ตอนที่ 1 เดี๋ยวก่อนสิ

"ปี้น ปี้น"

"ปัง" เสียงของยางรถเเตกออก

"เอี๊ยดดด'

โครม

คนขับรถบรรทุกพยายามหยุดรถ เเต่มันก็สายเกินไป เขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนมาปรากฏตัวที่หน้ารถบรรทุกของเขาบนถนนโล่งๆเเบบนี้

"อ้ากก ทรักคุงง เเม้ฉันจะเขียนในคอมเมนต์บบอกให้นายชนฉัน ที่ฉันทำอย่างนั้นฉันคิดว่ามันจะตลก ดูเท่ดี นายไม่ควรจริงจังกับมันนะะะ"

"เเม่งเอ้ยย  มันเจ็บบ"

นุกซ์ ชายวัยกลางคน อายุ 35 ปี ที่โดนรถบรรทุกชนเขาจนเขารู้สึกเจ็บไปทั้งตัว ในเวลาไม่นานหลังจากที่เขาล้มลง นัยน์ตาของเขาหนักอึ้ง เขาพยายามฝืนใจไม่ให้หลับลงไป เเต่เขาก็ทนอาการบาดเจ็บไม่ไหว จนกระทั่งสติของเขาดับวูบไป

..............

"อ้าาาา ฮ่า ฮ่า" ร่ายกายของนุกซ์สะดุ้งตื่นขึ้นมา

"ฝันร้าย เป็นความฝันที่น่ากลัวมาก"เขาถอนหายใจ หน้าผากของนุกซ์ยังคงมีเหงื่อออกมา เเต่ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว

"ที่นี่มันที่ไหนกัน" เขามองไปรอบๆ นุ๊กพบว่าตัวของเขาอยู่ในห้องที่ไม่รู้จัก ต่างจากห้องทั่วไป ตรงที่มันมักถูกสร้างจากปูนเเละอิฐ เเต่ห้องนี้กลับถูกสร้างขึ้นจากไม้ ถึงเเม้จะสะอาด สำรวจจากข้าวของภายในห้องนั้น ก็เดาได้ไม่ยากว่าเจ้าของห้องนี้คงจะมีฐานะยากจน

นุกซ์ไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องทั้งหมดนี้ เพราะเขาเริ่มที่จะตื่นตระหนกจากสถาณการณ์ที่เเปลกประหลาด

'ฉันถูกลักพาตัว'

ไม่ มันไม่สมเหตุสมผลเลย ไม่มีทางที่จะมีใครมาลักพาตัวฉัน เพราะฉันไม่มีอะไรเลย ไม่มีทรัพย์สิน

เดี๋ยว นั่นหมายความว่ามันไม่ใช่ความฝัน ฉันโดนรถบรรทุกชน  ใช่ มันไม่ใช่ความฝัน

นุกซ์คิดถึงหลายสิ่งหลายอย่างที่สามารถนำมาเขามาสู่สถานการณ์ในปัจจุบันได้ เขายกมือขึ้นเเตะหน้าผาก พลันรู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติบางอย่าง มีร่องรอยการกระเเทกตรงหน้าผากของเขา

'ฉันได้รับการช่วยเหลือจากใครบางคนยังงั้นเหรอ'อืม มันคงจะเป็นอย่างนั้น

"ให้ตายเถอะ ตอนนี้ฉันจะต้องจ่ายค่าพยาบาล เเพงหูฉี่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้าฉันรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ฉันคงจะซื้ออประกันสุขภาพไว้ก่อน"

นุ๊ก ร้องไห้ในใจ เมื่อต้องคิดถึงวิธีการต่างๆ ในการจ่ายเงินแล้ว เขาพร้อมที่จะบอกลาเกมและนิยายทั้งหมดของเขาในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าเนื่องจากเขาจะต้องทำงานล่วงเวลา เป็นพนังงานออฟฟิศ

อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เนื่องจากความสับสนที่เกิดขึ้น เขาอาจจะไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งนี้ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เมื่อเขาสังเกตอย่างชัดเจนอีกครั้ง มือของเขาขาวขึ้นและบางลงกว่าเดิม เขามองลงไปและสังเกตเห็นว่าเขาสวมเสื้อผ้าที่แตกต่างไปจากปกติที่เขาคุ้นเคยอย่างสิ้นเชิง

เขาสัมผัสใบหน้าของเขาและพบว่าเคราของเขาหายไป เเละแม้แต่ใบหน้าของเขาก็รู้สึกแตกต่างไปจากเมื่อก่อน...

เดี๋ยวก่อนน......