กำเนิดจอมราชันย์สะท้านภพ
ในปีนั้นข้าเป็นเพียงเด็กชายตัวน้อยที่ไร้เดียงสาคนหนึ่ง...ข้าเป็นเด็กกำพร้าที่เกิดขึ้นกลางป่าเขาโดยไม่รู้ว่าตัวเองเกิดขึ้นมาได้อย่างไร และในวันหนึ่งข้าก็พบกับชายแก่...ข้าจำได้ว่าชายแก่คนนั้นสวมใส่ชุดสีขาวและเส้นผมกับหนวดเคราก็เป็นสีขาวโพลนไปหมดเช่นกัน ข้าอยู่อย่างโดดเดี่ยวมาตลอดและไม่เคยก้าวออกจากป่านี้เลยสักก้าวเดียว ในเวลานั้นชายแก่มองมายังข้าด้วยสายตาแปลกประหลาดและบอกกับข้าว่าจะให้ข้าได้เป็นในสิ่งที่ข้าต้องการ...และข้ายังมีโอกาสถึงเก้าครั้งในการเลือก!
ในเวลานั้นข้ายังเด็กนักและไม่รู้ว่าสิ่งที่ชายแก่คนนั้นกล่าวออกมาหมายความว่าอย่างไร ข้าตอบออกไปทันทีว่าข้าอยากเป็นผืนปฐพีที่กว้างใหญ่ พริบตานั้นข้ายังไม่มีโอกาสได้พูดสิ่งใดต่อดวงตาของข้าก็ดับวูบลง...หลังจากที่ข้าตื่นมาข้าก็รู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป! ข้าสามารถสัมผัสทุกอย่างได้ราวกับว่ามันตั้งอยู่บนร่างกายของข้าเอง มันเป็นครั้งแรกที่ข้าได้รู้ว่าแท้จริงแล้วมีโลกทั้งหมดดำรงอยู่เก้าโลกและตัวข้าก็ได้กลายเป็นผืนปฐพีซึ่งดำรงอยู่ในทั้งเก้าโลกด้วยเช่นกัน!
ข้าไม่รู้ว่าเวลาได้ผ่านไปเนิ่นนานเท่าใด ข้าไม่รู้ว่าข้าใช้เวลาไปนานแค่ไหนในการสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงของโลกทั้ง เก้า และในตอนนั้นข้าก็ได้เกิดความรู้สึกบางอย่าง....ข้าอยากเห็น! ข้าอยากจะมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกทั้งเก้าใบนี้! จิตสำนึกของข้าร้องตะโกนออกไปถึงสิ่งที่ข้าต้องการ และจากนั้นไม่นานสัมผัสของข้าก็ดับวูบลง...ในโอกาสครั้งที่สองนี้สิ่งที่ข้าต้องการเป็นก็คือ...ผืนนภา!
หลังจากครั้งแรกที่ข้าได้สัมผัสถึงทุกสรรพสิ่งบนเก้าโลกครั้งที่สองข้าได้เฝ้ามองทั้งใต้ผืนนภาและเหนือขึ้นไปทั้งสิบสวรรค์ ข้าใช้เวลานานแสนนานในโอกาสที่สองนี้เพื่อเฝ้าดูการเป็นไปของวัฏจักร
ห้วงเวลาไหลผ่านไปอย่างเชื่องช้า เช่นเดียวกับที่ข้ามีความเข้าใจในแก่นแท้ของโลกมากยิ่งขึ้น หลังจากโอกาสครั้งที่สองที่ทำให้ข้าได้มองเห็นสิ่งต่างๆ ข้ายังเคยเป็นสายฟ้าเพื่อลงทัณฑ์คนชั่ว ข้าเคยเป็นมหาสมุทรอันยิ่งใหญ่และเป็นกระทั่งราชันมังกรสิ่งมีชีวิตอันเกรียงไกร
ในท้ายที่สุดหลังจากที่ข้าผ่านโอกาสครั้งที่แปดจนมาถึงโอกาสครั้งสุดท้ายที่ชายแก่คนนั้นมอบให้...ข้าก็ตระหนักได้ถึงสิ่งที่ข้าอยากจะเป็น....
เสียงของข้าดังก้องไปทั่วทั้งเก้าโลกและคำที่ข้ากล่าวออกมาก็คือ...
ข้าอยากเป็นชายแก่คนนั้น!
มันแปลกประหลาดอย่างมากเพราะในครั้งนี้ก่อนที่สติของข้าจะดับวูบไปข้าได้ยินเสียงหัวเราะของชายแก่ดังขึ้นมาก่อนที่คำพูดประโยคหนึ่งจะถูกกล่าวออกมาด้วยเสียงแหบพร่าที่ข้าไม่ได้ยินมานานแล้ว...
