ตอนที่ 14 อ่าา โล่ง

วันรุ่งขึ้น นุกซ์ และ เฟลเบอร์ต้า รีบเร่งตั้งแต่ 8 โมงเช้าแล้ว และ เฟลเบอร์ต้า ต้องเตรียมตัวก่อนเก้าโมงเช้า

“อึก! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอ ใครบอกให้น้องชายเธอตื่นแต่เช้าทุกวันล่ะ? ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังหน้าดีเอาน้องชายมาถูก้นฉันด้วย!”

เฟลเบอร์ต้าอุทานด้วยความหงุดหงิด

ในทางกลับกัน นุกซ์ก็ตัวแข็งเมื่อได้ยินเช่นนั้นและบ่นในใจว่า

'เธอกำลังพูดถึงอะไร คุณผู้หญิง? ฉันจะควบคุมตัวเองได้ยังไงเมื่อเธอกอดฉัน? และฉันกำลังถูน้องชายของฉันกับเธอเหรอ? เธอกำลังล้อเล่นกับใคร? ใครคือคนที่ขยับก้นของเธอต่อหน้าเจี๊ยวของฉันและเริ่มล้อเล่นฉัน? ฮะ?'

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถพูดออกมาดังๆ ได้ ดังนั้นเขาจึงแสดงต่อไปในขณะที่หน้าแดงก่ำ

“ผมขอโทษ… ผมจะทำให้มั่นใจว่าผมจะไม่เป็นแบบนี้ในตอนเช้า…”

“อ๊ะ! ไม่ ไม่ต้องทำแบบนั้น…เป็นสัญญาณที่ดีว่าเธอทำงานอย่างหนักทุกเช้า ไม่ต้องเปลี่ยนมัน”

ไวเคานต์ เฟลเบอร์ต้ารู้สึกว่าเธอสูญเสียบางสิ่งอันล้ำค่าไปเมื่อได้ยินเขากล่าวจึงรีบแก้ไขคำพูดของเขา

“โอเคครับ ผมจะพยายามให้หนักที่สุดเท่าที่จะทำได้ทุกเช้า จากนั้น…”

คราวนี้ถึงคราวของไวเคานต์เฟลเบอร์ตาที่ต้องหน้าแดง เธอตกตะลึงกับคำตอบของเขา แต่สุดท้ายเธอก็ทำได้เพียงพยักหน้าเท่านั้น

เช้าที่แสนวุ่นวายยังคงดำเนินต่อไป สาวใช้ถูกเรียกให้มาทำความสะอาดเตียงซึ่งมีนมของนุกซ์กระจายอยู่ทั่วเตียง เฟลเบอร์ตารีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำในขณะที่นุกซ์ยังคงจ้องมองสาวใช้ที่กำลังทำความสะอาดน้ำอสุจิของเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ

ราวกับว่าพวกเขาถูกฝึกให้ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ในทุกสถานการณ์

เมื่อสังเกตเห็น นุกซ์ รู้สึกอยากจะเห็นการแสดงออกอันลามกบนใบหน้าของสาวใช้เหล่านี้อย่างควบคุมไม่ได้

ในขณะนั้น ร่างกายของสาวใช้สั่นไหวโดยไม่ทราบสาเหตุ ราวกับว่าพวกเธอถูกจ้องมองโดยสัตว์ป่าบางชนิด

-

ประมาณ 45 นาทีต่อมา ไวเคานต์เฟลเบอร์ต้าก็เข้ามาในห้องพร้อมที่จะไปงานเลี้ยง เธอสวมชุดเดรสสีดำสะดุดตาซึ่งทำจากผ้าไหม และผมของเธอถูกรวบเป็นมวยในขณะที่เธอแต่งหน้าเบาๆ เท่านั้น เมื่อรวมทั้งหมดนี้เข้ากับใบหน้าที่สวยงามของเธอและรูปร่างที่เหมือนซัคคิวบัส เธอดูมีเสน่ห์ท้วมท้นจริงๆ

"ฉันดูเป็นยังไงบ้าง?" เธอเหลือบมองไปทาง นุกซ์ และถาม

“…” นุกซ์ยืนตัวแข็งทื่อ

เธอขมวดคิ้วและโบกมือ “เฮ้ นุกซ์?”

“อ๊ะ!

"ฉันดูเป็นยังไงบ้าง?"

“สวยครับ… สวยเกินไป….” เขาพึมพำเบา ๆ ก่อนออกจากภวังค์และตอบว่า "อา! ผมหมายถึง คุณดูดีมากมาดาม"

เมื่อพอใจกับปฏิกิริยาของเขา ไวเคานต์ก็พยักหน้าและยิ้ม “เอาล่ะ ฉันจะไปแล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะ ถามสาวใช้ว่าอยากได้อะไรไหม โอเคไหม”

นุกซ์ไม่มีสถานะที่จะไปกับเธอ ท้ายที่สุด เขาก็เป็นแค่ของเล่นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง แม้ว่าไวเคานต์เฟลเบอร์ตัาอาจจะไม่มองเขาแบบนั้น แต่ในสายตาของคนอื่น เขาก็เป็นเช่นนั้น แน่นอนว่า นุกซ์ ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเช่นกัน มันเพิ่งผ่านไป 2 วันแล้วนับตั้งแต่ที่เขามายังโลกนี้ เขาไม่เร่งรีบที่จะขึ้นสู่ตำแหน่ง

ใครจะรู้? บางทีในงานเลี้ยงครั้งต่อไปคล้ายเเบบนี้

เขาอาจถูกเรียกว่าเป็นแขกรับเชิญ?

แน่นอนว่า นุกซ์ ไม่ลืมที่จะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้และเพิ่มความประทับใจในใจของ ไวเคานต์

“ใช่แล้ว รีบกลับมา นะครับ” นุกซ์พึมพำเบาๆ

“โอ้? ทำไมฉันจะต้องรีบกลับมาล่ะ ถ้าฉันไม่กลับมา เธอจะคิดถึงฉันไหม”

“ใช่- ไม่! ไม่! ผมหมายถึง ใช้เวลาของคุณให้เต็มที่และสนุกกับฃานเลี้ยงให้เต็มที่… ผมจะรอคุณ…” นุกซ์ ตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ

"ฮ่าฮ่าฮ่า~ ไม่ต้องกังวล ฉันแค่ล้อเล่น ฉันจะกลับมาโดยเร็วที่สุด" ไวเคานต์ยิ้มขณะที่เธอจากไป

-

เมื่อเธอเข้าไปในห้องนั่งเล่น เฟลเบอร์ตาก็เห็นผู้หญิงสองคนสวมชุดผ้าไหมสีแดงและสีม่วงนั่งอยู่ข้างหน้าเธอพูดคุยกันด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

สองคนนี้คือ ฟลอเรนซ์ ริชด์ และ วิลล่า  เฮตร์ ทั้งคู่เป็นไวเคานต์และเป็นเพื่อนสนิทของ เฟลเบอร์ต้า

มีชายสองคนสวมชุดสูทเดียวกันกับโจยาบที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเธอ สองคนนี้เป็นพ่อบ้านของพวกเธอ

วิวล่า สังเกตเห็น เฟลเบอร์ต้า เดินเข้ามาและยืนขึ้นพร้อมทักทาย "อรุณสวัสดิ์ เฟลเบอร์ต้า"

ฟลอเรนซ์ก็ลุกขึ้นยืนและดวงตาของเธอก็สดใสขึ้นเมื่อตกลงบนเฟลเบอร์ต้า

“โอ้โฮ วันนี้มีเธอดูมีเสน่ห์จริงๆ เหรอ? เกิดอะไรขึ้น ทำไมใบหน้าของเธอถึงดูสดใสและมีชีวิตชีวาขนาดนี้?”

“หืม? เธอหมายถึงอะไร? ฉันไม่ได้ดูสดใสและมีชีวิตชีวาอยู่เสมอเหรอ?”

“ฮ่า! เธอหลงตัวเองอีกแล้ว” ฟลอเรนซ์กลอกตาของเธอ

“แต่ฟลอพูดถูก แม้ว่าเธอจะมีเสน่ห์อยู่เสมอ แต่วันนี้เธอดูแตกต่างออกไปเล็กน้อย…” วิลลาพึมพำ

แม้ว่า ฟลอร์ และ วิลล่า จะไม่สวยเท่า เฟล แต่พวกเธอก็ยังสามารถเรียกได้ว่ามีความงามในตัวของพวกเธอเอง ฟลอร์มีร่างกายที่เล็กกระทัดรัด ผมสีบลอนด์ และจมูกเล็ก เมื่อรวมกับทัศนคติที่กระตือรือร้นของเธอ เธอดูมีชีวิตชีวาและน่ารัก และเป็นน้องเล็กในสามคน โดยมีอายุเพียง 24 ปี

ในทางกลับกัน วิลล่า ตรงกันข้าม หน้าอกของเธอใหญ่กว่าของ เฟล บวกกับผมสีดำของเธอที่มีเนื้อสีน้ำตาล เธอมีเสน่ห์แบบแม่และเป็นพี่สาวคนโตในกลุ่ม โดยอายุ 31 ปี

“ไปกันเถอะ พี่สาววิลลา ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนที่ชอบหลงทาง แต่ทำไมเธอถึงนำทางล่ะ” เฟลเบอร์ต้าบ่น

“ห๊ะะ เธอเรียกใครว่าพวกหลงทาง!? เธออยากสู้เหรอ!?” ฟลอร์ตะคอก

"ฮ่าๆๆ!" อีกสองคนเริ่มหัวเราะ จากนั้นวิลลาก็พึมพำ “เอาล่ะ เราคุยกันในรถม้าได้ ไปกันเถอะ เราจะได้ไม่สายสำหรับงานเลี้ยงนี้”

เฟลเบอร์ต้าและฟลอเรนซ์พยักหน้าขณะที่ผู้หญิงสามคนเข้ามานั่งในรถม้า

-

หลังจากนั่งรถม้ามาเป็นเวลา 1 ชั่วโมง ทั้งสามก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งมีผู้คนต่างสวมเสื้อผ้าหรูหรา ราคาแพงเดินเตร่ไปมา

เมื่อเห็นบรรยากาศที่มีชีวิตชีวา ฟลอร์ก็หายใจเข้าลึกๆ ขณะที่เธอดีใจ "ฮ่าฮ่า รู้สึกดี! ในที่สุดฉันก็ไม่ต้องอยู่ในคฤหาสน์เหม็นๆ ของฉันเพื่อทำงานเหม็นๆ!"

เฟลและวิลลากลอกตาเมื่อได้ยินเธอ พวกเธอทั้งสามมาพร้อมกับพ่อบ้านตามลำดับ และพ่อบ้านของ ฟลอร์ ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวภายในใจขณะที่เขาคร่ำครวญ

'ทำไมคุณถึงบ่นล่ะ ผมเป็นคนทำงานทั้งหมดเอง...คุณแค่นั่งบ่นเฉยๆ…'

ไม่มีใครรู้ปัญหาของเขา...

ในขณะที่ทั้งสามกำลังมองไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น ก็ได้ยินเสียงซึ่งทำให้ทั้งสามคน พร้อมด้วยพ่อบ้านขมวดคิ้ว โดยเฉพาะโจยาบ

“ไวเคานต์เฟลเบอร์ตา ฉันเห็นว่าคุณดูน่าทึ่งเหมือนเคย”

“ใช่ นั่นเป็นเรื่องจริง ฉันดูน่าทึ่งแม้ว่าฉันจะพูดแบบนั้นด้วยตัวเองก็ตาม แต่ไวเคานต์เฮย์ดอน คุณยังคงไร้ความคิดสร้างสรรค์และตลอดไป นี่เป็นครั้งที่ 13 ที่ฉันได้ยินว่าคุณพูดประโยคเดิมซ้ำๆเพื่อเริ่มต้น บทสนทนา.”

เฟลเบอร์ต้าหันกลับไปเมื่อเธอเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังเธอ ใบหน้าของเขากระตุกเนื่องจากคำตอบของเธอ

เขาคือเฮย์ดอน ยังกี ไวเคานต์ผู้ชื่นชอบเฟลแต่ถูกปฏิเสธ และตอนนี้เขารบกวนเธอทุกที่ที่พวกเขาพบโดยหวังว่าจะชนะใจเธอ

รูปร่างหน้าตา ถึงแม้จะเรียกว่าน่าเกลียดไม่ได้ แต่เขาก็ไม่หล่อเช่นกัน ผมสีบลอนด์ เครื่องแต่งกายที่ประณีต จมูกแหลมรวมกับไฝบนแก้ม ทำให้เขาดูมีไหวพริบ ซึ่งจริงๆ แล้วไม่ได้ห่างไกลจากบุคลิกที่แท้จริงของเขาเลย

แน่นอนว่า ไม่ว่าเขาจะฉลาดแค่ไหน เขาก็ไม่เคยกล้าใช้อุบายใดๆ กับไวเคานต์เฟลเบอร์ต้า

ไม่ ไม่ใช่เพราะเขากลัวกฎเกณฑ์บางอย่างหรืออะไรทำนองนั้น แต่เป็นเพราะเขากลัวเฟลเบอร์ต้าเอง

หญิงสาวสวยที่มีสามีที่เสียชีวิตไปแล้ว เป็นแม่ลูกหนึ่ง และเป็นไวเคานต์ผู้สูงศักดิ์ ใครล่ะจะไม่หลงเสน่ห์เธอและอยากจะทำให้เธอเป็นของเขา? หลายคนพยายามแต่ล้มเหลวทั้งหมด

การที่เธอสามารถเอาตัวรอดได้ในสภาวะเหล่านี้พิสูจน์ให้เห็นว่าถึงแม้เธออาจดูเหมือนเป็นเพียงไวเคานต์ แต่เธอก็ไม่ง่ายอย่างนั้น

เฮย์ดอนเมื่อคำนึงถึงปัจจัยนี้แล้วจึงค้นหาอดีตของเธอและเรียนรู้บางอย่างที่น่าตกใจ

เมื่อไม่กี่ปีก่อน มีเอิร์ลคนหนึ่งที่เพ้อฝัน เฟลเบอร์ต้า และต้องการให้เธอเป็นนางสนมของเขา หลังจากถูกปฏิเสธ เขาโกรธจัดและตัดสินใจวางยาเธอและบังคับตัวเองกับเธอ

แผนของเขาไม่เพียงแต่ล้มเหลวเท่านั้น แต่เฟลเบอร์ตายังเรียกร้องค่าชดเชยด้วย โดยคิดว่าควรจะแก้ไขได้ด้วยเงินจำนวนนี้ เอิร์ลก็เห็นด้วย

แต่ 'บังเอิญ' ในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เขาจ่ายค่าชดเชย อาชญากรรมทั้งหมดของเขาก็ถูกเปิดเผยต่อสาธารณะพร้อมกับหลักฐานของพวกมัน

แน่นอนว่าไม่มีขุนนางคนใดในโลกนี้ที่ไม่ก่ออาชญากรรมใดๆ

แต่อย่างที่พวกเขาพูด การโกงไม่ใช่การกระทำที่คุ้มค่ากับการลงโทษ แต่การถูกจับได้ต่างหาก

กษัตริย์ถูกบังคับให้ลงมือ และเอิร์ลก็ถูกลดตำแหน่งเป็นเพียงบารอน

แน่นอนว่าการลงโทษไม่ง่ายอย่างที่คิด อดีตเอิร์ลที่ตอนนี้เป็นบารอนจะอยู่รอดได้อย่างไรในเมื่อมีไวเคานต์คนหนึ่งและศัตรูอีกนับไม่ถ้วนที่เขาสร้างขึ้นในขณะที่เป็นเอิร์ล

เอิร์ลไม่สามารถรับแรงกดดันได้จึงขายทรัพย์สินทั้งหมดของเขาและออกจากอาณาจักร

เกิดอะไรขึ้นกับเขาในภายหลังไม่เป็นที่รู้จัก

เมื่อรู้เช่นนี้ เฮย์ดอนก็ไม่กล้าเล่นกลใดๆ แม้แต่เอิร์ลก็ไม่สามารถหลบหนีได้ เขาซึ่งเป็นเพียงไวเคานต์จะรับความเสี่ยงนี้ได้อย่างไร แม้ว่าเขาจะชอบความงาม แต่เขาก็ชอบชีวิตของเขามากกว่า

“เอาล่ะ ถ้าคุณไม่มีอะไรจะพูดอีก พวกเราขอแยกย้ายกันไปก่อน เนื่องจากเราต้องพบกับเพื่อนของเราสองสามคนในภายหลัง”

เมื่อเห็นว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่าง เฟลเบอร์ต้าจึงใช้โอกาสนี้และเดินจากไปโดยไม่เหลือบมองอีกเลย

เฮย์ดอนกัดฟันแล้วจ้องมองไปที่ผู้หญิงอีกคน เขาจัดผมแล้วยิ้มแล้วเดินไปหาเธอ

“ไวเคานต์ฟรีเด ฉันเห็นว่าคุณดูน่าทึ่งเหมือนเคย…”

-

จริงๆ แล้วงานเลี้ยงวันเกิดปกติจะจัดขึ้นในช่วงเย็นเท่านั้น แต่ มาร์ควิส เอ็ดเวิร์ด ชื่นชอบลูกสาวของเขามาก จึงได้จัดงานเลี้ยงใหญ่ขึ้นซึ่งครอบคลุมอาหารเช้า กลางวัน และเย็นตลอดทั้งวัน

ในงานเลี้ยงใหญ่ๆ เหล่านี้ เฉพาะขุนนางระดับต่ำเช่นบารอนและไวเคานต์เท่านั้นที่ต้องมาถึงในตอนเช้า จริงๆแล้ว ในอดีตเป็นขุนนางชั้นต่ำที่มาถึงในตอนเช้าเพื่อสร้างความสัมพันธ์ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ก็กลายเป็นกระแส และถือเป็นการไม่เคารพหากบารอนหรือไวเคานต์ไม่มาถึงในตอนเช้า

ตอนนี้ ผู้คนทั้งหมดที่นี่เป็นทั้งบารอนหรือไวเคานต์ แน่นอนว่าสิ่งที่น่าสังเกตก็คือ มาร์ควิช เอ็ดเวิร์ด ทักทายแขกทุกคนเป็นการส่วนตัวโดยไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นบารอนหรือไวเคานต์ สิ่งนี้ทำให้ทุกคนมีความสุข และพวกเขายังรู้สึกโชคดีที่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วย

หลังจากที่ มาร์ควิช จากไป เหล่าขุนนางก็พยายามสร้างความสัมพันธ์ดีๆ ของกันเเละกัร ไวเคานต์ บางคนแนะนำให้ลูกๆ รู้จักกัน และบางคนก็สร้างความสัมพันธ์ด้วยวิธีอื่น

แน่นอนว่า ในฐานะขุนนางผู้มากประสบการณ์ เฟลและเพื่อนๆ ของเธอไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับไวเคานต์และบารอน พวกเธอแค่ทักทายเพื่อนๆ ก่อนที่ทั้งสามจะนั่งด้วยกันและเริ่มพูดคุยและติดต่อกัน

แม้ว่าเฟลที่กำลังเพลิดเพลินกับการสนทนาจะเริ่มคิดถึงใครบางคนไปแล้วก็ตาม

-

เวลาผ่านไปและตกบ่าย นี่เป็นเวลาที่เอิร์ลจะเข้ามา

เอิร์ลทุกคนเข้าไปในห้องโถงทีละคนและหลังจากทักทายกัน พวกเขาได้รับการต้อนรับจากไวเคานต์และบารอน แม้แต่เฟลและเพื่อนๆ ของเธอก็ทักทายเอิร์ลที่พวกเธอรู้จักก่อนที่ทุกคนจะนั่งที่โต๊ะและรับประทานอาหารกลางวัน ครั้งนี้ เฟลและเพื่อนๆ ของเธอไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว พวกเธออยู่กับเอิร์ลสองสามคนพร้อมกับไวเคานต์คนอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม เฟลรู้สึกถึงความรู้สึกที่คุ้นเคยในตัวน้องสาวตัวน้อยของเธอแล้ว เธอปิดขาแน่นแล้วยืดหลังขึ้นขณะที่เธอระงับความรู้สึกนี้ก่อนที่จะยิ้มและกินต่อ

-

หลังอาหารกลางวัน สวนก็เปิดขึ้น เฟลและกลุ่มของเธอขอตัวขณะเดินไปที่สวนเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์

เวลาผ่านไปและถึงเวลาที่งานหลักจะเริ่มต้นขึ้น เริ่มจาก มาร์ควิช จากนั้นสี่ ดยุค แห่งอาณาจักร และสุดท้ายคือเจ้าชายทั้ง 3 ใบหน้าใหญ่เหล่านี้ทั้งหมดปรากฏขึ้นทีละคน

หลังจากการทักทายอีกรอบ ในที่สุดเฟลก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปในขณะที่เธอพูดว่า "วิลลา ฟลอร์ ฉันต้องไปเข้าห้องน้ำ ฉันจะรีบไป โอเคไหม?"

“โอเค” ฟลอร์ตอบและโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ ขณะที่วิลลาพยักหน้า

เฟลเบอร์ตาเดินจากไปอย่างสง่างาม แต่เมื่อเธอตรวจไม่พบใครรอบตัว เธอก็เร่งฝีเท้าแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำก่อนที่จะนั่งบนที่นั่งและเอานิ้วจิ้มน้องสาวตัวน้อยของเธอ

“อ่าา โล่งจัง”