บทที่ 329 เจ้าไม่ต้องขอบคุณ
บทที่ 329 เจ้าไม่ต้องขอบคุณ เหลือเพียงเขาคนเดียวในห้อง เสินอี้รู้สึกถึงความสงบที่ไม่เคยมีมาก่อน เขานอนลงบนเตียงอย่างเกียจคร้าน เขาจำไม่ได้แล้วว่าไม่ได้พักผ่อนมานานมากแค่ไหน? เสินอี้เหม่อลอยจ้องมองเพดานที่ว่างเปล่า ราวกับว่ากลับไปตอนที่อยู่ในเมืองไป๋อวิ๋น และเพิ่งจะสังหารปีศาจสุนัขจนหมดแรง และนั่นเป็...
