บทที่ 492 : เจ้าหญิงแห่งดวงอาทิตย์ (4)
[แฟนเพจBamแปลNiyay:ลงแบบราคาถูกโคตรในmy-novel(ลงช้ากว่าThai-novel100ตอน)กับthai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นนอกจากสองเว็บนี้คือไม่ใช่ผมนะ ถ้าเจอคนอ่านก็อปดันเยอะกว่าก็ท้อเป็นนะครับ]
[ถ้าอ่านฟรีแบบเถื่อนไม่ว่าจะได้มายังไงนั้น ผมไม่ว่าเลยครับ และต่อให้ไม่มีคนอ่าน ผมก็ยังจะแปลต่อจนจบด้วย แต่ถ้าจะจ่ายเงินให้เว็บหรือคนที่copyไปขายอีกที คุณโคตรแย่เลยครับ]
[หลังแปลจบจะมีการแก้คำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ดังนั้นถ้าคุณอ่านแบบเถื่อน ก็เชิญเลยครับ เพราะมันไม่มีอัพเดทให้หรอก]
บทที่ 492 : เจ้าหญิงแห่งดวงอาทิตย์ (4)
เนื่องจากสถานที่แห่งนี้ว่ากันว่าใกล้กับคริสตจักร มันเหมือนกับการได้พบกับนักบุญตาบอดเป็นครั้งแรกหลังจากผ่านชั้นที่ 50
'จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันฆ่าสองคนนั้น?'
สถานการณ์ของทาวน์เนียจะจบลงหรือไม่?
นั่นเป็นไปไม่ได้
ตอนนี้เส้นเรื่องหลักยังคงอยู่
แม้ว่าจะจัดการสัตว์ประหลาดทั้งหมด แต่ถ้าคุณไม่สามารถฆ่าเจ้าชายได้ก็ยังเป็นปัญหาอยู่ดี
ผู้ชายคนนั้นเป็นสัตว์ประหลาดที่สามารถบิดเบือนกฎแห่งฟิสิกส์ได้เพียงลำพัง เช่นเดียวกับลาสกันด้า
เหตุผลที่ฉันยอมรับสัญญาของกูกูคอนก็เพื่อการเอาชนะเขา
ตามคำอธิบายของโยฮัน เจ้าชายถูกกักขังอยู่ในเมืองหลวงตั้งแต่การต่อสู้บนชั้นที่ 50 และไม่มีใครพอเห็นเขาเลยเห็นด้วยซ้ำ
หากเขาเข้ามาแทรกแซง สงครามกลางเมืองจะแตกต่างออกไป
โยฮันยังคงพูดคุยกับฉันอีกเล็กน้อย
เกี่ยวกับวิธีที่เขาสามารถขึ้นสู่ตำแหน่งราชาแห่งทหารรับจ้างด้วยเหรียญทองเพียงเหรียญเดียว
เมื่อมองแวบแรก ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มต้นธุรกิจการบริหารจัดการโดยการดูแลทหารรับจ้างที่มีชื่อเสียงที่กำลังสำรวจดันเจี้ยน
'มันเป็นเรื่องที่ฉันไม่ได้สนใจเป็นพิเศษ'
วู้วว!
ทันใดนั้นเสียงตะโกนก็ดังจนทำให้เต็นท์สั่นสะเทือน
โยฮันพึมพำ
“ดูเหมือนการยึดครองใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว”
"เรียบร้อยแล้วเหรอ?"
ฉันมองไปที่ทางเข้าเต็นท์มีที่ม่านกั้นไว้
[เคลียร์ด่านสำเร็จ!]
['ฮาน(★★★★★)' เจนน่า เวคิส คิชาช่า คาทีโอ ★★★)' เลเวลอัพ!]
[รางวัล - 100,000เหรียญ]
[ฮีโร่ยอดเยี่ยม - 'เวคิส (★★★★★)']
ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องสงสัยอีกต่อไป
ตามที่โยฮันกล่าวไว้ ภารกิจนี้สามารถเคลียร์ได้โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย
เมื่อพิจารณาว่าเวคิสได้รับเลือกให้เป็นฮีโร่ยอดเยี่ยมแล้วนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะอาละวาดตอนที่ฉันไม่ได้อยู่ด้วย
ถ้าเป็นแบบนี้เวทีบอสจะเป็นยังไง?
ในทางตรงกันข้าม ฉันรู้สึกเสียใจเล็กน้อยด้วยซ้ำ
‘ทรงพระเจริญ ของให้องค์หญิงของเราได้รับชัยชยะ’
มีบรรดาผู้คนส่งเสียงเชียร์อยู่ข้างนอก
จากนั้นม่านทางเข้าก็เปิดออก และเฟรียซิสก็เดินเข้ามา
"คุณจะทำอะไรครับ?"
“แม้การต่อสู้ครั้งนี้จบลงแล้ว แต่ว่า….”
“มันยังเหลืออีกใช่ไหมครับ?”
โยฮันพึมพำ
“กลุ่มชนชั้นสูงของคริสตจักรกำลังจัดการประชุมอยู่ในเมืองหลวง ไม่เพียงแต่ทหารเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงสัตว์ประหลาดต่างๆ อีกด้วย จากนี้ไปเราต้องเตรียมพร้อมที่จะเสียสละ”
“……นักบุญตาบอดจะปรากฏตัว”
“ผู้หญิงคนนั้น…เธอใจร้ายมากเลย”
"ไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการมันให้”
ฉันเอนหลังลงบนเก้าอี้
ฉันสามารถจัดการกับ ‘ดวงตาวิเศษ’ ที่น่ารำคาญนั้นได้มาแล้วครั้งหนึ่งได้
ที่เหลือก็แค่ถอนผมของผู้หญิงคนนั้นออก
ฉันมองดูร่างกายตัวเอง
แสงสีขาวบริสุทธิ์ค่อยๆ ปกคลุมทั่วร่างกายของฉัน
มันเป็นสัญญาณของการกลับไปที่ห้องรอ
“รอเดี๋ยว! ฉันยังมีเรื่องจะพูดกับนาย….”
เฟรียซิสเดินเข้ามาหาฉัน
ฉันส่ายหัว
"ไม่ใช่ตอนนี้ ฉันจะมาพบเธอเร็ว ๆ นี้แน่นอนไม่ต้องห่วง”
"แต่……!"
“ฉันเคยหลอกเธอสักครั้งไหม?”
“ครั้งสุดท้านที่นายพูดแบบนี้ นายก็ทิ้งฉันไว้คนเดียวถึงสามปีไม่ใช่เหรอ? นี้นายกำลังจะทิ้งฉันไว้ข้างหลังอีกแล้วใช่ไหม?”
โยฮันกระแอมในลำคอแล้วออกจากเต็นท์
เฟรียซิสเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
'ฉันเดาว่าเธอน่าจะรอฉันมาระยะหนึ่งแล้ว'
ฉันยิ้ม
ฉันรู้สึกเหมือนเธอกลับมาเป็นเด็กที่ฉันรู้จักจริง
“คราวนี้ฉันพูดจริง..ฉันจะกลับมาในหนึ่งสัปดาห์”
"จริงหรือ?"
"ใช่"
หากภารกิจต่อไปของเฟรียซิสคือโจมตีคริสตจักร
ฉันจะสามารถพบกับเฟรียซิสได้ในเร็วๆนี้
“ฉัน…มีเรื่องจะบอกนาย มันสำคัญมาก ดังนั้นนายจะต้องกลับมานะ”
“เธอไม่ได้บอกว่าเราควรแยกระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวเหรอ?”
“หลังจากที่เราพิชิตเมืองหลวงเสร็จแล้ว เราก็จะพักเรื่องนั้นไว้สักหน่อย”
“เอางั้นก็ได้”
“สัญญา”
เฟรียซิสยื่นนิ้วก้อยของเธอมาให้ฉัน
'ฉันต้องทำอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ?'
ไม่นานฉันก็ได้จับมือกับเธอ
แม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่ฉันทำให้เธอรอมานานกว่า 3 ปี
“ฉันจะรอนะฮาน….แล้วพบกันใหม่”
หลังจากที่เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเฟรียซิส แสงสว่างก็ปกคลุมฉันทั้งตัว
“ว้าว พระเจ้า นี่มันเป็นไปไม่ได้เลย มันทำให้ฉันขนลุก”
ในช่องว่างของมิติและเวลา
เจนน่ากอดไหล่ของเธอและทำหน้าตาพิลึก
“มันไม่ใช่ความฝันเหรอ? มันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะจบลงแบบนี้”
“หากมีภารกิจที่ยาก ก็ควรมีภารกิจที่ง่ายด้วยไม่ใช่เหรอ? ครั้งนี้เป็นภารกิจง่ายๆ แต่ครั้งต่อไปเราจะต้องทำงานหนัก อย่าละเลยการฝึก”
“ได้ งั้นไปก่อนนะ ขอขอบคุณทุกคนสำหรับการทำงานหนัก!”
เจนน่าโบกมือลาฉันและวิ่งออกไป
จากนั้นคาทีโอและคิชาช่าก็เดินตามหลังออกไป
แตเวคิสยังไม่ตามออกไปและยืนเงียบ ๆ อยู่ข้างฉัน
“ผมคิดว่าผู้อาวุโสเจอผู้หญิงคนนั้นแล้ว”
"ผู้หญิง?"
“เจ้าหญิง”
“มันไม่ใช่แบบที่นายคิด ฉันแค่ประเมินสถานการณ์”
“ผู้อาวุโสอาจจะคิดแบบนั้น แต่เธออาจมีความคิดเห็นที่แตกต่างออกไป ผมแทบไม่ได้คุยกับเธอเลย แต่ฉผมสามารถบอกได้แม้จะอยู่ไกลๆ รักษาระยะห่างไว้เถอะครับ ไม่อย่างนั้นมันจะรบกวนใจผู้อาวุโสในภายหลัง”
หลังจากพูดจบเวคิสก็ค่อยๆ เดินออกไป
ฉันหลับตาลง
'มันจะรบกวนใจในภายหลัง'
แต่…สำหรับฉันผ่านไปไม่ถึงปี
แต่นั้นคือ 10 ปีสำหรับเฟรียซิส
'ฮ่า'
แกนของมิติและเวลาแตกต่างกัน
เหนือสิ่งอื่นใด เมื่อปีนหอคอยเสร็จ...
'ฉัน….'
ฉันไม่สามารถตัดสินใจเรื่องที่น่าปวดหัวได้ในขณะนี้
ฉันต้องคิดถึงภารกิจที่อยู่ตรงหน้าก่อน
ฉันก้าวข้ามประตูออกไปข้างหน้าเช่นกัน