ย้อนเวลากลับมา

เฮือก!!หวังหยวนสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางห้องสุดหรูของเขาที่มีเตียงขนาดคิงส์ไซน์และรอบๆห้องประดับไปด้วยชุดแต่งห้องชั้นหนึ่งของประเทศและต่างประเทศแต่ละยี่ห้อนั้นมีมูลค่าไม่ต่ำกว่าหมื่นดอลล่า

หวังหยวนก้มลงมองมือตัวเองที่ดูขาวมากขึ้นและดูนุ่มนิ่มก่อนที่เขาจะรีบลุกจากเตียงและไปที่ตู้เสื้อผ้าที่มีกระจกบานใหญ่ตั้งอยู่ข้างๆ

หวังหยวนจับหน้าตัวเองพลางหันซ้ายหันขวาสำรวจตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตาเพราะในกระจกนั้นปรากฎใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของเขาเมื่อสิบปีก่อนก่อนย้อนเวลากลับมาตัวเขาก็มีอายุปาไปกว่าสามสิบปีแล้ว

โครงหน้ารูปไข่ดูหล่อเหลาถ้าเดินเส้นทางไอดอลรับรองแค่หน้าตาก็ดังได้ในระดับหนึ่งคิ้วโก้งดั่งกระบี่เทพในตาสีฟ้าดูหน้าหลงใหลเส้นผมสีดำที่ดูหยุงเหยิงเนื่องจากพึ่งตื่นนอนริมฝีปากอมชมพูได้รูปจมูกโด่งเป็นสัน

“ถ้าจำไม่ผิดตอนนี้เราน่าจะพึ่งอายุสิบเก้าเลยนี่หว่า”หวังหยวนกล่าวออกมาอย่างตะลึงเพราะเขาย้อนเวลามาเป็นสิบปี!!

แถมอีกอย่างช่วงนี้เป็นช่วงที่ตระกูลหวังของเขานั้นรุ่งเรืองขึ้นมาอย่างมากจากฝีมือพ่อของเขาหวังหลินส่วนแม่ของเขาแม้แต่เกิดเขายังไม่เคยเจอหน้าเธอเลยสักครั้งซึ่งพ่อของเขาก็ไม่ค่อยอยากจะพูดเรื่องนี้เท่าไหร่เขาเลยไม่ได้ซักไซร้อะไร

และพอมันเป็นช่วงขาขึ้นแบบนี้ชีวิตในมหาลับของเขาจึงค่อนข้างที่จะเละเทะเล็กน้อยเพราะความหลงตัวเองของเขาเพราะตระกูลหวังของเขานั้นถือได้ว่าเป็นเจ้าเหนือหัวของเซี่ยงไห้เลยก็ว่าได้!!!

“ในเมื่อได้โอกาสอีกรอบเขาจะต้องเปลี่ยนแปลงมันแต่ถ้าเดินไปตามชีวิตแบบเดิมสุดท้ายแล้วคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง”หวังหยวนคิดเนื่องจากศัตรูของพวกเขาถือได้ว่าเป็นขาใหญ่ของประเทศและปีนี้เป็นปี2024ในปีนี้จะมีบริษัทลงทุนขนาดใหญ่จากต่างประเทศบริษัทหนึ่งเข้ามาเปิดบริการเดินทีบริษัทนี้ต่างโดนคนอื่น ๆมองข้าม

แต่พวกเขากลับใช้เวลาเพียงสามปีเท่านั้นในการก้าวขึ้นมาเป็นบริษัทลงทุนชั้นแนวหน้าของโลกโดยฝีมือของประธานบริษัทอย่างสตีเฟ่น โคลเรอร์

ในตอนแรกสตีเฟ่นต่างเร่หาผู้ร่วมลงทุนกับเขาแต่กลับโดนปฎิเสธมาตลอดจนเขาจนตรอกและมีชายคนหนึ่งยื่นมือเข้าช่วยและถือได้ว่าเขาโชคดีที่สุดในโลกที่ได้หุ้นบริษัทสามสิบเปอร์เซ็นในราคาหนึ่งหมื่นหยวนเท่านั้น!

แต่สตีเฟ่นก็ปฎิเสธที่จะเปิดเผยตัวตนของอีกฝ่ายจึงไม่มีใครรู้ว่าชายสุดโชคดีนี้คือใครกันแน่!

เขานั้นไม่สนใจเรื่องมูลค่าของบริษัทนี้เลยแต่เขาสนใจเรื่องเส้นสายมากกว่าเนื่องจากมันเป็นบริษัทลงทุนข้ามชาติการที่เติบโตได้มาขนาดนี้แน่นอนว่าที่ขาดไปไม่ได้เลยคือเส้นสาย!

และมันเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้!

แต่ก่อนที่หวังหยวนจะค้นหาชื่อบริษัทในอินเตอร์เน็ตนั้นในหัวเขากับมีเสียงอิเล็กทรอนิกส์หนึ่งดังขึ้นมา!

[ติ๊งกำลังทำการเชื่อมต่อกับโฮสต์จากจักรวาลทางช้างเผือก]

[ติ๊งเชื่อต่อเสร็จสิ้นยินดีต้อนรับโฮสต์หวังหยวนจากดาวโลกสู่ระบบการแลกเปลี่ยนข้ามจักรวาล]

“ห๊ะ…”ตอนนี้หวังหยวนถึงกับนิ่งค้างไปแล้วเพราะสิ่งที่เขามองเห็นตรงหน้านั้นเกินกว่าที่เขาจะรับไหวสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะตามนิยายแฟนตาซีหรือไม่ก็ในมังงะสักเรื่องกลับเกิดขึ้นกับเขาจริงๆแต่หวังหยวนก็สมกับเป็นคนที่สอบเข้าMITเพื่อต่อโทได้เขาสามารถดึงสติกับมาและวิเคราะห์อย่างมีเหตุผลทันที

“ระบบนายมีชื่อไหม”หวังหยวนกล่าวถามออกมา

[ติ๊งระบบไม่มีชื่อมีเพียงหรัสA0-97เป็นหรัสพิกัดของจักรวาลทางช้างเผือก]

“ในจักรวาลทางช้างเผือกนี้นอกจากฉันแล้วยังมีคนอื่นที่ได้ระบบนี้ไหม”หวังหยวนกล่าวถามออกไปอย่างคาดหวังเล็กน้อย

[ไม่มี]

“ระบบนี้มีหน้าที่ทำอะไร”หวังหยวนกล่าว

[ระบบเป็นเพียงตัวกลางในการแลกเปลี่ยนสิ่งของจากจักรวาลทางช้างเผือกไปยังจักรวาลอื่น ๆเท่านั้นโดยจะดำการแบบสุ่มส่วนจะได้จักรวาลไหนหรืออีกฝ่ายจะเต็มใจแลกเปลี่ยนกับโฮสต์หรือไม่นั้นระบบๆไม่มีสิทธิ์บังคับเป็นเพียงตัวกลางเท่านั้น]

“พูดอีกอย่างคือทุกอย่างขึ้นอยู่กับการต่อรองและสิ่งของรวมถึงโชคด้วยสินะ”หวังหยวนพรึมพรำออกมา

[ใช่และเมื่อโฮสต์แลกเปลี่ยนสำเร็จร้อยครั้งร้านค้าจะปลดล็อคระบบร้านค้าซึ่งเป็นสินค้าจากจักรวาลต่าง ๆโดยสิ่งที่ใช้แลกเปลี่ยนคือแต้มจักรวาลที่ได้มาจากการแลกเปลี่ยนและการวางขาย!]

“โอ้วยังมีลูกเล่นแบบนี้อยู่ด้วย”หวังหยวนกล่าวออกมาอย่างสนใจก่อนที่เขาจะลองแลกเปลี่ยนทันที!

พลางมองรอบๆก่อนที่สายตาเขาจะไปสะดุดกับขวดโค๊กที่เย็นเฉียบจากการแช่ไว้ในตู้เย็นขนาดเล็กของเขาข้างๆโต๊ะคอมสุดแรงที่รวมอุปกรณ์รุ่นล่าสุดทุกอย่าง

“งั้นเอาเจ้านี้แหละ”หวังหยวนกล่าวออกมาก่อนที่เขาจะหยิบมันออกมาสองขวด

[ติ๊งยืนยันการแลกเปลี่ยนโฮสต์ต้องการแลกเปลี่ยนโค๊กขวดหนึ่งที่เย็นเฉียบสรรพคุณช่วยเพิ่มความซูซ่าในชีวิต มองเห็นแสงสว่าง!]

“เออสรรพคุณมันเกินไปหน่อยรึเปล่าแค่ฉันกินแทนน้ำเปล่าเพราะมีรสชาติเท่านั้นเอง”หวังหยวนเกาหัวแกรกๆอย่าง งงๆ แต่เขาก็ไม่ได้หยุดกับสิ่งที่ระบบทำเพราะเขาคิดว่าหยุดไม่ได้และอยากรู้ว่าโค้กหนึ่งขวดนี้เขาจะแลกได้อะไรกลับมา!

[ติ๊งยืนยันพิกัดการแลกเปลี่ยนได้เรียบร้อยจักรวาลทงเทียนโลกหงหยวนนิกายม่านเมฆา]

ก่อนที่ด้านหน้าหวังหยวนจะแปรเปลี่ยนไปตอนนี้เขามาปรากฎตัวกลางจักรวาลรอบด้านเต็มไปด้วยดวงดาวงดงามตระการตาเขาสะเหลือเกินแต่เสียงหนึ่งก็ดังขัดจังหวะความคิดของเขาสะก่อน

“ไอ้หนูของที่เจ้าจะแลกคือสิ่งใดกัน”ชายชราคนหนึ่งกล่าวออกมา

“โค๊ก โค้กคือสิ่งใดกันแต่มันมีคำว่าชีวิตต่อด้านหลังหรือว่านี้จะเป็นยาที่ต่อชีวิตชนิดหนึ่ง”ชายชรากล่าวถามออกมาอย่างร้อนลนเพราะตัวเขานั้นมาถึงขีดจำกันการบ่มเพาะแล้วจริงๆเหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่ปี!

“เออผู้อาวุโสใจเย็นๆทำไมท่านไม่ลองดื่มดูสักขวดละ”หวังหยวนกล่าวออกมาก่อนที่จะมีโค๊กหนึ่งขวดปรากฎตรงหน้าของชายชราตามคำสั่งที่เขามอบให้กับระบบที่เป็นตัวกลางและเขายังได้รับรู้มาอีกด้วยว่าในพื้นที่นี้พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้นไม่สามารถโจมตีหรือต่อสู้กันได้!

“ลองดูงั้นรึ”ชายชราดูลังเลเพราะเขาสัมผัสความซูซ่าที่ดังออกมาจากขวดนี้ได้นี้มันไม่ต่างจากพิษหลอมละลายเลยไม่ใช่รึไงกินเข้าไปอวัยวะภายในของข้าจะไม่ละลายเลยรึ?

แต่เขาก็ฉุกคิดได้ว่าถึงต่อให้เป็นยาพิษแต่ในพื้นที่นี้ก็ไร้ความหมายเพราะมันไม่สามารถโจมตีหรือฆ่าแกงกันได้เลยเขาที่ผ่านการแลกเปลี่ยนมานับแสนครั้งนั้นเข้าใจในกฎข้อนี้ดี

ชายชราจึงเอื้มมือไปจับขวดโค๊กด้วยใจที่เต้นตึกตักก่อนที่จะเปิดฝาชวดออกมา

ขวดโค๊กนี้ก็ส่งเสียงซู่ซ่าออกมาทันที!

ชายชราจ้องมันก่อนที่จะเปิดฝาและกระดกหมดขวดไปในไม่กี่อึดใจ!

ก่อนที่เขาจะเบิกตาโพล่ง

“โอ้วนี้…นี้.มันซู่ซ่า!!”ชายชราตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นเพราะเส้นลมปราณเขาโดนกรุยจนสะอาดยิบ!พิษจากเม็ดยาที่ตกค้างในเส้นลมปราณโดนสลายหายไปหมด!

เขามองเห็นหนทางทะลวงขั้นต่อไปอยู่รำไร!

ชีวิตยืนยาวขึ้นอีกหมื่นปี!

“นี้มันยาวิเศษขั้นใดกัน!”ชายชราจับไหล่หวังหยวนด้วยความตื่นเต้น

“เจ้าต้องการสิ่งใดว่ามาเถอะเจ้าหนู”ชายชรากล่าวออกมาเพราะเขาต้องการโค๊กนี้ไม่สิยาวิเศษ!

หวังหยวนก็ตกตะลึงเช่นกันเพราะเขาก็มองเห็นสิ่งสกปรกที่ออกมาจากร่างกายชายชราเช่นกันแต่เขากลับตีหน้านิ่งไว้ก่อนก่อนเพื่อไม่ให้เสียเปรียบในการต่อรอง

“ผู้อาวุโสท่านรู้ดีถึงสรรพคุณของมันแล้วว่ามาเถอะท่านต้องการแลกกับสิ่งใด”หวังหยวนกล่าวออกมานิ่งๆในน้ำเสียงสัมผัสได้ถึงความสงบ

ชายชรานิ่งไปสักพักก่อนที่เขาจะกัดฟันแล้วเอาไม้ใต้ก้นหีบออกมา

“ดวงตาสรรพสิ่งเป็นอย่างไรสามารถตรวจสอบทุกสิ่งในโลกได้”ชายชรากล่าวออกมาในน้ำเสียงแฟงความเสียดายมากมายเหลือเกิน

แต่เขายอมเพื่อยืดอายุขัยของตนออกไป!

“ตกลง”หวังหยวนกล่าวตอบเอาจริงๆไม่ว่าได้สิ่งใดสำหรับเขามันก็คุ้มค่ามากนั้นแหละอยู่ที่ว่าจะคุ้มมากคุ้มน้อยเท่านั้นเองโค๊กขวดเพียงละไม่กี่หยวน!

หลังจากทั้งสองตกลงกันเรียบร้อยแล้วนั้นพื้นที่แลกเปลี่ยนที่เป็นจักรวาลที่ไม่สิ้นสุดนี้ก็แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนที่สติหวังหยวนจะกลับมาก่อนที่เขาจะมองไปรอบๆห้องของตนอีกสักครั้งและกะพริบตาสองสามทีหยิกๆเพราะรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย

ก่อนที่จะกลับมาเป็นปกติ

[ติ๊งการแลกเปลี่ยนเสร็จสิ้น]

หวังหยวนลองเปิดใช้ความสามารถดวงตาสรรพสิ่งดู

กระจกธรรมดาทั่วไปสร้างมาจากบริษัทการ์เดี้ยน

“โอ้วสุดยอดเลยแห๊ะ”หวังหยวนกล่าวออกมาอย่างตื่นเต้นงี้เขาก็สามารมองทะลุหยกแท้หยกปลอมได้หมดเลยนะสิ!

เขาต้องการมองดูด้วยว่าสามารถอ่านข้อมูลบุคคล!

“นายน้อยค่ะได้เวลาอาหารเช้าแล้ว”เสียงของสาวใช้ดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเขา

“อ่าแแปหนึ่งเดี่ยวชั้นออกไป”หวังหยวนตอบกลับไปก่อนที่เขาจะหยุดสะงักและตบหน้าผากตนเองเขาลืมไปว่านี้ปี2024ก็จริงแต่กว่าบริษัทของสตีเฟ่นจะก่อตั้งก็กลางปีแต่นี้พึ่งต้นปีเท่านั้นค้นต่อไปก็หาไม่เจอ

“เอาละตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่ได้เจอหน้าพ่อนานแล้วเหมือนกัน”หวังหยวนกล่าวออกมา…