บทที่ 48 ขอโทษแล้วกันที่แบนราบ
[แฟนเพจBamแปลNiyay:ลงแบบราคาถูกโคตรในmy-novel(ลงช้ากว่าThai-novel100ตอน)กับthai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นนอกจากสองเว็บนี้คือไม่ใช่ผมนะ ถ้าเจอคนอ่านก็อปดันเยอะกว่าก็ท้อเป็นนะครับ]
[ถ้าอ่านฟรีแบบเถื่อนไม่ว่าจะได้มายังไงนั้น ผมไม่ว่าเลยครับ และต่อให้ไม่มีคนอ่าน ผมก็ยังจะแปลต่อจนจบด้วย แต่ถ้าจะจ่ายเงินให้เว็บหรือคนที่copyไปขายอีกที คุณโคตรแย่เลยครับ]
[หลังแปลจบจะมีการแก้คำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ดังนั้นถ้าคุณอ่านแบบเถื่อน ก็เชิญเลยครับ เพราะมันไม่มีอัพเดทให้หรอก]
บทที่ 48 ขอโทษแล้วกันที่แบนราบ
กู่เฉินหนานดึงหลิวหมิงรุ่ยไปที่สวนหลังคฤหาสน์
เมื่อไม่เห็นใครอยู่รอบ ๆ กู่เฉินหนานก็ปล่อยมือของเธอ
"หลิวหมิงรุ่ย เธอกำลังพยายามทำอะไรกันแน่?"
หลิวหมิงรุ่ยไม่ได้ตอบคําถามของกู่เฉินหนาน เธอยืนกอดอกด้วยสีหน้าหวาดกลัว และมองไปรอบ ๆ ด้วยท่าทางตื่นตระหนกพร้อมพูดว่า "คุณชายกู่ นายพาฉันมาที่ลับหูลับตาคนทำไมกัน?"
กู่เฉินหนาน "???"
"นี่เธอทำตัวให้ปกติหน่อยได้ไหม!" กู่เฉินหนานพูดด้วยความโกรธ
เขารู้สึกประหลาดใจจนพูดอะไรไม่ออก หลิวหมิงรุ่ยคนนี้กินยาผิดหรือเปล่า? เธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคนได้ขนาดนี้ได้ยังไง?
นี่ใช่หลิวหมิงรุ่ยคนที่เขารู้จักหรือเปล่าเนี่ย คนที่สามารถเตะและต่อยเขาให้กระเด็นไปได้ในหลายสิบเมตร?
ความเป็นชายของเธออยู่ที่ไหนกัน? จิตวิญญาณที่กล้าหาญของเธอหายไปไหน ความกล้าที่ไม่เกรงกลัวผู้ใดแม้แต่ศัตรูนับพันเล่า?
หลังจากที่ไม่ได้เจอฉันแค่สองสามวัน เธอกลายเป็นหญิงที่อ่อนโยนเช่นนี้ได้ยังไง?
โอ้ จริงสิ เดิมทีหลิวหมิงรุ่ยก็เป็นผู้หญิงนิ...
ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แต่เธอดูเปลี่ยนไปมากเกินไปแล้ว นี่มันไม่ปรกติ เธอจะต้องป่วยหรือไม่ก็กินยาผิดแน่ ๆ
"เฉินหนาน ที่รัก~~ มีอะไรผิดปกติกับสิ่งที่ฉันพูดงั้นเหรอ?" หลิวหมิงรุ่ยพูดต่ออย่างฉุนเฉียว
【เวรกรรม! หลิวหมิงรุ่ย เธอพยายามจะตอแยฉันไม่เลิกใช่ไหม?】
【เธอโกรธที่ฉันออกจากบ้านตระกูลหลิวอย่างกระทันหันเมื่อครั้งที่แล้วสินะ เธอเลยจงใจทำให้ฉันโมโห?】
【ไม่...นั่นก็ไม่สมเหตุสมผลเลยนะ ด้วยนิสัยของเธอ ถ้าเธอโกรธ เธอจะต้องต่อยฉันสักสองสามครั้งสิ!】
ทันใดนั้น ก็มีร่างหนึ่งเดินมาจากใต้ต้นการบูร ซึ่งร่างนี้อยู่ไม่ไกลจากทั้งสอง
เธอหันหลังพิงต้นการบูร กําลังฟังการสนทนาของกู่เฉินหนานและหลิวหมิงรุ่ย
เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ถังหยุนจิน อาจารย์ของหลินหยู่!
ถังหยุนจินยืนฟังด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เธออยากรู้ว่าทําไมกู่เฉินหนานถึงพาหลิวหมิงรุ่ยออกไป เธอต้องการหาโอกาสถามกู่เฉินหนานเกี่ยวกับหลินหยู่และองค์กรนกฮูกทมิฬ
ดังนั้นเมื่อเธอเห็นกู่เฉินหนานพาหลิวหมิงรุ่ยออกไปจากบริเวณโซนรับแขก เธอก็แอบตามพวกเขาไปด้วย
ในสวนหลังคฤหาสน์
เมื่อได้ยินน้ำเสียงขี้อายของหลิวหมิงรุ่ยนั้น มันทําให้กู่เฉินหนานปวดหัวยิ่ง
"เฉินหนาน ที่รัก~~ ทําไมนายถึงพามาในที่เปลี่ยวลับหูลับตาผู้คนแบบนี้? ฉันกลัวจังเลย~" หลิวหมิงรุ่ยพูดเบา ๆ ขณะที่เธอขยับเข้าใกล้กู่เฉินหนาน ใบหน้าของเธอดูเจ้าเล่ห์นัก
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าของกู่เฉินหนานก็เต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "ได้โปรดหยุดยั่วยวนฉันทีจะได้ไหม?"
【ให้ตายเถอะ เธอช่วยทำตัวให้เป็นปกติได้ไหม? หลินหยู่อยู่ต่อหน้าเรา ด้านล่างนี้เองนะ ถ้าเธอเอาแต่ยั่วยวนฉัน เขาจะต้องขึ้นมากำจัดฉันแน่นอน! 】
【แม้ว่าฉันจะไม่ได้คิดอะไรกับเธอ แต่ใครจะรู้กันว่าหลินหยู่ ไอ้บ้านคนนั้นกำลังคิดอะไรอยู่!】
เมื่อได้ยินความคิดภายในใจของกู่เฉินหนาน ถังหยุนจินก็เลิกคิ้วขึ้น
ยั่วยวน?!
หลิวหมิงรุ่ยยั่วยวนกู่เฉินหนานมาตลอดเเลยเหรอ?
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่หลินหยู่พูดนิ เขาพูดมาอย่างชัดเจนเลยว่ากู่เฉินหนานวางแผนหลอกล่อหลิวหมิงรุ่ยอยู่?!
หรือว่า…
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ถังหยุนจินก็ส่ายหัว
คอยดูต่อไปก่อนละกัน
"นายหมายความว่าฉันกําลังยั่วยวนนายเหรอ?" หลิวหมิงรุ่ยกระทืบเท้าของเธอเบา ๆ ทำให้หน้าอกของเธอสั่นกระเพื่อมเป็นคลื่น
"ฉันแค่บอกว่าฉันอยากอยู่กับนายเองนะ เฉินหนานที่รัก~~"
"บ้าเอ้ย!"
กู่เฉินหนานสบถออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาจับไหล่หลิวหมิงรุ่ยอย่างโกรธจัดและพูดว่า "ฉันขอร้องล่ะ วันนี้อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม? ต่อไปฉันจะยอมทุกสิ่งที่เธอต้องการเลยก็ได้!"
เขาต้องเลือกอะไรก็ได้ที่มันสร้างผลกระทบให้น้อยที่สุด
ถึงแม้ว่าการตกลงกันครั้งนี้ อาจทําให้ต่อไปข้างหน้าหลิวหมิงรุ่ยมารบกวนเขามากขึ้น แต่ก็ดีกว่าการปล่อยให้หลิวหมิงรุ่ยทําตัวไม่เหมาะสมกับเขาต่อหน้าหลินหยู่
"จริงเหรอ เฉินหนานที่รัก~~?" ดวงตาของหลิวหมิงรุ่ยเบิกกว้างขึ้น
กู่เฉินหนานยอมรับชะตากรรมของเขาและพยักหน้า "จริง ตราบใดที่เธอรักษาระยะห่างจากฉันในวันนี้ ไว้ค่อยมาพูดถึงเรื่องนี้ทีหลัง ตกลงไหม?"
【พี่สาว ฉันยอมแล้ว ยอมจริง ๆ 】
【วันนี้ฉันต้องทำให้หลินหยู่เข้าใจเสียทีว่าฉันไม่ได้คิดจะแย่งผู้หญิงของเขาอย่างแน่นอน】
【ไอ้บ้าหลินหยู่มันดันคิดไปเองก่อนหน้านี้ไปแล้วว่า ฉันกำลังจะขโมยซูเฉียนโม่ไปจากมัน และถ้าในตอนนี้ มันยังคิดว่าฉันจะพยายามขโมยเธอไปอีกล่ะก็...มันคงฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็นแน่!】
เมื่อได้ยินเช่นนี้ มุมปากของหลิวหมิงรุ่ยก็กลายเป็นยิ้มกว้าง เธอเกี่ยวแขนของกู่เฉินหนานแล้วพูดว่า "งั้นข้อตกลงแล้วนะ เฉินหนานที่รัก~~"
"เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ก็ช่วยทำตามปกติ เรียกฉันว่าเฉินหนานหรือกู่ที ไม่ใช่มาเรียกอะไรแบบนี้ ฟังดูแล้วขยะแขยงพิลึกจะตายไป!”
"และแน่นอนว่า วันนี้ห้ามแตะเนื้อต้องตัวกันด้วย!" กู่เฉินหนานพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ขณะที่เขาดึงแขนของตนออกจากแขนของหลิวหมิงรุ่ย
เมื่อได้เห็นฉากนี้และได้ยินความคิดภายในใจของกู่เฉินหนาน ถังหยุนจินที่อยู่ทางด้านหลังต้นการบูรก็ตกตะลึง
เธอไม่เห็นเลยนะว่ากู่เฉินหนานจะล่วงเกินหลิวหมิงรุ่ยตรงไหน?
เห็นแต่หลิวหมิงรุ่ยที่พยายามจะสานความสัมพันธ์กับกู่เฉินหนาน!
หลินหยู่หลอกลวงเธอมาตลอด!
นอกจากนี้ เขายังกล่าวอีกว่ากู่เฉินหนานกำลังจะพยายามขโมยซูเฉียนโม่ไปจากเขา แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ในใจของกู่เฉินหนานพูดเลย!
คำพูดอาจจะเสแสร้งได้ แต่ความคิดภายในใจนั้นไม่สามารถทำได้!
ยิ่งไปกว่านั้น กู่เฉินหนานไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันได้ยินความคิดภายในใจของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้โกหกแน่นอน!
เมื่อคิดได้อย่างนั้น ดวงตาของถังหยุนจินก็เต็มไปด้วยแววตาแห่งความโกรธ
หลินหยู่ โอ้ หลินหยู่ นายโกหกฉันมากแค่ไหนกัน!
หลังจากรู้ว่าหลินหยู่กําลังหลอกลวงเธอ ถังหยุนจินก็ยิ่งอยากรู้เกี่ยวกับหลินหยู่และองค์กรนกฮูกทมิฬ เธอก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวออกไป
"คุณชายกู่ ฉันขอคุยกับคุณหน่อยได้ไหม?"
เมื่อได้ยินเสียงของถังหยุนจิน กู่เฉินหนานซึ่งกำลังจะกลับไปยังสนามแข่งขันต้องสะดุ้งโหยง เขาหันกลับไปมองด้วยดวงตาเบิกโพลง
ชิบหายแล้ว!
ถังหยุนจิน?!
อะไรวะ? ทําไมเธอถึงตามฉันมาเนี่ย?
หลิวหมิงรุ่ยมองไปยังถังหยุนจินด้วยความสงสัย จากนั้นจึงหันไปหากู่เฉินหนานพร้อมถามว่า "นี่ใคร?"
กู่เฉินหนานรีบพยายามทำให้ใจตนเองสงบและส่ายหัวตอบไป "ฉันไม่รู้จักเธอ"
【ถามมาได้ว่านี้ใคร? เธอเป็นอาจารย์และผู้หญิงของหลินหยู่ไงเล่า!】
อาจารย์?
ผู้หญิงของหลินหยู่?
ทั้งหลิวหมิงรุ่ยและถังหยุนจินต่างผงะเมื่อได้ยินความคิดภายในใจของกู่เฉินหนาน
หลิวหมิงรุ่ยแปลกใจที่ถังหยุนจิน ผู้ซึ่งดูเหมือนอายุจะไม่เกินยี่สิบปีด้วยซ้ำจะกลายเป็นอาจารย์ของหลินหยู่ได้
ส่วนถังหยุนจินก็ตกใจ เธอกลายเป็นผู้หญิงของหลินหยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่?
เธอเป็นอาจารย์ของเขา ไม่ใช่แฟนของเขาเสียหน่อย!
ไฉนเขายังบอกว่าเธอเป็นหนึ่งในผู้หญิงของหลินหยู่กัน?
"คุณผู้หญิง คุณต้องการอะไรไหม?" กู่เฉินหนานถาม
ขณะที่เขาพูด สายตาของกู่เฉินหนานมองไปที่หน้าอกของถังหยุนจินโดยไม่ได้ตั้งใจ
【เฮ้อ สาวน้อยน่ารักคนนี้ดันแบนราบเสียได้】
【แบนราบขนาดนี้ก็ไม่ไหวนะ!】
แบนราบ?
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังหยุนจินก็มองลงไปด้วยความสับสน จากนั้นในใจก็เต็มไปด้วยความเขินอายและโกรธ
ไอ้เวรนี้ แบนราบแล้วมันทำไม? รู้ไหมว่าแบนราบช่วยประหยัดผ้าได้ขนาดไหน!
แต่ถังหยุนจินก็ตอบโต้อย่างรวดเร็ว เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า "คุณชายกู่ ฉันขอพูดอะไรหน่อยจะได้ไหม?"
"ไม่ ผมไม่มีเวลา" กู่เฉินหนานปฏิเสธเธอในไม่กี่วินาที
【ต้องไม่เข้าไปเกี่ยวข้องกับอาจารย์ของหลินหยู่เด็ดขาด】
【แม้ไอ้บ้าหลินหยู่จะยังไม่ได้แสดงความรักต่อถังหยุนจิน แต่มันก็มองว่าถังหยุนจินเป็นผลไม้ต้องห้ามของมันมานานแล้ว 】
【และที่สําคัญที่สุด ถังหยุนจิน สาวน้อยผู้น่ารักคนนี้ก็เป็นอีกหนึ่งในผู้หญิงของไอ้บ้าหลินหยู่ด้วย】
【ถ้าฉันยุ่งเกี่ยวกับเธอ หลินหยู่จะฆ่าฉันอย่างแน่นอน!】
"ไปกันเถอะหมิงรุ่ย กลับไปที่สนามแข่งขันกัน"
กู่เฉินหนานหันหลังกลับไป โดยไม่ให้ถังหยุนจินพูดอีก
เมื่อมองดูแผ่นหลังของกู่เฉินหนานแล้ว ใบหน้าของถังหยุนจินก็แปรเปลี่ยนดูน่าเกลียดมาก
หลินหยู่มองว่าฉันเป็นผลไม้ต้องห้ามของเขางั้นเหรอ?
นั่นมันเรื่องตลกอะไร?
ฉันเป็นอาจารย์ ไม่ใช่แฟนของเขาสักหน่อย!
แถมยังมาบอกว่าฉันเป็นหนึ่งในผู้หญิงของหลินหยู่เนี่ยนะ?
ตลกแล้ว!
ที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ กู่เฉินหนานดันกล้ามาดูถูกเธอว่าหน้าอกแบนราบอีก!
เธอโกรธมากจนแทบจะทนไม่ได้อยู่แล้ว!
