วางแผนอนาคต

“พันเอกหมายความว่าไงนี้นายจะบอกว่าสิ่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากเด็กอายุสิบเก้าจริงๆยังงั้นเหรอ”ชายวัยกลางคนที่ใส่ชุดทหารเต็มยศที่บ่าเขามีดาวสามดวงบ่งบอกถึงยศสูงสุดของกองทัพพลเอก!!

“ท่านนายพลครับแค่เราเรียกเขามาทดสอบก็รู้แล้วว่าเขานั้นสร้างเจ้าสิ่งนี้ขึ้นมาจริงๆหรือเปล่าอย่างน้อย IQ ของเขาต้องมีมากกว่า 200”พันเอกหนุ่มกล่าวตอบอย่างไม่หวั่นเกรงเพราะเหล่าที่เขาสังกัดนั้นคนละเหล่ากับอีกฝ่ายที่ถามโดยเบื้องหน้าเขานั้นมีพลเอกมากกว่าสามท่านนั่งอยู่อย่างเคร่งขรึม!

“ซีซางนายคิดว่าไง”พลเอกที่นั่งอยู่ตรงกลางนั้นที่นั่งเงียบมาตลอดกล่าวถามนักวิทยาศาสตร์คนเดียวที่อยู่ในห้องนี้ขึ้นมา

“ผมพูดตรงๆนะว่าเหลือเชื่อมากถ้าเด็กอย่างเขาสามารถสร้างเจ้าสิ่งนี้ขึ้นมาได้จริงๆเพราะมันเป็นเทคโนโลยีที่นำหน้าโลกเราไปแล้วยี่สิบปี!! และเกรงว่าค่าใช้จ่ายของเครื่องนี้คงเกินหมื่นล้านซึ่งแน่นอนว่าทางกองทัพไม่มีทางจ่ายไหว!!!”ซีซางกล่าวออกมาอย่างจริงจัง

เพราะถ้าจ่ายไม่ไหวก็ต้องมอบผลประโยชน์ที่เท่าเทียมให้อีกฝ่ายพูดตรงๆยุคสมัยนี้คำว่ารักชาตินั้นมันกินไม่ได้!

ชายชราที่กล่าวถามไปเมื่อสักครูก็เงียบลงไปเช่นกันเพราะเขารู้ดีสุดว่างบกองทัพนั้นไม่มีทางจ่ายไหวหรอกอย่าว่าแต่หมื่นล้านหยวนเลยพันล้านหยวนพวกเขาก็จ่ายไม่ไหวแล้ว

ถึงงบแต่ละปีของทางกองทัพจะสูงถึงล้านล้านหยวนแต่นั้นก็ถูกแบ่งและแจกจ่ายไปทั่วประเทศและการซ่อมบำรุงอุปกรณ์ก็มีงบเกินครึ่งในการจัดสรรรปันแต่งแล้ว

พันเอกหนุ่มก็นั่งเงียบๆเช่นกันเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรทั้งนั้นแหละในห้องนี้เพราะเขากำลังโดนสอบสวนอยู่! เขาที่สนิทชิดเชื้อกับทางตระกูลหวังนั้นแน่นอนว่าต้องโดนแต่เขาก็ไม่ได้เกรงกลัวอะไรเลยแม้แต่น้อยเพราะทุกสิ่งที่เขาทำนั้นก็เพื่อกองทัพทั้งนั้นและในเมื่อกองทัพมีงบไม่เยอะเขาก็ต้องให้ความสะดวกแก่อีกฝ่ายบ้าง

ยกตัวอย่างก็ง่ายๆอย่างทางด่วนพิเศษหากไม่มีกองทัพอยู่เบื้องหลังคิดเหรอว่าตระกูลหวังจะกว้านซื้อที่ดินได้มากขนาดนั้นและผูกขาดที่ดินสร้างเป็นถนนของตัวเองถึงบางครั้งเขาจะใช้มันเพื่อเดินทางบางครั้งบางคราวบ้างก็เถอะ

“งั้นก็เรียกตัวเขามาเถอะกองทัพภาคตะวันออกยินดีต้อนรับเขาเป็นอย่างยิ่ง”พลเอกอาวุโสพิเศษกล่าวตัดสินใจออกมา

“ตกลงครับ”พันเอกหนุ่มพยักหน้ากล่าวออกมาก่อนเขาจะขอตัวลาออกจากห้องไป

“ผู้อาวุโสเฟิงแบบนี้ดีจริงๆแล้วงั้นเหรอตอนนี้เซี่ยงไฮ้แทบจะเป็นของตะกูลหวังทั้งหมดแล้วนะ”พลเอกชายวัยกลางคนที่สงสัยหวังหยวนในตอนแรกกล่าวออกมา

“ต้วนหยางอย่าให้ฉันต้องหักหน้านายเลยนายแพ้แล้วที่ดินพืนนั้นก็ยกให้ตระกูลหวังเถอะ”เฟิงซิ่วพูดออกมานิ่งๆ

ส่วนต้วนหยางก็มีสีหน้าอับอายออกมา

ส่วนที่บอกว่าเขาแพ้นั้นอีกฝ่ายก็พูดไม่ผิดมากนักเพราะที่ดินแถวเจ้อเจียงนั้นกว่าพันไร่นั้นเขาต้องการมาสร้างโรงงานและทางตระกูลหวังก็ต้องการเช่นกันเพราะพวกเขาต้องการขยายฐานอำนาจการผลิตขึ้นแต่ที่ดินนั้นอยู่ในมือกองทัพ!!

และทางกองทัพให้สัญญาว่าถ้าใครสามารถพัฒนายานบินรบนำหน้าสหรัฐได้ที่ดินพันไร่นั้นจะตกเป็นของอีกฝ่าย

และพวกเขาสามตระกูลใหญ่กลับพ่ายแพ้ให้กลับตระกูลเล็กๆอย่างตระกูลหวังถึงอีกฝ่ายจะมีอำนาจมากแต่นั้นก็แค่ในเซี่ยงไฮ้แต่พวกเขามีอำนาจทั่วประเทศ

คลื่นความคิดต่าง ๆเกิดในใจของต้วนหยาง

เฟิงซิ่วสังเกตอยู่เงียบๆและส่ายหัวออกมาโดยเฉพาะพลเอกอีกคนอย่างคังหยวนที่มองอยู่เงียบๆก็มีรอยยิ้มที่มุมปากเช่นกัน

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล่าวอะไรอีกคังหยวนจึงลุกขึ้นและเดินออกไปต้วนหยางเพียงเหลือตามองเท่านั้นก็เลิกสนใจเพราะคังหยวนคนนี้นั้นไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อยเขาทำตัวเหมือนปลาเค็มไปวันๆ

แต่หลังจากคังหยวนเดินออกมาสีหน้าตายด้านและไร้ประกายของเขาก็เปลี่ยนไป

“อัจฉริยะอีกคนถือกำเนิดขึ้นแล้วแต่รอดูไปอีกหน่อยแล้วกันถ้าเขาเหมาะสมเราก็จะปกป้องเขาเองแต่ถ้าไม่”คังหยวนไม่พูดต่อแต่ตามความคิดเขานั้นถ้าครั้งนี้ตระกูลหวังนั้นโกหนกทางกองทัพละก็

สามตระกูลใหญ่คงไม่ปล่อยอีกฝ่ายไป…..

หวังหยวนที่สสั่งงานกับหุ้นยนต์ผู้ช่วยทั้งสองของเขาเสร็จแล้วนั้นก็เริ่มมองหาแหล่งทำเงินต่อไปของเขานั้นคือบริษัทการลงทุนต่าง ๆที่ผงาดขึ้นมานอนจากบริษัทของสตีเฟ่นแล้วยังมีบริษัทอื่น ๆที่ตั้งอยู่ในอังกฤษอยู่เช่นกันเช่นบริษัทการลงทุน Darogon Hoden หรือจะเป็น GIT Grorp และ MIT เป็นบริษัทชั้นนำสามบริษัทที่มีมูลค่ามากกว่าหมื่นล้านยูโรภายในห้าปี

หวังหยวนตรวจสอบในตลาดหลักทรัพย์ของโลกและค้นหาชื่อบริษัททั้งสามทันทีซึ่งเขาสามาถถือหุ้นของ MIT ได้เพียงแห่งเดียวเท่านั้นเพราอีกสองบริษัทนั้นโดนเศรษฐีชื่อดังหลายคนของทางเกาะอังกฤษกวาดซื้อไปแล้วแต่นั้นก็เพียงสามสิบเปอร์เซ็นเท่านั้นแต่ MIT ที่ตามอนาคตเดิมของเขานั้นที่มีมูลค่ามากที่สุดกลับยังไม่มีคนสนใจ

เพราะพวกเขาเสนอหุ้นแปดสิบเปอร์เซ็นและขอทุนมากกว่าห้าสิบล้านยูโรซึ่งนี้เป็นเงินจำนวนมหาศาลมากและความเสี่ยงของคนที่ลงทุนนั้นต้องรับเองไปเต็มๆเพราะพวกเขาถือหุ้นสูงที่สุดแต่เขาที่รู้อนาคตนั้นก็ทำการกว้านซื้อหุ้นทันที

เพีงสองนาทีเท่านั้นหุ้นมากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นและมีมูลค่าเพียงหนึ่งล้านยูโรนั้นก็ถูกหวังหยวนครอบครองเรียบร้อยเชื่อไหมขอเพียงแค่ต้นปีหน้าจากหนึ่งร้านยูโรนั้นมันจะกลายเป็นพันล้านและนั้นเป็นกำไรพันเท่า!!

และนี้ยังเป็นอีกเหตุผลที่หลายคนไม่สนใจหุ้นหนึ่งล้านก็ต้องเสียทุนก็ต้องเสียใครเขาจะไปสนใจกัน!

ประเทศอังกฤษ์บ้านสองชั้นหลังหนึ่ง

ชายหนุ่มที่พึ่งจบมาจากหมาลับวอร์ชิงตันนั้นกำลังนั่งหน้าเครียดอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อยู่เพราะข้อเสนอของเขาที่เสนอไปให้กลุ่มทุนต่าง ๆนั้นถูกปฎิเสธกลับมาทั้งหมดเพราะเขาเพียงไม่มีผลงาน

เฮ้และถ้าไม่มีทุนจะไปมีผลงานได้ไงเราพวกนั้นนี้ไม่รู้รึไงขอเพียงมีเงินนี้เขาสามารถทำกำไรจากตราหุ้นและการแลกเปลี่ยนระหว่างประเทศทันทียกตัวอย่างง่ายๆ

เงินห้าสิบล้านยุโรที่เขาได้มานี้เขาสามารถเปลี่ยนมันเป็นร้อยล้านยูโรได้เพียงในเจ็ดวันเท่านั้น!!

แต่พวกเขากับหัวเราะและเยาะเย้ยเขา?

“เฮ้อหรือฉันต้องค่อยเป็นค่อยไปจริงๆ”โทนี่ กล่าวออกมาอย่างกระวนกระวาย

“ฮืมบ้าน่าหุ้นของชั้นถูกว้านซื้อไปแล้วงั้นเหรอ”โทนี่กล่าวออกมาอย่างตกตะลึงมีคนโง่ซื้อขอตกลงนี้จริงๆงั้นเหรอ?

และเขายังต้องอ้าปากคว้างมากกว่าเดิมเมื่อธนาคารแจ้งเตือนว่ามีการโอนเงินเข้ามามากกว่าห้าสิบล้านยูโรพร้อมกับสายโทรศัพท์ดังขึ้น

“ฮัลโหลคุณโทนี่สินะ”ปลายสายกล่าวออกมา

โทนี่ถึงกลับแปลกใจเพราะฟังจากน้ำเสียงเขาก็รู้ได้แล้วว่าอีกฝ่ายนั้นยังเด็กอยู่เพราะเสียงยังไม่แตกหนุ่มดี

“ใช่ครับคุณคงเป็นเจ้าของเงินก้อนนี้”โทนี่กล่าวกลับไปเขาไม่ถามถึงเหตุผลหรอกว่าอีกฝ่ายนั้นทำไมถึงซื้อขอตกลงโง่ๆนี้

“ใช่เพราะผมเชื่อมั่นเชื่อมั่นในตัวคุณยิ่งแต่ตามที่ตกลงถ้าคุณได้กำไรมานั้น แปดส่วนต้อแบ่งให้ผมอีกสองส่วนต้องแบ่งให้คุณ”หวังหยวนกล่าวออกมา

“ดีผมก็ชอบคนตรงๆแบบคุณเช่นกันแล้วคุณจะแปลกใจแน่นอนผมสัญญา”โทนี่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มพอใจ

ซึ่งหวังหยวนไม่รู้เลยว่าเขาจะกลายมาเป็นตำนานในเกาะผู้ดีแห่งนี้เนื่องจากเงินลุงทุนเพียงห้าสิบล้านยูโรเท่านั้นแต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องในอนาคตข้างหน้าแหละนะ

“อืมส่วน NBA นั้นก็น่าลงทุนเช่นกันรวมถึง F1 ฟุตบอลหรือแม้แต่ภาพยนตร์”หวังหยวนกล่าวออกมาแต่เขาก็ทำได้เพียงคิดเท่านั้นเพราะถ้าจะลงทุนในของพวกนี้อย่างน้อยเขาต้องมีเงินมากกว่าพันล้านดอลล่าซึ่งในกระเป๋าเขาเหลือเพียงห้าสิบล้านดอลล่าเท่านั้น!

“หรือฉันจะตั้งสตูดิโอเองเลยดีอืมไม่ดีกว่านั้นยุ่งยากไปหน่อยเพราะฉันไม่ใช่คนของประเทศนั้นและมันมีข้อจำกัดมากเกินไปเข้าซื้อหุ้นคงดีกว่า”หวังหยวนคิด

“แต่อีกหนึ่งเดือนต่อจากนี้จะมีบริษัทเกมหนึ่งถือกำเนิดขึ้นตอนแรกพวกเขานั้นไม่เป็นที่สนใจมากนักแต่หลังจากเก็บผลกำไรจากเกมเล็กๆและกลางๆนั้นก็เอากำไรนั้นไปลงทุนและสร้างเกม ฟอร์มยักษ์ยักษ์เกมหนึ่งออกมาซึ่งกวาดกำไรไปปทั่วโลก แต่ถ้าฉันเข้าซื้อหุ้นไปและด้วยเม็ดเงินมหาศาลพวกเขาคงไม่จำเป็นต้องสร้างเกมเล็กๆพวกนั้น”หวังหลินลิสต์สิ่งที่เขาจะทำไว้

แต่ระหว่าที่เขาคิดอยู่นั้นเสียงสาวใช้ก็ดังขึ้นมา

“นายน้อยค่ะนายท่านเรียกพบ”