ตอนที่ 31 ความเนื้อหอมของจี้หรูเปย
ตอนที่ 31 ความเนื้อหอมของจี้หรูเปย
"ถลกหนังหรือ"
เซียวเฉินขนลุกซู่ วิธีการบำเพ็ญของอาจารย์เหมยช่างแปลกประหลาดเสียจริง!
"เอาเถิด ศิษย์น้อง อย่าไปขู่ศิษย์น้องคนใหม่เลย ทว่าวิธีการบำเพ็ญของอาจารย์ไม่ค่อยเหมาะกับเราจริง ๆ อย่าเลียนแบบเลย" จี้หรูเปยกล่าว
เซียวเฉินพยักหน้า หากให้เขานอนหลับทั้งฤดูหนาว เขาก็คงนอนไม่หลับเช่นกัน
ไม่ต้องพูดถึงการแก้แค้นโจวหลิงเสวี่ย ลำพังตอนนี้ซิ่นเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสและหมดสติก็ไม่ใช่เรื่องที่จะผัดวันประกันพรุ่งได้
"เนี่ยนปิง มาอยู่ที่เรือนเดียวกับข้าเถิด"
จูชิงฮวนจัดห้องให้ไป๋เนี่ยนปิงอย่างกระตือรือร้น ส่วนเซียวเฉินก็ชี้ไปทางห้องที่จัดแจงไว้ให้เขา ก่อนปล่อยให้เซียวเฉินจัดการเอง
เซียวเฉินยืนอยู่ที่เดิมเป็นเวลานาน ใครกันแน่ที่เป็นศิษย์ใหม่
เหตุใดถึงรู้สึกว่าการปฏิบัติต่อเนี่ยนปิงดีกว่าเขา
เซียวเฉินเพิ่งจัดการที่พักเสร็จ เสียงของจูชิงฮวนก็ดังมาจากด้านนอก
เขาขานรับแล้วเดินออกไป เห็นจูชิงฮวนโยนไม้กวาดให้เขา "เก็บกวาดเรือนของอาจารย์และของพวกเราให้หมด แล้วก็ไปก่อไฟต้มอาหารเย็นซะ"
"เอ่อ..." เซียวเฉินเหลือบมอง เขาเคยได้ยินมาว่าศิษย์สายตรงมีสถานะสูงส่ง แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกเหมือนคนรับใช้
"อย่าบ่น อาจารย์บอกว่านี่คือการฝึก เขาฝึกในความฝัน ข้าฝึกด้วยการเดิน ศิษย์พี่ฝึกด้วยตำรา ส่วนเจ้า... ก็ฝึกด้วยการเก็บกวาด"
รอยยิ้มของจูชิงฮวนงดงามมาก แต่ตอนนี้เซียวเฉินรู้สึกถึงความเจ้าเล่ห์
การฝึกด้วยการเก็บกวาดเป็นคำพูดของอาจารย์เหมยจริง ๆ หรือ
"เจ้ามีปัญหาอะไร" จูชิงฮวนมองเซียวเฉินด้วยรอยยิ้ม ชวนให้เซียวเฉินรู้สึกขนลุก
"ไม่มี!"
เซียวเฉินส่ายหัวระรัว
"เยี่ยมมาก ปรับตัวได้เร็วดี" จูชิงฮวนบีบแก้มเซียวเฉิน "ถ้าอาจารย์และศิษย์พี่เชื่อฟังเหมือนศิษย์น้องก็คงดี"
เซียวเฉินฟังแล้วตงิดใจ ตามความหมายนี้ หากต้องการอยู่ที่นี่ต่อไปก็ต้องเอาใจศิษย์พี่หญิงอย่างนั้นหรือ
เมื่อมาแล้วก็ต้องอยู่ให้ได้ เขาไม่ได้คิดมาก จูชิงฮวนช่วยเขาที่เมืองวายุไกล แค่เก็บกวาดเรือนหาใช่เรื่องใหญ่
ไม่นานหลังเก็บกวาดเรือนเสร็จเขาก็มาที่ห้องครัว ล้างวัตถุดิบทีละอย่างและเตรียมอาหารเย็น
ในที่สุดเซียวเฉินก็เสร็จงานในยามพลบค่ำ ระหว่างจะไปที่เรือนหลักเพื่อเรียกศิษย์ศิษย์พี่และศิษย์พี่หญิงมากินข้าว ก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันในห้อง
"สามเดือนหลังจากนี้ข้าจะไปที่นั่น" เสียงอันแน่วแน่ของจี้หรูเปยดังขึ้น
"จะไปทำไมกัน" จูชิงฮวนพูดอย่างเย็นชา
"ข้าไม่อนุญาตให้ใครพรากเจ้าไปจากข้า"
เซียวเฉินตกตะลึง ศิษย์พี่ชายและศิษย์พี่หญิง... มีเรื่องราวระหว่างกัน!
"ถ้าเจ้าไปอาจไม่รอดกลับมา เจ้าตั้งใจจะให้ข้าตายตามเจ้าอย่างนั้นหรือ" จูชิงฮวนพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ "ตอนนี้ยังเร็วเกินไปที่จะพูดถึงเรื่องนี้"
สิ้นคำประตูก็เปิดออก จูชิงฮวนเดินออกมาด้วยท่าทางเย็นชา แล้วบีบแก้มเซียวเฉินซ้ำ "ถ้าศิษย์พี่ชายของเจ้าเชื่อฟังเหมือนเจ้าได้ก็คงดี"
"ศิษย์พี่หญิง อาหารเย็นเสร็จแล้ว" เซียวเฉินถูกบีบแก้มจนหน้าตาบิดเบี้ยว กลัวว่าศิษย์พี่ชายจะออกมาฆ่าเขา
ไป๋เนี่ยนปิงเดินออกมา สบตากับเซียวเฉิน ทั้งคู่ต่างยิ้มเจื่อนให้กัน
เห็นชัดว่านางก็ได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ แต่ไม่กล้าเข้าไปยุ่ง
ทว่าพวกเขาฟังแล้วฟังอีกก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
"ฝีมือดีกว่าศิษย์พี่ของเจ้า" จูชิงฮวนคีบอาหารที่เซียวเฉินทำเข้าปากพลางเอ่ยชม แต่ก็ยังไม่วายค่อนแคะจี้หรูเปย
เคราะห์ดีที่จี้หรูเปยเข้าใจจูชิงฮวนดี จึงไม่ได้โกรธเซียวเฉิน เพียงพยักหน้าเบา ๆ "อร่อยกว่าที่ข้าทำ"
"เมื่อก่อนศิษย์พี่ใหญ่เป็นคนทำอาหารหรือ" ไป๋เนี่ยนปิงถาม จูชิงฮวนบอกให้นางเรียกแบบนี้
"อืม ศิษย์พี่หญิงชิงฮวนของเจ้ารู้แต่จะกิน ทำไม่เป็นหรอก" จี้หรูเปยพูดตรงไปตรงมา ทำให้มุมปากของเซียวเฉินและไป๋เนี่ยนปิงกระตุกขึ้น
ศิษย์พี่ใหญ่คนนี้ดูคล้ายจะแข็งทื่อ ไม่แปลกใจเลยที่ศิษย์พี่หญิงชิงฮวนจะโกรธ
ไป๋เนี่ยนปิงกลัวทั้งคู่จะทะเลาะกัน นางรีบเปลี่ยนหัวข้อไปพูดถึงการสอบคัดเลือก
แม้ศิษย์สายตรงของอาจารย์เหมยจะไม่เคยเข้าร่วมการสอบคัดเลือก แต่จูชิงฮวนก็ได้ยินเรื่องการสอบคัดเลือกมาบ้าง จึงเล่าให้ไป๋เนี่ยนปิงฟังอย่างละเอียด
"ด้วยความสามารถของเนี่ยนปิง น่าจะไม่มีปัญหา" ช่วงบ่ายจูชิงฮวนได้เห็นว่าเคล็ดวิชาของไป๋เนี่ยนปิงค่อนข้างทรงพลัง น่าจะสอบคัดเลือกผ่านได้โดยไม่มีปัญหา
"กลัวแต่ว่าจัวชิงจะมาขัดขวาง" สีหน้าของเซียวเฉินไม่ค่อยดีนัก ตามที่จูชิงฮวนบอก การสอบครั้งนี้มีผู้อาวุโสอินซือเป็นผู้รับผิดชอบ และอินซือก็มอบหมายเรื่องนี้กับจัวชิง ศิษย์ที่เขาไว้ใจที่สุด
โจวหลิงเสวี่ยก็เป็นศิษย์ของอินซือเช่นกัน
"อีกสองวันการสอบจะเริ่มขึ้น ข้ากับศิษย์พี่จะไปคอยดูแล เจ้าไม่ต้องกังวลว่าจัวชิงจะเล่นแง่อะไรได้" จูชิงฮวนกล่าว
"ขอบคุณศิษย์พี่หญิง" เซียวเฉินและไป๋เนี่ยนปิงพูดพร้อมกัน จากนั้นก็พูดเสริมว่า "รวมถึงศิษย์พี่ใหญ่ด้วย"
จี้หรูเปยเหลือบมองทั้งคู่ "พวกเราศิษย์สายตรงอาจารย์เหมย ไม่ต้องขอบคุณกัน จำไว้ว่าศิษย์สายตรงอาจารย์เหมย ไม่มีใครกล้ารังแก!"
เซียวเฉินสังเกตสีหน้าของจี้หรูเปย แม้ว่าเขาจะดูสบาย ๆ แต่เมื่อพูดประโยคนี้กลับมีความกล้าหาญเป็นธรรมชาติ ราวกับว่านี่คือความเชื่อมั่นที่เขายึดถือ
"ศิษย์สายตรงอาจารย์เหมย ไม่มีใครกล้ารังแก" เซียวเฉินจดจำประโยคนี้ไว้ในใจ
เซียวเฉินเริ่มเก็บกวาดอีกครั้งหลังอาหารเย็น จูชิงฮวนบอกเขาว่านี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของการฝึก...
การสอบคัดเลือกจัดขึ้นตามกำหนดการ นี่เป็นงานใหญ่ของทั้งแคว้นไพศาล ยิ่งใหญ่กว่างานประลองในเมืองวายุไกลไม่รู้กี่เท่า วีรบุรุษหนุ่มสาวรุ่นใหม่ต่างมารวมตัวกันที่นี่
ลานด้านหน้าประตูโค้งของสำนักสวรรค์ไร้ขอบเขตคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ศิษย์ของสำนักในลานก็มีจำนวนมากขึ้นกว่าตอนที่ลงชื่อสมัครซึ่งมีเพียงศิษย์ไม่กี่คนที่รับผิดชอบ
จัวชิงอยู่ในชุดคลุมยาวหรูหรา สะพายดาบโบราณ เขายืนอยู่กลางลาน เป็นผู้ดำเนินการสอบคัดเลือก
ศิษย์สายตรงอาจารย์เหมยทั้งสามก็มาเช่นกัน โดยเฉพาะจูชิงฮวนซึ่งเลือกที่นั่งที่โดดเด่นเพื่อเป็นกำลังใจให้ไป๋เนี่ยนปิง และให้จัวชิงเห็นว่าพวกเขามาแล้ว อย่าได้คิดเล่นตุกติกเป็นอันขาด
"นั่นศิษย์พี่จี้ใช่ไหม หล่อเหมือนเดิมเลย ข้าได้ยินมาว่าเขาเข้าสู่ขอบเขตตำหนักลี้ลับแล้ว น่าจะได้เป็นหนึ่งในแปดผู้กล้าแห่งเมืองไพศาล"
"ศิษย์พี่จี้เคยเป็นยอดฝืมือในขอบเขตสะพานชีวาที่โดดเด่นที่สุดของสำนักสวรรค์ไร้ขอบเขตของเรา ได้รับรางวัลที่สองในงานเลี้ยงโอรสสวรรค์ เมื่อก้าวเข้าสู่ขอบเขตตำหนักลี้ลับ แปดผู้กล้าแห่งเมืองไพศาลย่อมต้องมีคนสละตำแหน่งให้เขา"
"ไม่รู้ว่าศิษย์พี่จี้ชอบหญิงแบบไหน หากได้ครองคู่กับศิษย์พี่จี้คงดี อ๊ะ คนที่อยู่ข้างศิษย์พี่จี้ก็หล่อไม่แพ้กัน ไม่รู้ว่าเป็นใคร"
หญิงสาวบางคนในฝูงชนระริกระรี้เมื่อเห็นจี้หรูเปย ทำให้เซียวเฉินประหลาดใจมาก จี้หรูเปยมีชื่อเสียงมากขนาดนี้ในสำนักสวรรค์ไร้ขอบเขต!
"ดูเหมือนเจ้าจะได้รับความนิยมมากนะ" จูชิงฮวนได้ยินเสียงชื่นชมของพวกนางอย่างชัดเจนจึงหันไปยิ้มให้จี้หรูเปย
"ข้าไม่รู้อะไรเลย" จี้หรูเปยหันหน้าหนี เขาเป็นคนเก็บปากเก็บคำอยู่แล้ว และคำถามของจูชิงฮวนแต่ละคำถามก็ร้ายแรงมากจนเขาทำได้เพียงหลบเลี่ยง
"ศิษย์น้องคิดว่าอย่างไร" จูชิงฮวนหันไปมองเซียวเฉิน
"ข้า... ข้าไม่รู้" เซียวเฉินปิดตาตนเอง
