของส่วนใหญ่จึงยังต้องใช้การขนย้ายตามปกติอยู่ตามเดิม
“ไม่มี แต่ขอคนนำทางไปยังห้องสักคนจะได้หรือไม่ ?” คริสตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันพาไปส่งที่ห้องนะคะ” พนักงานสาวสวยยิ้มให้ก่อนจะเดินนำหน้าชายหนุ่มไป
เธอดีใจอยู่ไม่น้อยที่ได้เป็นคนพาชายหนุ่มไปส่งที่ห้อง ไม่แน่นะมันอาจมีอะไรมากกว่าแค่พาไปส่งก็ได้...
ถึงยังไงเธอก็เป็นเพียงผู้ปลุกพลังที่ได้รับอาชีพไร้ประโยชน์ทั่วไปทำให้ไม่มีตัวเลือกมากนักในการเลือกงาน การที่ได้เจอชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาและดูเหมือนจะเป็นนักผจญภัยระดับสูงแบบนี้ เธอก็ย่อมชื่นชอบเป็นธรรมดา
“นี่ห้องของคุณค่ะ... ต้องการให้ฉัน ไปช่วยจัดห้องให้ไหมคะ ?” หลังจากขึ้นลิฟต์และพาชายหนุ่มมาส่งถึงหน้าห้องเรียบร้อยแล้ว พนักงานสาวสวยก็กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงยั่วยวนซึ่งแฝงความนัยบางอย่างเอาไว้
ชายหนุ่มที่ได้ยินสิ่งที่หญิงสาวกล่าวก็ขยับร่างกายเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น หญิงสาวที่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะลงมือหน้าห้องเช่นนี้ก็อดใจเต้นขึ้นมาไม่ได้
ถ้ากล้องวงจรปิดจับภาพได้คงน่าอายแย่! แต่เธอก็ไม่อาจห้ามความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นในใจได้เลย ใบหน้าของชายหนุ่มเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ หญิงสาวอดที่จะหลับตาของเธอลงด้วยความเขินอายไม่ได้
“ขอบคุณที่มาส่ง ข้าขอตัวพักผ่อนก่อน” หลังสิ้นเสียงของชายหนุ่ม ประตูก็ได้ปิดลงพร้อมกับร่างของชายหนุ่มที่เดินจากไป
ปล่อยทิ้งไว้ก็แต่หญิงสาวที่ยังคงค้างคาอยู่ในห้วงอารมณ์แต่เพียงผู้เดียว...
