บทที่ 43 คนรู้จักของฉู่เฉิน

บทที่ 43 คนรู้จักของฉู่เฉิน

ประโยคสั้นๆ ง่ายๆ

ซ่งเหยียนขมวดคิ้ว ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว เพื่อปกป้องฉู่เฉิน

บริษัทเป่ยเฉินกำลังจะเริ่มต้นที่ตึกจินทาน และในเวลานี้ ฉู่เฉินกำลังจะถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตึกจินทานซ้อม แล้วโยนออกจากตึกจินทาน แล้วต่อไปเขาจะกล้าเหยียบที่นี่อีกไหม?

"รู้งี้พาเสี่ยวชิวมาด้วยก็ดี" ซ่งเหยียนพึมพำ

ฉู่เฉินยิ้มอย่างสงบ "ภรรยาจ๋า ผมก็เก่งเรื่องการต่อสู้เหมือนกัน"

ซ่งเหยียน "..."

เธอเห็นกับตาตัวเองว่าฉู่เฉินใช้ถังขยะโจมตีเย่เส้าหวงกับหรงตง แต่ก็แค่มีกำลังเยอะเท่านั้น

แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตึกจินทาน ไม่ต้องคิดเลยว่าต้องเป็นยอดฝีมือที่คัดเลือกมาอย่างดี

ซ่งเหยียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธออยากจะโทรแจ้งตำรวจ

นี่เป็นวิธีเดียวที่เธอคิดออกเพื่อช่วยฉู่เฉิน

ฉู่เฉินยื่นมือออกมา ห้ามเธอไว้ "ให้ฉันโทรหาพี่เป่ยก่อน"

ซ่งเหยียนพยักหน้า

ฉู่เฉินไม่หลบซ่อน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทร

"โทรขอความช่วยเหลือเหรอ" เฉียนปู้เช่ายิ้มเยาะ ก็ลืมความเจ็บปวดไปแล้ว เมื่อทำผิดในตึกจินทาน โทรหาใครก็ไม่มีประโยชน์

ไม่มีใครกล้าจัดการเรื่องของตระกูลหวง และก็จัดการไม่ได้ด้วย

"ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน ลูกเขยของตระกูลซ่ง ได้รับความสนใจจากคุณชายแห่งตระกูลเซี่ยแห่งเมืองหยาง" ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น หรงตงเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ย "ฉู่เสี่ยวมี่ นายอาจจะไม่รู้ ตระกูลเซี่ยก็จัดการเรื่องของตระกูลหวงไม่ได้ นายมาทะเลาะวิวาทในตึกจินทาน เท่ากับว่าตบหน้าตระกูลหวง"

ฉู่เฉินมองไป หัวเราะหึ "คุณชายตงหรงก็อยู่ที่นี่ด้วยสินะ"

สีหน้าของหรงตงมืดลง "ฉันแซ่หรง ชื่อหรงตง"

"ถ้าฉันจำไม่ผิด ที่โรงแรมหวงถิง คุณชายตงหรงเคยพูดเองว่า ถ้าฉันออกจากโรงแรมหวงถิงได้อย่างปลอดภัย ชื่อของนายจะถูกเขียนกลับด้าน" ฉู่เฉินพูด "วันนี้ลองพนันกันอีกไหม ว่าฉันจะออกจากตึกจินทานได้อย่างปลอดภัยหรือเปล่า"

ดวงตาของหรงตงมีแสงเย็นชา

ความอัปยศที่โรงแรมหวงถิง เขาจะไม่มีวันลืม

"นายก็รู้ว่าที่นี่คือตึกจินทาน" หรงตงกัดฟัน จ้องมองฉู่เฉิน "เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังจะมา หวังว่านายจะยังคงแข็งกร้าวแบบนี้ได้นะ"

ฉู่เฉินโทรติดแล้ว

ในเวลานี้ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนรีบเดินออกมา

สายตาของหรงตงและเฉียนปู้เช่าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย

ทั้งสองรอชมละครดีๆ

ซ่งเหยียนรู้สึกกังวล จับชายเสื้อของฉู่เฉินโดยไม่รู้ตัว

"พี่เป่ย" ฉู่เฉินพูด "ตอนนี้ผมอยู่ที่ตึกจินทาน ช่วยบอกหวงหยู่ไห่หน่อยว่า ผมกำลังคุยกับผู้จัดการหวงที่ตึกจินทานของเขา"

เมื่อคำพูดของฉู่เฉินจบลง รูม่านตาของผู้จัดการหวงก็หดตัวลงโดยไม่รู้ตัว

เขารู้ว่าฉู่เฉินโทรหาเซี่ยเป่ย ตระกูลหวงสามารถไม่สนใจได้อย่างสิ้นเชิง

แต่ไม่คิดว่าจะได้ยินชื่ออื่นจากปากของฉู่เฉิน ... หวงหยู่ไห่

คุณชายแห่งตระกูลหวงคนนี้ ออกจากบ้านไปหลายปี ครั้งนี้กลับมา ได้รับความรักจากคุณปู่เป็นอย่างมาก

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เซี่ยเป่ยก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็ถามเบาๆ "เสี่ยวเฉิน นายเจอปัญหาเหรอ? ฉันจะพาคนไปเดี๋ยวนี้"

"ไม่ต้อง แค่เรื่องเล็กน้อย" ฉู่เฉินยิ้ม "พี่เป่ยโทรไป บอกหวงหยู่ไห่ตามที่ผมพูดก็พอ"

ฉู่เฉินวางสาย มองไปรอบๆ "มาเร็วดีนี่ ผู้จัดการหวง ฉันว่านายรอก่อนก็ได้ เผื่อจะมีคนโทรหานายนะ"

สีหน้าของผู้จัดการหวงลังเล

ถ้าฉู่เฉินเป็นแค่ลูกเขยไร้ค่าของตระกูลซ่ง เขาอยากจะจัดการยังไงก็ได้

แต่ถ้าเกี่ยวข้องกับคุณชายหวงหยู่ไห่จริง ๆ ...

คนอื่นจัดการเรื่องของตระกูลหวงไม่ได้ แต่คนในตระกูลหวงสามารถจัดการกันเองได้

"ฮึ่ม เขาแค่พยายามใช้ความสัมพันธ์กับเซี่ยเป่ยเท่านั้น" หรงตงพูดเสียงดัง "คุณชายหวงไม่มีทางสนใจหรอก"

เฉียนปู้เช่าก็จ้องมองฉู่เฉินอย่างใกล้ชิด

ซ่งเหยียนเองก็ประหลาดใจ

ฉู่เฉินคนนี้ สนิทกับเซี่ยเป่ย เมื่อวานบอกว่าคุยกับเย่เส้าหวง วันนี้ก็รู้จักคุณชายแห่งตระกูลหวง ... คนรู้จักเยอะจริงๆ

ผู้จัดการหวงเงียบไปหนึ่งนาที

ทันใดนั้น เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้นมา

สีหน้าของหรงตงและคนอื่นๆ เปลี่ยนไปพร้อมกัน พวกเขารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

การจัดการกับฉู่เฉินคนเดียว สามารถทำให้คุณชายแห่งตระกูลหวงสนใจได้จริงเหรอ?

ผู้จัดการหวงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา รับสาย เสียงจู่ๆ ก็แสดงความเคารพ "คุณชายหยู่ไห่"

ผู้จัดการหวงรีบเดินไปด้านข้าง

เป็นโทรศัพท์ของหวงหยู่ไห่จริงๆ!

ซ่งเหยียนตกตะลึง ดึงแขนเสื้อของฉู่เฉินเบาๆ ถามว่า "นายรู้จักคุณชายตระกูลหวงจริงเหรอ"

ฉู่เฉินหันกลับมายิ้ม "ผมไม่ได้บอกคุณเหรอ ว่าไปที่บาร์เทียนห่าวมา ตบคุณชายไปทีหนึ่ง คุณชายคนนั้นก็คือหวงหยู่ไห่นี่แหละ"

ซ่งเหยียนอ้าปากค้าง เธอรู้สึกขนลุก

บ้าไปแล้ว…

ฉู่เฉินบ้าไปแล้วจริงๆ!

"แล้วนายยังให้เซี่ยเป่ยบอกหวงหยู่ไห่อีก นายนี่มัน ..." ซ่งเหยียนอยากจะร้องไห้ วันนี้คงหนีการถูกซ้อมไม่พ้นแล้ว

ผู้จัดการหวงเดินกลับมาด้วยสีหน้าซับซ้อน มองฉู่เฉินทีหนึ่ง หายใจเข้าลึกๆ ทันใดนั้นใบหน้าก็มีรอยยิ้ม "คุณชายฉู่ แค่เรื่องเข้าใจผิด คุณชายหยู่ไห่บอกให้ผมขอโทษคุณแทนเขา"

หรงตงตกตะลึงทันที ดวงตาเบิกกว้าง

ร่างกายของเฉียนปู้เช่าสั่นอย่างรุนแรง ฉู่เฉินมีความสัมพันธ์กับคุณชายหยู่ไห่งั้นเหรอ?

เฉียนปู้เช่ามองหรงตงอย่างดุร้าย

วันนี้หรงตงมาที่ออฟฟิศของเขา บอกว่าอยากแก้แค้นฉู่เฉิน และฉู่เฉินก็เป็นแค่ลูกเขยของตระกูลซ่ง

เฉียนปู้เช่าย่อมยินดีช่วยเหลือ

แต่ตอนนี้ แม้แต่คุณชายตระกูลหวงก็ยังสนใจ

เฉียนปู้เช่ากับหรงตงรีบออกไป ไม่กล้าพูดอะไรอีก

"คุณซ่ง ถ้าสนใจ สามารถติดต่อผมได้เลย ใช่แล้ว เรื่องราคา ยังลดได้อีกนิดหน่อย" ทัศนคติของผู้จัดการหวงดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พอพูดจบ เขาก็พาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตึกจินทานออกไป

ซ่งเหยียนรู้สึกเหมือนฝัน บีบแขนของฉู่เฉินโดยไม่รู้ตัว "เจ็บไหม"

ฉู่เฉินส่ายหน้า "ไม่เจ็บ"

ซ่งเหยียนบีบตัวเองด้วยแรงเดียวกัน ร้องออกมาเบาๆ ขมวดคิ้ว จ้องมองฉู่เฉิน "โกหก"

ซ่งเหยียนไม่อยากจะเชื่อ การปะทะที่กำลังจะเกิดขึ้น วันนี้กลับแก้ไขได้อย่างง่ายดาย

ไม่เคยมีใครกล้ามาทะเลาะวิวาทในตึกจินทาน ฉู่เฉินทำ และยังปลอดภัย

…

ตระกูลหวง

หวงหยู่ไห่มีสีหน้าเคร่งเครียด โยนโทรศัพท์มือถือไปด้านข้าง

ฉู่เฉิน!

ชื่อนี้ หวงหยู่ไห่เกลียดเข้ากระดูกดำ

การคุกเข่าที่บาร์เทียนห่าว หวงหยู่ไห่ฝันอยากจะล้างแค้น

แต่หวงหยู่ไห่เป็นคนที่เคยสัมผัสโลกอัศจรรย์ ในกรณีที่ไม่มีความมั่นใจในการจัดการกับฉู่เฉิน เขาไม่กล้า ลงมืออย่างเปิดเผย

ถ้าฉู่เฉินถูกกลั่นแกล้งในตึกจินทาน แน่นอนว่าฉู่เฉินจะมาคิดบัญชีกับเขา

หวงหยู่ไห่ไม่อยากรับผิดชอบในเรื่องนี้

ยิ่งกว่านั้น หวงหยู่ไห่ไม่คิดว่าด้วยความสามารถของฉู่เฉิน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตึกจินทานจะจัดการเขาได้

"พี่ ฉู่เฉินคนนี้ เก่งมากจริงเหรอ" คนที่นั่งข้างหวงหยู่ไห่ ก็คือหวงซิ่วซิ่ว "แม้แต่พี่ก็ยังกลัวเขา ต้องให้ฉันออกไปซ้อมเขาให้หายแค้นแทนพี่ไหม"

"ไม่ได้กลัวขนาดนั้น" หวงหยู่ไห่ส่ายหัว "การจัดการกับคนแบบฉู่เฉิน ต้องไม่ทำอะไรเลย ถ้าจะทำ ก็ต้องทำให้เขาหมดความสามารถในการแก้แค้น มิฉะนั้น แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลหวง แต่ถ้าเลือกที่จะสู้ตาย มันก็จะอันตรายมาก วิชาฉีเหมิน ป้องกันยาก"

"วิชาฉีเหมินงั้นเหรอ? ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะยอดเยี่ยมตรงไหน?" หวงซิ่วซิ่วยื่นมือออกมา ตบไหล่ของหวงหยู่ไห่ หวงหยู่ไห่ก้มตัวลงโดยไม่รู้ตัว เจ็บจนหน้าบิดเบี้ยว

"เห็นไหม พี่เรียนวิชาฉีเหมินมาหลายปี ยังทนฝ่ามือเดียวของซิ่วซิ่วไม่ได้เลย"

หวงหยู่ไห่ยิ้มเจื่อนๆ "เธอนึกว่าทุกคนจะมีพรสวรรค์แบบเธองั้นเหรอ? เรียนวิทยายุทธได้เก่งขนาดนี้ แต่ว่านะซิ่วซิ่ว… เธอห้ามออกไปข้างนอกง่ายๆ เธอคือไพ่ตายของคุณพ่อ ในช่วงเวลาสำคัญ สามารถทำให้ทุกคนตกใจได้ รุ่นเยาว์ทั้งเมืองฉาน ไม่มีใครสามารถทนเธอได้เกินห้ากระบวนท่าหรอก"