บทที่ 571 ที่ลี้ภัยของชาวจีนพลัดถิ่น
บทที่ 571 ที่ลี้ภัยของชาวจีนพลัดถิ่น เมื่อรุ่งสาง บนยอดตึกระฟ้าร้างของปารีส มีคนสามคนได้พักผ่อน เหมิงเจียหยิน เงยหน้าขึ้นมองเมฆ แต่ละอักษรจารึกด้วยตัวอักษรจีนและชื่อของคนที่เธอรู้จักดี แต่ละชื่อทำให้เธอหลั่งน้ำตา “ทำไมคุณถึงร้องไห้อีกแล้ว” สวี่หว่านชิว มอบเค้กข้าวและน้ำบางส่วนให้ “คุณคงไม่เข้าใจ” เห...
